តើខ្ញុំគួរវិនិច្ឆ័យអ្នកណា?

ពួកគេ គឺជាពាក្យដែលទើបតែមួយឆ្នាំក្រោយបន្តបន្លឺសម្លេងពេញសាសនាចក្រនិងពិភពលោកទាំងមូល៖ “ តើខ្ញុំត្រូវវិនិច្ឆ័យនរណា?” ពួកគេគឺជាការឆ្លើយតបរបស់សម្តេចប៉ាបហ្វ្រង់ស័រចំពោះសំណួរដែលបានចោទសួរគាត់ទាក់ទងនឹង“ បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវភេទទីបី” នៅក្នុងសាសនាចក្រ។ ពាក្យទាំងនោះបានក្លាយជាសម្រែកនៃការប្រយុទ្ធ: ដំបូងសម្រាប់អ្នកដែលមានបំណងចង់បង្ហាញអំពីការអនុវត្តនៃការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា; ទីពីរសម្រាប់អ្នកដែលចង់បង្ហាញភាពសមហេតុផលខាងសីលធម៌។ និងទីបីសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលមានបំណងចង់បង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃការសន្មត់របស់ពួកគេថាសម្តេចប៉ាបហ្វ្រង់ស័រគឺជាស្នាមមួយខ្លីនៃអាទទឹងនិងព្រះគ្រីស្ទ។

ការដកស្រង់សម្តីរបស់សម្តេចប៉ាបហ្វ្រង់ស្វ័រគឺពិតជាការបកស្រាយឃ្លានៃពាក្យរបស់ប៉ូលនៅក្នុងលិខិតរបស់ជេជដែលបានសរសេរថា៖ ដូច្នេះតើអ្នកណាជាអ្នកវិនិច្ឆ័យអ្នកជិតខាងរបស់អ្នក? »។ ^[1]cf. យូដាស ៤:១២ សម្តីរបស់សម្តេចប៉ាបពេលនេះកំពុងត្រូវបានបែកខ្ចាត់ខ្ចាយលើអាវយឺតយ៉ាងលឿនក្លាយជាបាវចនាដែលរលុបរលោង។

បញ្ឈប់ការវិនិច្ឆ័យខ្ញុំ

នៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់លូកាព្រះយេស៊ូវមានប្រសាសន៍ថា៖ “ ឈប់វិនិច្ឆ័យហើយអ្នកនឹងមិនត្រូវបានវិនិច្ឆ័យទេ។ ឈប់ថ្កោលទោសហើយអ្នកនឹងមិនត្រូវបានគេថ្កោលទោសទេ” ។ ^[2]Lk 6: 37 ។ តើពាក្យទាំងនេះមានន័យយ៉ាងដូចម្តេច? 

ប្រសិនបើអ្នកឃើញបុរសលួចកាបូបរបស់ស្ត្រីចំណាស់តើវាខុសដែរឬទេ? ស្រែកថា“ ឈប់! ការលួចគឺខុស!” ប៉ុន្តែចុះយ៉ាងណាបើគាត់ឆ្លើយថា“ ឈប់វិនិច្ឆ័យខ្ញុំ។ អ្នកមិនដឹងពីស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់ខ្ញុំទេ។ ប្រសិនបើអ្នកឃើញនិយោជិកម្នាក់យកលុយពីបញ្ជរសាច់ប្រាក់តើវាខុសទេដែលនិយាយថា“ ហេ! អ្នកមិនអាចធ្វើវាបានទេ”? ប៉ុន្តែចុះយ៉ាងណាបើនាងឆ្លើយថា“ ឈប់វិនិច្ឆ័យខ្ញុំ។ ខ្ញុំធ្វើការដោយស្មើភាពរបស់ខ្ញុំនៅទីនេះដើម្បីទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលតិចតួច” ។ ប្រសិនបើអ្នកឃើញថាមិត្តរបស់អ្នកបោកលុយពន្ធហើយលើកបញ្ហាតើនឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើគាត់ឆ្លើយថា“ ឈប់វិនិច្ឆ័យខ្ញុំ។ ខ្ញុំបង់ពន្ធច្រើនណាស់។ ឬចុះយ៉ាងណាបើប្ដីឬប្រពន្ធដែលផិតក្បត់និយាយថា«ឈប់វិនិច្ឆ័យខ្ញុំ។ ខ្ញុំឯកកោ” …?

