ដួងចិត្តដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ព្រះយេស៊ូដោយម៉ៃឃលឌី O'Brien
ខ្ញុំមាន ត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយអ៊ីមែលយ៉ាងច្រើនកាលពីសប្តាហ៍មុនពីបូជាចារ្យឌីកុនឧបាសកគ្រីស្តបរិស័ទនិងពួកប្រូតេស្ដង់ហើយស្ទើរតែទាំងអស់នៃពួកគេបានបញ្ជាក់ពី“ ទំនាយ” ដែលមាននៅក្នុង“ត្រែនៃការព្រមាន!"
នៅយប់នេះខ្ញុំបានទទួលស្ត្រីម្នាក់ដែលរង្គោះរង្គើនិងភ័យខ្លាច។ ខ្ញុំចង់ឆ្លើយតបនឹងលិខិតនោះនៅទីនេះហើយសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងចំណាយពេលបន្តិចដើម្បីអានវា។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាវានឹងរក្សាទស្សនៈប្រកបដោយតុល្យភាពនិងដួងចិត្តនៅកន្លែងត្រឹមត្រូវ…
សូមគោរពម៉ាក
ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំបានចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីលួងលោមខ្លួនខ្ញុំហើយប្រាប់ខ្លួនខ្ញុំអំពីព្រះដែលប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់មេត្តាករុណានិងរីករាយហើយនិយាយលេងអំពីការខំប្រឹងប្រែងនៃការផ្សាយដំណឹងល្អ ... ខ្ញុំមិនដឹងគ្រប់គ្រាន់អំពីអ្វីដែលសម្តេចប៉ាប ហើយពួកបរិសុទ្ធបានសរសេរប៉ុន្តែនៅពេលណាដែលខ្ញុំពិចារណាលើពាក្យទំនាយទាំងនេះវាធ្វើឱ្យខ្ញុំមានការភ័យខ្លាចហើយខ្ញុំគិតថាព្រះមិនមែនជាព្រះនៃការភ័យខ្លាចទេ ...
អ្នកអានជាទីគោរព,
សូមជឿជាក់ថាព្រះមិនមែនជាព្រះនៃការភ័យខ្លាចទេ។ គាត់ is ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់មេត្តាករុណានិងអាណិតអាសូរ។
អ្នកបាននិយាយនៅពេលក្រោយនៅក្នុងលិខិតរបស់អ្នកថានៅពេលដែលកូន ៗ របស់អ្នកតុបតែងលម្អនឹងមិនស្តាប់ហើយឈឺត្រង់គូទអ្នកពេលខ្លះត្រូវដាក់វិន័យពួកគេ។ តើនេះធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាម្តាយនៃការភ័យខ្លាចទេ? ស្តាប់ទៅខ្ញុំដូចជាអ្នកជាម្តាយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ អញ្ចឹងតើយើងអាចផ្តល់ការអនុញ្ញាតអោយព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើងដែរពេលយើងនៅក្រៅខ្សែហើយបដិសេធមិនស្តាប់? តាមពិតទៅប៉ូលនិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមរយៈវិន័យរបស់ព្រះ៖
ព្រះអម្ចាស់ប្រដៅអ្នកដែលគាត់ស្រឡាញ់ហើយប្រៀនប្រដៅកូនប្រុសទាំងអស់ដែលអ្នកទទួល ... ប្រសិនបើអ្នកមិនមានវិន័យដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាបានចែករំលែកអ្នកមិនមែនជាកូនប្រុសទេតែជាកូនឥតខាន់ស្លា។ (ហេព្រើរ ១១: ៦)
យើងមិនមែនជាក្មេងកំព្រាទេ។ ព្រះយកចិត្តទុកដាក់!
វារំmeកខ្ញុំពីរឿងរ៉ាវដែលខ្ញុំបាន heard ពីបូជាចារ្យម្នាក់ដែលខ្ញុំស្គាល់ដែលធ្លាប់រត់ផ្ទះសម្រាប់ក្មេងជំទង់ដែលមានបញ្ហា។ ថ្ងៃមួយក្មេងប្រុសដែលរងរបួសយ៉ាងខ្លាំងបានស្រែកឡើងថា“ ខ្ញុំគ្រាន់តែសង្ឃឹមថាឪពុកខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺចាប់ ម្តង។ យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំនឹងដឹងថាគាត់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំ!”
