Гӯш кунед, эй подшоҳон, ва бифаҳмед;
омӯзед, эй сарварони замин!
Гӯш кунед, эй касоне, ки бар мардум қудрат доред
ва онро бар анбӯҳи халқҳо ҳукм кунед!
Зеро ки қудратро Худованд ба ту додааст
ва салтанат аз ҷониби Ҳаққи Таоло,
ки аъмоли шуморо тафтиш карда, маслиҳатҳои шуморо тафтиш хоҳад кард.
Зеро, агарчи шумо вазирони салтанати Ӯ будед,
Ту ноҳақ ҳукм кардӣ,
ва шариатро риоя накард,
ва мувофиқи хости Худо рафтор накунед,
Даҳшатнок ва зуд бар ту хоҳад омад,
зеро ки доварӣ барои болобардорон сахт аст,
Чунки камбағаллар раҳм-шафқат туфайли афв қилиниши мумкин... 
(Имрӯз Хониши аввал)

IN Дар як қатор кишварҳои ҷаҳон, Рӯзи ёдбуд ё Рӯзи собиқадорон, ки 11 ноябр ё наздики он аст, рӯзи ғамангези тафаккур ва миннатдорӣ барои қурбонии миллионҳо сарбозоне мебошад, ки ҷони худро дар мубориза барои озодӣ бахшидаанд. Аммо имсол маросимҳо барои онҳое, ки дар пеши назари онҳо бухор шудани озодиҳои онҳоро тамошо кардаанд, холӣ хоҳад буд.Идома →