HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 22 juli 2017
Zaterdag van de vijftiende week in gewone tijd
Feest van St. Maria Magdalena
Liturgische teksten hier
IT is altijd onder de oppervlakte, roept, wenkt, beweegt en laat me volkomen rusteloos achter. Het is de uitnodiging voor vereniging met God. Het maakt me onrustig omdat ik weet dat ik de sprong “in de diepte” nog niet heb gewaagd. Ik hou van God, maar nog niet met mijn hele hart, ziel en kracht. En toch is dit waarvoor ik gemaakt ben, en dus ... ik ben rusteloos, totdat ik rust in Hem.
Met 'vereniging met God' bedoel ik niet alleen vriendschap of vreedzaam samenleven met de Schepper. Hiermee bedoel ik de volledige en volledige vereniging van mijn wezen met de zijne. De enige manier om dit verschil uit te leggen, is door de relatie tussen twee vrienden te vergelijken tegen een man en vrouw. De eerste genieten samen van goede gesprekken, tijd en ervaringen; de laatste, een unie die veel verder gaat dan woorden en het tastbare. De twee vrienden zijn als metgezellen die samen de zeeën van het leven berijden… maar de man en vrouw duiken in de diepten van die oneindige zee, een oceaan van Liefde. Of tenminste, dat is wat God bedoelt huwelijk.
De traditie heeft de heilige Maria Magdalena "de apostel van de apostelen" genoemd. Ze is ook voor ons allemaal, vooral als het gaat om het zoeken naar eenheid met de Heer, zoals Maria dat doet in de volgende fasen die treffend de reis samenvatten die elke christen moet ondernemen ...
I. Buiten het graf
Op de eerste dag van de week kwam Maria Magdalena 's morgens vroeg naar het graf, terwijl het nog donker was, en zag ze de steen uit het graf verwijderd worden. Ze rende naar Simon Petrus en naar de andere discipel van wie Jezus hield ... (Evangelie van vandaag)
Maria kwam eerst naar het graf om troost te zoeken, want het is ‘nog donker’. Dit is symbolisch voor de christen die niet zozeer naar Christus kijkt, maar naar Zijn troost en gaven. Het is symbolisch voor degene wiens leven "buiten het graf" blijft; iemand die in vriendschap met God is, maar de intimiteit en toewijding van het "huwelijk" mist. Het is degene die zich trouw kan onderwerpen aan 
"Simon Petrus", dat wil zeggen, naar de leer van de Kerk, en die de Heer zoekt door middel van goede geestelijke boeken, sacramentele genaden, sprekers, conferenties, dwz. "De andere discipel van wie Jezus hield." Maar het is nog steeds een ziel die niet volledig die plaats binnengaat waar de Heer is, in de diepten van het graf waar de ziel niet alleen alle liefde voor de zonde heeft opgegeven, maar waar geen troost meer wordt gevoeld, de geest droog is en geestelijke dingen smakeloos, zo niet afstotelijk zijn voor het vlees. In deze "geestelijke duisternis" is het alsof God volkomen afwezig is.
'S Nachts zocht ik hem op mijn bed van wie mijn hart houdt - ik zocht hem, maar ik vond hem niet. (Eerste lezing)
Dat is omdat het daar is, "in het graf", waar men volledig aan zichzelf sterft, zodat de Geliefde Zichzelf volledig aan de ziel kan geven.
II. Bij het graf
Maria bleef huilend buiten het graf.
Zalig zijn zij die treuren, Jezus zei, en nogmaals, bverminderd zijn zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid. [1]cf. Matt 5: 4, 6
O God, u bent mijn God die ik zoek; voor jou dorst mijn vlees en mijn ziel als de aarde, uitgedroogd, levenloos en zonder water. (Psalm van vandaag)
Dat wil zeggen, gezegend zijn zij die zich niet tevreden stellen met de goederen van deze wereld; degenen die hun zonde niet verontschuldigen, maar erkennen en er berouw van hebben; degenen die zichzelf vernederen voordat ze God nodig hebben, en dan op weg zijn om Hem te zoeken. Maria is nu teruggekeerd naar het graf, niet langer op zoek naar troost, maar in het licht van zelfkennis erkent ze haar totale armoede zonder Hem. Hoewel het daglicht is gebroken, lijkt het erop dat de troost die ze vroeger zocht en die haar voorheen kalmeerde, haar nu hongeriger dan vol, meer dorstig dan verzadigd achterlaat. Net als de minnaar die haar Geliefde zoekt in het Hooglied, wacht ze niet langer in haar 'bed', die plaats waar ze ooit werd getroost ...
Ik zal dan opstaan en door de stad gaan; in de straten en kruisingen zal ik Hem zoeken die mijn hart liefheeft. Ik zocht hem, maar ik vond hem niet. (Eerste lezing)
Noch vinden hun Geliefde omdat ze de "nacht van het graf" nog niet zijn binnengegaan ...
III. Binnen in het graf
... terwijl ze huilde, boog ze zich voorover in het graf ...
Eindelijk gaat Maria het graf binnen "Terwijl ze huilde." Dat wil zeggen, de vertroostingen die ze eens kende uit haar herinneringen, de zoetheid van Gods Woord, haar gemeenschap met Simon Petrus en Johannes, enz. Zijn nu van haar ontdaan. Ze voelt zich als het ware zelfs door haar Heer in de steek gelaten:
Ze hebben mijn Heer meegenomen en ik weet niet waar ze hem hebben neergelegd.
Maar Maria vlucht niet; ze geeft niet op; ze geeft niet toe aan de verleiding dat God niet bestaat, hoewel al haar zintuigen haar dat vertellen. In navolging van haar Heer roept ze uit: "Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten?" [2]Matt 27: 46 maar voegt dan toe: "In uw handen beveel ik mijn geest." [3]Luke 23: 46 Eerder, zij zal Hem volgen, waarheen "Ze legden hem," waar Hij ook is ... zelfs als God bijna dood lijkt.
