ලිංගිකත්වයේ මූලාරම්භය මත
සම්බන්ධ ප්‍රශ්න ආවරණය වන විෂය පිළිබඳව
ජීවන ගොවිපොළේ, ජීවිතයේ සෑම තැනකම තිබේ. ඕනෑම දවසක, ඔබට පිටුපස දොරෙන් එළියට ගොස් අශ්වයන් හෝ ගව සංසර්ගය, හවුල්කරුවෙකු සඳහා බළලුන් පවිත්‍ර කිරීම, ස්පෘස් ගසකින් පරාග පුපුරවා හැරීම හෝ මල් පරාගනය කරන මී මැස්සන් දැක ගත හැකිය. ජීවය නිර්මාණය කිරීමේ පෙලඹීම සෑම ජීවියෙකු තුළම ලියා ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම, බොහෝ සත්ව හා ශාක රාජධානියේ, ජීවීන් හා ජීවීන් පවතින්නේ, ඊළඟ වසරේදී එය ප්‍රජනනය, ප්‍රචාරණය සහ නැවත සිදු කිරීම සඳහා ය. ලිංගිකත්වය යනු නිර්මාණයේ අනිවාර්ය හා සුන්දර කොටසකි. මැවීම උදාවන විට බලවත් “වචනය” විශ්වය පුරා දිගින් දිගටම ඉරිතලා යන අයුරු අපගේ ඇස් ඉදිරිපිටම දැකගත හැකි වන පරිදි එය දිවා රෑ නොබලා ජීවත්වන ආශ්චර්යයකි.
… ඔවුන් පොළොවෙහි බහුල වී සාරවත් වී ඒ මත වැඩි වේවා! (උත් 1:17)
ජීවිත නීතිය
ලෝකය නිර්මාණය කර එය ජීවිතයෙන් පුරවා ගත් පසු, දෙවියන් වහන්සේ පැවසුවේ ඊටත් වඩා උතුම් දෙයක් කරන බවයි. එය යමක් නිර්මාණය කිරීම හෝ ඒ වෙනුවට කෙනෙක් උන්වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන් සාදනු ලබන්නේ කවුද?
දෙවියන් වහන්සේ ඔහුගේ ස්වරූපයෙන් මනුෂ්‍යයා මැවූ සේක; දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන් ඔහු ඒවා මැව්වේ ය. පිරිමි සහ ගැහැණු ඔහු ඒවා මැව්වේය. (උත් 1:27)
මැවිල්ලේ සෙසු කොටස් මෙන්ම, මනුෂ්‍ය වර්ගයා “සොබාදහමේ රිද්මයට” අනුව පිළිසිඳ ගනු ලැබුවේ “සාරවත් හා ගුණ කරන්න” යන ආ with ාවෙන් වන අතර “පොළොව පුරවා එය යටපත් කරන්න. ” [1]සාමාන්‍ය 1: 28 දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වභාවය බෙදා හදා ගන්නා මනුෂ්‍ය වර්ගයා, සියලු මැවිල්ලෙහි භාරකරු හා ස්වාමියා ලෙස පත් කරන ලදී.
ඔහුගේ ශරීරය අදහස් කළේ කුමක් සඳහාද? දක්වා සාරවත් හා ගුණ කරන්න. පැහැදිලිවම, අපේ ලිංගේන්ද්රයන් සියල්ලම තනිවම සත්‍යයක් දරයි. එනම් “ස්වාභාවික නීතියක්” මැවිල්ලෙන් ලියා ඇති අතර එය අපගේ ශරීර තුළට ලියා ඇත.
ස්වාභාවික නීතිය යනු දෙවියන් වහන්සේ විසින් අප තුළ තබා ඇති අවබෝධයේ ආලෝකය මිස අන් කිසිවක් නොවේ; ඒ තුළින් අප කළ යුත්තේ කුමක්ද සහ අප වැළකී සිටිය යුතු දේ අපි දනිමු. මැවීමේදී දෙවියන් වහන්සේ මෙම ආලෝකය හෝ නීතිය ලබා දී ඇත. -කතෝලික පල්ලියේ කැටචිස්වාදය, n. 1955 යි
එම නීතියෙන් කියවෙන්නේ අපේ ලිංගිකත්වය ප්‍රජනනය සඳහා ප්‍රමුඛස්ථානයක් ගන්නා බවයි. මිනිසෙකු බීජ නිපදවයි; කාන්තාවක් බිත්තරයක් නිපදවයි; එක්සත් වූ විට, පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය අද්විතීය ලෙස නිපදවයි ජීවිතය. එබැවින් ස්වාභාවික නීතිය
අපගේ ලිංගික අවයව නිර්මාණය කර ඇත්තේ ජීවිතය ප්‍රජනනය කිරීමට බව නියම කරයි. එය සාමාන්‍යයෙන් මුළු මැවිල්ල පුරාම රටා සැකසූ සරල නීතියකි. මිනිසා එයට ව්‍යතිරේකයක් නොවේ.
