TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
na Wielki Czwartek, 2 kwietnia 2015 r
Msza wieczorna Ostatniej Wieczerzy
Teksty liturgiczne tutaj
JEZUS został rozebrany trzykrotnie podczas Jego Męki. Pierwszy raz był na Ostatniej Wieczerzy; drugi, kiedy ubrali Go w płaszcz wojskowy; [1]por. Mat 27: 28 a po raz trzeci, gdy zawiesili Go nagiego na krzyżu. [2]por. Jana 19:23 Różnica między dwoma ostatnimi a pierwszą polega na tym, że Jezus „zdjął szaty wierzchnie” sam.
Czy zdajesz sobie sprawę, co dla ciebie zrobiłem? Dałem wam wzór do naśladowania, tak, jak uczyniłem dla was, i wy powinniście to czynić. (Dzisiejsza Ewangelia)
Zdejmij „wierzchnią szatę” swojej woli, On mówi, i włóż „ręcznik” Mojej woli. A jaka jest Jego wola? Że my służyć nawzajem. Oznacza to jednak o wiele więcej niż zwykłe „wbijanie się” w prace domowe. Oznacza to inwestowanie w innych, dawanie całego siebie. Oznacza to pozbycie się naszego samozadowolenia, samolubstwa i strefy komfortu, aby wyjść z siebie, z naszego strachu, z naszego lenistwa, z naszych zastrzeżeń i wymówek, z naszych domów i plebanii i znaleźć ból i zmęczone stopy naszych braci i obmyj je uważną miłością.
Jeżeli więc ja, mistrz i nauczyciel, umyłem wam stopy, powinniście sobie nawzajem umyć stopy.
Czy rozmawiałeś kiedyś z kimś, kto na ciebie nie patrzy, kto słucha tylko jednym uchem, sprawdza telefon i zmienia temat? Jezus uczy nas, że musimy dawać i dawać swoje cały jaźni. Słuchaj do drugiego całym sercem. I nie tylko słuchaj, ale kiedy są głodne, nakarm je; kiedy są nadzy, przyodziej je; kiedy są sami, pocieszajcie ich; kiedy są w więzieniu, odwiedź ich. Tak, dosłownie! Cóż to za pozbawienie woli! Ale Jezus nie osłabia Swoich słów: tak jak ja zrobiłem dla ciebie, ty też powinieneś to zrobić.
Jezus nie tylko wylewa wodę na ich stopy, ale je myje w Jego święte ręce. Nie możemy bać się „dotknąć” złamanego serca drugiego - nie frazesami, ale inwestycją czasu i siebie. Nie możemy bać się nakarmić głodnych własnymi rękami, objąć samotną duszę, uśmiechnąć się do nieznajomego i zacząć „szukać szczęścia innych”. [3]PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, n. 92 Kościoły katolickie stały się klinicznie bezpłodne - swego rodzaju kluby wiejskie. Świat nie wierzy już w naszą Ewangelię, ponieważ my, którzy są w niedzielę, przestaliśmy kochać jak Chrystus nas umiłował, przestali być „ludźmi ręcznika i wody”. [4]Piękny wyraz Sługi Bożej Katarzyny de Hueck Doherty Ile dusz osobiście przyciągamy do Chrystusa, wchodząc w każdą niedzielę do kościoła? Raczej…
Wspólnota ewangelizująca angażuje się słowem i czynem w codzienne życie ludzi; pokonuje odległości, w razie potrzeby gotowa jest uniżyć się i obejmuje życie ludzkie, dotykając cierpiącego ciała Chrystusa w innych. W ten sposób ewangelizatorzy przyjmują „zapach owiec”, a owce chętnie słyszą ich głos. -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, n. 24
Jak niewielu i jak daleko są dusze, które faktycznie który dzisiaj, którzy troszczą się Sercem Chrystusa. Nic dziwnego, że jesteśmy tacy samotni. Och, żeby Jezus przyszedł i ponownie umył nam nogi Swoimi świętymi rękami.
Cóż, On chce kochać - przez ciebie i przez mnie.
Kochał swoich na świecie i kochał ich do końca… (Ewangelia)
… Wszyscy jesteśmy proszeni o posłuszeństwo jego wezwaniu do wyjścia z własnej strefy komfortu, aby dotrzeć do wszystkich „peryferii”, które potrzebują światła Ewangelii. -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, n. 20
W oczach Pana drogocenna jest śmierć Jego wiernych. Jestem twoim sługą, synem twojej służebnicy… (dzisiejszy Psalm)
Mark pisze co miesiąc odpowiednik książki,
bez żadnych kosztów dla swoich czytelników.
Ale nadal ma rodzinę do utrzymania
i ministerstwo do działania.
Wasze „jałmużny” są potrzebne i doceniane. Na zdrowie.
Aby zasubskrybować, kliknij tutaj.
Spędź 5 minut dziennie z Markiem, medytując nad codziennymi sprawami Teraz słowo w czytaniach mszalnych
na te czterdzieści dni Wielkiego Postu.
Ofiara, która nakarmi twoją duszę!
SUBSKRYBUJ tutaj.
