LIKE het aanbreken van de zon is de wedergeboorte van de Latijnse mis.
EERSTE TEKENS
De eerste tekenen van de ochtend zijn als een vage halo aan de horizon die steeds helderder wordt totdat de horizon in het licht wordt gehuld. En dan komt de zon.
Zo luidt deze Latijnse mis ook het begin van een nieuw tijdperk in (zie Het verbreken van de zegels In eerste instantie zullen de effecten ervan nauwelijks worden opgemerkt. Maar ze zullen steeds helderder worden totdat de horizon van de mensheid wordt overspoeld door het licht van Christus.
Ik heb zelf niet de gelegenheid gehad om aan de Latijnse ritus deel te nemen; Ik schrijf hier alleen in overeenstemming met de inspiraties die ik me gedwongen voel om onder spirituele leiding te schrijven. Van een lezer die onlangs haar eerste Tridentijnse mis bijwoonde:
Ik woonde onlangs mijn eerste Latijnse mis bij op het feest van de verjaardag van onze Gezegende Moeder. Het was een speciale mis die door ons bisdom werd opgenomen om te worden gebruikt om priesters op te leiden. Ik vond het geweldig! Ik had het gevoel dat ik voor het eerst "hemelse aanbidding" ervoer! Ik had het gevoel dat ik mijn eerste heilige communie ontving. De gebeden waren zo mooi! (We kregen boeken met Latijn aan de ene kant en Engels aan de andere kant om mee te volgen.) Het leek me dat het in deze mis veel gemakkelijker was om een DIEP gebed in te gaan! Het zingen van het koor was ongelooflijk ... Bij de Latijnse mis had ik het gevoel dat ik niet alleen getuige was van "hemelse aanbidding" maar ook deelnam aan universeel gebed dat me op de een of andere manier bond aan alle eeuwen voor ons die deze mis baden. De gebeden ter voorbereiding want de communie waren zo mooi en raakten mijn ziel diep toen ze me tot een groter zelfonderzoek brachten.
Mijn vraag is - Wat is er gebeurd ?????
WAT IS ER GEBEURD?
Ja, terwijl ik door Noord-Amerika reis, stel ik ook de vraag: "Wat is er gebeurd?" Wat is er gebeurd met het gevoel van mysterie in onze "vieringen"? Wat gebeurde er met de diepe eerbied voor de heilige eucharistie? Wat is er gebeurd met het geloof dat Jezus werkelijk aanwezig is in de Tabernakel en in het Heilige Misoffer? Wat is er gebeurd met onze biechtstoelen, die in veel kerken tot bezemkasten zijn veranderd? Wat is er gebeurd met de knielers die uit sommige kerken zijn gerukt? Wat is er gebeurd met de prachtige iconen, beelden, crucifixen en heilige kunst die ons op een groter mysterie wezen dat tijd en ruimte overstijgt?
