ព្រះគុណម៉ែ

ជួលឡើងវិញ
ទិវា 27

ចាន

ពេលណា ព្រះបានចូលក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រមនុស្សតាមរយៈសាច់ឈាមរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលអាចនិយាយថាទ្រង់បានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ពេល ខ្លួនវាផ្ទាល់។ ភ្លាមៗនោះព្រះជាម្ចាស់ដែលមានវត្តមានអស់កល្បជានិច្ច - បានដើរឆ្លងកាត់វិនាទីនាទីម៉ោងនិងថ្ងៃ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញថាពេលវេលានោះគឺជាផ្លូវបំបែករវាងស្ថានសួគ៌និងផែនដី។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់គាត់ជាមួយព្រះវរបិតាការនៅលីវក្នុងការអធិស្ឋាននិងកិច្ចបំរើទាំងមូលរបស់គាត់ត្រូវបានវាស់វែងទាន់ពេលវេលា និង ភាពអស់កល្បជានិច្ចក្នុងពេលតែមួយ…។ ហើយបន្ទាប់មកទ្រង់បានបែរមករកយើងហើយនិយាយថា…

បើអ្នកណាចង់បំរើខ្ញុំអ្នកនោះត្រូវមកតាមខ្ញុំខ្ញុំនៅទីណាអ្នកបំរើរបស់ខ្ញុំក៏នឹងនៅទីនោះដែរ។ (យ៉ូហាន ១២:២៦)

តើយើងដែលនៅលើផែនដីនេះ អាចនៅជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌យ៉ាងដូចម្ដេច? ចម្លើយគឺដើម្បីជាកន្លែងដែលទ្រង់គង់នៅលើផែនដី: នៅក្នុង ពេលបច្ចុប្បន្ន. ពេលកន្លងផុតទៅ; អ្នកដែលមកមិនទាន់មកដល់ទេ។ គ្រាតែមួយគត់នោះ។ គឺ, គឺជាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ដូច្នេះហើយ នោះក៏ជាកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់គង់ដែរ នោះហើយជាមូលហេតុដែលវាគឺជា គ្រាព្រះគុណ. ដូច្នេះ ពេលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា «ចូរស្វែងរកនគរព្រះជាមុនសិន»។កន្លែងតែមួយគត់ដើម្បីស្វែងរកវាគឺជាកន្លែងដែលវាស្ថិតនៅ តាមឆន្ទៈរបស់ព្រះនៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ ដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា

… នគររបស់ព្រះគឺជិតដល់ហើយ។ (ម៉ាថាយ ៣:២)

ដូច្នេះ អ្នកធ្វើធម្មយាត្រាខាងវិញ្ញាណ មិនមែនជាអ្នកដែលរត់ទៅមុខនោះទេ ប៉ុន្តែជាអ្នកដែលយកថ្មជំហានតូចមួយដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងដោយក្ដីស្រឡាញ់។ ខណៈពេលដែលពិភពលោកដើរតាមផ្លូវដ៏ធំទូលាយ និងងាយស្រួល បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះត្រូវបានបង្ហាញក្នុងអ្វីដែលតម្រូវការបន្ទាប់នៃស្ថានភាពជីវិតរបស់យើងទាមទារ។ ដូចព្រះយេស៊ូវបានថើបឈើឆ្កាងរបស់ទ្រង់ យើងគួរថើបគ្រាដ៏តូចទាំងនេះនៃការផ្លាស់ប្តូរក្រណាត់កន្ទបទារក ការបង់ពន្ធ ឬបោសកម្រាលឥដ្ឋ ពីព្រោះ មាន គឺជាឆន្ទៈរបស់ព្រះ។

នៅអាយុ១២ឆ្នាំ ព្រះយេស៊ូបានធ្វើជាបរិសុទ្ធ សាមញ្ញ ពេលគាត់ចេញពីព្រះវិហារនៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញជាមួយឪពុកម្ដាយ។

គាត់បានចុះទៅជាមួយពួកគេ ហើយបានទៅដល់ណាសារ៉ែត ហើយបានស្តាប់បង្គាប់ពួកគេ... ហើយព្រះយេស៊ូវបានចម្រើនវ័យប្រកបដោយប្រាជ្ញា និងអាយុ និងជាទីពេញចិត្តនៅចំពោះព្រះ និងមនុស្ស។ (លូកា ២:៥១-៤២)

