A een bepaalde passage in het boek Ezechiël was vorige maand sterk in mijn hart. Nu, Ezechiël is een profeet die een belangrijke rol speelde aan het begin van mijn persoonlijke roeping in dit schrijfapostolaat. Het was in feite deze passage die me zachtjes van angst in actie duwde:Lees verder
WE staan vanavond geparkeerd aan de voet van de Canadese Rocky Mountains, terwijl mijn dochter en ik ons voorbereiden om morgen de ogen dicht te slaan voor de dagtocht naar de Stille Oceaan.
Ik ben maar een paar mijl verwijderd van de berg waar de Heer zeven jaar geleden krachtige profetische woorden sprak tot p. Kyle Dave en ik. Hij is een priester uit Louisiana die de orkaan Katrina ontvluchtte toen deze de zuidelijke staten verwoestte, inclusief zijn parochie. Vr. Kyle kwam bij me logeren in de nasleep, toen een ware tsunami van water (een 35 meter hoge stormvloed!) Door zijn kerk scheurde en alleen een paar standbeelden achterliet.
Terwijl we hier baden, lazen we de Schrift, vierden we de mis en baden we nog wat meer toen de Heer het Woord tot leven bracht. Het was alsof er een raam werd geopend en we mochten even in de mist van de toekomst kijken. Alles wat toen in zaadvorm werd gesproken (zie De bloemblaadjes en Trompetten van waarschuwing) ontvouwt zich nu voor onze ogen. Sindsdien heb ik die profetische dagen uiteengezet in zo'n 700 geschriften hier en in een boek, zoals de Geest me op deze onverwachte reis heeft geleid ...