De wachters kwamen op mij af, terwijl ze hun rondjes door de stad maakten: Hebt u gezien wie mijn hart liefheeft? (Eerste lezing)
IV. De geliefde vinden
Na gezuiverd te zijn van haar gehechtheid aan niet alleen de zonde, maar ook aan vertroostingen en geestelijke goederen in zichzelf, wacht Maria de omhelzing van haar Geliefde in de duisternis van het graf. Haar enige troost is het woord van de engelen die vragen:
Vrouw, waarom huil je?
Dat zijn de beloften van de Heer zal worden vervuld. Vertrouwen. Wacht. Wees niet bang. De Geliefde zal komen.
En eindelijk vindt ze Hem van wie ze houdt.
Jezus zei tegen haar: "Maria!" Ze draaide zich om en zei in het Hebreeuws tegen hem: 'Rabboeni', wat leraar betekent.
De God die ver weg leek, de God die dood leek, de God die leek alsof Hij niet om haar schijnbaar onbeduidende ziel kon geven temidden van miljarden anderen op aarde… komt naar haar toe als haar Geliefde, haar bij naam noemend. In de duisternis van haar volledige zelfgave aan God (dat leek alsof haar hele wezen werd vernietigd) vindt ze zichzelf dan weer in haar Geliefde, naar wiens beeld ze is geschapen.
Ik had ze nauwelijks verlaten of ik vond hem van wie mijn hart houdt. (Eerste lezing)
Zo heb ik in het heiligdom naar u gekeken om uw macht en uw heerlijkheid te zien, want uw goedheid is een groter goed dan het leven. (Psalm)
Nu heeft Maria, die alles heeft verzaakt, haar Alles gevonden - een "Groter goed dan het leven" zelf. Net als St. Paul kan ze zeggen:
Ik beschouw alles zelfs als een verlies vanwege het allerhoogste goed om Christus Jezus, mijn Heer, te kennen. Omwille van hem heb ik het verlies van alle dingen aanvaard en ik beschouw ze als zo onzin, dat ik Christus kan winnen en in hem gevonden kan worden ... (Fil.3: 8-9)
Ze kan het zeggen omdat ...
Ik heb de Heer gezien. (Evangelie)
Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien. (Mat 5: 8)
NAAR ONZE GELIEFDE
Broeders en zusters, dit pad lijkt ons misschien net zo ontoegankelijk als een bergtop. Maar het is het pad dat we allemaal moeten bewandelen in dit leven, of in het komende leven. Dat wil zeggen, welke zelfliefde die op het moment van overlijden overblijft, moet dan worden gezuiverd Vagevuur.
Ga binnen door de smalle poort; want de poort is wijd en de weg is gemakkelijk, die tot vernietiging leidt, en er zijn velen die er doorheen gaan. Want de poort is smal en de weg is moeilijk, die tot leven leidt, en er zijn er maar weinig die hem vinden. (Matt 7: 13-14)
In plaats van deze Schrift te zien als slechts een pad naar ‘hemel’ of ‘hel’, moet je het zien als een pad naar vereniging met God. tegen de 
"Vernietiging" of ellende die eigenliefde met zich meebrengt. Ja, de weg naar deze Unie is moeilijk; het vereist onze bekering en verwerping van zonde. En toch, het "Leidt tot leven" Het leidt tot "Het hoogste goed van het kennen van Jezus Christus", dat is de vervulling van alle verlangens. Hoe krankzinnig is het dan om echt geluk in te ruilen voor de snuisterijen van plezier die de zonde biedt, of zelfs de voorbijgaande vertroostingen van aardse en geestelijke goederen.
De bottom line is dit:
Wie in Christus is, is een nieuwe schepping. (Tweede lezing)
Dus waarom stellen we ons tevreden met de "oude schepping"? Zoals Jezus het uitdrukte,
Nieuwe wijn wordt niet in oude wijnzakken gedaan; als dat zo is, barsten de vellen en wordt de wijn gemorst en worden de vellen vernietigd; maar nieuwe wijn wordt in verse wijnzakken gedaan, en zo blijven beide bewaard. (Matteüs 9:17)
Je bent een "nieuwe wijnzak". En God wil Zichzelf uitgieten in volledige vereniging met jou. Dat betekent dat we onszelf moeten beschouwen als "dood voor de zonde". Maar als je je vastklampt aan de "oude wijnzak", of als je de nieuwe wijnzak patcht met een oude huid (dwz een compromis sluiten met oude zonden en de oude manier van leven), dan kan de Wijn van Gods aanwezigheid niet worden bevat, want Hij kan zich niet verenigen voor Hemzelf datgene wat in strijd is met liefde.
De liefde van Christus moet ons drijven, zegt St. Paul in de tweede lezing van vandaag. Wij moeten "Leef niet langer voor onszelf, maar voor hem die om hunentwil stierf en werd opgevoed." En dus moet ik, net als de heilige Maria Magdalena, uiteindelijk besluiten om aan de rand van het graf te komen met de enige dingen die ik te geven heb: mijn verlangen, mijn tranen en mijn gebed dat ik het gelaat van mijn God mag zien.
Geliefden, we zijn nu Gods kinderen; wat we zullen zijn, is nog niet geopenbaard. We weten dat wanneer het wordt geopenbaard, we zullen zijn zoals hij, want we zullen hem zien zoals hij is. Iedereen die deze hoop op hem heeft gebaseerd, maakt zichzelf puur, zoals hij puur is. (1 Johannes 3: 2-3)
Je bent geliefd.
Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
