Հիսուսն ասաց իր աշակերտներին.
«Մեղք պատճառող բաները անխուսափելիորեն տեղի կունենան,
բայց վա՜յ նրան, ում միջոցով դրանք տեղի են ունենում:
Նրա համար ավելի լավ կլիներ, եթե նրա վզին ջրաղացաքար դնեին
և նա նետվի ծովը
քան թէ այս փոքրիկներից մէկին մեղք գործի»։
(Երկուշաբթի ԱվետարանՂուկաս 17։1-6)
Երանի նրանց, ովքեր քաղցած ու ծարավ են արդարության,
քանզի նրանք կշտանան։
(Մատթ. 5:6)
ԱՅՍՕՐ«Հանդուրժողականության» և «ներառականության» անվան տակ «փոքրերի» դեմ ամենասարսափելի հանցագործությունները՝ ֆիզիկական, բարոյական և հոգևոր, արդարացվում և նույնիսկ նշվում են։ Ես չեմ կարող լռել. Ինձ չի հետաքրքրում, թե մարդիկ ինչքան «բացասական» և «մռայլ» կամ ինչ պիտակով են ուզում ինձ անվանել։ Եթե երբևէ ժամանակ է եղել, որ այս սերնդի տղամարդիկ, սկսած մեր հոգևորականներից, պաշտպանեն «եղբայրներից փոքրին», դա հիմա է: Բայց լռությունն այնքան ճնշող է, այնքան խորն ու համատարած, որ հասնում է հենց տիեզերքի խորքերը, որտեղ արդեն կարելի է լսել մեկ այլ ջրաղացաքարի ցատկում դեպի երկիր: շարունակել կարդալ
