ආදරය හා සත්‍යය

ආදරය යනු හැඟීමක් හෝ හැඟීමක් නොවේ. ආදරය හුදෙක් ඉවසීම නොවේ. ආදරය යනු අනෙකාගේ යහපතට මුල් තැන දීමයි. මෙයින් අදහස් කරන්නේ වෙනත් කෙනෙකුගේ භෞතික අවශ්‍යතා පළමුවෙන්ම හඳුනා ගැනීමයි.

සහෝදරයෙකුට හෝ සහෝදරියකට ඇඳීමට කිසිවක් නොමැති නම් සහ දවසට ආහාර නොමැති නම්, ඔබගෙන් එක් අයෙක් “සාමයෙන් යන්න, උණුසුම්ව සිටින්න, හොඳින් කන්න” කියා ඔවුන්ට පැවසුවද, ඔබ ඔවුන්ට ශරීරයේ අවශ්‍යතා ලබා නොදෙන්නේ නම්, එහි ඇති හොඳ කුමක්ද? (යාකොබ් 2:15)

නමුත් එයින් අදහස් කරන්නේ ඔවුන්ගේ අධ්‍යාත්මික අවශ්‍යතා තත්පරයකට තැබීමයි. නූතන ලෝකය හා නූතන පල්ලියේ සමහර කොටස් පවා පෙනීම නැති වී ඇති ස්ථානය මෙන්න. දුප්පතුන්ට සැපයීම සහ අප පෝෂණය කරන ශරීර හා ඇඳුම් පැළඳුම් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගෙන් සදාකාලික වෙන්වීම කරා යොමු විය හැකි බව සම්පූර්ණයෙන්ම නොසලකා හැරීම යනු කුමක්ද? රෝගී ශරීරය ගැන සැලකිලිමත් වන නමුත් ආත්මයේ රෝගයට උපස්ථාන නොකරන්නේ කෙසේද? අප ශුභාරංචිය ද ලබා දිය යුත්තේ අ ජීවන මිය යන අය තුළ සදාකාලික දේ සඳහා බලාපොරොත්තුව සහ සුවය ලෙස ප්‍රේමයේ වචනය.

හුදෙක් සමාජ සේවකයින් වීම සඳහා අපගේ මෙහෙවර අඩු කළ නොහැක. අපි විය යුතුයි ප්‍රේරිතයන්. 

පුණ්‍යයේ “ආර්ථිකය” තුළ සත්‍යය සෙවීම, සොයා ගැනීම සහ ප්‍රකාශ කිරීම අවශ්‍ය වේ. එහෙත් පුණ්‍ය කර්මය සත්‍යයේ ආලෝකයෙන් තේරුම් ගැනීම, තහවුරු කිරීම හා ක්‍රියාත්මක කිරීම අවශ්‍ය වේ. මේ ආකාරයෙන්, අප සත්‍යයෙන් බුද්ධිමත් පුණ්‍ය කටයුත්තක් සඳහා සේවය කරනවා පමණක් නොව, සත්‍යයට විශ්වසනීයත්වයක් ලබා දීමටත්, සමාජ ජීවන රටාවේ ප්‍රායෝගික පසුබිම තුළ එහි ඒත්තු ගැන්වීමේ සහ සත්‍යාපනය කිරීමේ බලය පෙන්නුම් කිරීමටත් අපි උදව් කරමු. මෙය අද වන විට සුළු කාරණයක් නොවේ, සමාජ හා සංස්කෘතික සන්දර්භය තුළ සත්‍යය සාපේක්‍ෂව, බොහෝ විට ඒ ගැන එතරම් තැකීමක් නොකරන අතර එහි පැවැත්ම පිළිගැනීමට වැඩි අකමැත්තක් දක්වයි. OP පෝප් බෙනඩික්ට් XVI, විචලනයෙහි කැරිටාස්, n. 2 යි

නිසැකවම, එයින් අදහස් කරන්නේ සුප් කුස්සියට ඇතුළු වන සෑම කෙනෙකුටම පත්‍රිකාවක් භාර දීම නොවේ. රෝගියාගේ ඇඳ අද්දර ඉඳගෙන ශුද්ධ ලියවිල්ල උපුටා දැක්වීමද එයින් අදහස් නොවේ. ඇත්ත වශයෙන්ම, අද ලෝකය වචන වලින් ඔක්කාරය. එම අවශ්‍යතාවයේ කේන්ද්‍රයේ ජීවත්වන ජීවිතයක් නොමැතිව “යේසුස්ගේ අවශ්‍යතාවය” පිළිබඳ ඕවර්චර්ස් නූතන කන්වල නැති වී යයි.

