I Pamiętam młodego mężczyznę, który kilka lat temu przyszedł do mojego domu z problemami małżeńskimi. Chciał mojej rady, a przynajmniej tak powiedział. „Ona mnie nie słucha!” Żalił się. - Czy ona nie powinna mi się podporządkować? Czy Pismo Święte nie mówi, że jestem głową mojej żony? Jaki ma problem !? ” Znałem ten związek na tyle dobrze, by wiedzieć, że jego pogląd na siebie był poważnie wypaczony. Odpowiedziałem więc: „Cóż, co znowu mówi św. Paweł?”:
Mężowie, miłujcie swoje żony, tak jak Chrystus umiłował Kościół i wydał się za niego, aby go uświęcić, oczyszczając go w kąpieli wodnej słowem, aby mógł zaprezentować sobie kościół w okazałości, bez zmazy, zmarszczki lub jakiejkolwiek innej. coś takiego, aby była święta i bez skazy. Tak więc (także) mężowie powinni kochać swoje żony jak własne ciała. Kto kocha swoją żonę, kocha siebie. (Efezjan 5: 25-28)
„Więc widzisz” - kontynuowałem - „jesteś powołany, aby oddać życie za swoją żonę. Służyć jej tak, jak służył jej Jezus. Kochać i ofiarowywać się za nią tak, jak Jezus kochał i składał ofiary za ciebie. Jeśli to zrobisz, prawdopodobnie nie będzie miała żadnych problemów ze „poddaniem się” tobie ”. Cóż, to oburzyło młodego człowieka, który szybko wypadł z domu. Tak naprawdę chciał, żebym dał mu amunicję do domu i dalej traktował jego żonę jak wycieraczkę. Nie, nie to miał na myśli św. Paweł wtedy lub teraz, pomijając różnice kulturowe. Paweł miał na myśli relację opartą na przykładzie Chrystusa. Ale ten model prawdziwej męskości został pod pręgierzem…
POD OSTRZAŁEM
Jeden z największych ataków minionego wieku skierowany był przeciwko duchowej głowie domu, mężowi i ojcu. Te słowa Jezusa można bardzo dobrze odnieść do ojcostwa:
Uderzę pasterza, a owce trzody się rozproszą. (Mt 26:31)
Kiedy ojciec domu traci poczucie celu i prawdziwej tożsamości, wiemy zarówno doświadczalnie, jak i statystycznie, że ma to głęboki wpływ na rodzinę. I tak mówi Papież Benedykt:
Kryzys ojcostwa, który przeżywamy dzisiaj, jest elementem, być może najważniejszym, zagrażającym człowiekowi w jego człowieczeństwie. Rozpad ojcostwa i macierzyństwa wiąże się z rozpadem naszego bycia synami i córkami. —POPIEŁ BENEDYKT XVI (kardynał Ratzinger), Palermo, 15 marca 2000 r
Jak już tu cytowałem, błogosławiony Jan Paweł II napisał proroczo:
Przyszłość świata i Kościoła toczy się przez rodzinę. -Znane konsorcjum, n. 75
Można by więc w pewnym stopniu powiedzieć, że przyszłość świata i Kościoła przechodzi przez ojca. Tak jak Kościół nie może przetrwać bez sakramentalnego kapłaństwa, tak też ojciec jest istotnym elementem zdrowej rodziny. Ale jak niewielu ludzi dziś to rozumie! Kultura popularna systematycznie zmniejsza obraz prawdziwej męskości. Radykalny feminizm i wszystkie jego odgałęzienia sprowadziły mężczyzn do zwykłych mebli w domu; kultura popularna i rozrywka zmieniły ojcostwo w żart; liberalna teologia zatruła poczucie odpowiedzialności człowieka jako duchowego wzoru i przywódcy, który podąża śladami Chrystusa, baranka ofiarnego.