ប៉ុន្តែសម្រាប់រយៈពេល 18 ឆ្នាំខាងមុខ ព្រះអម្ចាស់របស់យើងមិនបានធ្វើអ្វីលើសពីកាតព្វកិច្ចនៅពេលនេះទេ។ ដូច្នេះ នរណាម្នាក់នឹងខុសជាសោកនាដកម្មក្នុងការនិយាយថានេះមិនមែនជា សារៈសំខាន់ ផ្នែកនៃកិច្ចបម្រើផ្សាយ និងសាក្សីរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវបានផ្លាស់ប្តូរស្បែកនៃមនុស្សឃ្លង់ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក នៅភូមិណាសារ៉ែត ទ្រង់កំពុងផ្លាស់ប្តូរលក្ខណៈនៃការងារ៖ ព្រះទ្រង់បានញែកជាបរិសុទ្ធនូវកាតព្វកិច្ចនៃពេលនេះ។ គាត់ធ្វើចានស្អាត បោសកំរាលឥដ្ឋ ហើយជូតសម្អាតគ្រឿងសង្ហារិម។ គាត់បានយកទឹកបរិសុទ្ធ ធ្វើគ្រែ និងទឹកដោះគោពពែ។ ទ្រង់បានធ្វើអួនឲ្យបរិសុទ្ធ បោះសំណាញ់ក្នុងសួន ហើយបោកសម្លៀកបំពាក់។ នេះជាបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះវរបិតាសម្រាប់ទ្រង់។

អាហាររបស់ខ្ញុំគឺធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមកព្រមទាំងបង្ហើយកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គអោយបានសំរេច។ (យ៉ូហាន ៤:៣៤)

បន្ទាប់មកដំបូង កិច្ចការរបស់ព្រះបិតាគឺធ្វើជាជាងឈើ! តើយើងមិនអាចនឹកស្មានដល់ថា ការនិយាយបន្ដិចបន្ដួចអំពីព្រះយេស៊ូវនេះ ប្រហែលជាសំឡេងពីប្រាជ្ញារបស់ម៉ារា ឬយ៉ូសែប ពេលទ្រង់ធំឡើងទេ?

អ្នកណាស្មោះត្រង់ក្នុងកិច្ចការតូចបំផុតអ្នកនោះក៏ស្មោះត្រង់ក្នុងកិច្ចការធំដុំដែរ។ (លូកា ១៦:១០)

ម្សិលមិញ ខ្ញុំបាននិយាយអំពីការបោះបង់ចោលព្រះដោយ ស្មោះត្រង់ ក្នុងពេលនីមួយៗ ថាតើព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះនាំមកនូវការលួងលោម ឬឈើឆ្កាង។ ការបោះបង់នេះរួមបញ្ចូលទាំងការបោះបង់ចោលទាំងអតីតកាល និងអនាគត។ ដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា

សូម្បីតែរឿងតូចតាចក៏ហួសពីការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកដែរ។ (លូកា ១២:២៦)

ឬដូចសុភាសិតរុស្ស៊ី៖

ប្រសិនបើអ្នកមិនស្លាប់មុនអ្នកនឹងមានពេលវេលាដើម្បីធ្វើវា។ ប្រសិនបើអ្នកស្លាប់មុនពេលវាត្រូវបានធ្វើអ្នកមិនចាំបាច់ធ្វើវាទេ។

ហ្វ្រី Jean-Pierre de Caussade ដាក់វាតាមវិធីនេះ៖

ការពេញចិត្តតែមួយគត់របស់យើងត្រូវតែរស់នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ហាក់ដូចជាគ្មានអ្វីដែលរំពឹងទុកលើសពីវានោះទេ។ - អេហ្វ។ ហ្សង់ - ព្យែរដឺឆេសដេស, ការបោះបង់ចោលទៅនឹងការផ្តល់ដ៏ទេវភាពបកប្រែដោយ John Beevers ទំព័រ។ (សេចក្តីផ្តើម)

ហើយដូច្នេះ, “កុំខ្វល់ពីថ្ងៃស្អែក” ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា: "ថ្ងៃស្អែកនឹងថែរក្សាខ្លួនឯង" ។ ^[1]Matt 6: 34 ។

