کلمه اکنون در مورد بازخوانی های عظیم
برای دوشنبه هفته نهم ساعت عادی ، 1 ژوئن 2015
یادبود سنت جاستین
متون مذهبی اینجا کلیک نمایید
FEAR، خواهران و برادران ، در بسیاری از جاها کلیسا را ساکت می کند و بنابراین زندانی کردن حقیقت. هزینه لرزاندن ما را می توان در حساب کرد روح: زنان و مردان برای رنج بردن و مردن در گناهان خود. آیا ما دیگر حتی به این روش فکر می کنیم ، به سلامت معنوی یکدیگر فکر می کنیم؟ نه ، در بسیاری از محله ها این کار را نمی کنیم زیرا بیشتر به فکر آنها هستیم وضع موجود از نقل وضعیت روح ما.
در اولین خواندن امروز ، توبیت آماده می شود تا جشن پنطیکاست را با یک جشن جشن بگیرد. او می گوید ،
... یک شام خوب آماده شد me… جدول برای me.
اما توبیت می دانست که قرار است نعماتی که دریافت کرده تقسیم شود. و بنابراین او از پسرش توبیا خواست تا "بیرون برود و سعی کند یک مرد فقیر پیدا کند" تا غذای خود را تقسیم کند.
به عنوان کاتولیک ها ، یک جشن واقعی از ما گرفته شده است حقیقت، تماميت وحي ، "كل" حقيقت ، به اصطلاح ، در مورد مسائل اعتقادي و اخلاقي به او سپرده شده است. اما این جشن فقط برای "من" نیست.
چگونه می توان این ایده را ایجاد کرد که پیام عیسی کاملاً فردی است و فقط برای هر شخص به طور جداگانه است؟ چگونه به این تفسیر "نجات روح" به عنوان فرار از مسئولیت برای کل رسیدیم و چگونه توانستیم پروژه مسیحی را به عنوان جستجوی خودخواهانه برای نجات تصور کنیم که ایده خدمت به دیگران را رد می کند؟ -POPE BENEDICT XVI ، Spe Salvi (ذخیره شده به امید)، ن. 16
توبیت از پسرش می خواهد که "یک پرستنده خالصانه خدا" را بیاورد تا در وعده غذایی خود شریک شود. یعنی ، مأموریت ما به عنوان یک کلیسا این نیست که واقعیت را مجبور به کسانی کنیم که آن را نمی خواهند ، مانند یک کلافه کلام خدا را در دست بگیرند. اما با کمرویی ما ، حتی کسانی که امروز به حقیقت باز هستند از این "غذا" محروم و گرسنه می مانند. آنها محروم می شوند زیرا ما می ترسیم که مورد طرد و آزار قرار بگیریم ، و بنابراین لب های خود را می بندیم. پاپ فرانسیس می گوید: "شخصی ترسیده ،
... کاری نمی کند ، نمی داند چه کاری باید انجام دهد: می ترسد ، می ترسد ، روی خودش تمرکز دارد تا اتفاق مضر یا بدی برایش نیفتد ... ترس منجر به خودمحوری خودخواهانه می شود و ما را فلج می کند. - پاپ فرانسه ، مراقبه صبحگاهی ، L'Osservatore Romano، ویرایش هفتگی به انگلیسی، n. 21 ، 22 مه 2015
توبیت نمی ترسید که قلبش را به روی فقرا باز کند. اما پسرش توبیا بازگشت و گفت ،
پدر ، یکی از مردم ما کشته شده است! بدن او در بازاري كه تازه او را خفه كرده اند دراز كشيده است!