យើងអាចមើលឃើញនៅក្នុងឧទាហរណ៍ខាងលើថាមនុស្សម្នាក់កំពុងធ្វើការវិនិច្ឆ័យលើលក្ខណៈខាងសីលធម៌នៃសកម្មភាពរបស់អ្នកដទៃហើយវាអយុត្តិធម៌ មិនមាន និយាយ។ តាមពិតអ្នកនិងខ្ញុំធ្វើការវិនិច្ឆ័យខាងសីលធម៌គ្រប់ពេលមិនថាគេបានឃើញនរណាម្នាក់ឆ្លងកាត់សញ្ញាឈប់ឬ hearing ពីប្រជាជនកូរ៉េខាងជើងដែលអត់ឃ្លានស្លាប់នៅក្នុងជំរុំប្រមូលផ្តុំ។ យើងអង្គុយហើយយើងវិនិច្ឆ័យ។

មនុស្សដែលមានគំនិតសមហេតុផលបំផុតទទួលស្គាល់ថាប្រសិនបើយើងមិនបានធ្វើការវិនិច្ឆ័យហើយគ្រាន់តែទុកឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើអ្វីដែលពួកគេចង់បានអ្នកដែលពាក់ផ្លាក“ កុំថ្កោលទោសខ្ញុំ” នៅលើខ្នងពួកគេនឹងមានភាពវឹកវរ។ ប្រសិនបើយើងមិនបានវិនិច្ឆ័យទេនោះវាមិនអាចមានរដ្ឋធម្មនុញ្ញស៊ីវិលឬច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌទេ។ ដូច្នេះការធ្វើការវិនិច្ឆ័យគឺពិតជាចាំបាច់និងជាអំណោយផលដល់ការរក្សាសន្តិភាពភាពស៊ីវីល័យនិងសមភាពរវាងមនុស្ស។

ដូច្នេះតើព្រះយេស៊ូវចង់មានន័យយ៉ាងដូចម្តេច កុំ​ចេះតែ​វាយតម្លៃ? ប្រសិនបើយើងស្វែងយល់កាន់តែជ្រៅទៅក្នុងពាក្យរបស់សម្តេចប៉ាបហ្វ្រង់ស័រខ្ញុំជឿជាក់ថាយើងនឹងរកឃើញអត្ថន័យនៃបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។

ការសំភាសន៍

សម្តេចប៉ាបកំពុងឆ្លើយតបនឹងសំណួរដែលបានសួរដោយអ្នកយកព័ត៌មានអំពីការជួលលោក Monsignor Battista Ricca ដែលជាអ្នកបួសដែលជាប់ទាក់ទងនឹងទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទជាមួយបុរសដទៃទៀតហើយជាថ្មីម្តងទៀតស្តីពីពាក្យចចាមអារ៉ាមថា“ កន្លែងទទួលភ្ញៀវភេទដូចគ្នា” នៅហូលី។ លើបញ្ហារបស់ Msgr ។ រីកាកាបាននិយាយថាបន្ទាប់ពីការសើុបអង្កេតតាមសំអាងពួកគេមិនបានរកឃើញអ្វីដែលត្រូវនឹងការចោទប្រកាន់ប្រឆាំងនឹងគាត់ទេ។

ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់បន្ថែមរឿងមួយបន្ថែមទៀតចំពោះរឿងនេះ៖ ខ្ញុំឃើញថាមានច្រើនដងណាស់នៅក្នុងព្រះវិហារក្រៅពីរឿងនេះហើយក្នុងករណីនេះផងដែរមនុស្សម្នាក់ស្វែងរក“ អំពើបាបរបស់យុវវ័យ” …ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ឬបូជាចារ្យខាងលោកីយ៍ ដូនជីម្នាក់បានប្រព្រឹត្ដអំពើបាបហើយបន្ទាប់មកបុគ្គលនោះមានបទពិសោធន៍នៃការប្រែចិត្តជឿព្រះអម្ចាស់អភ័យទោសហើយនៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់អត់ទោសព្រះអម្ចាស់ភ្លេចហើយនេះសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជីវិតរបស់យើង។ នៅពេលយើងទៅសារភាពហើយយើងពិតជានិយាយថា“ ខ្ញុំបានធ្វើបាបក្នុងរឿងនេះ” ព្រះអម្ចាស់ភ្លេចហើយយើងមិនមានសិទ្ធិមិនភ្លេចទេពីព្រោះយើងប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដែលថាព្រះអម្ចាស់នឹងមិនភ្លេចអំពើបាបរបស់យើងទេមែនទេ? - ទូរទស្សន៍សាន់ដេនិងទូរទស្សន៍ពន្លឺថ្ងៃទី ២៩ ខែកក្កដាឆ្នាំ ២០១៣; salandlighttv.org

