LIKE طلوع خورشید ، تولد دوباره توده های لاتین است.
اولین علائم
اولین نشانه های صبح مانند هاله ای کم نور در افق است که روشن تر و روشن تر می شود تا زمانی که افق در نور فرو رود. و سپس خورشید می آید.
همینطور ، این توده عظیم لاتین نشانه طلوع یک دوره جدید است (نگاه کنید به شکستن مهرها) در ابتدا ، اثرات آن به سختی مورد توجه قرار می گیرد. اما آنها روشن تر و روشن تر می شوند تا زمانی که افق بشریت در نور مسیح غوطه ور شود.
من خودم فرصتی برای شرکت در آیین لاتین نداشته ام. من اینجا فقط با توجه به الهاماتی که احساس می کنم مجبورم تحت هدایت معنوی بنویسم ، می نویسم. از خواننده ای که به تازگی در اولین مراسم تشییع جنازه Tridentine شرکت کرده است:
من به تازگی در اولین مراسم مذهبی لاتین در جشن تولد مادر مبارک شرکت کردم. این یک تشییع جنازه ویژه بود که توسط اسقف های ما ضبط شد تا از آن برای آموزش کشیش استفاده شود. دوستش داشتم! احساس کردم برای اولین بار "عبادت آسمانی" را تجربه می کنم! احساس می کردم اولین بعثت مقدس خود را دریافت می کنم. نماز خیلی زیبا بود! (کتابهایی با لاتین از یک طرف و انگلیسی از طرف دیگر به ما داده شد تا آنها را دنبال کنیم.) به نظر من می رسید که در این مراسم مقدس ورود به نماز DEEP بسیار راحت تر است! سرود گروه کر باورنکردنی بود ... در مراسم لاتین ، احساس کردم نه تنها شاهد "پرستش آسمانی" بلکه شرکت در نماز جهانی هستم که مرا به نوعی به تمام سنین قبل از ما که این مراسم را اقامه می کردند ، گره زده است. برای ارتباط بسیار زیبا بودند و عمیقا روح من را تحت تأثیر قرار می دادند ، زیرا آنها خودآزمایی بیشتری می کردند.
سوال من این است - چه اتفاقی افتاده است ؟؟؟؟؟
چی شد؟
بله ، هنگامی که به سراسر آمریکای شمالی سفر می کنم ، من نیز این س askال را می پرسم: "چه اتفاقی افتاده است؟" چه شد که حس معما در "جشن های" ما رخ داد؟ چه شد که این احترام عمیق قبل از بعثت مقدس رخ داد؟ چه اتفاقی برای این اعتقاد افتاد که حضرت عیسی واقعاً در خیمه و قربانی مقدس مقدس حضور دارد؟ چه اتفاقی برای اعتراف کنندگان ما افتاد که در بسیاری از کلیساها به کمد جارو تبدیل شده اند؟ چه اتفاقی برای زانوی زانو که در برخی کلیساها پاره شده اند افتاده است؟ چه اتفاقی برای آیکون ها ، مجسمه ها ، مصلوب ها و هنرهای مقدس افتاد که ما را به یک رمز و راز بزرگتر ، زمان و مکان فراتر می برد؟
بار دیگر ، سخنان دشوار حزقیال به صدا در می آید - کلماتی که هشدار رحمانی از طرف بهشت است:
خداوند ، خداوند چنین می گوید: وای بر چوپانان اسرائیل که خود را چرا می کردند! آیا بهتر نیست چوپانان ، گوسفندان را چرا کنند؟ the ضعیف را تقویت نکردید و مریض را شفا ندادید و مجروح را بند نیاوردید. خداوند خداوند چنین می گوید: قسم می خورم که علیه این چوپانان خواهم آمد. گوسفندانم را از آنها طلب خواهم کرد و جلوی چوپانهای گوسفندانم را خواهم گرفت تا دیگر خودشان چرا نکنند. زیرا خداوند خداوند چنین می گوید: من خودم گوسفندان خود را نگهداری و نگهداری می کنم. همانطور که چوپانی وقتی خود را در میان گوسفندهای پراکنده خود قرار می دهد ، گله های خود را نگه می دارد ، من نیز گوسفندان خود را پرورش خواهم داد من آنها را از هر مکانی که در آن هوا پراکنده و تاریک شده بود نجات می دهم. (حزقیال 34: 2-3 ، 10-13)
تصفیه بزرگ
مسیح در حال پاکسازی کلیسای خود است. او گله خود را رها نخواهد کرد. بگذارید این را بگویم: تشییع جنازه پاپ پل ششم پس از مصالحه یک معتبر مناسک اما سو the استفاده هایی که به دنبال آن انجام شده است ، به ویژه در پی زبان بومی نیست. الهیات دروغین مبنی بر اینکه "توده مردم مربوط به همه مردم است" مانند اندامی مرده است که قرار است هرس شود. این تصور که مراسم عظیم بیش از یک ایثار یک جشن است در حال اتمام است. این ایده که مراسم مذهبی یک اجتماع روان درمانی است و نه پرستش خدای زنده ، مانند یک حباب خواهد ترکید. گفتار تیتر ساز این که "ما" مردم عید پاک "هستیم که فراتر از چنین عقاید" سرکوبگرانه "مانند توبه ، تحقیر و احترام بدنی به زودی توخالی خواهد بود. زیرا خود مسیح می آید تا گله های خود را سیر کند. و هنگامی که او می آید ، هر زانو تعظیم می کند و هر زبانی اعتراف می کند که عیسی مسیح - که در آن وجود دارد نان زندگی، همانطور که او گفت - خداوند است.