ព្រះពិតជាយកចិត្តទុកដាក់។ គាត់យកចិត្តទុកដាក់ថាអនាគតកូន ៗ របស់យើងដូចដែលអ្នកបានពិពណ៌នាគឺមិនល្អទេហើយថែមទាំងគួរឱ្យភ័យខ្លាចទៀតផង។ ខ្ញុំបារម្ភរាល់ថ្ងៃពេលកូន ៗ ខ្ញុំទៅចំណតឡានក្រុង។ ខ្ញុំមិនអាចជួយវាបានទេ។ ស្នេហាធ្វើអោយបេះដូងឈឺចាប់!
ដូចគ្នានេះផងដែរពេលនេះដួងចិត្តរបស់ព្រះត្រូវបានរងរបួសហើយសម្រាប់ហេតុផលល្អ - ហេតុផលដែលខ្ញុំបានសរសេរអំពី "ត្រែនៃការព្រមាន!តើអ្នកណាអាចប្រកែកបានថាមនុស្សជាតិហាក់ដូចជានរកកំពុងបំផ្លាញខ្លួនឯងមិនថាតាមរយៈការជំរុញការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុការបំផ្លាញនុយក្លេអ៊ែរឬការបំផ្លាញសង្គមទូទៅទៅជាឧក្រិដ្ឋកម្មដែលបានរៀបចំឡើង? ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សអាក់អន់ចិត្តនៅពេលពួកគេលឺពាក្យព្យាករណ៍របស់ព្រះដែលប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់និយាយថាគាត់ ហេតុអ្វីត្រូវអ្រងួនយើងបន្តិចដើម្បីនាំអារម្មណ៍របស់យើងមកវិញ? ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះមិនឆបគ្នានឹងព្រះ?
វាមិនមែនទេដូចដែលយើងដឹងពីបទគម្ពីរផ្ទាល់។ វាគ្រាន់តែថាជំនាន់នេះមានភាពមមាញឹកខ្លាំងណាស់ក្នុងការស្រោចទឹកព្រះពិតដែលយើងលែងស្គាល់ថាគាត់ជានរណា។ យើងបានបង្កើតរូបអង្គទ្រង់ឡើងជារូបរាងរបស់យើងហើយ៖ ព្រះអង្គមិនមែនជាព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ទៀតទេឥឡូវនេះព្រះអង្គគឺជាព្រះនៃ "ភាពល្អ" ជាព្រះដែលអត់ធ្មត់នឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងធ្វើទោះបីវាសម្លាប់យើងក៏ដោយ។
អត់ទេគាត់ជាព្រះនៃ ស្រឡាញ់- ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់តែងតែប្រាប់ដល់ព្រះគម្ពីរមរមន សេចក្តីពិត។ មនុស្សមិនដឹងថាតាំងពីឆ្នាំ ១៩១៧ នៅពេលវឺដ្យីនម៉ារីបានបង្ហាញខ្លួននៅហ្វាម៉ាម៉ាព្រះបានព្រមានមនុស្សជាតិថាដំណើរបច្ចុប្បន្នរបស់វានឹងនាំទៅដល់ការបំផ្លាញដោយដៃរបស់ខ្លួន។ នោះគឺកាលពី ៨៩ ឆ្នាំមុន! តើវាស្តាប់ទៅដូចជាព្រះមួយអង្គដែល«ឆាប់ខឹងហើយយឺតនឹងសេចក្តីមេត្តាករុណា» - ឬជាផ្លូវផ្សេងទៀតដូចដែលយើងបានអាននៅក្នុងបទគម្ពីរទេ?