នរណាជានរណាកាលពីម្សិលមិញគឺមិនចាំបាច់ថាពួកគេជានរណាសព្វថ្ងៃនេះទេ។ យើងមិនគួរនិយាយនៅថ្ងៃនេះថា "ស្រវឹងហើយដូច្នេះស្រវឹង" នៅពេលប្រហែលជាកាលពីម្សិលមិញគាត់បានប្តេជ្ញាថានឹងផឹកភេសជ្ជៈចុងក្រោយរបស់គាត់។ នោះក៏មានន័យថាវាមិនមានន័យថាវិនិច្ឆ័យនិងថ្កោលទោសដែរពីព្រោះនេះជាអ្វីដែលពួកផារិស៊ីបានធ្វើ។ ពួកគេបានវិនិច្ឆ័យព្រះយេស៊ូវថាបានជ្រើសរើសម៉ាថាយជាអ្នកយកពន្ធដោយផ្អែកលើថាតើគាត់ជាអ្នកណាកាលពីម្សិលមិញមិនមែនលើអ្នកណាដែលគាត់បានក្លាយជា។

នៅលើបញ្ហានៃឡប់ប៊ីស្រលាញ់ភេទដូចគ្នា, ប្រកាន់ទោសបានបន្តនិយាយថា:

ខ្ញុំគិតថានៅពេលដែលយើងជួបមនុស្សស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាយើងត្រូវតែធ្វើឱ្យមានភាពខុសគ្នារវាងការពិតនៃមនុស្សម្នាក់ដែលស្រលាញ់ភេទដូចគ្នានិងការពិតនៃការបញ្ចុះបញ្ចូលព្រោះការលួងលោមមិនល្អ។ ពួកគេអាក្រក់។ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាហើយស្វែងរក តើខ្ញុំជានរណាដែលនឹងវិនិច្ឆ័យទោសអ្នកនោះ? នេះ Catechism នៃព្រះវិហារកាតូលិក ពន្យល់ពីចំណុចនេះយ៉ាងល្អប៉ុន្តែនិយាយថា…មនុស្សទាំងនេះមិនដែលត្រូវបានគេមើលងាយហើយ“ ពួកគេត្រូវតែបញ្ចូលទៅក្នុងសង្គម” ។ - ទូរទស្សន៍សាន់ដេនិងទូរទស្សន៍ពន្លឺថ្ងៃទី ២៩ ខែកក្កដាឆ្នាំ ២០១៣; salandlighttv.org

តើគាត់បានជំទាស់នឹងការបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់របស់សាសនាចក្រថាអំពើស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺ“ មានលក្ខណៈមិនត្រឹមត្រូវ” ហើយថាទំនោរទៅនឹងការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាទោះបីជាមិនមានបាបក៏ដោយគឺជា“ វិបត្ដិកម្ម”? ^[3]លិខិតជូនចំពោះប៊ីស្សពនៃព្រះវិហារកាតូលិកស្តីពីការថែរក្សាគ្រូគង្វាលរបស់អ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ n ។ ៦៧ ជាការពិតនោះគឺជាអ្វីដែលមនុស្សជាច្រើនសន្មតថាគាត់កំពុងធ្វើ។ ប៉ុន្តែបរិបទច្បាស់ណាស់ថា៖ សម្តេចប៉ាបត្រូវបានគេញែកដាច់ពីគ្នារវាងអ្នកដែលលើកកម្ពស់ការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា (អ្នកបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ទើយ) និងអ្នកដែលទោះជាពួកគេមានទំនោរចង់ស្វែងរកព្រះអម្ចាស់ដោយឆន្ទៈល្អ។ វិធីសាស្រ្តរបស់សម្តេចប៉ាបគឺពិតជាអ្វីដែលសាសនាបង្រៀន។ ^[4]"…ប្រពៃណីតែងតែបានប្រកាសថា“ ការស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាគឺមានការរំលោភបំពានដោយផ្ទាល់” ។ ពួកគេផ្ទុយនឹងច្បាប់ធម្មជាតិ។ ពួកគេបិទទង្វើផ្លូវភេទដើម្បីជាអំណោយនៃជីវិត។ ពួកគេមិនបន្តពីការបំពេញឥទ្ធិពលនិងការរួមភេទពិតប្រាកដទេ។ មិនស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយពួកគេអាចត្រូវបានយល់ព្រម។ -ធម្មទេសនានៃវិហារកាតូលិក n ។ ៦៧