آماده کردن! مسیرهای قلب خود را صاف کنید. من ، چوپان تو ، می آیم.
بله ، روزی فرا می رسد كه كلیساهای كاتولیك در حالی كه روح برای دیدن ، لمس و چشیدن چوپان خود كه در قربانی مقدس برگزار می شود ، به جرزها بسته می شوند ، زیرا من معتقدم كه عیسی حضور واقعی خود را به ما قبل از اوج رویارویی نهایی بین کلیسا و ضد کلیسای این دوران (نگاه کنید به گرفتگی پسر.)
سپس ، در حالی که اشک هم غم و هم شادی خواهد فهمید کاملا چی شد.
مقابله نهایی
در آن مرحله ، دو گروه ظهور می کنند: پیترز و یهودا. کسانی که راه توبه را انتخاب می کنند ، و کسانی که راه تاریکی را انتخاب می کنند. برای حضور مسیح نه تنها بهبود می یابد ، بلکه باعث تفرقه می شود.
فکر نکنید که من آمده ام تا روی زمین صلح برقرار کنم. من آمده ام تا نه صلح بلکه شمشیر را بیاورم. (مات 10:34)
و دوباره،
آنها دیده اند و از من و پدرم متنفر بود. به خاطر نام من از همه متنفر خواهید بود ، اما هر که تا آخر تحمل کند نجات خواهد یافت.(یوحنا 15:24 ، مت 10:22)
اکنون ما با تقابل نهایی بین کلیسا و ضد کلیسا ، انجیل و ضد انجیل روبرو هستیم. - کاردینال کارول ووتیلا (JOHN PAUL II) ، چاپ مجدد 9 نوامبر 1978 ، شماره وال استریت ژورنال از سخنرانی سال 1976 در اسقف های آمریکایی
پدران و پدران
در حالی که سخنان حزقیال عمدتاً خطاب به رهبران مذهبی روزگار ما است ، آنها همچنین به رهبران "کلیسای داخلی" ، خانه اشاره دارند. با ترس و لرز جلوی این کلمات ایستاده ام. آیا من ، به عنوان یک پدر و شوهر ، بیش از گوسفندهای کوچکم به خودم غذا داده ام؟ آیا من بیش از همسر و فرزندانم به خودم خدمت کرده ام؟
وقت آن است که کشیش ها ، اسقف ها ، کاردینال ها ، شوهرها و پدرها قلب ما را معاینه کنند. زیرا مسیح نیامده است که ما را محکوم کند بلکه زندگی ابدی را برای ما به ارمغان آورد. در جایی که کمبود داشته باشیم ، رحمت خواهیم یافت. در جایی که شکست بخوریم ، موهبت فراوانی خواهیم یافت. و آنچه فراتر از تعمیر به نظر می رسد باید به دستان مهربان عیسی سپرده شود. زیرا با خدا ، همه چیز ممکن است.
عشق بسیاری از گناهان را پوشانده است. (1 امتیاز 4: 8)
من الان دارم با انسانها یا خدا راضی می شوم؟ یا من به دنبال جلب رضایت مردم هستم؟ اگر هنوز سعی می کردم مردم را راضی کنم ، برده مسیح نمی شدم. (گال 1: 0)