ගුරුවරුන්ට වඩා මිනිසුන් සාක්ෂිකරුවන්ට වඩා කැමැත්තෙන් සවන් දෙන අතර මිනිසුන් ගුරුවරුන්ට ඇහුම්කන් දෙන විට එයට හේතුව ඔවුන් සාක්ෂිකරුවන් වීමයි. එබැවින් මූලික වශයෙන් පල්ලියේ හැසිරීම, ස්වාමීන් වන ජේසුස් වහන්සේට විශ්වාසවන්තව ජීවත්වීම පිළිබඳ සාක්ෂිය මගින් පල්ලිය ලෝකය එවැන්ජලිස්ත කරනු ඇත. VI වන පොප් VI, නූතන ලෝකයේ එවැන්ජලිස්ත සේවය, n. 41 යි

සත්‍යය

මෙම වචන වලින් අප දේවානුභාවයෙන්. නමුත් අපි ඔවුන්ව දන්නේ නැහැ ඔවුන් කතා නොකළේ නම්. වචන අවශ්‍යයි, මන්ද ඇදහිල්ල පැමිණේ විභාගයට:

මක්නිසාද “ස්වාමීන්වහන්සේගේ නාමයට අයැදින සියල්ලෝ ගැළවෙන්නේය.” නමුත් ඔවුන් විශ්වාස නොකළ ඔහුගෙන් අයැදින්නේ කෙසේද? තමන් අසා නැති ඔහු කෙරෙහි ඔවුන් විශ්වාස කරන්නේ කෙසේද? දේශනා කිරීමට කිසිවෙකු නොමැතිව ඔවුන්ට ඇසෙන්නේ කෙසේද? (රෝම 10: 13-14)

බොහෝ අය පවසන්නේ “ඇදහිල්ල පෞද්ගලික දෙයක්” කියායි. ඔව් එය තමයි. නමුත් ඔබේ සාක්ෂිය නොවේ. යේසුස් ක්‍රිස්තුස් ඔබගේ ජීවිතයේ ස්වාමියා බවත්, ඔහු ලෝකයේ බලාපොරොත්තුව බවත් ඔබේ සාක්ෂිකරු ලෝකයට කෑගැසිය යුතුය.

“කතෝලික පල්ලිය” නමින් රට සමාජ ශාලාවක් ආරම්භ කිරීමට යේසුස් පැමිණියේ නැත. ඔහු පැමිණියේ ඇදහිලිවන්තයන්ගේ ජීවමාන ශරීරයක් පිහිටුවීමටය. එය පේතෘස්ගේ පර්වතය හා අපෝස්තුළුවරුන්ගේ අත්තිවාරම් ගල් සහ ඔවුන්ගේ අනුප්‍රාප්තිකයන්ය. ඔවුන් දෙවියන් වහන්සේගෙන් සදාකාලික වෙන්වීමෙන් ආත්මයන් නිදහස් කරන සත්‍යය සම්ප්‍රේෂණය කරනු ඇත. දෙවියන් වහන්සේගෙන් අපව වෙන් කරන දෙය පසුතැවිලි නොවූ පාපයකි. යේසුස්ගේ පළමු ප්‍රකාශය වූයේ, “පසුතැවිලි වන්න, ශුභාරංචිය විශ්වාස කරන්න ”. ^[1]මාක් 1: 15 පල්ලියේ හුදු “සමාජ සාධාරණත්ව” වැඩපිළිවෙලකට අවතීර්ණ වන අය, ආත්මයේ අසනීප නොසලකා හැර, නොසලකා හරිමින්, ඔවුන්ගේ පුණ්‍ය කටයුතුවල සැබෑ බලය සහ මුදල් සොරකම් කරති. අවසානයේදී ආත්මය “මාර්ගය” ඔස්සේ “ජීවිතයට” ආරාධනා කිරීම. ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ තුළ.