توبیت بدون هیچ تردیدی روی پاهای خود بلند شد ، مرده را از خیابان برد و در یکی از اتاقهای خودش قرار داد تا صبح روز بعد دفن شود. سپس غذای خود را "در اندوه" خورد. اما ببینید توبیت این کار را بدون هزینه انجام نداده است. زیرا همسایگان او را مسخره می کردند و می گفتند ،
او هنوز نمی ترسد! یک بار پیش از این به دلیل همین موضوع برای اعدام شکار شد. اما اکنون که او به سختی فرار کرده است ، اینجا او دوباره مرده ها را دفن می کند!
همه اطراف ما امروز از نظر روحی فقیر و "مرده" هستند ، به ویژه تلفات فساد جنسی. ترویج مداوم اشکال جایگزین ازدواج ، شهوت ، سوtions استفاده جنسی ، آموزش جنسی گرافیکی ، پورنوگرافی و مواردی از این دست باعث "کشتن" روح انسان می شود ، و این باعث نگرانی جوانان می شود. و اما ، ترس ، درستی سیاسی و تمایل به تأیید وجود دارد خنثی کردن و خاموش کردن بدن مسیح. خانواده های خانوادگی غالباً منافع خود را جلب می کنند ، از تماس با ما برای توبه کوتاه می مانند و از "دکمه داغ" که اگر آزار و شکنجه نباشد ، جنجال ایجاد می کنند خودداری می کنند. اسقف ها بیانیه های گسترده و ظریفانه ای را از پشت دروازه خود صادر می کنند که عمدتا توسط رسانه ها نادیده گرفته می شود و به ندرت 
خوانده شده توسط عامیان. و افراد غیر روحانی دهان خود را در محل کار ، مدارس و بازار می بندند تا "صلح را حفظ کنند".
خدای من ، آیا ما مانند کشیش و لاوی در مثل سامری خوب نیستیم که برای جلوگیری از رویارویی شخصی ، لباس پوشیدن و التیام زخم های برادران در حال مرگ خود ، بار دیگر در "طرف مقابل" جاده قدم بزنیم. خواهران؟ ما فراموش کرده ایم که معنی آن چیست "با کسانی که گریه می کنند گریه کنید." [1]رجوع کنید به رم 12: 15 آیا مانند توبیت ، ما از شکسته شدن این نسل گریه می کنیم؟ و اگر چنین است ، آیا ما گریه می کنیم زیرا جهان "بسیار بد" شده است یا از سر دلسوزی برای دیگران که در بند هستند گریه می کنیم؟ سخنان سنت پل عجولانه به ذهن خطور می کند:
من به شما می گویم برادران ، زمان در حال تمام شدن است. از این به بعد ، بگذارید کسانی که همسر دارند ، مثل نداشتن آنها رفتار کنند ، آنها که گریه می کنند چون گریه نمی کنند ، کسانی که شادی نمی کنند ، شادی نمی کنند ، خرید می کنند به دلیل نداشتن مالکیت ، کسانی که از دنیا استفاده می کنند چون از آن به طور کامل استفاده نمی کنند. زیرا جهان در شکل کنونی خود در حال مرگ است. (اول قرنتیان 1: 7-29)
بله ، زمان این نسل رو به اتمام است - تقریباً هر پیامبر معتبری در جهان این شیپور را می زنند (برای کسانی که گوش هایشان را می شنوند). پاپ بندیکت کلیسا را برای بیدار کردن از شر اطراف ما فراخواند:
این خواب آلودگی ما در برابر حضور خداوند است که ما را نسبت به شر بی احساس می کند: ما خدا را نمی شنویم زیرا نمی خواهیم مزاحم شویم ، و بنابراین نسبت به شر بی تفاوت هستیم."... چنین خلق و خوی منجر به "آ بی حسی خاصی از روح نسبت به قدرت شر… خواب آلودگی مریدان مشکل آن یک لحظه نیست ، و نه کل تاریخ ، "خواب آلودگی" متعلق به ماست ، از آن دسته از ما که نمی خواهیم تمام نیروی شر را ببینیم و نمی خواهیم وارد او شویم شور." —POPE BENEDICT XVI ، خبرگزاری کاتولیک ، شهر واتیکان ، 20 آوریل 2011 ، مخاطبان عمومی
بنابراین ، بیش از حقیقت ، جهان نیاز دارد حقیقت در عشق یعنی مثل توبیت ، روح های کبود و آزاردهنده منتظرند تا از آنها در یک "اتاق" قلبمان استقبال کنیم که بتوانیم آنها را زنده کنیم. واقعاً وقتی روحان بدانند که مورد علاقه ما هستند ، واقعاً برای دریافت داروی حقیقتی که ما ارائه می دهیم باز هستند.
