ហាំប៊្លុង
ចេញផ្សាយ ថ្ងៃទី 20 ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2017...
សប្តាហ៍នេះ ខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីដែលប្លែក — វគ្គប្រាំមួយ ដោយផ្អែកលើ ដំណឹងល្អប្រចាំសប្តាហ៍នេះ។អំពីរបៀបចាប់ផ្តើមម្តងទៀតបន្ទាប់ពីដួល។ យើងរស់នៅក្នុងវប្បធម៌មួយដែលយើងត្រូវបានឆ្អែតនៅក្នុងអំពើបាប និងការល្បួង ហើយវាត្រូវបានទាមទារជនរងគ្រោះជាច្រើន; មនុស្សជាច្រើនធ្លាក់ទឹកចិត្ត និងនឿយហត់ ធ្លាក់ចុះ និងបាត់បង់ជំនឿ។ ដូច្នេះហើយ ចាំបាច់ត្រូវរៀនសិល្បៈនៃការចាប់ផ្តើមម្តងទៀត…
មូលហេតុ តើយើងមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុសនៅពេលដែលយើងធ្វើអ្វីមួយមិនល្អទេ? ហើយហេតុអ្វីបានជារឿងធម្មតានេះកើតឡើងចំពោះមនុស្សគ្រប់រូប? សូម្បីតែទារកក៏ដោយប្រសិនបើពួកគេធ្វើអ្វីខុសជារឿយៗហាក់ដូចជាគ្រាន់តែដឹងថាពួកគេមិនគួរមាន។
ចម្លើយគឺដោយសារតែមនុស្សគ្រប់រូបត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមលក្ខណៈរបស់ព្រះដែលជាសេចក្តីស្រឡាញ់។ នោះគឺលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីស្រឡាញ់និងត្រូវបានគេស្រឡាញ់ហើយដូច្នេះ“ ច្បាប់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់” នេះត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង។ រាល់ពេលដែលយើងធ្វើអ្វីមួយប្រឆាំងនឹងសេចក្តីស្នេហាបេះដូងរបស់យើងខូចដល់កម្រិតមួយរឺក៏មួយផ្សេងទៀត។ ហើយយើងមានអារម្មណ៍ថាវា។ យើងដឹងហើយ។ ហើយប្រសិនបើយើងមិនដឹងពីវិធីដើម្បីជួសជុលវាខ្សែសង្វាក់នៃផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានទាំងអស់ត្រូវបានកំណត់ថាប្រសិនបើទុកចោលមិនបានត្រួតពិនិត្យអាចប្រែប្រួលពីភាពមិនស្រួលនិងគ្មានសន្តិភាពចំពោះស្ថានភាពផ្លូវចិត្តនិងសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរឬទាសភាពចំពោះតណ្ហារបស់មនុស្សម្នាក់។
ជាការពិតគំនិតនៃអំពើបាបដែលជាផលវិបាកនិងការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួនគឺជាអ្វីមួយដែលមនុស្សជំនាន់នេះធ្វើពុតថាមិនមានឬអ្នកដែលបដិសេធនឹងព្រះបានបដិសេធថាជាការស្ថាបនាសង្គមដែលបង្កើតឡើងដោយសាសនាចក្រដើម្បីគ្រប់គ្រងនិងរៀបចំមហាជន។ តែចិត្តយើងប្រាប់យើងខុសៗគ្នា ... ហើយយើងព្រងើយកន្តើយនឹងមនសិការរបស់យើងនៅពេលមានគ្រោះថ្នាក់នៃសុភមង្គលរបស់យើង។
បញ្ចូល ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។
