دیده بان ارمیا

خوب، من باید الان به این عادت داشته باشم هر وقت پروردگار خواباند قوی بر قلبم ، من درگیر نبردی هستم - از نظر معنوی و مادی. چند روز است که هر وقت بخواهم بنویسم ، انگار رادار من گیر کرده است و تشکیل یک جمله تقریباً غیرممکن است. گاهی اوقات به این دلیل است که "کلمه" هنوز آماده صحبت نیست. بارهای دیگر - و من فکر می کنم این یکی از آنها باشد - به نظر می رسد همه چیز وجود دارد جنگ با وقت من

هفته گذشته که از یک عقب نشینی کوتاه در طبیعت به خانه آمدم ، آماده برای نوشتن آنچه که فکر می کنم در این ساعت مهم هستند برای شما نوشتم ، اسب خود را پیدا کردم ، بل ^[1]قس دختر خوشگل و آموزش شجاعت هنگامی که ما از بین رفته بود ، با یک احساس وحشتناک پای او از یک حادثه مواجه شد (او را به زودی نجات دادیم ، گرچه اکنون مجبوریم روزانه سه بار با گیاهان و باندها او را درمان کنیم). سپس ماشین لباسشویی مرد. امروز ، ماشین آلات یونجه من خراب شد. این یکی پس از دیگری بحران بوده است که وقت زیادی را طلب می کرد و به جلو و عقب می دوید و غیره

ناامید شدم

بنابراین ، با چربی روی دستانم و لباسهای پوشیده از خاک ، تصمیم گرفتم که در دفتر کارم ظاهر شوم و فقط یک یادداشت سریع برای شما بنویسم تا دعای شما را بخواهم و به شما اطلاع دهم که من روی ساعت خود نمی خوابم. در حقیقت ، کاملاً برعکس: اتفاقات بسیار زیادی رخ داده است ، به گونه ای که من می خواهم بگویم ، وقتی همیشه حرفی روی قلبم می زند که نمی توانم صحبت کنم ، مثل همیشه به یک بار تبدیل می شود:

... انگار آتشی در قلبم می سوزد ، در استخوان هایم محبوس شده است. من با خستگی خسته می شوم ، نمی توانم! (ارمیا 20: 9)

اتفاقات خیلی سریع در دنیای ما اتفاق می افتد ... بسیاری غافلگیر می شوند. منظور من این است که ، اگر به سختی می توانم از آنچه در اخبار می گذرانم - و هر روز حوادث کلیسا و جهان را در چارچوب دعا مشاهده و مطالعه می کنم - چگونه یک فرد عادی از این امر مطلع می شود؟ اما همانطور که می گویم ، این همه بخشی از طوفان است. هرچه به چشم نزدیکتر شویم ، هر چه سرعت باد بیشتر باشد ، زمان هرج و مرج بیشتری خواهد داشت ، به ایمان و فضل بیشتری نیاز خواهیم داشت.

بنابراین ، من باید به تراکتور خود برگردم. اما من به محض اینکه بتوانم یک دقیقه… دقیقه بدون بحران را برای شما بنویسم ، برای شما می نویسم!

اما شما برادران ، در تاریکی نیستید که آن روز مانند یک دزد از شما سبقت بگیرد. برای همه شما فرزندان نور و فرزندان روز هستید. ما اهل شب و تاریکی نیستیم. بنابراین ، بگذارید مثل بقیه نخوابیم ، اما بگذاریم هوشیار و هوشیار باشیم. کسانی که می خوابند شب می خوابند و کسانی که مست هستند شب مست می شوند. اما از آنجایی که روز هستیم ، بگذارید هوشیار باشیم و سینه بند ایمان و عشق و کلاه ایمنی را که امید به رستگاری است ، بپوشیم. زیرا خداوند ما را به خاطر خشم مقدر نکرده است ، بلکه برای نجات از طریق پروردگار ما عیسی مسیح ، که برای ما درگذشت ، بدست آورد تا چه بیدار باشیم و چه در خواب ، بتوانیم با او زندگی کنیم. بنابراین ، یکدیگر را تشویق کنید و یکدیگر را آباد کنید ، همانگونه که واقعاً این کار را می کنید. (اول ثالث 1: 5-4)

 
این سخت ترین زمان سال است ،
بنابراین از اهدا شما بسیار استقبال می شود.