មានខគម្ពីរមួយនៅក្នុងទំនុកតម្កើងរបស់ព្រះបាទដាវីឌ ដែលពោពេញទៅដោយប្រាជ្ញា ជាពិសេសនៅក្នុងយុគសម័យនៃភាពមិនប្រាកដប្រជារបស់យើង។

ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គជាចង្កៀងបំភ្លឺជើងទូលបង្គំហើយជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវរបស់ទូលបង្គំ។ (ទំនុកដំកើង ១១៩: ១០៥)

បំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះជាញឹកញាប់ មិនមែនជាចង្កៀងមុខទេ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែជាចង្កៀង—ពន្លឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ជំហានបន្ទាប់។ ជារឿយៗខ្ញុំនិយាយទៅកាន់យុវជនដែលនិយាយថា “ខ្ញុំមិនដឹងថាព្រះចង់ឱ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីនោះទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាការហៅនេះឱ្យធ្វើនេះឬនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដឹងថាតើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វី…” ហើយចម្លើយរបស់ខ្ញុំគឺ៖ ធ្វើកិច្ចការផ្ទះរបស់អ្នក ធ្វើចាន. មើលចុះ បើអ្នកធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះមួយភ្លែត ដោយព្យាយាមស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់ នោះអ្នកនឹងមិននឹកដល់វេននៅផ្លូវកោង ទ្វារដែលបើក ឬផ្លាកសញ្ញាដែលសរសេរថា "វិធីនេះកូនរបស់ខ្ញុំ"

គិតពីការដើរលេងដ៏សប្បាយមួយដែលជាប្រភេទដែលអ្នកបានលេងកាលពីក្មេងដែលវិលជារង្វង់។ កាន់តែខិតជិតមកដល់ពាក់កណ្តាលនៃការដើរលេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ វាកាន់តែងាយស្រួលកាន់ ប៉ុន្តែនៅគែមវាពិបាកណាស់ក្នុងការតោងនៅពេលវាដើរលឿនមែនទែន! មជ្ឈមណ្ឌលគឺដូចជាពេលបច្ចុប្បន្ន -ដែលជាកន្លែងដែលភាពអស់កល្បប្រសព្វគ្នាជាមួយពេលវេលា- គ្រាព្រះគុណ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នក "នៅលើគែម" ព្យួរទៅអនាគត - ឬសង្កត់លើអតីតកាល - អ្នកនឹងបាត់បង់សន្តិភាពរបស់អ្នក។ កន្លែងសម្រាកសម្រាប់ព្រលឹងអ្នកធ្វើធម្មយាត្រាគឺនៅក្នុង ឥឡូវនេះគ្រាព្រះគុណ ពីព្រោះនោះជាកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់គង់។ ប្រសិនបើយើងបោះបង់ចោលនូវអ្វីដែលយើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន ប្រសិនបើយើងបោះបង់ចោលខ្លួនយើងទៅនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ នោះយើងក្លាយដូចជាក្មេងតូចដែលមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីអង្គុយលុតជង្គង់របស់ប៉ាប៉ារបស់គាត់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចំពោះក្មេងតូចទាំងនេះ នគរស្ថានសួគ៌ជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកដូចនេះទេ»។ ព្រះរាជាណាចក្រត្រូវបានរកឃើញតែកន្លែងដែលវាស្ថិតនៅ: នៅក្នុងគ្រាព្រះគុណសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា:

… នគររបស់ព្រះគឺជិតដល់ហើយ។ (ម៉ាថាយ ៣:២)

ការសង្ខេបនិងការគូសវាស

កាតព្វកិច្ចនៃពេលនេះគឺ គ្រាព្រះគុណ ពីព្រោះនោះជាកន្លែងដែលព្រះគង់ ហើយជាកន្លែងដែលអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ត្រូវតែនៅ។

តើអ្នកណាខ្លះដោយការថប់បារម្ភអាចបន្ថែមម៉ោងតែមួយដល់អាយុជីវិតរបស់គាត់? បើអ្នកមិនអាចធ្វើរឿងតូចតាចដូចនោះទេ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកខ្វល់ខ្វាយពីអ្វីដែលនៅសល់? …កុំខ្លាចទៀតឡើយ ហ្វូងតូចអើយ ត្បិតព្រះវរបិតារបស់អ្នកសព្វព្រះទ័យនឹងប្រទាននគរដល់អ្នក ។ (លូកា ១២:២៥-២៦, ៣២)

រីករាយដំណើរកំសាន្ត_Fot