Aby podać tylko jeden przykład potężnego wpływu ojca, przyjrzyjmy się chodzeniu do kościoła. Badanie przeprowadzone w Szwecji w 1994 roku wykazało, że jeśli zarówno ojciec, jak i matka regularnie uczęszczają do kościoła, 33 procent ich dzieci będzie regularnie chodzić do kościoła, a 41 procent będzie uczęszczać nieregularnie. Otóż, jeśli ojciec jest nieregularny, a matka regularnie, tylko procent 3 dzieci później same staną się stałymi bywalcami, a dalsze 59 procent stanie się nieregularnymi. A oto, co jest oszałamiające:
Co się stanie, jeśli ojciec jest regularny, a matka nieregularna lub niepraktykuje? Co niezwykłe, odsetek dzieci, które stają się regularne, wzrósł z 33% do 38% z matką nieregularną i do 44% z matką niepraktykującą, tak jakby lojalność wobec zaangażowania ojca rosła proporcjonalnie do rozluźnienia, obojętności lub wrogości matki . -Ton Prawda o ludziach i Kościele: o znaczeniu ojców w chodzeniu do kościoła przez Robbie Low; na podstawie badania: „Charakterystyka demograficzna grup językowych i religijnych w Szwajcarii” Wernera Hauga i Phillipe Warnera z Federalnego Urzędu Statystycznego w Neuchatel; Tom 2 badań populacyjnych, nr 31
Ojcowie mają znaczący wpływ duchowy na swoje dzieci precyzyjnie ze względu na ich wyjątkową rolę w kolejności tworzenia…
OJCIECIE KAPŁAŃSTWO
Katechizm uczy:
Dom chrześcijański jest miejscem, w którym dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom rodzinny słusznie nazywany jest „Kościołem domowym”, wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i chrześcijańskiej miłości. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 1666
W ten sposób można rozważyć mężczyznę księdza we własnym domu. Jak pisze św.Paweł:
Mąż bowiem jest głową swojej żony, tak jak Chrystus jest głową kościoła, on sam jest Zbawicielem ciała. (Efezjan 5:23)
Co to oznacza? Cóż, jak pokazuje moja historia powyżej, wiemy, że to Pismo Święte widziało jego nadużycia przez lata. Werset 24 dalej mówi: „Ponieważ kościół jest podporządkowany Chrystusowi, tak żony powinny być podporządkowane swoim mężom we wszystkim”. Gdy mężczyźni wypełniają swój chrześcijański obowiązek, kobiety podporządkują się temu, kto uczestniczy w Chrystusie i prowadzi je do Chrystusa.
Jako mężowie jesteśmy zatem powołani do wyjątkowego duchowego przywództwa. Kobiety i mężczyźni są rzeczywiście różni - emocjonalnie, fizycznie, i w porządku duchowym. Oni są uzupełniający. I są nam równi jako współdziedzice Chrystusa: [1]por Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 2203
Podobnie wy, mężowie, powinniście żyć ze swoimi żonami ze zrozumieniem, okazując szacunek słabszej płci żeńskiej, ponieważ jesteśmy współdziedzicami daru życia, aby wasze modlitwy nie były utrudnione. (1 Piotra 3: 7)
Ale pamiętajcie słowa Chrystusa skierowane do Pawła, że „moc doskonali się w słabości”. [2]1 Kor 12: 9 Oznacza to, że większość mężczyzn przyzna, że ich siła, ich skała to ich żony. A teraz widzimy, jak rozwija się tu tajemnica: święte małżeństwo jest symbolem małżeństwa Chrystusa z Kościołem.
To wielka tajemnica, ale mówię w odniesieniu do Chrystusa i Kościoła. (Efezjan 5:32)
Chrystus oddał swoje życie za swoją Oblubienicę, ale On sam upoważnia Kościół i wznosi go do nowego przeznaczenia „przez kąpiel w wodzie ze słowem”. W rzeczywistości odnosi się do Kościoła jako kamieni węgielnych, a Piotra jako „skały”. Te słowa są naprawdę niesamowite. Bo Jezus mówi, że pragnie, aby Kościół współodkupił z Nim; udział w Jego mocy; dosłownie stać się „ciałem Chrystusa”, jednym z Jego ciałem.
… Dwoje stanie się jednym ciałem. (Efezjan 5:31)
Motywem Chrystusa jest miłośćniezgłębiona miłość wyrażona w boskiej hojności, która przewyższa każdy akt miłości w historii ludzkości. Do takiej miłości powołani są mężczyźni wobec swoich żon. Jesteśmy wezwani, aby kąpać naszą żonę i dzieci w Słowie Bożym 
aby pewnego dnia stanęli przed Bogiem „bez zmazy i zmarszczki”. Można by powiedzieć, że tak jak Chrystus, przekazujemy „klucze królestwa” naszej skale, naszym żonom, aby z kolei mogły pielęgnować i karmić dom w świętej i zdrowej atmosferze. Mamy ich wzmacniać, a nie pokonać Im.