කෙසේ වෙතත්, සත්ව හා ශාක රාජධානිය ඒවා පාලනය කරන නීතිවලට අකීකරු වුවහොත් කුමක් සිදුවේද? ඔවුන් විසින් මෙහෙයවනු ලබන සහජ හැකියාවන් අනුගමනය කිරීම නැවැත්වුවහොත් කුමක් කළ යුතුද? එම විශේෂයන්ට කුමක් සිදුවේද? චන්ද්‍රයා පෘථිවිය වටා ඇති කක්ෂය හා පෘථිවිය සූර්යයා වටා ගමන් කිරීම නතර කළහොත් කුමක් සිදුවේද? දිග හැරෙන ප්‍රතිවිපාක මොනවාද? පැහැදිලිවම, එය එම විශේෂවල පැවැත්මට අනතුරක් වනු ඇත; එය පොළොවේ ජීවිතයට අනතුරක් කරයි. මැවීමේ “සමගිය” බිඳී යනු ඇත.
ඒ හා සමානව, කුමක් සිදුවේ නම් එක් සහ කාන්තාවක් ස්වකීය ශරීර තුළට ලියා ඇති ස්වාභාවික නීති අනුගමනය කිරීම නැවැත්වූවාද? ඔවුන් මෙම කාර්යයන්ට හිතාමතාම මැදිහත් වුවහොත් කුමක් සිදුවේද? ප්‍රතිවිපාක සමාන වනු ඇත: බිඳීමක් සංහිඳියාව එය ආබාධය ගෙන එයි, ජීවිතය ප්‍රතික්ෂේප කරයි, මරණය පවා ඇති කරයි.
නිර්මාණයකට වඩා
මේ දක්වා, මම ආමන්ත්‍රණය කර ඇත්තේ පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම වෙනත් විශේෂයක් ලෙස පමණි. නමුත් පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය “පරිණාමයේ අතුරු product ලයකට” වඩා හුදු “සතෙකුට” වඩා වැඩි බව අපි දනිමු. [2]ඩාවින්වාදයේ වංචාව පිළිබඳ චාලි ජොන්ස්ටන්ගේ අපූරු විවරණය කියවන්න: “යථාර්ථය මුරණ්ඩු දෙයකි”
මිනිසා අහඹු විශ්වයක නැතිවූ පරමාණුවක් නොවේ: ඔහු දෙවියන් වහන්සේගේ මැවිල්ලයි, දෙවියන් වහන්සේ අමරණීය ආත්මයක් ලබා දීමට තෝරාගත් අතර ඔහු සැමවිටම ආදරය කළ අයෙකි. මිනිසා හුදෙක් අහම්බයේ හෝ අවශ්‍යතාවයේ fruit ල නම්, නැතහොත් ඔහුගේ අභිලාෂයන් ඔහු ජීවත් වන ලෝකයේ සීමිත ක්ෂිතිජයට පහත හෙලීමට සිදුවුවහොත්, සියලු යථාර්ථයන් හුදෙක් ඉතිහාසය හා සංස්කෘතිය නම්, මිනිසාට නියම කළ ස්වභාවයක් නොතිබුණි. අද්භූත ජීවිතයක් තුළ ඉක්මවා යන්න, එවිට කෙනෙකුට වර්ධනය ගැන හෝ පරිණාමය ගැන කතා කළ හැකි නමුත් සංවර්ධනය ගැන නොවේ.OP පෝප් බෙනඩික්ට් XVI, වෙරටාහි කැරිටාස්, එන්. 29
එනම් පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය “දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන්” සෑදී ඇති බව නැවත පැවසීමයි. සතුන් මෙන් නොව මිනිසාට ලබා දී ඇත්තේ a ආත්මය ආත්මය “අධ්‍යාත්මික මූලධර්මය” වන බැවින් ඔහුට තනිවම නිර්මාණය කිරීමට නොහැකි වූ බවත් [3]සී.සී.සී., n. 363 යි මිනිසාගේ.