ចំនួនបុរសនិងស្ត្រីដែលមានទំនោរស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅគឺមិនអាចធ្វេសប្រហែសបានទេ។ ទំនោរនេះដែលមានលក្ខណៈមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នាបង្កើតឱ្យមានការសាកល្បងភាគច្រើន។ ពួកគេត្រូវតែទទួលយកដោយការគោរពការអាណិតអាសូរនិងភាពរសើប។ រាល់សញ្ញានៃការរើសអើងអយុត្តិធម៌ក្នុងន័យរបស់ពួកគេគួរតែត្រូវបានជៀសវាង។ មនុស្សទាំងនេះត្រូវបានហៅឱ្យបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេហើយប្រសិនបើពួកគេជាគ្រីស្ទបរិស័ទរួបរួមនឹងការលះបង់របស់ឈើឆ្កាងរបស់ព្រះអម្ចាស់ការលំបាកដែលពួកគេអាចជួបប្រទះពីស្ថានភាពរបស់ពួកគេ។ -ធម្មទេសនានៃវិហារកាតូលិក n ។ ៦៧

ប៉ុន្តែកុំយកពាក្យរបស់ខ្ញុំទៅវា។ សម្តេចប៉ាបពន្យល់ពីរឿងនេះដោយខ្លួនគាត់ផ្ទាល់នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍មួយទៀត។

ក្នុងអំឡុងពេលនៃការហោះហើរត្រឡប់មកវិញពីទីក្រុងរីយ៉ូដឺហ្សានេរ៉ូខ្ញុំបាននិយាយថាប្រសិនបើមនុស្សស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាមានឆន្ទៈល្អហើយស្វែងរកព្រះខ្ញុំគ្មាននរណាម្នាក់វិនិច្ឆ័យទេ។ និយាយបែបនេះខ្ញុំនិយាយអ្វីដែលសាសនានិយាយ។ សាសនាមានសិទ្ធិក្នុងការបញ្ចេញមតិរបស់ខ្លួនក្នុងការបម្រើប្រជាជនប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការបង្កើតបានរំដោះយើងអោយមានសេរីភាព: មិនអាចចូលជ្រៀតជ្រែកក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សបានឡើយ។

មានមនុស្សម្នាក់បានសួរខ្ញុំតាមរបៀបដែលបង្កហេតុប្រសិនបើខ្ញុំយល់ព្រមចំពោះការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ ខ្ញុំបានឆ្លើយនឹងសំណួរមួយទៀតថា 'ប្រាប់ខ្ញុំ៖ នៅពេលដែលព្រះទតមើលទៅមនុស្សខ្ទើយតើគាត់គាំទ្រអត្ថិភាពនៃមនុស្សនេះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ឬក៏បដិសេធនិងថ្កោលទោសបុគ្គលនេះទេ? យើងត្រូវតែគិតដល់បុគ្គលនោះជានិច្ច។ នៅទីនេះយើងចូលទៅក្នុងអាថ៌កំបាំងនៃមនុស្ស។ នៅក្នុងជីវិតព្រះអមដំណើរមនុស្សហើយយើងត្រូវតែអមដំណើរពួកគេដោយចាប់ផ្តើមពីស្ថានភាពរបស់ពួកគេ។ វាចាំបាច់ក្នុងការអមដំណើរពួកគេដោយមេត្តាករុណា។ ទស្សនាវដ្តីអាមេរិចថ្ងៃទី ៣០ ខែកញ្ញាឆ្នាំ ២០១៣ americamagazine.org

