Kerstmis is nooit voorbij

KERSTMIS is voorbij? Dat zou je denken volgens de normen van de wereld. De "top veertig" heeft de kerstmuziek vervangen; verkoopborden hebben ornamenten vervangen; de lichten zijn gedimd en de kerstbomen zijn tegen de stoeprand getrapt. Maar voor ons als katholieke christenen bevinden we ons nog steeds midden in een contemplatieve blik op het Woord dat vlees is geworden - God is mens geworden. Of het zou tenminste zo moeten zijn. We wachten nog steeds op de openbaring van Jezus aan de heidenen, aan die magiërs die van ver reizen om de Messias te zien, degene die Gods volk zal "weiden". Deze "openbaring" (die op deze zondag herdacht wordt) is in feite het hoogtepunt van Kerstmis, omdat het onthult dat Jezus niet langer "alleen" voor de Joden is, maar voor iedere man, vrouw en kind die in duisternis ronddwaalt.

En hier is het ding: de magiërs waren in wezen astrologen, mannen die esoterische kennis in de sterren zochten. Ook al wisten ze het niet precies die ze waren op zoek naar - dat wil zeggen, hun Verlosser - en hun methoden waren een mengeling van menselijke en goddelijke wijsheid, maar ze zouden Hem niettemin vinden. In feite werden ze bewogen door Gods schepping, door tekenen dat God zelf met opzet in het universum schreef om Zijn goddelijk plan te verkondigen.

Ik zie hem, maar nu niet; Ik observeer hem, hoewel niet nabij: een ster zal vooruitgaan van Jacob, en een scepter zal opstaan ​​uit Israël. (Num 24:17)

Ik vind hier zoveel hoop in. Het is alsof God door de koningen zegt:

Uw visie, kennis en religie zijn op dit moment misschien niet perfect; uw verleden en heden kunnen worden ontsierd door zonde; je toekomst vertroebeld door onzekerheid… maar ik erken dat je Mij wilt vinden. En dus, hier ben ik. Kom naar Mij allen die op zoek zijn naar betekenis, op zoek naar waarheid, op zoek naar een herder om je te leiden. Kom naar Mij allen die vermoeide reizigers in dit leven zijn, en Ik zal je rust geven. Kom naar Mij allen die de hoop verloren hebben, die je verlaten en ontmoedigd voelen, en je zult zien dat Mij op je wacht met een liefdevolle blik. Want ik ben Jezus, je Redder, die ook jou is komen zoeken ...

Jezus openbaarde Zichzelf niet aan de volmaakte. Joseph had constante leiding nodig door middel van engelen dromen; de herders in hun stinkende werkkleding verzamelden zich rond de kribbe; en de magiërs waren natuurlijk heidenen. En dan zijn er jij en ik. Misschien ben je door deze kerst heen gekomen, afgeleid door al het eten, het gezelschap, de late avonden, de verkoop van de tweede kerstweek, het amusement, enz. En heb je het gevoel dat je het punt van dit alles "gemist" hebt. Als dat zo is, herinner jezelf er dan vandaag met de gelukkige waarheid aan dat Jezus niet in de ballingschap van Egypte is gegaan. Nee, Hij wacht om Zichzelf te openbaren voor jou vandaag. Hij laat ook jou "tekenen" achter (zoals dit schrijven) die wijzen naar waar Hij is. Het enige dat nodig is, is uw verlangen, uw bereidheid om Jezus uit te zoeken. Je zou zoiets als dit kunnen bidden:

Heer, net als de koningen heb ik veel tijd doorgebracht met zwerven over de wereld, maar ik wil u wel vinden. Maar net als de herders kom ik met de vlekken van mijn zonde; net als Jozef kom ik met angsten en bedenkingen; net als de herbergier heb ik ook geen plaats voor u gemaakt in mijn hart zoals ik zou moeten doen. Maar ik kom niettemin omdat U, Jezus, op mij wacht, zoals ik ben. En dus kom ik om je om vergeving smeken en om je te aanbidden. Ik kom je goud, wierook en mirre aanbieden: dat wil zeggen, het kleine geloof, de liefde en de offers die ik heb ... om je nogmaals alles te geven wat ik ben. O Jezus, zie mijn armoede van geest over het hoofd, en neem U in mijn arme armen, neem mij in Uw Hart.

Ik beloof het, als je vandaag op pad gaat zoals de koningen dat soort van hart en nederigheid, niet alleen zal Jezus je accepteren, maar Hij zal je kronen tot een zoon of dochter.^[1]"Een berouwvol, nederig hart, o God, u zult niet minachten." (Psalm 51:19) Hiervoor kwam Hij. Hiervoor wacht Hij vandaag op uw bezoek… want Kerstmis is nooit voorbij.

Het verlangen naar God doorbreekt onze sombere routines en zet ons ertoe aan de veranderingen aan te brengen die we willen en nodig hebben. —POPE FRANCIS, Homilie voor Hoogfeest van Driekoningen, 6 januari 2016; Zenit.org

GERELATEERDE LEZING

Van verlangen

Steun je dit jaar mijn werk?
Zegen u en dank u.

Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.