СУХАНИ ҲОЛО ДАР ХОНДАНИ МАССА
барои 18 марти 2014
Сешанбеи ҳафтаи дуюми рӯза
Сирили муқаддаси Ерусалим
Матнҳои литургӣ Ин ҷо
"Пас чаро шумо католикҳо коҳинонро "Фр" меномед? вақте ки Исо инро манъ мекунад? » Ин саволест, ки ҳангоми сӯҳбат бо эътиқоди католикӣ бо масеҳиёни евангелӣ ба ман зуд-зуд дода мешаванд.
Петруси муқаддас, ки ба ӯ «калидҳои салтанат» дода шудааст
МАН ДОРАМ якчанд мактубҳои электронӣ гирифтаанд, баъзеҳо аз католикҳо, ки намедонанд чӣ гуна ба аъзои оилаи "евангелист" -и худ посух диҳанд ва дигарон аз фундаменталистон, ки калисои католикӣ на Китоби Муқаддас аст ва на масеҳӣ. Якчанд мактубҳо шарҳҳои тӯлонӣ доштанд, ки чаро онҳо фикр ин Навиштаҳо маънои онро дорад ва чаро онҳо фикр кардан ин иқтибос маънои онро дорад. Пас аз хондани ин номаҳо ва бо назардошти соатҳое, ки ба онҳо посух додан лозим аст, фикр кардам, ки ба ҷои он муроҷиат мекунам ба мушкилоти асосӣ: танҳо кӣ ҳаққи тафсири Навиштаҳоро дорад?
БА умеди ояндаи "даврони сулҳ" бар пояи "ҳазорсола", ки пас аз марги Антихрист бармеояд, мувофиқи китоби Ваҳй, метавонад барои баъзе хонандагон ҳамчун мафҳуми нав садо диҳад. Барои дигарон ин бидъат ҳисобида мешавад. Аммо ин ҳам нест. Ҳақиқат он аст, ки умеди эсхатологии «давраи» сулҳ ва адолат, «истироҳати шанбе» барои калисо пеш аз ба охир расидани вақт, мекунад дар Анъанаи муқаддас асосҳои худро доранд. Дар асл, он то андозае дар тафсири нодуруст, ҳамлаҳои беасос ва теологияи спекулативӣ, ки то имрӯз идома дорад, дафн шудааст. Дар ин навишта, мо ба саволи дақиқ нигоҳ мекунем чи тавр "Давр гум шуд" - каме худ аз як серияи сериалӣ ва дигар саволҳо, ба монанди он ки оё он ба маънои "ҳазорсола" аст, оё Масеҳ дар он замон ба таври намоён ҳузур хоҳад дошт ва мо чӣ интизорем. Чаро ин муҳим аст? Зеро он на танҳо умеди ояндаро, ки модари муборак эълом кардааст, тасдиқ мекунад наздик аст дар Фотима, аммо воқеаҳое, ки бояд дар охири ин аср ба вуқӯъ оянд, ки ҷаҳонро абадӣ тағир диҳанд ... рӯйдодҳое, ки гӯё дар остонаи замони мо ҳастанд.
ЯК аз неъматҳои бузурги Равшанкунӣ ба ифшои Падар дӯст доштан. Зеро бӯҳрони бузурги замони мо - харобшавии воҳиди оилавӣ аз даст додани шахсияти мост писарон ва духтарон аз Худо
Бӯҳрони падарие, ки мо имрӯз онро аз сар мегузаронем, унсурест, шояд муҳимтарин, одами таҳдидкунанда дар инсонияти ӯст. Барҳам хӯрдани падар ва модар бо барҳам хӯрдани писарон ва духтарони мо робита дорад. —Попи БЕНЕДИКТИ XVI (Кардинал Ратсингер), Палермо, 15 марти 2000
Дар Парай-ле-Мониали Фаронса, ҳангоми Конгресси Қалби Муқаддас, ман ҳис кардам, ки Худованд мегӯяд, ки ин лаҳзаи писари саркаш, лаҳзаи Падари меҳрубон омада истодааст. Гарчанде ки тасаввуфкунандагон дар бораи равшанӣ ҳамчун лаҳзаи дидани Барраи салибшуда ё салиби равшаншуда сухан меронанд, [1]cf. Ваҳй равшанӣ Исо ба мо ошкор мекунад муҳаббати Падар:
Ҳар кӣ Маро бинад, Падарро мебинад. (Юҳанно 14: 9)
Ин Худои пур аз марҳамат аст, ки Исои Масеҳ ба мо ҳамчун Падар зоҳир кардааст: худи Писари Ӯст, ки Ӯро дар Худ зоҳир намуда, ба мо шиносондааст ... Махсусан барои [гунаҳкорон] Масеҳ аломати махсусан возеҳи Худо мегардад, ки муҳаббат аст, нишонаи Падар. Дар ин аломати намоён одамони замони худамон, ба монанди одамони онвақта, Падарро дида метавонанд. Ҷон Паул II, Ғаввосӣ дар мискордия, н. 1
| ↑1 | cf. Ваҳй равшанӣ |
|---|