ការកាត់ទោសនោះលើការមិនថ្កោលទោសនៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់លូកាគឺមាននៅខាងមុខដោយពាក្យថា៖ «មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណាដូចព្រះវរបិតាសួគ៌របស់អ្នកទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា»។ ព្រះវរបិតាបរិសុទ្ធកំពុងបង្រៀនថាការមិនវិនិច្ឆ័យមានន័យថាមិនវិនិច្ឆ័យ ស្ថានភាពនៃបេះដូងឬព្រលឹងរបស់អ្នកដទៃ។ វាមិនមានន័យថាយើងមិនគួរថ្កោលទោសសកម្មភាពរបស់អ្នកដទៃថាតើពួកគេមានគោលបំណងត្រឹមត្រូវឬខុសនោះទេ។

វីសាទីមួយ

ខណៈពេលដែលយើងអាចកំណត់បានថាតើសកម្មភាពមួយដែលផ្ទុយនឹងច្បាប់ធម្មជាតិឬសីលធម៌“ ដឹកនាំដោយការបង្រៀនជាផ្លូវការនៃសាសនាចក្រ” ^[5]Cf. របស់ CCC, ន។ ៩៧ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេដែលអាចកំណត់នូវភាពអាចធ្វើបានរបស់មនុស្សម្នាក់នៅក្នុងសកម្មភាពរបស់ពួកគេពីព្រោះមានតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ “ មើលទៅក្នុងចិត្ត” ^[6]cf. ១ សាំ ១៦: ៧ ហើយភាពងាយរបស់មនុស្សត្រូវបានកំណត់ដោយកំរិតដែលពួកគេធ្វើតាម មនសិការ។ ដូច្នេះសូម្បីតែមុនពេលសំឡេងសីលធម៌របស់សាសនាចក្រ…

សតិសម្បជញ្ញៈគឺជាអរូបីរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ បុរសមានសិទ្ធិធ្វើសកម្មភាពសតិសម្បជញ្ញៈនិងសេរីភាពក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្តខាងសីលធម៌។-ធម្មទេសនានៃវិហារកាតូលិក n ។ ៦៧

ដូច្នេះមនសិការរបស់បុរសគឺជាអ្នកជជែកវែកញែកនៃហេតុផលរបស់គាត់ថា "អ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ដែលមានទាំងធម្មជាតិនិងព្រះគុណបាននិយាយមកកាន់យើងនៅពីក្រោយវាំងននហើយបង្រៀននិងគ្រប់គ្រងយើងដោយអ្នកតំណាងរបស់ទ្រង់" ។ ^[7]ចនហែនរីខាណឺវីន“ សំបុត្រទៅអ្នកឧកញ៉ាន័រហ្វក”, វី, ការលំបាកមួយចំនួនមានអារម្មណ៍ដោយពួកអែនជីលីកនៅក្នុងការបង្រៀនកាតូលិកទី ២ ដូច្នេះនៅថ្ងៃជំនុំជម្រះ«ព្រះជាម្ចាស់នឹងវិនិច្ឆ័យទោស» ^[8]cf. ហេព្រើរ ៤:១២ យើងយោងទៅតាមរបៀបដែលយើងឆ្លើយតបនឹងសំឡេងរបស់ទ្រង់ដែលនិយាយនៅក្នុងមនសិការរបស់យើងនិងក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ដែលបានចារលើចិត្តរបស់យើង។ ដូច្នេះគ្មាននរណាម្នាក់មានសិទ្ធិវិនិច្ឆ័យទោសខាងក្នុងរបស់អ្នកដទៃបានទេ។

ប៉ុន្តែបុរសម្នាក់ៗមានកាតព្វកិច្ចត្រូវបំពេញ ជូនដំណឹង សតិសម្បជញ្ញៈរបស់គាត់…

វីសាទីពីរ

ហើយនោះគឺជាកន្លែងដែលវីទីកាចូលទី ២ ដែលជាសម្តេចប៉ាបដែលបានរួមជាមួយប៊ីស្សពនៃសាសនាចក្រត្រូវបានផ្តល់ជាពន្លឺដល់ពិភពលោកដែលជាពន្លឺដល់យើង មនសិការ។ ព្រះយេស៊ូវបានបញ្ជាយ៉ាងជាក់លាក់ដល់សាសនាចក្រមិនត្រឹមតែធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកនិងបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្សប៉ុណ្ណោះទេតែត្រូវចូលទៅ «ប្រជាជាតិទាំងអស់ ... បង្រៀនពួកគេ ឲ្យ កាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នា»។ ^[9]cf. ២៨:២០ ដូច្នេះ…