… සෑම අධ්‍යාත්මික ආත්මයක්ම දෙවියන් වහන්සේ විසින් වහාම නිර්මාණය කරනු ලැබේ. -සී.සී.සී., n. 365 යි
අපගේ ආත්මය අපව සියලු මැවිල්ලෙන් වෙන් කරයි: එනම් අපද වේ අධ්‍යාත්මික ජීවීන්. කැටචිස්වාදයට අනුව, 'ආත්මයේ හා ශරීරයේ එකමුතුකම කෙතරම් ගැඹුරු ද යත්, යමෙකු ආත්මය ලෙස සැලකිය යුතුය 
ශරීරයේ “ස්වරූපය”… ඔවුන්ගේ එකමුතුව තනි ස්වභාවයක් ගනී. ' [4]සී.සී.සී., n. 365 යි අප එසේ මැවීමට හේතුව නිර්මල ත්‍යාගයකි: දෙවියන් වහන්සේ අපව උන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන් මවා ඇත්තේ උන් වහන්සේගේ ප්‍රේමයේ හවුල් වීමටය. මේ අනුව, 'දෘශ්‍යමාන සියලු සත්වයන් අතුරින්, මිනිසාට පමණක් "තම මැවුම්කරුවා දැන ගැනීමට හා ආදරය කිරීමට හැකිය." [5]සී.සී.සී., n. 356 යි
එනිසා අපගේ ලිංගිකත්වය “දේවධර්මයක්” ගනී. මන්ද? මක්නිසාද යත් අපව “දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන්” මවා තිබේ නම්, අපගේ ආත්මය හා ශරීරය a තනි සොබාදහම, එවිට අපගේ ශරීර “දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපය” පිළිබිඹු කිරීමේ කොටසකි. මෙම “දේවධර්මය” ඉහත විස්තර කර ඇති “ස්වාභාවික නීතිය” තරම්ම වැදගත් වන අතර ඇත්ත වශයෙන්ම එයින් ගලා එයි. මක්නිසාද යත් ස්වාභාවික නීතිය මගින් අපගේ මිනිස් ලිංගිකත්වයේ තනිකරම ජීව විද්‍යාත්මක ක්‍රියාකාරිත්වය සහ යම් දුරකට අප එකිනෙකා සමඟ ඇති සම්බන්ධතාවය (එනම් පිරිමි අවයවයක් නිර්මාණය කර ඇත්තේ කාන්තා ඉන්ද්‍රියයක් සඳහා වන අතර එම නිසා ස්ත්‍රී පුරුෂ දෙපාර්ශවය අතර සම්බන්ධතාවයේ පදනම), දේවධර්මය අපගේ ශරීර ඔවුන්ගේ අධ්‍යාත්මික වැදගත්කම පැහැදිලි කරයි (එම නිසා ස්ත්‍රී පුරුෂ දෙපාර්ශ්වය අතර සම්බන්ධතාවයේ ස්වභාවය). මේ අනුව, අපගේ ශරීර පාලනය කරන දේවධර්මය හා ස්වාභාවික නීතියද “එකකි.” අප මෙය තේරුම් ගත් විට, ලිංගික ක්‍රියාකාරකම් හරි දේ සහ වැරදි දේ සදාචාරාත්මක කාණ්ඩවලට වර්ග කිරීමට අපට පටන් ගත හැකිය. මෙය අත්‍යවශ්‍ය වන්නේ ස්වාභාවික නීතියට පටහැනි වීම යනු අප හා දෙවියන් වහන්සේ සමග ඇති එකමුතුකම බිඳ දැමීමයි. එය අභ්‍යන්තර සාමය නැතිවීම හැර වෙනත් ප්‍රතිවිපාක අත්හැරිය නොහැකි අතර එය එකිනෙකා සමඟ එකඟතාවයකට පැමිණීමට හේතු වේ. [6]cf. ඔබ ඔවුන්ව මළවුන් සඳහා තබනවාද?
ශරීරයේ දේවධර්මය
නැවත උත්පත්ති දෙසට හැරෙමින්, එය පවසන බව සලකන්න දෙකම පිරිමි සහ ගැහැණු:
දෙවියන් වහන්සේ ඔහුගේ ස්වරූපයෙන් මනුෂ්‍යයා මැවූ සේක; දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන් ඔහු ඒවා මැව්වේ ය. පිරිමි සහ ගැහැණු ඔහු ඒවා මැව්වේය. (උත් 1:27)
එනම්, “පිරිමි” සහ “ගැහැණු” දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපය පිළිබිඹු කරයි.
පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය මැවිල්ලේ කොටසක් වුවද, අප වෙන් කරනු ලබන්නේ පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය එක්ව උන් වහන්සේගේ ස්වරූපය ගන්නා බැවිනි ඉතා රූපය. පුරුෂයා පමණක් නොව, කාන්තාව පමණක් නොවේ යුවළක් වශයෙන් පුරුෂයා හා ස්ත්‍රිය දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයයි. ඔවුන් අතර ඇති වෙනස පරස්පර හෝ යටත් වීමේ ප්‍රශ්නයක් නොව, හවුලේ හා පරම්පරාව වෙනුවට, සැමවිටම දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන් හා සමානතාවයෙන් යුක්ත වේ. OPPOPE FRANCIS, රෝමය, 15 අප්‍රියෙල් 2015; LifeSiteNews.com
එමනිසා, පුරුෂයාගේ හා ස්ත්‍රියගේ “අදාළ” පරිපූර්ණත්වය දෙවියන් වහන්සේගේ අසීමිත පරිපූර්ණත්වයේ යමක් පිළිබිඹු කරයි… දෙවියන් වහන්සේ ඒවා අඩක් හා අසම්පූර්ණ ලෙස තැබූ බවක් නොවේ: ඔහු ඒවා මැව්වේ පුද්ගල හවුල… පුද්ගලයන් හා සමානයි… පුරුෂ හා ස්ත්‍රී වශයෙන් අනුපූරක වේ. ' [7]සී.සී.සී., n. 370, 372 යි අපගේ ලිංගික ස්වභාවය තුළ දේවධර්මය සොයා ගන්නේ මෙම අනුපූරකයේ ය.
අපව “දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන්” සාදනු ලැබුවහොත්, එයින් අදහස් කරන්නේ අප ශුද්ධ ත්‍රිත්වයේ පුද්ගලයන් තිදෙනාගේ ස්වරූපයෙන් සෑදී ඇති බවයි: පියා, පුත්‍රයා සහ ශුද්ධාත්මයාණන්. නමුත් මෙය පරිවර්තනය කළ හැක්කේ කෙසේද? දෙක පුද්ගලයන් - පිරිමි සහ ගැහැණු? පිළිතුර එළිදරව්ව තුළ තිබේ දෙවියන් යනු ආදරයයි. කැරොල් වොජ්ටිලා (ජෝන් පෝල් II) ලියා ඇති පරිදි:
දෙවියන් වහන්සේ එක් දිව්‍යත්වයේ අභ්‍යන්තර ජීවිතය තුළම ප්‍රේමයයි. මෙම ආදරය පුද්ගලයන්ගේ අකාර්යක්ෂම හවුලක් ලෙස හෙළි වේ. -මැක්ස් ෂෙලර් විසින් අගය කරන්න in මෙටාෆිසිකා ඩෙලා පෞරුෂය, පි. 391-392; උපුටා දක්වා ඇත වොජ්ටිලා පාප්තුමාගේ සංජානනීය නිර්මලකම අයිල්බේ එම්. ඕ රෙයිලි, පි. 86
දිව්‍යමය සාරය ලෙස ප්‍රේමය ප්‍රකාශ වන්නේ මෙසේ ය:
උපත ලැබූ පියාණන් වහන්සේ උපත ලැබූ පුත්‍රයාට ප්‍රේම කරන අතර, පුත්‍රයා පියාණන් වහන්සේට ප්‍රේම කරන්නේ පියාණන් වහන්සේට සමාන ප්‍රේමයකි… නමුත් ඔවුන්ගේ අන්‍යෝන්‍ය තෘප්තිය, පරස්පර ප්‍රේමය ඔවුන් තුළත් ඔවුන්ගෙන්ත් ඉදිරියට යයි පුද්ගලයෙකු ලෙස: පියා සහ පුත්‍රයා ප්‍රේමණීය ආත්මය ඔවුන් සමඟ “ස්පිරේට්” කරයි. OP පොප් ජෝන් පෝල් II වොජ්ටිලා පාප්තුමාගේ සංජානනීය නිර්මලකම අයිල්බේ එම්. ඕ රෙයිලි, පි. 86
පියාගේ සහ පුත්‍රයාගේ ප්‍රේමයෙන් තුන්වන පුද්ගලයා ශුද්ධාත්මයාණන් ඉදිරියට යයි. මේ අනුව, දෙවියන් වහන්සේගේ ස්වරූපයෙන් සාදන ලද පුරුෂයා සහ ස්ත්‍රිය, ශරීරය හා ආත්මය යන දෙකින්ම මෙම දිව්‍යමය සාරය පිළිබිඹු කරයි (ඔවුන් එක් ස්වභාවයක් ගන්නා බැවින්): පුරුෂයෙකු හා ස්ත්‍රියක් එකිනෙකාට, ශරීරයට හා ආත්මයට මුළුමනින්ම ආදරය කරයි 
පරස්පර ප්‍රේමය තුන්වන පුද්ගලයාට ඉදිරියට යයි: ළමයෙක්. තවද, අපගේ ලිංගිකත්වය, තුළ ප්‍රකාශ වේ විවාහදෙවියන්ගේ ඒකීයභාවය හා එකමුතුකම පිළිබිඹු කිරීම ත්‍රිත්වයේ අභ්‍යන්තර ජීවිතයේ රටාවකි.