ព្រះអម្ចាស់មិនពន្យាពេលការសន្យារបស់គាត់ដូចដែលអ្នកខ្លះចាត់ទុកថា "ពន្យារពេល" នោះទេប៉ុន្តែគាត់អត់ធ្មត់នឹងអ្នកដោយមិនចង់អោយនរណាម្នាក់ត្រូវវិនាសទេប៉ុន្តែថាទាំងអស់គួរតែប្រែចិត្ត។ (2 Peter 3: 9)
អ្វីដែលខ្ញុំគិតថាមិនល្អនោះគឺការ "សារ" ទំនាយ "ដែលត្រូវបានផ្តល់ឱ្យហើយភ្លាមៗនោះភ័យស្លន់ស្លោ។ តើអ្នកណាដឹងថារបស់ទាំងនេះនឹងត្រូវចំណាយពេលប៉ុន្មាន? ខ្ញុំគិតថាយើងគួរតែបើកចំហចំពោះលទ្ធភាពដែលថាការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះពីដួងចិត្តមួយអាចគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ព្រះក្នុងការដោះស្រាយរឿងពីរបីឆ្នាំឬច្រើនជាងនេះលើអ្វីៗ។ ខ្ញុំជឿថាអ្នកដែលបានកំណត់កាលបរិច្ឆេទពិតជាកំណត់ព្រះអម្ចាស់។
មាន is អារម្មណ៍នៃភាពបន្ទាន់ដើម្បីប្រែចិត្ត។ ប៉ុន្តែយើងគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះរឿងនោះនៅក្នុងជំនាន់ណា។ តើប៉ូលមិនបាននិយាយថា "ថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃនៃសេចក្តីសង្រ្គោះទេ" ឬ? យើងត្រូវត្រៀមខ្លួន តែងតែ។ ដូច្នេះសារនៃអនាគតគួរតែបម្រើអោយធ្វើរឿងមួយ៖ នាំយើងត្រឡប់ទៅពេលវេលាបច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងស្មារតីនៃការទុកចិត្តការចុះចាញ់និងក្តីសង្ឃឹម។
ថ្ងៃនេះខ្ញុំបានទៅព្រឹកម៉ាស់ហើយបានស្វែងរកអំណរនៃព្រះយេស៊ូវដែលយាងមកគង់នៅក្នុងខ្ញុំ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានចំណាយពេលអធិស្ឋានពេលព្រឹកដែលបញ្ចប់ដោយការអានខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ។ ទេវាមិនមែនជាសៀវភៅរបស់ហាលីនសៃទេ។ ផ្ទុយទៅវិញខ្ញុំបានធ្វើសមាធិអស់រយៈពេលជាច្រើនខែលើសៀវភៅនេះ សាក្រាម៉ង់នៃពេលបច្ចុប្បន្ន ដោយហ្សង់ព្យែរដឺរេសដេស។ វាគឺអំពីការរស់នៅក្នុងបច្ចុប្បន្នដែលត្រូវបានបោះបង់ចោលទាំងស្រុងចំពោះព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានផ្តល់ឱ្យយើងក្នុងពេលនីមួយៗ។ វាគឺអំពីការធ្វើជាកូនតូចរបស់ព្រះ។
បន្ទាប់មកខ្ញុំបានចំណាយពេលមួយផ្នែកនៅពេលរសៀលស្លៀកពាក់ដូចជាអ្នកជិះសេះម្នាក់ដេញខ្ញុំអាយុពីរឆ្នាំនៅជុំវិញផ្ទះបាយដោយដាវផ្លាស្ទិច។ ខ្ញុំបានទៅលេងមិត្តម្នាក់នៅក្នុងផ្ទះជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ជាមួយកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំហើយបន្ទាប់មកបានទៅលេងឧទ្យានសម្រាប់ញ៉ាំអាហារជាមួយគ្រួសារខ្ញុំ។ វាជាថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាតមួយដែលបិទដោយថ្ងៃលិចដ៏ស្រស់ស្អាត។
តើខ្ញុំបានគិតអំពីពាក្យទំនាយទាំងនេះដែលខ្ញុំបានសរសេរហើយឬនៅ? ត្រូវហើយ។ ហើយគំនិតរបស់ខ្ញុំគឺ សូមប្រញាប់ឡើងនៅពេលដែលអ្នកត្រឡប់មកវិញដែលខ្ញុំនឹងជួបអ្នកមុខហើយខ្ញុំអាចនាំព្រលឹងជាច្រើនមកជាមួយខ្ញុំតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
គេហទំព័រ៖ www.markmallett.com
ប្លុក៖ www.markmallett.com/blog
