ជនភៀសខ្លួន, ការគួរសមសមាគមន៍សារព័ត៌មាន
IT គឺជាប្រធានបទមួយក្នុងចំណោមប្រធានបទដែលងាយនឹងប្រែប្រួលបំផុតនៅលើពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះហើយជាការពិភាក្សាមួយដែលមានតុល្យភាពតិចបំផុតនៅក្នុងនោះ៖ ជនភៀសខ្លួននិងអ្វីដែលធ្វើជាមួយនិក្ខមនំដ៏លើសលប់។ ផ្លូវយ៉ូហានប៉ូលទី ២ បានហៅបញ្ហានេះថា“ ប្រហែលជាសោកនាដកម្មដ៏ធំបំផុតនៃសោកនាដកម្មរបស់មនុស្សនៅសម័យយើង” ។ [1]អាស័យដ្ឋានជនភៀសខ្លួននៅនិរទេស ប្រទេសហ្វីលីពីនថ្ងៃទី ២១ ខែកុម្ភៈឆ្នាំ ១៩៨១ សម្រាប់អ្នកខ្លះចម្លើយគឺសាមញ្ញ៖ យកវាចូលពេលណាក៏មានច្រើនណាស់ហើយអ្នកណាក៏ដោយ។ សម្រាប់អ្នកផ្សេងទៀតវាមានភាពស្មុគស្មាញជាងដោយហេតុនេះទាមទារឱ្យមានការឆ្លើយតបនិងវាស់វែងបន្ថែមទៀត។ ពួកគេនិយាយថាហានិភ័យគឺមិនត្រឹមតែសុវត្ថិភាពនិងសុខុមាលភាពរបស់បុគ្គលដែលគេចចេញពីអំពើហឹង្សានិងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងសុវត្ថិភាពនិងស្ថេរភាពរបស់ប្រជាជាតិនានា។ បើអញ្ចឹងមែនតើផ្លូវកណ្តាលមួយណាដែលការពារសេចក្តីថ្លៃថ្នូរនិងការរស់នៅរបស់ជនភៀសខ្លួនពិតប្រាកដខណៈពេលជាមួយគ្នាការពារផលប្រយោជន៍រួម? តើអ្វីទៅជាការឆ្លើយតបរបស់យើងក្នុងនាមជាគ្រីស្តបរិស័ទ?
លេខយោង
| ↑1 | អាស័យដ្ឋានជនភៀសខ្លួននៅនិរទេស ប្រទេសហ្វីលីពីនថ្ងៃទី ២១ ខែកុម្ភៈឆ្នាំ ១៩៨១ |
|---|