ចំពោះសាសនាចក្រជាសិទ្ធិគ្រប់ពេលនិងគ្រប់ទីកន្លែងដើម្បីប្រកាសគោលការណ៍សីលធម៌រួមទាំងគោលការណ៍ទាក់ទងនឹងសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមនិង ធ្វើការវិនិច្ឆ័យលើកិច្ចការរបស់មនុស្សក្នុងកម្រិតណាមួយដែលពួកគេទាមទារដោយសិទ្ធិជាមូលដ្ឋានរបស់មនុស្សឬការសង្គ្រោះព្រលឹង។ -ធម្មទេសនានៃវិហារកាតូលិក n ។ ៦៧

ដោយសារតែបេសកកម្មរបស់សាសនាចក្រត្រូវបានប្រគល់ឱ្យដោយព្រះមនុស្សគ្រប់រូបនឹងត្រូវបានវិនិច្ឆ័យយោងទៅតាមការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេចំពោះព្រះបន្ទូលចាប់តាំងពី“ ការបង្កើតមនសិការព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាពន្លឺសម្រាប់ផ្លូវរបស់យើង…” ^[10]ធម្មទេសនានៃវិហារកាតូលិក n ។ ៦៧ ដូច្នេះ៖

មនសិការត្រូវតែផ្តល់ព័ត៌មានហើយការវិនិច្ឆ័យខាងសីលធម៌ត្រូវបានបំភ្លឺ។ -ធម្មទេសនានៃវិហារកាតូលិក n ។ ៦៧

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយយើងនៅតែត្រូវឱនគោរពចំពោះសេចក្តីថ្លៃថ្នូរនិងសេរីភាពរបស់អ្នកដទៃពីព្រោះមានតែព្រះទេដែលដឹងច្បាស់ពីកំរិតដែលមនសិការរបស់អ្នកដទៃត្រូវបានបង្កើតឡើងការយល់ដឹងចំណេះដឹងនិងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេហើយដូច្នេះអាចឈានដល់ការសំរេចចិត្តខាងសីលធម៌។

ភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងដំណឹងល្អរបស់គាត់ឧទាហរណ៍អាក្រក់ដែលបានផ្តល់ដោយអ្នកដទៃធ្វើជាទាសកររបស់តណ្ហាការអះអាងនៃការយល់ឃើញខុសនៃស្វ័យភាពនៃសតិសម្បជញ្ញៈការបដិសេធសិទ្ធិអំណាចរបស់សាសនាចក្រនិងការបង្រៀនរបស់នាងកង្វះការប្រែចិត្តជឿនិងសប្បុរសធម៌។ ទាំងនេះអាចជាប្រភព នៃកំហុសនៃការវិនិច្ឆ័យនៅក្នុងការប្រព្រឹត្ដសីលធម៌។ -ធម្មទេសនានៃវិហារកាតូលិក n ។ ៦៧

ធ្វើការវិនិច្ឆ័យដោយឌីហ្គ្រីដ

ប៉ុន្តែនេះនាំយើងត្រលប់ទៅឧទាហរណ៍ដំបូងរបស់យើងវិញដែលជាការត្រឹមត្រូវដើម្បីប្រកាសការវិនិច្ឆ័យលើចោរឆក់កាបូប។ ដូច្នេះតើនៅពេលណាដែលយើងនិងគួរនិយាយប្រឆាំងនឹងអំពើអសីលធម៌?

ចម្លើយគឺថាពាក្យរបស់យើងត្រូវតែគ្រប់គ្រងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់បង្រៀនដោយដឺក្រេ។ ដូចគ្នានឹងព្រះជាម្ចាស់បានផ្លាស់ប្តូរកំរិតដឺក្រេក្នុងប្រវត្ដិសាស្រ្ដនៃសេចក្ដីសង្រ្គោះដើម្បីបង្ហាញទាំងភាពខុសឆ្គងរបស់មនុស្សនិងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះផងដែរការបើកសម្តែងសេចក្តីពិតត្រូវតែត្រូវបានបញ្ជូនទៅអ្នកដទៃដែលគ្រប់គ្រងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់និងសេចក្តីមេត្តា កត្តាដែលកំណត់នូវកាតព្វកិច្ចផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងដើម្បីអនុវត្តការងារខាងវិញ្ញាណនៃសេចក្តីមេត្តាករុណាក្នុងការកែតម្រូវកត្តាមួយផ្សេងទៀតគឺអាស្រ័យលើទំនាក់ទំនង។