Ale to nie znaczy, że mężczyźni powinni stać się kaprysami - małymi cieniami w kącie, którzy zrzucają wszelką odpowiedzialność na swoje żony. Ale tak naprawdę dzieje się w wielu rodzinach, zwłaszcza w świecie zachodnim. Rola mężczyzn została osłabiona. Najczęściej to żony prowadzą swoje rodziny w modlitwie, zabierają dzieci do kościoła, służą jako nadzwyczajni szafarze, a nawet prowadzą parafię w taki sposób, że ksiądz jest jedynie sygnatariuszem jej decyzji. I wszystkie te role kobiet w rodzinie i Kościele mają swoje miejsce o ile nie odbywa się to kosztem danego przez Boga duchowego przywództwa ludzi. Jedną rzeczą dla matki jest katechizacja i wychowywanie dzieci w wierze, co jest cudowną rzeczą; Inaczej robi to bez wsparcia, świadectwa i współpracy męża z powodu jego własnego zaniedbania lub grzeszności.
ROLA MĘŻCZYZNY
W innym silnym symbolu para małżeńska jest zasadniczo obrazem Trójcy Świętej. Ojciec tak kocha Syna, że ich miłość rodzi trzecią osobę - Ducha Świętego. Tak więc mąż tak bardzo kocha swoją żonę, a żona swojego męża, że z ich miłości rodzi się trzecia osoba: dziecko. Mąż i żona są zatem powołani, aby w swoich słowach i uczynkach być odbiciem Trójcy Świętej dla siebie nawzajem i dla swoich dzieci. Dzieci i żony powinny widzieć w swoim ojcu odbicie Ojca Niebieskiego; powinni widzieć w swojej matce odbicie Syna i Kościół Matkiktóry jest Jego ciałem. W ten sposób dzieci będą mogły otrzymywać przez swoich rodziców liczne łaski Ducha Świętego, tak jak otrzymujemy łaski sakramentalne przez Święte Kapłaństwo i Matkę Kościół.
Rodzina chrześcijańska jest komunią osób, znakiem i obrazem komunii Ojca i Syna w Duchu Świętym. -Katechizm Kościoła Katolickiego, rz. 2205
Jak wygląda ojcostwo i hodowla? Niestety w dzisiejszych czasach trudno jest zbadać model ojcostwa
. Wydaje się, że dzisiejsza męskość jest jedynie właściwą równowagą między wulgarnością, alkoholem i zwykłymi sportami telewizyjnymi, a odrobiną (lub dużą ilością) pożądania dorzuconą na dobre. Tragicznie w Kościele duchowe przywództwo w większości zniknęło z ambony, a duchowni bojący się kwestionować status quo, nawoływać swoje duchowe dzieci do świętości i głosić nierozcieńczoną Ewangelię, i oczywiście żyć nią w sposób, który nadaje potężny przykład. Ale to nie znaczy, że nie mamy żadnych przykładów. Jezus pozostaje naszym największym i najdoskonalszym przykładem męskości. Był delikatny, ale stanowczy; delikatny, ale bezkompromisowy; szanujący kobiety, ale prawdomówni; i ze Swoimi duchowymi dziećmi dał wszystko. Kiedy mył im stopy, powiedział:
Jeśli więc ja, mistrz i nauczyciel, umyłem wam stopy, powinniście sobie nawzajem umyć stopy. Dałem wam wzór do naśladowania, tak, jak uczyniłem dla was, i wy powinniście to robić. (Ewangelia Jana 13: 14-15)
Co to praktycznie oznacza? Do tego odniosę się w moim następnym piśmie, do wszystkiego, od modlitwy rodzinnej, przez dyscyplinę, po męskie zachowanie. Ponieważ jeśli my, ludzie, nie zaczniemy przejmować duchowego zwierzchnictwa, to jest to nasz obowiązek; jeśli zaniedbamy kąpanie naszej żony i dzieci w Słowie; jeśli z lenistwa lub strachu nie przyjmiemy odpowiedzialności i honoru, które są nasze jako ludzie… wtedy ten cykl grzechu, który „zagraża człowiekowi w jego człowieczeństwie” będzie kontynuowany, a „rozpad naszego bycia synami i córkami” Najwyższy będzie działał nie tylko w naszych rodzinach, ale w naszych wspólnotach, stawiając na szali przyszłość świata.
To, do czego Bóg nas dziś powołuje, nie jest małą rzeczą. Będzie wymagać od nas wielkiej ofiary, jeśli mamy naprawdę żyć naszym chrześcijańskim powołaniem. Ale nie mamy się czego obawiać, ponieważ przywódca i doskonalący naszą wiarę, Jezus - Człowiek wszystkich ludzi - będzie naszą pomocą, naszym przewodnikiem i naszą siłą. A kiedy oddał Swoje życie, tak też podjął je ponownie w życiu wiecznym ...
DALSZE CZYTANIE:
Kliknij poniżej, aby przetłumaczyć tę stronę na inny język:
