ДАР БОРАИ НЕКИ ВА ИНТИХОБОТ
ОН ҶО чизи дигаре аст, ки бояд дар бораи офариниши мард ва зан, ки «дар ибтидо» муайян карда шудаанд, бояд гуфт. Ва агар мо инро нафаҳмида бошем, агар инро нафаҳмем, пас ҳар гуна баҳс дар бораи ахлоқ, интихоби дуруст ё нодуруст, пайравӣ аз тарҳҳои Худо, хавфи мубоҳисаи ҷинсии инсонро ба рӯйхати хушкидаи мамнӯъиятҳо меандозад. Ва ин, ман мутмаин ҳастам, ки танҳо тақвияти фарқияти байни таълимоти зебо ва бойи Калисо дар бораи ҷинсият ва онҳое, ки худро бегона ҳис мекунанд, хидмат мекунад.