ម៉្យាងវិញទៀតសាសនាចក្រប្រកាសយ៉ាងអង់អាចនិងឥតដាច់ពីសេចក្តីជំនឿនិងសីលធម៌ដល់ពិភពលោកតាមរយៈព្រះគម្ពីរមរមន លំហាត់មិនធម្មតានិងសាមញ្ញនៃម៉ាញ៉េស្យូមមិនថាតាមរយៈឯកសារផ្លូវការឬការបង្រៀនជាសាធារណៈ។ នេះគឺប្រហាក់ប្រហែលនឹងលោកម៉ូសេចុះមកអិមធី។ ស៊ីណាយហើយគ្រាន់តែអានបទបញ្ជាទាំងដប់ប្រការដល់ប្រជាជនទាំងអស់ឬព្រះយេស៊ូប្រកាសជាសាធារណៈថា«ចូរប្រែចិត្តហើយជឿដំណឹងល្អចុះ»។ ^[11]ម៉ាក់ ១:១៥

ប៉ុន្តែនៅពេលនិយាយដល់បុគ្គលម្នាក់ៗទាក់ទងនឹងអាកប្បកិរិយាខាងសីលធម៌របស់គេព្រះយេស៊ូវនិងក្រោយមកពួកសាវកបានរក្សាពាក្យនិងការវិនិច្ឆ័យដោយផ្ទាល់ថែមទៀតសម្រាប់អ្នកដែលពួកគេចាប់ផ្តើមសាងសង់ឬបានកសាងទំនាក់ទំនងជាមួយ.

ហេតុអ្វីខ្ញុំគួរវិនិច្ឆ័យអ្នកក្រៅ? តើវាមិនមែនជាជំនួញរបស់អ្នកទេដែលវិនិច្ឆ័យអ្នកនៅខាងក្នុងមែនទេ? ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យអ្នកខាងក្រៅ។ (១ កូ។ ៥:១២)

ព្រះយេស៊ូវតែងតែមានសុភាពរាបសាជាមួយអស់អ្នកដែលជាប់ក្នុងអំពើបាបជាពិសេសអ្នកដែលមិនស្គាល់ដំណឹងល្អ។ គាត់បានស្វែងរកពួកគេហើយជាជាងថ្កោលទោសអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេបានអញ្ជើញពួកគេឱ្យធ្វើអ្វីដែលប្រសើរជាងនេះ: “ ទៅហើយកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ…។ តាម​ខ្ញុំ។" ^[12]cf. ជន ៨:១១; ៩: ៩ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកដែលទ្រង់ស្គាល់អំពីទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះទ្រង់បានចាប់ផ្តើមកែតម្រូវពួកគេដូចជាទ្រង់បានធ្វើជាមួយពួកសាវកជាច្រើនដងដែរ។

ប្រសិនបើបងប្អូនរបស់អ្នកធ្វើបាបនឹងអ្នកចូរទៅប្រាប់គាត់ពីកំហុសរបស់គាត់រវាងអ្នកនិងគាត់ម្នាក់ឯង ... (ម៉ាថ។ ១៨:១៥)

ជាលទ្ធផលពួកសាវកបានកែចៀមរបស់ពួកគេតាមរយៈសំបុត្រទៅព្រះវិហារឬដោយផ្ទាល់។

បងប្អូនអើយទោះបីមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានជាប់នៅក្នុងការរំលងណាមួយក៏ដោយអ្នកដែលជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណគួរតែកែខ្លួននោះដោយចិត្តសុភាពរាបសាសំឡឹងមើលខ្លួនឯងដូច្នេះអ្នក ក៏ប្រហែលជាមិនត្រូវបានល្បួងដែរ។ (កាឡ។ ៦: ១)

