Elijah in the Desert, door Michael D. O'Brien
DEEL van de strijd waarmee veel katholieken voeren privé openbaring is dat er een onjuist begrip is van de roeping van zieners en zieners. Als deze “profeten” niet helemaal worden gemeden als marginale buitenbeentjes in de cultuur van de kerk, zijn ze vaak het voorwerp van afgunst van anderen die vinden dat de ziener specialer moet zijn dan zijzelf. Beide opvattingen doen veel schade aan de centrale rol van deze individuen: een boodschap of missie uit de hemel overbrengen.
EEN KRUIS, GEEN KROON
Weinigen begrijpen de last die wordt gedragen wanneer de Heer een ziel opdraagt een profetisch woord of visioen naar de massa te brengen ... en daarom krimp ik ineen als ik de vaak genadeloze beoordelingen lees van degenen die betrokken zijn bij persoonlijke campagnes om 'valse profeten' uit te roeien. Ze vergeten vaak dat dit mensen zijn met wie ze te maken hebben, en in het slechtste geval bedrogen zielen die evenveel onze mededogen en gebeden nodig hebben als de noodzakelijke leiding van de kerk. Ik krijg vaak boektitels en artikelen toegestuurd die aangeven waarom deze of gene verschijning vals is. Negentig procent van de tijd lazen ze als een roddelblad met 'zij zei dat' en 'hij zag dit'. Zelfs als er enige waarheid in zit, missen ze vaak een essentieel ingrediënt: liefdadigheid Om eerlijk te zijn, ben ik soms meer achterdochtig jegens de persoon die zich tot het uiterste inspant om een ander in diskrediet te brengen dan ik ben over degene die echt gelooft dat hij een missie vanuit de hemel heeft. Overal waar liefdadigheid mislukt, is onvermijdelijk ook een gebrek aan onderscheidingsvermogen. De criticus heeft misschien een aantal feiten goed, maar mist de waarheid van het geheel.
Om wat voor reden dan ook heeft de Heer mij 'verbonden' met verschillende mystici en zieners in Noord-Amerika. Degenen die mij authentiek lijken, zijn nuchter, nederig en niet verrassend het product van een gebroken of moeilijk verleden. Jezus koos vaak de armen, zoals Matteüs, Maria Magdalena of Zacheüs om Hem gezelschap te houden, om, net als Petrus, een levende steen te worden waarop zijn kerk zou worden gebouwd. In zwakheid wordt de kracht van Christus volmaakt gemaakt; in hun zwakheid zijn ze sterk (2 Kor 12: 9-10). Deze zielen, die een diepgaand begrip lijken te hebben van hun eigen geestelijke armoede, weet tmaar het zijn slechts instrumenten, aarden vaten die Christus bevatten, niet omdat ze waardig zijn, maar omdat Hij zo goed en barmhartig is. Deze zielen geven toe dat ze deze roeping niet zouden zoeken vanwege de gevaren die het met zich meebrengt, maar ze gewillig en met vreugde dragen omdat ze het grote voorrecht begrijpen om Jezus te dienen - en zich te identificeren met de afwijzing en bespotting die Hij ontving.
... deze nederige zielen, verre van de wens om iemands leraar te zijn, zijn bereid om een andere weg in te slaan dan de weg die ze volgen, als hen dat wordt opgedragen. —St. Johannes van het Kruis, De donkere nacht, Boek One, Hoofdstuk 3, n. 7
De meeste authentieke zieners verbergen zich liever voor de Tabernakel dan de menigte onder ogen te zien, aangezien ze zich bewust zijn van hun nietigheid en des te meer wensen dat de aanbidding die ze ontvangen aan de Heer geschonken wordt. De echte ziener, die eenmaal Christus of Maria heeft ontmoet, begint de materiële dingen van deze wereld vaak als niets te beschouwen, als "onzin" vergeleken met het kennen van Jezus. Dit draagt alleen maar bij aan het kruis waartoe ze geroepen zijn, omdat hun verlangen naar de hemel en de aanwezigheid van God toeneemt. Ze zitten gevangen tussen willen blijven en een licht voor hun broeders zijn, terwijl ze tegelijkertijd verlangen om eeuwig in het hart van God te duiken.
