پنطیکاست
ما دعا می کنیم "روح القدس بیا!" پس وقتی روح می آید ، چه شکلی است؟
نماد این آمدن ، اتاق فوقانی است: تزریق فضل ، قدرت ، اقتدار ، خرد ، تدبیر ، مشاوره ، دانش ، درک ، قدرت و ترس از پروردگار.
اما ما چیز دیگری را نیز می بینیم ... چیزی که کلیسا اغلب نتوانسته است آن را تشخیص دهد: آزادی آن منشورهای مذهبی در بدن. کلمه یونانی Paul که برای منشور گرایی استفاده می شود به معنای "لطف" یا "منفعت" است. اینها شامل استعدادهای شفابخشی ، صحبت به زبانهای مختلف ، پیشگویی ، تشخیص روحیه ، اداره ، کارهای بزرگ و تفسیر زبان در میان دیگران است.
بیایید روشن کنیم: اینها هدایای کاریزماتیک است - نه "هدایای کاریزماتیک". آنها به یک گروه یا جنبش واحد در کلیسا تعلق ندارند ، بلکه مربوط به کل جامعه مسیحی هستند. غالباً ، ما هدیه ها را به زیرزمین کلیسا می فرستیم ، جایی که آنها با خیال راحت در محدوده جلسه نماز چند نفر مخفی شده اند.
این چه ضرر بزرگی برای جامعه دارد! چه فلجي در كليسا به وجود آورده است! پولس به ما می گوید ، این كاریسم های تشكیل دهنده برای ساختن بدن است (رجوع کنید به 1 Cor 12 ، 14:12). اگر چنین است ، به من بگویید چه اتفاقی می افتد که بدن انسان روی تخت بیمارستان حرکت کند؟ عضلات فرد دچار آتروفی - لنگی ، ضعف و ناتوانی می شوند.
همچنین ، عدم موفقیت ما در به کار بردن منشورات روح القدس منجر به ایجاد کلیسایی شده است که در کنار خود به خواب رفته است ، قادر به تحویل گرفتن و نشان دادن چهره مسیح به جهانی آسیب دهنده نیست. کلیساهای ما آتروفیزه کرده اند. جوانان ما علاقه خود را از دست داده اند و آن هدایای ساخته شده برای ساختن ما در زیر غبار تعمید ما پنهان مانده اند.
در حقیقت ، روح القدس بیا - بیا و برای هدایت جلال خدا ، تجدید کلیسا و تبدیل جهان ، هدایای هفت برابری و منشورهای عظیم مقدس خود را دوباره در ما زنده کن.
شخصیت آنها هرچه باشد - گاهی اوقات فوق العاده است ، مانند عطایای اعجاز یا زبان - گرایش های عرفانی به فضل مقدس سازی معطوف شده اند و برای منافع کلیسا در نظر گرفته شده اند. آنها در خدمت خیریه ای هستند که کلیسا را می سازد. –تکنیسم کلیسای کاتولیک ، 2003