IN vorið 2006 fékk ég mjög sterkt orð það er fremst í huga mínum þessa dagana ...
Með augum sálar minnar hafði Drottinn verið að gefa mér stutt „innsýn“ í hinar ýmsu mannvirki heimsins: hagkerfi, pólitísk völd, fæðukeðjan, siðferðisskipanina og þætti innan kirkjunnar. Og orðið var alltaf það sama:
Spillingin er svo djúp að hún verður allt að koma niður.
Drottinn var speakonungur a Fegrunaraðgerðir, allt til grundvallar siðmenningarinnar. Mér sýnist að þó að við getum og verðum að biðja fyrir sálum sé skurðaðgerðin sjálf óafturkræf:
Hvað geta hinir uppréttu gert þegar undirstöðum er eytt? (Sálmur 11: 3)
Jafnvel nú liggur öxin við rót trjánna. Þess vegna verður hvert tré, sem ekki ber góðan ávöxt, höggvið og kastað í eldinn. (Lúkas 3: 9)
Í lok sexþúsundasta árs verður að afnema alla illsku af jörðinni og réttlæti ríkir í þúsund ár. [Op 20: 6]... —Caecilius Firmianus Lactantius (250-317 e.Kr.; frumfaðir kirkjunnar og kirkjulegur rithöfundur), Hinar guðlegu stofnanir, 7. bindi.
halda áfram að lesa →