En dit alles, al deze gevoelens, houden ze vaak verborgen. Maar er zijn veel tranen en vreselijke aanvallen van ontmoediging, twijfel en droogte die ze tegenkomen als de Heer zelf, als een goede tuinman, de tak snoeit en verzorgt, zodat deze niet opgeblazen wordt van trots en het sap van de Heilige Geest, dus geen vrucht voortbrengend. Ze voeren stilletjes maar opzettelijk hun goddelijke taak uit, ook al worden ze soms verkeerd begrepen, zelfs door hun biechtvaders en spirituele leiders. In de ogen van de wereld zijn ze dwazen ... ja, dwazen voor Christus. Maar niet alleen het wereldbeeld - vaak moet de authentieke ziener door de vurige oven in zijn eigen achtertuin gaan. De daaropvolgende stilte van het gezin, de verlatenheid door vrienden en de afstandelijke (maar soms noodzakelijke) houding van de kerkelijke autoriteiten creëren een woestijn van eenzaamheid, een woestijn die de Heer vaak Zelf ervoer, maar vooral op de woestijnheuvel van Golgotha.
Nee, geroepen worden om een visionair of ziener te zijn, is geen kroon dit leven, maar een kruis.
Sommigen zijn misleid
Zoals ik schreef in Over privé-openbaring, de Kerk verwelkomt niet alleen maar behoeften persoonlijke openbaring voor zover het voor de gelovigen een komende bocht in de weg, een gevaarlijke kruising of een steile onverwachte afdaling in een diepe vallei verlicht.
We dringen er bij u op aan om met eenvoud van hart en oprechtheid van geest te luisteren naar de heilzame waarschuwingen van de Moeder van God ... De pausen ... Als ze zijn ingesteld als bewakers en uitleggers van goddelijke Openbaring, vervat in de Heilige Schrift en Traditie, nemen ze die ook als hun plicht om onder de aandacht van de gelovigen - wanneer zij, na een verantwoord onderzoek, het voor het algemeen belang oordelen - de bovennatuurlijke lichten aan te bevelen die het God heeft behaagd om vrijelijk te verstrekken aan bepaalde bevoorrechte zielen, niet om nieuwe leerstellingen voor te stellen, maar om leid ons in ons gedrag. - Gezegende PAUS JOHN XXIII, Pauselijke Radioboodschap, 18 februari 1959; L'Osservatore Romano
De ervaring van de Kerk laat echter zien dat het gebied van de mystiek zowel verward kan zijn met zelfbedrog als met het demonische. En om deze reden dringt ze aan op grote voorzichtigheid. Een van de grote schrijvers van mystiek kende uit ervaring de gevaren die aanwezig kunnen zijn voor de ziel van iemand die gelooft dat hij goddelijke lichten ontvangt. Er is de mogelijkheid van zelfbedrog ...
Ik sta versteld van wat er in deze dagen gebeurt - namelijk wanneer een ziel met de kleinste meditatie-ervaring, als ze zich bewust is van bepaalde uitspraken van deze soort in een of andere staat van herinnering, ze allemaal onmiddellijk doopt als zijnde van God, en veronderstelt dat dit het geval is en zegt: "God zei tegen mij ..."; "God antwoordde mij ..."; terwijl het helemaal niet zo is, maar, zoals we al zeiden, het merendeel van hen zijn die deze dingen tegen zichzelf zeggen. En bovendien, het verlangen dat mensen hebben naar mondelinge uitspraken, en het genoegen dat hun geest opdoet, brengen hen ertoe om voor zichzelf te antwoorden en vervolgens te denken dat het God is die hen beantwoordt en tot hen spreekt. -Johannes van het Kruis, De Ascent van de berg Karmel, Boek 2, hoofdstuk 29, nr. 4-5
... en dan de mogelijke invloeden van het kwaad:
[De duivel] fascineert en misleidt [de ziel] met groot gemak, tenzij ze als voorzorgsmaatregel neemt zich aan God over te geven en zich door middel van geloof sterk te beschermen tegen al deze visioenen en gevoelens. Want in deze toestand zorgt de duivel ervoor dat velen in ijdele visioenen en valse profetieën geloven; en streeft ernaar hen aan te nemen dat God en de heiligen met hen spreken; en ze vertrouwen vaak op hun eigen fantasie. En de duivel is ook gewend om hen in deze staat met aanmatiging en trots te vervullen, zodat ze worden aangetrokken door ijdelheid en arrogantie, en zich laten zien in uiterlijke handelingen die heilig lijken, zoals extensies en andere manifestaties. Zo worden ze vrijmoedig tegenover God en verliezen ze heilige angst, welke is de sleutel en de bewaarder van alle deugden ... —St. Johannes van het Kruis, De donkere nacht, Boek II, n. 3
Afgezien van 'heilige angst', dat wil zeggen nederigheid, geeft de heilige Johannes van het Kruis ons allemaal de heilzame remedie, namelijk dat we ons nooit hechten aan visioenen, woorden of verschijningen. Telkens wanneer we ons vastklampen aan die dingen die door de zintuigen, we gaan weg van geloof want geloof overstijgt de zintuigen, en geloof is het middel tot vereniging met God.
