DE ôfrûne dagen hat myn geast it gefoel as is in anker derom bûn ... as sjoch ik op nei it oerflak fan 'e oseaan by it ferdwinen fan Sinneljocht, as ik djipper en djipper sakje yn wurgens.
Tagelyk hear ik in stim yn myn hert sizzen,
Jou net op! Bliuw wekker ... dit binne de ferliedingen fan 'e Tún, fan' e tsien Maagden dy't yn 'e sliep foelen foar it weromkommen fan har breugeman ...
Doe't de breugeman fertrage waard, sliepten se allegear en sliepten. (Matt 25: 5)
Oan 'e ein fan' e dei kearde ik my nei it Office of Readings en lies:
Hoe sillich, hoe gelokkich binne dy tsjinstfeinten dy't de Heare wachtsjend fine sil as er komt. Sillich is de tiid fan wachtsjen as wy wekker bliuwe foar de Heare, de Skepper fan it universum, dy't alle dingen follet en alle dingen oertrekt.
Hoe winskje ik dat hy my, syn beskieden feint, wekker meitsje soe út 'e sliep fan luiheid, hoewol ik fan bytsje wurdich bin. Hoe soe ik winskje dat hy my mei dat fjoer fan godlike leafde soe fiele. De flammen fan syn leafde baarne foarby de stjerren; it langstme nei syn oerweldige lusten en it godlike fjoer baarnt ea yn my!
Hoe woe ik dat ik it fertsjinje soe dat myn lantearne jûns altyd baarnde yn 'e timpel fan myn Hear, om ljocht te jaan oan allegear dy't it hûs fan myn God ynkomme. Jou my, Hear, yn 'e namme fan Jezus Kristus jo Soan en myn God, dy leafde dy't net ûntbrekt, sadat myn lantearne, yn my baarnend en ljocht jaan oan oaren, altyd ferljochte wurde kin en noait blust. —St. Columban, Liturgy of the Hours, Diel IV, p. 382.
