Sakrament wspólnoty

TERAZ SŁOWO O MASOWYCH CZYTANIACH
na 29 kwietnia 2014 r
Pomnik św. Katarzyny ze Sieny

Matka Boża z Combermere gromadząca swoje dzieci - Wspólnota Madonna House, Ontario, Kanada

NIGDZIE w Ewangeliach czytamy, jak Jezus pouczał Apostołów, że kiedy odejdzie, mają tworzyć wspólnoty. Być może najbliżej tego Jezusa jest, gdy mówi: „W ten sposób wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”. ^[1]por. J 13, 35

A jednak po Pięćdziesiątnicy pierwszą rzeczą, jaką zrobili wierzący, było utworzenie zorganizowanych wspólnot. Niemal instynktownie…

... ci, którzy byli właścicielami nieruchomości lub domów, sprzedawali je, przynosili dochody ze sprzedaży i kładli je u stóp Apostołów, i rozdzielano je każdemu według potrzeb. (Pierwsze czytanie)

Te wspólnoty chrześcijańskie stały się miejscem, w którym zaspokajano zarówno potrzeby duchowe, jak i materialne, ponieważ „Nikt nie twierdził, że którykolwiek z jego dobytku jest jego własnością, ale wszystko było wspólne… Nie było wśród nich osoby potrzebującej.„W tych wspólnotach modlili się, łamali chleb, uczestniczyli w Wieczerzy Pańskiej, uczyli się nauk Apostołów i spotykali miłość. Jak mówi dzisiejszy Psalm, „świętość przystoi domowi”. Rzeczywiście, wczesne wspólnoty chrześcijańskie stały się transcendentnym znakiem dla otaczającego ich świata, ponieważ porzuciły wszystko dla Ewangelii, nawet własne życie. Byli świadkami tego ducha ubóstwa i nieprzywiązania poprzez swoją jedność, troskę o ubogich, miłosierdzie wobec grzeszników i przejawianie mocy Bożej w znakach i cudach:

Wspólnota wierzących była jednego serca i ducha… Apostołowie z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa…

Tak potężny stał się świadek społeczność, że jego struktura stała się nieodłącznym elementem rozwoju Kościoła. A jednak, gdzie Jezus mówi o tych wspólnotach?

Cóż, On zrobił wskazują na siłę i konieczność wspólnoty poprzez zrodzenie się w jednym: the członków Twojej rodziny. A kiedy wyszedł z pustyni „W mocy Ducha” ^[2]por. Łk 3 Jezus utworzył wspólnotę Dwunastu Apostołów. W rzeczywistości ta mała grupka mężczyzn była zapowiedzią nadchodzącego spotkania sakramentalny natura należąca do wspólnoty chrześcijańskiej:

Bo gdzie dwóch lub trzech zbiera się w moim imieniu, ja jestem pośród nich. (Mt 18:20)

Można zatem powiedzieć, że wspólnota jest „ósmym sakramentem”, ponieważ Nasz Pan mówi, że będzie „pośród nich”.

Kościół na tym świecie jest sakramentem zbawienia, znakiem i narzędziem komunii Boga i ludzi. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 780

Wszystko to oznacza, że ​​obecny kryzys dzisiejszego Kościoła, zwłaszcza narodów zachodnich, jest kryzysem społeczność. Sobór Watykański II nauczał:

… Wspólnota chrześcijańska stanie się znakiem obecności Boga w świecie. -Ad Gentes Divinitus, Vaticanum II, 15

Brak autentycznych wspólnot jest zatem zapowiedzią stanu wiary Kościoła.

W naszych czasach, kiedy na rozległych obszarach świata wiara może zgasnąć jak płomień, który nie ma już paliwa, nadrzędnym priorytetem jest uczynienie Boga obecnym na tym świecie i wskazanie mężczyznom i kobietom drogi do Boga… -List Jego Świątobliwości Benedykta XVI do wszystkich biskupów świata, 10 marca 2009; Catholic Online

Wielu już nie wierzy, ponieważ już nie „smakuje i nie widzi dobroci Pana” obecnego pośród nich poprzez autentyczną wspólnotę chrześcijańską; ponieważ samo ciało Chrystusa zostało złamane przez indywidualizm. Nasze parafie w zasadzie stały się bezosobowymi instytucjami, które pozostają puste przez większość tygodnia, pozbawione tych apostolskich znaków, które zaznaczają obecność Ducha: prawdziwe braterstwo, miłość do Słowa Bożego, praktykowanie charyzmatów, misja gorliwość i wzrost liczby nawróconych i powołań. Jak mówi papież Franciszek, pustka została wypełniona „światowością” i „sfałszowanymi formami chrześcijaństwa”. ^[3]por Evangelii Gaudium, n. 94

I tak, nawet wbrew naszej woli, pojawia się myśl, że teraz zbliżają się te dni, o których nasz Pan prorokował: „A ponieważ grzech się obfitował, miłość wielu oziębnie” (Mat. 24:12). —POPIEŚ PIUS XI, miłosierny Odkupicielu, Encyklika o zadośćuczynieniu Najświętszemu Sercu, n. 17 

I tak nadchodzą: nowe wspólnoty, podpalone „płomieniem miłości” i konieczność które staną się domami dla rannych i polowych szpitali dla złamanych. Przyjdą, jak pisałem Konwergencja i błogosławieństwo, mocą Ducha Świętego za wstawiennictwem Niepokalanego Serca Maryi.

Bądźcie otwarci na Chrystusa, witajcie Ducha, aby w każdą społeczność miała miejsce nowa Pięćdziesiątnica! Nowa ludzkość, radosna, powstanie z waszych pośród; ponownie doświadczysz zbawczej mocy Pana. —POPE JAN PAWEŁ II, w Ameryce Łacińskiej, 1992

Rodzą się pośród wielkich smutków ^[4]por Nadchodzące schronienia i samotności bo tylko w ten sposób synowie marnotrawni naszych czasów ^[5]por Wejście w godzinę marnotrawną rozróżni fałszywe społeczności świata ^[6]por Fałszywa jedność za to, czym są, w przeciwieństwie do miłości do domu Ojca. Te wspólnoty ponownie odnajdą Jezusa dzięki miłości prawdziwych apostołów iw obecności Świętej Eucharystii, ^[7]por Spotkanie twarzą w twarz źródło i szczyt każdego ludzkiego pragnienia.

Nadchodzi renesans. Wkrótce powstanie wiele wspólnot opartych na adoracji i obecności ubogich, połączonych ze sobą i z wielkimi wspólnotami Kościoła, które same się odnawiają i podróżują już od lat, a czasem od stuleci. Naprawdę rodzi się nowy kościół… Miłość Boga jest zarówno czułością, jak i wiernością. Nasz świat czeka na wspólnoty czułości i wierności. Przybywają. - Jean Vanier, Społeczność i rozwój, s. 48; założyciel L'Arche Canada