Het is dus altijd goed dat de ziel deze dingen verwerpt en haar ogen ervoor sluit, waar ze ook komen. Want tenzij het dat doet, zal het de weg bereiden voor die dingen die van de duivel komen, en zal het hem zo'n invloed geven dat niet alleen zijn visioenen in de plaats komen van die van God, maar zijn visioenen zullen beginnen toe te nemen, en die van God om te stoppen, op zo'n manier dat de duivel alle macht zal hebben en God niet. Het is dus gebeurd met veel onvoorzichtige en onwetende zielen, die zozeer op deze dingen vertrouwen dat velen van hen het moeilijk hebben gevonden om in zuiver geloof tot God terug te keren ... Want door de verwerping van boze visioenen, worden de dwalingen van de de duivel wordt vermeden, en door het verwerpen van goede visioenen wordt het geloof geen belemmering aangeboden en de geest oogst de vrucht ervan. -De beklimming van de berg Karmel, Hoofdstuk XI, n. 8
Oogst wat goed en heilig is, en richt dan snel zijn blik weer op de Weg die geopenbaard wordt door de heilige evangeliën en de heilige traditie, en die door middel van geloof gereisd wordt -gebed, Sacramentele communie, en daden van liefde.
GEHOORZAAMHEID
De authentieke ziener wordt gekenmerkt door een nederige gehoorzaamheid Ten eerste is het gehoorzaamheid aan de boodschap zelf als de ziel door zorgvuldig gebed, onderscheidingsvermogen en spirituele leiding gelooft dat deze goddelijke lichten uit de hemel komen.
Zijn zij aan wie een openbaring wordt gedaan, en die er zeker van zijn dat deze van God afkomstig is en daar vastberaden toestemming voor moet geven? Het antwoord is bevestigend ... —PAUS BENEDICTUS XIV, Heroïsche deugd, Deel III, p.390
De ziener dient zich indien mogelijk nederig te onderwerpen aan de leiding van een wijze en heilige geestelijk leidsman. Het maakt al lang deel uit van de kerktraditie om een 'vader' over de ziel te hebben die God zal gebruiken om te helpen onderscheiden wat van Hem is en wat niet. We zien dit prachtige gezelschap in de Schrift zelf:
Deze aanklacht leg ik je toe, Timothy, mijn zoon, in overeenstemming met de profetische uitspraken die naar je wezen, die door hen geïnspireerd zijn, mag je de goede oorlog voeren ... Jij dan, mijn zoon, wees sterk in de genade die in Christus Jezus is ... Maar Timotheüs is de moeite waard, weet je, hoe als een zoon met een vader hij heeft met mij in het evangelie gediend. (1 Tim. 1:18; 2 Tim. 2: 1; Fil. 2:22)
Ik verzoek u dringend namens mijn kind Onesimus, wiens vader Ik ben in mijn gevangenschap terechtgekomen ... (Filemon 10); Note: St. Paul betekent ook een "vader" als priester en bisschop. Vandaar dat de Kerk vanaf de vroegste tijden de titel "Fr." heeft aangenomen. met betrekking tot kerkelijke autoriteiten.
Ten slotte moet de visionair alle openbaringen gewillig onderwerpen aan het onderzoek van de kerk.