ហើយនៅពេលដែលមានការលាក់ពុតការរំលោភបំពានភាពអសីលធម៌និងការបង្រៀនមិនពិតនៅក្នុងព្រះវិហារជាពិសេសក្នុងចំណោមថ្នាក់ដឹកនាំទាំងព្រះយេស៊ូវនិងពួកសាវកបានប្រើភាសាខ្លាំងសូម្បីតែការប្រាស្រ័យទាក់ទង។ ^[13]cf. ១ កូ ៥: ១-៥, ម៉ាថ ១៨:១៧ ពួកគេបានធ្វើការវិនិច្ឆ័យយ៉ាងរហ័សនៅពេលដែលវាដឹងច្បាស់ថាមនុស្សមានបាបបានធ្វើខុសនឹងមនសិការដែលបានដឹងរបស់ខ្លួនចំពោះការធ្វើទុក្ខដល់ព្រលឹងរបស់គាត់រឿងអាស្រូវដល់រូបកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងការល្បួងដល់មនុស្សទន់ខ្សោយ។ ^[14]cf. ម៉ាក់ ៩:៤២

បញ្ឈប់ការវិនិច្ឆ័យដោយការបង្ហាញខ្លួនប៉ុន្តែត្រូវវិនិច្ឆ័យដោយយុត្តិធម៌។ (យ៉ូហាន ៧:២៤)

ប៉ុន្តែនៅពេលនិយាយអំពីកំហុសប្រចាំថ្ងៃដែលកើតចេញពីភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្សជាជាងវិនិច្ឆ័យឬថ្កោលទោសអ្នកដទៃយើងគួរតែ«ទ្រាំទ្របន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក» ^[15]cf. កាឡ ២:២០ ហើយអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ ...

ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ឃើញបងប្អូនរបស់ខ្លួនធ្វើបាបប្រសិនបើអំពើបាបនោះមិនស្លាប់ទេនោះគាត់គួរតែទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ហើយព្រះអង្គនឹងប្រទានជីវិតអោយគាត់។ (យ៉ូហានទី ១ ៥:១៦)

យើងត្រូវតែយកកំណត់ហេតុចេញពីភ្នែករបស់យើងជាមុនសិនមុនពេលយកឆ្នូតចេញពីបងប្អូនរបស់យើង «ដោយស្តង់ដារដែលអ្នកវិនិច្ឆ័យម្នាក់ទៀតអ្នកថ្កោលទោសខ្លួនឯងព្រោះអ្នកចៅក្រមធ្វើរឿងដដែលៗ»។ ^[16]cf. រ៉ូម ១២: ២

អ្វីដែលយើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងខ្លួនយើងឬនៅក្នុងអ្នកដទៃយើងគួរតែស៊ូទ្រាំដោយអត់ធ្មត់រហូតដល់ព្រះចង់អោយវាអាចធ្វើទៅបាន…យកការអត់ធ្មត់អត់ធ្មត់ក្នុងការទទួលយកកំហុសនិងភាពខ្សោយរបស់អ្នកដទៃព្រោះអ្នកក៏មាន គុណវិបត្តិដែលអ្នកផ្សេងត្រូវដាក់ជាមួយ… ថូម៉ាស - ខេមភីស ការត្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទ វីល្លៀមស៊ីក្រាស៊ីទំព័រ ៤៤-៤៥

អញ្ចឹងតើខ្ញុំត្រូវវិនិច្ឆ័យអ្នកណា? វាជាកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្ញុំដើម្បីបង្ហាញអ្នកដទៃអំពីផ្លូវទៅកាន់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចតាមរយៈពាក្យសម្តីនិងសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំការនិយាយការពិតដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ប៉ុន្តែវាជាកាតព្វកិច្ចរបស់ព្រះក្នុងការវិនិច្ឆ័យថាតើអ្នកណាសមនឹងជីវិតនោះហើយអ្នកណាមិនសម។

តាមពិតសេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ឲ្យ ប្រកាសប្រាប់សេចក្ដីពិតដល់មនុស្សទាំងអស់។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែបែងចែករវាងកំហុស (ដែលត្រូវតែបដិសេធជានិច្ច) និងអ្នកដែលមានកំហុសដែលមិនដែលបាត់បង់សេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់គាត់ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ទោះបីជាគាត់បានធ្វើឱ្យចំពេលមានគំនិតសាសនាមិនពិតឬមិនគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេដែលជាចៅក្រមនិងជាអ្នកស្វែងរកដួងចិត្ត។ គាត់ហាមយើងមិន ឲ្យ កាត់ទោសលើកំហុសខាងក្នុងរបស់អ្នកដទៃ។ - ហូលីទី ២ ហ្គោដ្យូមនិងស្ពេសអាយុ ២៨ ឆ្នាំ