Niezdrowa introspekcja

 

PODOBNIE anioł. Ta sama wiadomość: poza wszelkimi możliwymi szansami urodzi się dziecko. We wczorajszej Ewangelii byłby to Jan Chrzciciel; w dzisiejszych czasach jest nim Jezus Chrystus. Ale w jaki sposób Zachariasz i Najświętsza Maryja Panna odpowiedzieli na wiadomość zupełnie inaczej.

Kiedy Zachariaszowi powiedziano, że jego żona pocznie, odpowiedział:

Skąd mam to wiedzieć? Bo jestem stary, a moja żona jest już w podeszłym wieku. (Łk 1)

Anioł Gabriel zbeształ Zachariasza za zwątpienie. Mary z kolei odpowiedziała:

Jak to możliwe, skoro nie mam relacji z mężczyzną?

Mary nie wątpiła. Raczej w przeciwieństwie do Zachariasza i Elżbiety, którzy były mając krewnych, nie była, więc jej zapytanie było uzasadnione. Kiedy usłyszała odpowiedź, nie odpowiedziała: „Co? Duch Święty? To niemożliwe! Poza tym, dlaczego nie z Józefem, moim ukochanym małżonkiem? Dlaczego nie…. itp." Zamiast tego odpowiedziała:

Oto ja służebnica Pańska. Niech mi się stanie według Twego słowa.

Cóż za niesamowita wiara! Przedstawiamy te dwie Ewangelie dzień po dniu, zmuszeni jesteśmy zobaczyć porównanie. Powinniśmy być zmuszeni zapytać, która odpowiedź jest bardziej podobna do mojej?

Widzisz, Zachariasz był dobrym człowiekiem, arcykapłanem, wiernym swoim obowiązkom. Ale w tym momencie ujawnił wadę charakteru, którą ma wielu dobrych chrześcijan o dobrych intencjach: skłonność do niezdrowej introspekcji. Zwykle przybiera jedną z trzech form.

Pierwsza jest najbardziej oczywista. Przybiera formę narcyzmu, wspaniałego spojrzenia na siebie, swoje talenty, wygląd itp. To, czego brakuje tej introspekcyjnej duszy, to pokora Maryi.

Druga forma jest mniej oczywista, a ta, którą Zachariasz przyjął tego dnia - litość nad sobą. Zawiera litanię wymówek: „Jestem za stary; zbyt chory; zbyt zmęczony; zbyt nieutalentowany; także to, też tamto… ”Taka dusza nie podnosi wzroku na tyle długo, by usłyszeć, jak Anioł Gabriel mówi do nich również:„Z Bogiem wszystkie rzeczy są możliwe.„W Chrystusie jesteśmy nowym stworzeniem. Zostaliśmy w Nim dani ”każde duchowe błogosławieństwo w niebiosach". ^[1]por. Ef 1:3 Zatem „Wszystko mogę w Tym, który mnie wzmacnia." ^[2]Phil 4: 13 To, czego brakuje tej introspektywnej duszy, to wiary w moc Boga.

Trzecia forma, również subtelna, jest prawdopodobnie najbardziej niebezpieczna ze wszystkich. To dusza, która patrzy w głąb siebie i mówi: „Jestem tylko grzechem. Jestem nieszczęsny, nieszczęśliwy, słaby, do niczego. Nigdy nie będę święty, nigdy nie będę świętym, tylko wcieleniem nędzy itd. ” Ta forma niezdrowej introspekcji jest najbardziej niebezpieczna, ponieważ opiera się głównie na prawdzie. Ma jednak głęboką i potencjalnie śmiertelną wadę: brak zaufania, ukryty pod fałszywą skromnością, w dobroć Boga.

Często mówiłem, że jeśli prawda nas wyzwala, to pierwsza jest prawdą kim jestem, kim nie jestem. Musi być uczciwa samoocena tego, gdzie ktoś stoi przed Bogiem, innymi i sobą. I tak, chodzenie w tym świetle jest bolesne. Ale to jest pierwszy krok do przejścia z miłości własnej do prawdziwej miłości. Musimy odejść skrucha najnowszych odbieranie… przyjmowanie Bożej miłości.

Doprawdy, Jezu, boję się, gdy patrzę na własną nędzę, ale jednocześnie dodaje mi otuchy Twoje niezgłębione miłosierdzie, które przekracza moją nędzę o miarę całej wieczności. To usposobienie duszy odziera mnie w Twoją moc. O radość, która płynie z poznania samego siebie!- Miłosierdzie Boże w duszy mojej, Dziennik, n. 56

Niebezpieczeństwo polega na tym, że nasza nędza stanie się melancholijna, przygnębiona, bezsilna i ostatecznie światowa.