آیا آن را فراموش کرده ایم حقیقت ما را آزاد می کند؟ امروزه کاتولیک های بیشتری این دروغ را خریداری می کنند که تحمل ، بلکه مسیر صلح است. و از این رو ، نسل ما تحمل کرده است ، به استثنای چند روح شجاع ، تقریباً هر سقطی که بشر احتمالاً تصور می کند. ما می گوییم: "من کی هستم که قضاوت کنم؟" و معنای بیانیه پاپ فرانسیس را پیچ و تاب می دهیم. و بنابراین ما صلح را حفظ می کنیم ، اما صلح کاذب ، زیرا اگر حقیقت ما را تنظیم کند f
ری ، سپس دروغ به بردگی می گیرد. صلح کاذب یک است دانه نابودی اگر بگذاریم بین ما جوانه بزند ، رشد کند و ریشه دوان کند ، دیر یا زود آرامش واقعی روح ، خانواده ، شهرها و ملت های ما را از بین خواهد برد "زیرا کسی که برای گوشت خود کاشت ، از فساد درو خواهد کرد" [2]رجوع کنید به گال 6:8.
مسیحی ، من و تو فراخوانده می شویم شجاعت، راحتی نیست. احساس می کنم خداوند امروز گریه می کند و از ما می پرسد:
آیا می خواهید خواهر و برادرهای من را برای مرگ ترک کنید؟
یا مانند توبیت ، آیا با انجیل زندگی به سوی آنها خواهیم دوید - علی رغم تمسخر و آزار و شکنجه ای که می توانیم برای خود به وجود آوریم؟
با توجه به قرائت امروز ، من می خواهم یک سری نوشتار پررنگ را در این هفته شروع کنم درباره جنسیت و آزادی انسان به منظور صحبت کردن با تاریکی مطلق که در زمان ما ، این گرانبها ترین هدیه جنسی ما را اشغال کرده است. امید است کسی ، جایی ، غذای معنوی مورد نیاز خود را پیدا کند تا بتواند زخم های قلب خود را بهبود بخشد.
من یک کلیسای کبود ، آسیب دیده و کثیف را به دلیل اینکه در خیابانها بوده است ترجیح می دهم تا کلیسایی که از محصور بودن و چسبیدن به امنیت خود ناسالم باشد ... اگر چیزی به درستی ما را آزار دهد و وجدان ما را آزار دهد ، این واقعیت است که بسیاری از خواهران و برادران ما بدون قدرت ، نور و تسلی متولد دوستی با عیسی مسیح ، بدون جامعه ایمانی برای حمایت از آنها ، بدون معنی و هدف زندگی می کنند. امید من این است که بیش از ترس از گمراهی ، ترس از مسکوت ماندن در ساختارهایی که به ما احساس امنیت کاذب می دهند ، تحت قوانینی که قضات ما را سخت می گیرد ، در عاداتی که باعث می شوند احساس امنیت کنیم ، تحت تأثیر قرار خواهیم داد. در حالی که درب منزل مردم گرسنه هستند و عیسی خسته نمی شود که به ما بگوید: "چیزی به آنها بدهید تا بخورند" (Mk 6: 37). OPPOPE FRANCIS ، اوانجلی گودیم, ن. 49
خواندن مرتبط
با تشکر از دعا و پشتیبانی شما