នៅឯការប្រកាសនៃការចាប់កំណើតរបស់គាត់ទេវតាកាព្រីយ៉ែលបាននិយាយថា“កុំខ្លាច។" [1]លូកា 1: 30 នៅពេលការប្រកាសពីកំណើតរបស់គាត់ទេវតាបាននិយាយថា“កុំខ្លាច។" [2]លូកា 2: 10 នៅពិធីសម្ពោធបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា“កុំខ្លាច។" [3]លូកា 5: 10 ហើយនៅពេលដែលទ្រង់បានប្រកាសពីការសុគតរបស់ទ្រង់ដែលជិតមកដល់ទ្រង់បានមានបន្ទូលម្ដងទៀតថា៖កុំធ្វើឱ្យចិត្តអ្នកថប់បារម្ភឬភ័យខ្លាចឡើយ។ [4]យ៉ូហាន 14: 27 ខ្លាចអ្វី? ការកោតខ្លាចដល់ព្រះ - ខ្លាចព្រះដែលយើងស្គាល់ហើយជ្រៅនៅក្នុងចិត្ដរបស់យើងកំពុងតែមើលយើងនិងអ្នកណាដែលយើងទទួលខុសត្រូវ។ ពីអំពើបាបដំបូងអាដាមនិងអេវ៉ាបានរកឃើញការពិតថ្មីមួយដែលពួកគេមិនដែលបានភ្លក់ពីមុនគឺការភ័យខ្លាច។
…បុរសនិងប្រពន្ធបានលាក់ខ្លួនពីព្រះជាអម្ចាស់នៅកណ្ដាលដើមឈើ។ បន្ទាប់មកព្រះជាអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅបុរសនោះមកសួរថា៖ តើអ្នកនៅឯណា? គាត់ឆ្លើយថា“ ខ្ញុំបាន heard អ្នកនៅក្នុងសួននេះ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំខ្លាចព្រោះខ្ញុំនៅអាក្រាតដូច្នេះខ្ញុំបានលាក់ខ្លួន»។ (លោកុប្បត្ដិ ៣: ៨-១១)
ដូច្នេះនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានក្លាយជាមនុស្សហើយបានចូលមកនៅពេលដែលទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលថា៖ “ ចេញពីខាងក្រោយដើមឈើ។ ចេញពីរូងភ្នំនៃការភ័យខ្លាច; ចូរចេញមកហើយឃើញថាខ្ញុំមិនមែនមកដើម្បីថ្កោលទោសអ្នកទេគឺខ្ញុំមករំដោះអ្នកអោយរួចផុតពីខ្លួនអ្នកហើយ” ។ ផ្ទុយពីរូបភាពដែលមនុស្សសម័យថ្មីបានគូរពីព្រះជាអ្នកមានចិត្ដខ្ញាល់ដែលមិនពេញចិត្ដនឹងមនុស្សដែលធ្វើបាបព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញថាទ្រង់បានយាងមកមិនត្រឹមតែដើម្បីបំបាត់ការភ័យខ្លាចរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេតែក៏ជាប្រភពនៃការភ័យខ្លាចនោះដែរគឺបាបនិងអ្វីៗទាំងអស់។ ផលវិបាករបស់វា។
សេចក្ដីស្រឡាញ់បានមកលុបបំបាត់ការភ័យខ្លាច។
មិនមានការភ័យខ្លាចក្នុងរឿងស្នេហាទេប៉ុន្តែសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះជំរុញឱ្យមានការភ័យខ្លាចពីព្រោះការភ័យខ្លាចត្រូវធ្វើជាមួយការដាក់ទណ្ឌកម្មហើយដូច្នេះអ្នកដែលខ្លាចនៅតែមិនទាន់មានសេចក្តីស្រឡាញ់។ (យ៉ូហានទី ១ ៤:១៨)
ប្រសិនបើអ្នកនៅតែភ័យខ្លាចនៅតែមិនឈប់ឈរនៅតែមានកំហុស - ជិះវាជាធម្មតាសម្រាប់ហេតុផលពីរ។ មួយគឺថាអ្នកមិនទាន់បានសារភាពថាអ្នកពិតជាមនុស្សមានបាបហើយដូចនេះរស់នៅជាមួយរូបភាពមិនពិតនិងការពិតដែលមិនត្រឹមត្រូវ។ ទីពីរគឺថាអ្នកនៅតែចុះចាញ់នឹងតណ្ហារបស់អ្នក។ ហេតុដូចនេះអ្នកត្រូវរៀនសិល្បៈនៃការចាប់ផ្តើមម្តងហើយម្តងទៀត ... ហើយម្តងហើយម្តងទៀត។
ជំហានដំបូងក្នុងការរំដោះខ្លួនចេញពីការភ័យខ្លាចគឺត្រូវសារភាពពីការភ័យខ្លាចរបស់អ្នក៖ អ្នកពិតជាមនុស្សមានបាបមែន។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូល “ សេចក្តីពិតនឹងរំដោះអ្នកអោយមានសេរីភាព” សេចក្តីពិតដំបូងបង្អស់គឺជាសេចក្តីពិតរបស់ អ្នកជានរណានិង អ្នកជានរណា។ រហូតដល់អ្នកដើរក្នុងពន្លឺនេះអ្នកនឹងនៅតែស្ថិតក្នុងភាពងងឹតជានិច្ចដែលជាកន្លែងបង្កាត់ពូជសម្រាប់ការភ័យខ្លាចភាពក្រៀមក្រំការបង្ខិតបង្ខំនិងគ្រប់អនុប្រធាន។