Ilekroć nasze życie wewnętrzne jest uwikłane we własne interesy i troski, nie ma już miejsca dla innych, nie ma miejsca dla ubogich. Nie słychać już głosu Boga, nie odczuwa się już cichej radości Jego miłości, a pragnienie czynienia dobra zanika. Jest to również bardzo realne zagrożenie dla wierzących. Wielu pada jej ofiarą i kończy się urazą, złością i apatią. To nie jest sposób na godne i spełnione życie; nie jest to wola Boża względem nas, ani nie jest to życie w Duchu, które ma swoje źródło w sercu zmartwychwstałego Chrystusa. -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, n. 2

I naprawdę, myślę, że Bóg męczy się naszymi wymówkami, tak jak był w przypadku Achaza w pierwszym czytaniu. Właściwie Pan zaprasza Achaz, prosząc o widoczny znak! Ale Achaz próbuje ukryć swoje wątpliwości, odpowiadając: „Nie będę pytać! Nie będę kusił Pana! ” Po tym Niebo wzdycha:

Czy nie wystarczy wam męczyć ludzi, czy musicie też męczyć mojego Boga?

Ile razy mówiliśmy: „Bóg mnie nie pobłogosławi. Nie słyszy moich modlitw. Jakie jest zastosowanie…"

My Dziecko, wszystkie twoje grzechy nie zraniły Mojego Serca tak boleśnie, jak twój obecny brak zaufania, że ​​po tylu wysiłkach Mojej miłości i miłosierdzia nadal powinieneś wątpić w moją dobroć. —Jezus do św. Faustyny, Miłosierdzie Boże w mojej duszy, Dziennik, rz. 1486

We wczorajszej Ewangelii prawie można usłyszeć ból Pana w odpowiedzi Zachariasza!

Jestem Gabrielem, który stoję przed Bogiem. Zostałem wysłany, aby z wami porozmawiać i ogłosić tę dobrą nowinę. Ale teraz zaniemówisz… ponieważ nie uwierzyłeś moim słowom. (Łk 1, 19-20)

O, moi umiłowani bracia i siostry - Bóg czeka, aby obdarzyć was miłością! Bóg chce można się z nim spotkać, ale nie może to być na ruchomych piaskach miłości własnej, w oślepiających wiatrach niezdrowej introspekcji, rozpadających się ścianach użalania się nad sobą. Raczej musi być włączony skała, opoka wiary i prawdy. Mary nie udawała skromności, kiedy wybuchła pieśnią, głosząc: „Spojrzał na uniżenie swojej służebnicy". ^[3]por. Łk. 1:48

Tak, duchowe ubóstwo-to jest miejsce spotkania Boga ze swoim ludem. Szuka zagubionej owcy schwytanej w jeżyny ich upadłego człowieczeństwa; Kolację z poborcami podatkowymi i prostytutkami o godz ich stoły; Wisi na krzyżu obok przestępców i złodziei.

Spokojna córko, właśnie przez taką nędzę chcę pokazać moc Mojego miłosierdzia… im większa nędza duszy, tym większe jest jej prawo do Mojego miłosierdzia. —Jezus do św. Faustyny, Miłosierdzie Boże w mojej duszy, Dziennik, rz. 133, 1182

Musimy więc zapomnieć o sobie i powiedzieć: „Bóg jest tutaj-Emmanuel-Bóg jest z nami! Jeśli Bóg jest z nami, kogo mam się bać? ” W przeciwnym razie owca pozostaje w ukryciu, Zacheusz pozostaje na swoim drzewie, a złodziej umiera w rozpaczy.

Jezus nie chce złota, kadzidła i mirry w te Święta Bożego Narodzenia. Chce, żebyś zostawił swój grzechy, nędza, i osłabienie U jego stóp. Zostaw je tam na dobre, a potem spójrz na Jego malutką twarz… niemowlę, którego spojrzenie jest
tak,

Nie przyszedłem, aby was potępić, ale aby dać wam życie w obfitości. Widzieć? Przychodzę do Ciebie jako dziecko. Nie bój się już dłużej. Podobało się Ojcu dać wam Królestwo. Podnieś mnie - tak, weź mnie w swoje ramiona i trzymaj mnie. A jeśli nie możesz myśleć o Mnie jak o dziecku, to pomyśl o mnie jako o mężczyźnie, kiedy moja Matka trzymała moje krwawiące martwe ciało pod Krzyżem. Nawet wtedy, kiedy ludzie zupełnie mnie nie kochali, zasługując tylko na sprawiedliwość… tak, nawet wtedy pozwalałem się kierować niegodziwym żołnierzom, niesionym przez Józefa z Arymatei, opłakiwanym przez Marię Magdalenę i owiniętym w chustę pogrzebową. Więc moje dziecko, „nie spieraj się ze Mną o swoją nędzę. Sprawisz mi przyjemność, jeśli przekażesz mi wszystkie swoje kłopoty i smutki. Złożę na was skarby mojej łaski ”. Twoje grzechy są jak kropla w oceanie mojego miłosierdzia. Kiedy mi ufasz, uświęcam cię; Czynię was sprawiedliwymi; Uczyniam cię piękną; Uczyniam cię akceptowalnym… kiedy Mi ufasz.

Kto może wstąpić na górę Pana? Albo kto może stanąć w Jego świętym miejscu? Ten, którego ręce są bezgrzeszne, którego serce jest czyste, kto nie pragnie tego, co próżne. Otrzyma błogosławieństwo od Pana, nagrodę od Boga, Zbawiciela. (Dzisiejszy Psalm, 24)

 

POWIĄZANE CZYTANIE:

• Wół i osioł

• Bożonarodzeniowa mirra

• Prawdziwa opowieść świąteczna