Opnieuw klinken de moeilijke woorden van Ezechiël - woorden die een barmhartige waarschuwing uit de hemel zijn:
Zo zegt de Heer GOD: Wee de herders van Israël die zichzelf hebben laten grazen! Mogen herders niet liever schapen weiden? … U hebt de zwakken niet gesterkt, noch de zieken genezen, noch de gewonden vastgebonden. Zo zegt de Heer GOD: Ik zweer dat ik tegen deze herders kom. Ik zal mijn schapen van hen opeisen en een einde maken aan het hoeden van mijn schapen, zodat ze zichzelf niet meer kunnen weiden. Want zo zegt de Heer GOD: Ik zal zelf voor mijn schapen zorgen en ze hoeden. Zoals een herder zijn kudde hoedt als hij zich tussen zijn verspreide schapen bevindt, zo zal ik voor mijn schapen zorgen. Ik zal ze redden van elke plaats waar ze verspreid waren toen het bewolkt en donker was. (Ezechiël 34: 2-3, 10-13)
DE GROTE REINIGING
Christus reinigt zijn kerk. Hij zal zijn kudde niet in de steek laten. Laat me dit zeggen: de post-conciliaire mis van paus Paulus VI is een geldig rite. Maar de misstanden die erop volgden, zijn dat niet, vooral niet in de nasleep van de volkstaal. De valse theologie dat de "mis helemaal over de mensen gaat" is als een dode tak die op het punt staat te worden gesnoeid. Het idee dat de mis meer een viering dan een offer is, loopt ten einde. Het idee dat de liturgie een psychotherapeutische bijeenkomst is en geen aanbidding van de levende God, zal als een zeepbel uiteenspatten. De zinnenprikkelende bewoording dat 'wij een' paasvolk 'zijn dat verder gaat dan zulke' onderdrukkende 'ideeën als berouw, berouw en lichamelijke eerbied, zal spoedig hol zijn. Want Christus zelf komt om Zijn kudde te voeden. En als Hij komt, zal elke knie buigen. en elke tong belijdt dat Jezus Christus - aanwezig in de Brood van het leven, zoals Hij zei - is de HEER.
Bereiden! Maak de paden in je hart recht. Ik, uw herder, kom.
Ja, er komt een dag waarop katholieke kerken tot de nok toe gevuld zullen zijn als zielen hun herder komen zien, aanraken en proeven, die aanwezig is in het Heilige Misoffer. Want ik geloof dat Jezus Zijn ware Aanwezigheid zal manifesteren aan ons voor het hoogtepunt van de laatste confrontatie tussen de Kerk en de antikerk van dit tijdperk (zie De verduistering van de zoon.)
Dan, in tranen van zowel verdriet als vreugde, zullen we het weten precies wat is er gebeurd.
DEFINITIEVE CONFRONTATIE
Op dat moment zullen er twee groepen ontstaan: de Peters en Judas' Degenen die het pad van bekering kiezen, en degenen die het pad van de duisternis kiezen. Want de aanwezigheid van Christus geneest niet alleen, maar verdeelt zich ook.
Denk niet dat ik gekomen ben om vrede op aarde te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. (Mat 10:34)
En opnieuw,
Ze hebben gezien en haatte zowel mij als mijn vader. Je zult door iedereen gehaat worden vanwege mijn naam, maar wie tot het einde volhardt, zal worden gered.(Johannes 15:24, Matt 10:22)
We staan nu voor de laatste confrontatie tussen de kerk en de antikerk, van het evangelie en het anti-evangelie. —Kardinaal Karol Wojtyla (JOHANNES PAULUS II), herdrukt op 9 november 1978, uitgave van The Wall Street Journal van een toespraak voor de Amerikaanse bisschoppen uit 1976
PAPA'S EN VADERS
Hoewel de woorden van Ezechiël primair gericht zijn tot de religieuze leiders van onze tijd, verwijzen ze ook naar de leiders van de "huiskerk", het huis. Ik sta in angst en beven voor die woorden. Heb ik, als vader en echtgenoot, mezelf gevoed in plaats van mijn schaapjes? Heb ik mezelf gediend in plaats van mijn vrouw en kinderen?
Het is tijd voor priesters, bisschoppen, kardinalen, echtgenoten en vaders om ons hart te onderzoeken. Want Christus is niet gekomen om ons te veroordelen, maar om ons eeuwig leven te brengen. Waar het ons ontbreekt, zullen we barmhartigheid vinden. Waar we hebben gefaald, zullen we een overvloed aan genade vinden. En wat onherstelbaar lijkt, moet in de barmhartige handen van Jezus worden overgedragen. Want bij God zijn alle dingen mogelijk.
Liefde bedekt een groot aantal zonden. (1 Pt 4: 8)
Ben ik nu gunst bij mensen of bij God? Of probeer ik mensen te plezieren? Als ik nog steeds zou proberen mensen te behagen, zou ik geen slaaf van Christus zijn. (Gal 1: 0)