පුරුෂයා හා ස්ත්‍රිය අතර ඇති එකමුතුකම කොතරම් ගැඹුරුද කියා ශුද්ධ ලියවිල්ල පවසයි. “ඔවුන් දෙදෙනා එක මාංශයක් බවට පත්වේ.” [8]සාමාන්‍ය 2: 24 ලිංගිකත්වය තුළින් ඔවුන්ගේ ශරීර සැබවින්ම “එකක්” බවට පත්වේ. මෙම එකමුතුකම ආත්මය දක්වා විහිදේ. ශාන්ත පාවුලු ලියන පරිදි:
… ගණිකාවක් සමඟ සම්බන්ධ වන ඕනෑම අයෙකු ඇය සමඟ එක් ශරීරයක් බවට පත්වන බව ඔබ දන්නේ නැද්ද? “දෙදෙනාම එක මාංශයක් බවට පත්වනු ඇත” කියා එහි සඳහන් වේ. (1 කොරි 6:16)
මේ අනුව, අපට පදනම තිබේ ඒකාධිකාරය: තනි කෙනෙකු සමඟ විවාහය. මෙම සමිතිය “විවාහය” ලෙස හැඳින්වේ. එහි සුවිශේෂත්වය පදනම් වී ඇත්තේ දෙකක් එකක් බවට පත්වේ. එම “ගිවිසුම” බිඳ දැමීමට 
සමට හා ඇටකටු වලට වඩා ගැඹුරට දිවෙන පුරුෂයෙකු හා ස්ත්‍රියක් අතර ඇති වන බැඳීම බිඳ දැමීම - එය හදවතට හා ආත්මයට යයි. පුරුෂයෙකු හෝ ස්ත්‍රියකට එම බැඳීම බිඳී ගිය විට සිදුවන පාවාදීමේ ගැඹුර තේරුම් ගැනීමට දේවධර්ම හෝ කැනන් නීතිය පිළිබඳ පොතක් අවශ්‍ය නොවේ. මක්නිසාද යත් එය බිඳී ගිය විට හදවත බිඳෙන නීතියකි.
අවසාන වශයෙන්, මෙම විවාහ බැඳීම තුළ වෙනත් පුද්ගලයින් නිර්මාණය කිරීම “පවුල” නමින් නව සමාජයක් බිහි කරයි. මේ අනුව මානව වර්ගයාගේ අඛණ්ඩතාවයේ අද්විතීය හා නැවත කළ නොහැකි සෛලයක් සෑදී ඇත.
විවාහය පිළිබඳ අර්ථ දැක්වීම ශරීරයේ ස්වාභාවික නීතිය හා දේවධර්මය යන දෙකින්ම ඉදිරියට යයි. විවාහය රාජ්‍යයට පෙර දින නියම කර ඇත, රජය විසින් නිර්වචනය කර නැත, එසේ විය නොහැකඑය ආරම්භ වන්නේ දෙවියන් වහන්සේ විසින්ම “මුල සිටම” පිහිටුවා ඇති නියෝගයකින්. [9]cf. උත් 1: 1; 23-25 මේ අනුව ලොව පුරා ශ්‍රේෂ් Supreme ාධිකරණයට ඇත්තේ එක් කාර්යයක් පමණි: නැවත අර්ථ දැක්විය නොහැකි දේ නැවත අර්ථ දැක්වීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම.
ඊලඟ කොටසේදී, ස්වාභාවික නීතියෙන් සදාචාරයේ අවශ්‍යතාවය හෝ “සදාචාර සංග්‍රහයක්” ගැන මෙනෙහි කිරීමෙන් අපි අපගේ චින්තනය දිගටම කරගෙන යන්නෙමු තත්වාකාර එකක් නිර්මාණය කරයි.
අදාළ කියවීම
මෙම පූර්ණ කාලීන දේවසේවයට සහයෝගය දැක්වීම ගැන ස්තූතියි.