Degenen die de leiding over de kerk hebben, moeten de echtheid en het juiste gebruik van deze gaven beoordelen, door hun ambt inderdaad niet om de Geest uit te doven, maar om alle dingen te testen en vast te houden aan het goede. —Tweede Vaticaans Concilie, Lumen Gentium, N. 12
VOORZICHTIG ONDERSCHEIDEN
Ik heb in correspondentie van e-mails die ik heb ontvangen opgemerkt dat er verschillende valse verwachtingen zijn van christelijke profeten. Een daarvan is dat de visionair een levende heilige moet zijn. Dit verwachten we van zieners, maar natuurlijk niet van onszelf. Maar paus Benedictus XIV verduidelijkt dat er geen natuurlijke aanleg vereist is voor een individu om openbaringen te ontvangen:
… Vereniging met God door naastenliefde is niet vereist om de gave van profetie te hebben, en daarom werd ze soms zelfs aan zondaars geschonken; die profetie werd nooit gewoon bezeten door een gewone man ... -Heroïsche deugd, vol. III, blz. 160
Inderdaad, de Heer sprak door Bileams reet! (Numeri 22:28). Maar een van de onderzoeken die de kerk toepast na openbaringen worden ontvangen is hoe ze de ziener beïnvloeden. Als de persoon bijvoorbeeld in het verleden alcoholist was, heeft hij zich dan afgewend van zijn flagrante levensstijl, enz.?
Een lezer zei dat het ware kenmerk van een profeet "100% nauwkeurigheid" is. Hoewel het zeker is bewezen dat een profeet waar is door ware profetieën te hebben gegeven, erkent de kerk bij haar onderscheiding van persoonlijke openbaring dat het visioen komt door een menselijk instrument dat ook een puur woord van God anders kan interpreteren dan wat God bedoelde, of bij het uitoefenen van de profetische gewoonte, denken dat ze in de Geest spreken, terwijl het hun eigen geest is die spreekt.
Zulke incidentele voorvallen van gebrekkige profetische gewoonte zouden niet mogen leiden tot de veroordeling van het gehele lichaam van de bovennatuurlijke kennis die door de profeet is meegedeeld, als het op de juiste manier wordt onderscheiden als authentieke profetie. Volgens Benedictus XIV dienen hun zaken ook niet te worden afgewezen in gevallen waarin dergelijke personen worden verhoord voor zaligverklaring of heiligverklaring, zolang de persoon nederig zijn fout erkent wanneer deze onder zijn aandacht wordt gebracht. —Dr. Mark Miravalle, Privé-openbaring: onderscheid maken met de kerk, P. 21
De gelovigen moeten zich ook bewust zijn van “voorwaardelijke profetie” waarbij een authentiek woord wordt gesproken, maar wordt verzacht of geëlimineerd door gebed en bekering of door Gods goddelijke wil, wat niet bewijst dat de profeet niet authentiek is, maar dat God almachtig is.
En dus is nederigheid niet alleen vereist van de ziener en visionair, maar ook van de ontvangers van de boodschap. Hoewel het gelovigen vrij staat om een kerkelijk goedgekeurde privé-openbaring te verwerpen, zou het verwerpelijk zijn om er in het openbaar tegen te spreken. Benedict XIV bevestigt ook dat:
Hij aan wie die persoonlijke openbaring wordt voorgesteld en aangekondigd, zou het gebod of de boodschap van God moeten geloven en gehoorzamen, als het hem met voldoende bewijs wordt voorgesteld ... Want God spreekt tot hem, tenminste door middel van een ander, en vereist hem daarom geloven; vandaar dat hij verplicht is om God te geloven, die van hem verlangt dat hij dat doet. -Heroïsche deugd, Deel III, p. 394
Op dit moment in onze wereld, wanneer donkere onweerswolken opzwellen en de schemering van dit tijdperk vervaagt, moeten we God danken dat Hij ons goddelijke lichten stuurt om de Weg te verlichten voor zo velen die afgedwaald zijn. In plaats van snel degenen te veroordelen die tot deze buitengewone missies zijn geroepen, zouden we God om wijsheid moeten vragen om te onderscheiden wat van Hem is, en om naastenliefde om degenen die dat niet zijn lief te hebben.
