ИСО салиби моро намегирад - Ӯ ба мо дар бурдани онҳо кӯмак мекунад.

Пас, аксар вақт дар азобҳо мо ҳис мекунем, ки Худо моро тарк кардааст. Ин нодурустии даҳшатнок аст. Исо ваъда дод, ки бо мо хоҳад монд "то охири аср."

РАВҒАНҲОИ АЗОБ

Худо бо дақиқӣ ва ғамхории наққош нақшофаронро дар ҳаёти мо иҷозат медиҳад. Вай имкон медиҳад, ки тирезаи блюз (ғамгин); Вай каме сурхро омехта мекунад (беадолатӣ); Ӯ каме хокистарӣ омехта мекунад (набудани тасаллӣ) ... ва ҳатто сиёҳ (бадбахтӣ).

Мо сактаи мӯйҳои дағалро барои радкунӣ, партофтан ва ҷазо хато мекунем. Аммо Худо дар нақшаи пурасрораш аз равғанҳои азоб- бо гуноҳи мо ба ҷаҳон ворид карда шудааст - барои сохтани шоҳасар, агар ба ӯ иҷозат диҳем.

Аммо на ҳама ғаму андӯҳ аст! Худо инчунин ба ин рони зард илова мекунад (Тасаллӣ), арғувон (сулҳ), ва сабз (меҳрубонӣ).

Агар худи Масеҳ тасаллои Шимъӯнро дар салиби худ бардошта бошад, тасаллои Вероника рӯи худро пок карда, тасаллои занони гирякунандаи Ерусалим ва ҳузур ва муҳаббати Модар ва дӯсти маҳбуби ӯ Ҷон нахоҳад буд, ки ба мо амр медиҳад салиби моро бардошта, аз паси ӯ равед, инчунин тасаллои қади роҳро низ иҷозат надиҳед?

АММО оё мо метавонем дар ҳақиқат танҳо бо боло бурдани имон ба осмон парвоз кунем (ба навиштаи дирӯза нигаред)?

Не, мо низ бояд бол дошта бошем: эҳсонкорӣ, ки ин муҳаббат дар амал аст. Имон ва муҳаббат якҷоя кор мекунанд ва одатан яке бе дигаре моро ба замин вобаста мекунад ва ба вазнинии ирода занҷирбанд шудааст.

Аммо муҳаббат бузургтарин инҳост. Шамол сангрезаро аз замин бардошта наметавонад ва аммо фюзеляжи ҷумбо бо болҳо метавонад ба осмон парвоз кунад.

Ва агар имони ман заиф бошад? Агар муҳаббате, ки дар хидмат ба ҳамсоя зоҳир мешавад, қавӣ бошад, Рӯҳи Муқаддас чун боди қавӣ меояд ва моро дар ҳолате ки имон надорад.

If I have faith to move mountains, but have not love, I am nothing. –Сент. Павлус, 1 Cor 13

Фурӯтанӣ паноҳгоҳи мост.

Ин ҳамон ҷои бехатарест, ки Шайтон чашмони моро ба доми худ кашида наметавонад, зеро рӯи мо ба замин аст. Мо саргардон нестем, зеро саҷда кардаем. Ва мо ҳикмат пайдо мекунем, зеро забони мо хомӯш аст.

ДУРАНД дуои ин ҳафтаи гузашта, ман ба андешаҳоям чунон парешон будам, ки базӯр ҳукмеро бе дур рафтан мехонам.

Ин бегоҳ, ҳангоми мулоҳиза дар назди саҳнаи охурҳои холӣ дар калисо, ман аз Худованд кӯмак ва марҳамат пурсидам. Ҳамин ки ситораи афтида зуд ба ман чунин суханон омаданд:

"Хушо бенавоёни рӯҳӣ".

GRAPES бештар на дар нами салқин, балки дар гармии рӯз афзоиш хоҳад ёфт. Имон низ, вақте ки офтоби озмоишҳо бар он ғарқ мешавад.

КАЙ Ман як муддат аз озмоишҳо ва васвасаҳо озод будам, эътироф мекунам, ки ин нишонаи афзоиш ёфтани муқаддасист ... дар ниҳоят, дар қадамҳои Масеҳ қадам мезанам!

... То он даме ки Падар пойҳои маро мулоимона ба замин афтонад андӯҳ. Ва боз фаҳмидам, ки ман худ аз худ танҳо қадамҳои кӯдакона мегузорам, пешпо мехӯрам ва тавозуни худро гум мекунам.

Худо маро ба поён намегузорад, зеро ӯ дигар маро дӯст намедорад ва маро тарк намекунад. Баръакс, ман эътироф мекунам, ки бузургтарин дастовардҳо дар ҳаёти рӯҳонӣ на ба пеш ҷаҳидан, балки ба даст оварда шудаанд боло рафт, бозгашт ба оғӯши ӯ.