පාපය යනු කුමක්ද, එහි ප්‍රති effects ල සහ බරපතල පාපයේ සදාකාලික ප්‍රතිවිපාක පිළිබඳව අප හෝ අපගේ සවන්දෙන්නන් “අපහසුතාවයට” පත් කිරීම නිසා සත්‍යය කථා කිරීමට අපොහොසත් වුවහොත්, අපි නැවත නැවතත් ක්‍රිස්තුස්ව පාවා දී ඇත්තෙමු. ඔවුන්ගේ දම්වැල් විවෘත කරන යතුර අප ඉදිරියේ ආත්මයෙන් සඟවා ඇත.

ශුභාරංචිය දෙවියන් වහන්සේ අපට ප්‍රේම කරනවා පමණක් නොව, එම ප්‍රේමයේ ප්‍රතිලාභ ලබා ගැනීම සඳහා අප පසුතැවිලි විය යුතුය. සුවිශේෂයේ හදවත එයයි යේසුස් පැමිණියේ අපගේ පාපයෙන් අපව ගලවා ගැනීමටය. ඉතින් අපගේ එවැන්ජලිස්ත සේවය ආදරයයි සහ සත්‍යය: සත්‍යය තුළට අන් අයට ප්‍රේම කිරීම සත්‍යය ඔවුන්ව නිදහස් කරයි.

පාපය කරන සෑම කෙනෙක්ම පාපයේ වහලෙකි… පසුතැවිලි වී ශුභාරංචිය විශ්වාස කරන්න. (ජෝන් 8: 34, මාර්ක් 1:15)

ආදරය සහ සත්‍යය: ඔබට එකිනෙකාගෙන් දික්කසාද විය නොහැක. අප සත්‍යය නොමැතිව ප්‍රේම කරන්නේ නම්, මිනිසුන්ව රැවටීමට, තවත් ආකාරයක වහල්භාවයකට ගෙන යා හැකිය. අප ආදරය නොමැතිව සත්‍යය කථා කරන්නේ නම්, බොහෝ විට මිනිසුන් භීතියට හෝ නරුමත්වයට තල්ලු කරනු ලැබේ, නැතහොත් අපගේ වචන හුදෙක් වඳභාවයෙන් හා හිස්ව පවතී.

එබැවින් එය සැමවිටම, සැමවිටම දෙකම විය යුතුය.

බිය නොවන්න 

සත්‍යය කථා කිරීමට අපට සදාචාරාත්මක බලයක් නොමැති බව අපට හැඟේ නම්, අප දණින් වැටී, යේසුස්ගේ නොමැකෙන දයාව කෙරෙහි විශ්වාසය තබා අපගේ පාප ගැන පසුතැවිලි විය යුතු අතර, ක්‍රිස්තුස් කේන්ද්‍රීය මාර්ගයකින් ශුභාරංචිය ප්‍රකාශ කිරීමේ මෙහෙවර සමඟ ඉදිරියට යා යුතුය. ජීවිතය. එය වළක්වා ගැනීම සඳහා යේසුස් මෙතරම් ඉහළ මිලක් ගෙවූ විට අපගේ පව්කාරකම නිදහසට කරුණක් නොවේ.

පල්ලියේ අපකීර්තිය අපව වළක්වා ගැනීමට අප ඉඩ නොදිය යුතුය. පිළිගත හැකි වුවත්, එය අපගේ වචන ලෝකයට පිළිගැනීමට වඩා අපහසු කරයි. ශුභාරංචිය ප්‍රකාශ කිරීමේ අපගේ වගකීම පැමිණෙන්නේ ක්‍රිස්තුස් වහන්සේමයි. එය බාහිර බලවේග මත රඳා නොපවතී. යූදස් ද්‍රෝහියෙකු වූ නිසා ප්‍රේරිතයන් දේශනා කිරීම නතර කළේ නැත. පේතෘස් ක්‍රිස්තුස්ව පාවා දුන් නිසා නිහ remained ව සිටියේ නැත. ඔවුන් සත්‍යය ප්‍රකාශ කළේ ඔවුන්ගේම කුසලතා මත නොව සත්‍යය ලෙස හඳුන්වන උන්වහන්සේගේ ගුණාංග මත ය.

දෙවියන් යනු ආදරයයි.

යේසුස් දෙවියන්.

“මම තමයි සත්‍යය” කියා යේසුස් පැවසුවා.

දෙවියන් වහන්සේ ප්‍රේමය හා සත්‍යයයි. අපි සෑම විටම දෙකම පිළිබිඹු කළ යුතුය.