ប្រសិនបើយើងពោលថាយើងគ្មានបាបសោះនោះយើងបញ្ឆោតខ្លួនឯងហើយសេចក្ដីពិតមិនស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនយើងទេ។ ប្រសិនបើយើងទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើងព្រះអង្គពិតជាស្មោះត្រង់និងយុត្ដិធម៌ហើយនឹងអត់ទោសបាបរបស់យើងព្រមទាំងជំរះយើងអោយបានបរិសុទ្ធរួចពីគ្រប់អំពើទុច្ចរិត។ (យ៉ូហានទី ១ ១: ៨-៩)
នៅក្នុងដំណឹងល្អថ្ងៃនេះយើងលឺបុរសពិការភ្នែកស្រែកឡើងថា៖
"ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយសូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង!" ពួកអ្នកនៅខាងមុខស្ដីបន្ទោសគាត់ទាំងប្រាប់ថាអោយនៅស្ងៀម។ ប៉ុន្ដែគាត់ស្រែករឹតតែខ្លាំងឡើង ៗ ថា៖ «ឱព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយសូមអាណិតមេត្ដាទូលបង្គំផង! »។ (លូកា ១៨: ៣៨-៣៩)
មានសំលេងជាច្រើនប្រហែលជាសូម្បីតែឥឡូវនេះប្រាប់អ្នកថានេះគឺឆ្កួត ៗ ឥតប្រយោជន៍និងខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា។ ថាព្រះមិនស្តាប់អ្នកហើយក៏មិនស្តាប់អ្នកមានបាបដូចអ្នកដែរ។ ឬប្រហែលជាអ្នកមិនមែនជាមនុស្សអាក្រក់នោះទេ។ ប៉ុន្តែអ្នកដែលស្តាប់សំលេងបែបនេះពិតជាពិការភ្នែក «គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាបហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ»។ [5]រ៉ូម 3: 23 ។ ទេយើងដឹងការពិតរួចហើយ - យើងទើបតែមិនបានសារភាពចំពោះខ្លួនឯង។
នេះគឺជាពេលនេះហើយនៅពេលដែលយើងត្រូវបដិសេធសំលេងទាំងនោះហើយដោយអស់ពីកម្លាំងនិងភាពក្លាហានរបស់យើងសូមស្រែកថា៖
ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌសូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង!
ប្រសិនបើអ្នកធ្វើ, ការរំដោះរបស់អ្នកបានចាប់ផ្តើមរួចហើយ…
យញ្ញបូជាដែលគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ជាវិញ្ញាណដែលបាក់បែក
បពិត្រព្រះអង្គដ៏មានព្រះហប្ញទ័យព្រះដ៏មានព្រះហឬទ័យជាខ្លាំង។
(ទំនុកដំកើង 51: 17)
នៅមានជាបន្តទៀត…
ការអានដែលទាក់ទង
ប្រសិនបើអ្នកចង់គាំទ្រសេចក្តីត្រូវការរបស់គ្រួសារយើង។
ចុចប៊ូតុងខាងក្រោមហើយបញ្ចូលពាក្យ
“ សម្រាប់គ្រួសារ” នៅក្នុងផ្នែកអត្ថាធិប្បាយ។
ជូនពរនិងអរគុណ!
ដើម្បីធ្វើដំណើរជាមួយម៉ាកុសនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន នេះ ឥឡូវពាក្យ,
ចុចលើបដាខាងក្រោម ជាវជាប្រចាំ.
អ៊ីមែលរបស់អ្នកនឹងមិនត្រូវបានចែករំលែកជាមួយនរណាម្នាក់ឡើយ។