De crisis achter de crisis

 

Berouw hebben is niet alleen erkennen dat ik iets verkeerd heb gedaan;
het is om het verkeerde de rug toe te keren en het Evangelie te incarneren.
Hieraan hangt de toekomst van het christendom in de wereld van vandaag af.
De wereld gelooft niet wat Christus leerde
omdat we het niet incarneren. 
- Dienaar van God Catherine Doherty, uit Kus van Christus

 

HET De grootste morele crisis van de kerk blijft in onze tijd escaleren. Dit heeft geresulteerd in "lekeninquisities" onder leiding van katholieke media, oproepen tot ingrijpende hervormingen, een herziening van de waarschuwingssystemen, bijgewerkte procedures, de excommunicatie van bisschoppen, enzovoort. Maar dit alles slaagt er niet in om de echte wortel van het probleem te erkennen en waarom elke tot dusver voorgestelde 'oplossing', ongeacht hoe gesteund door rechtvaardige verontwaardiging en deugdelijke rede, er niet in slaagt om de crisis binnen de crisis. 

 

HET HART VAN DE CRISIS

Aan het einde van de negentiende eeuw begonnen de pausen een alarm te slaan dat vervelend was wereldwijde revolutie was onderweg, een zo verraderlijk, dat het de "laatste tijden" leek in te luiden die in de Heilige Schrift waren voorzegd. 

... die donkere tijden schijnen te zijn gekomen die waren voorzegd door St. Paulus, waarin mensen, verblind door het rechtvaardige oordeel van God, leugen als waarheid zouden moeten beschouwen, en zouden moeten geloven in "de prins van deze wereld", die een leugenaar is en de vader daarvan, als een leraar van de waarheid: “God zal hun de werking van dwaling sturen, om te geloven dat ze liegen (2 Thess. Ii., 10). In de laatste tijd zullen sommigen van het geloof afwijken, aandacht schenkende aan geesten van dwaling en de doctrines van duivels ” (1 Tim. Iv., 1). —POPE LEO XIII, Divinum Illud Munus, N. 10

De meest redelijke reactie op dat moment was om de onveranderlijke waarheden van het geloof te bevestigen en de ketterijen van het modernisme, marxisme, communisme, socialisme enzovoort te veroordelen. De pausen begon ook een beroep te doen op het Heilig Hart van Jezus, de Gezegende Moeder, de aartsengel Michaël en schijnbaar het hele leger van de hemel. In de jaren zestig was de Morele Tsunami leek niet te stoppen. De seksuele revolutie, echtscheiding zonder schuld, radicaal feminisme, anticonceptie, pornografie en de opkomst van sociale massacommunicatie die dit alles aanwakkerde, waren in volle gang. De prefect van de Congregatie voor Instituten voor het Godgewijde Leven betreurde dat de geseculariseerde cultuur zelfs diep was doorgedrongen tot de westerse religieuze ordes ...

… En toch wordt verondersteld dat het religieuze leven juist een alternatief is voor de 'dominante cultuur' in plaats van deze te weerspiegelen. —Kardinaal Franc Rodé, prefect; van Benedictus XVI, Licht van de wereld door Peter Seewald (Ignatius Press); p. 37 

Paus Benedictus voegde toe:

… Het intellectuele klimaat van de jaren zeventig, waarvoor de jaren vijftig al de weg hadden geëffend, droeg hieraan bij. Er werd toen zelfs eindelijk een theorie ontwikkeld dat pedofilie als iets positiefs moet worden gezien. Maar bovenal werd de stelling bepleit - en dit drong zelfs door in de katholieke moraaltheologie - dat er niet zoiets bestond als iets dat op zichzelf slecht is. Er waren alleen dingen die "relatief" slecht waren. Wat goed of slecht was, hing af van de gevolgen. —Ibid. blz. 37

We kennen de rest van het trieste maar waargebeurde verhaal over hoe moreel relativisme de fundamenten van de westerse beschaving en de geloofwaardigheid van de katholieke kerk zo goed als heeft doen instorten.

In de jaren 60 werd het duidelijk dat wat de kerk aan het doen was, de status quo, niet genoeg was. De dreiging van de hel, de zondagse verplichting, de verheven rubrieken, enz. - als ze effectief waren om aanhangers in de kerkbanken te houden - deden dat niet langer. Op dat moment identificeerde St. Paul VI het hart van de crisis: de hart- zelf. 

 

EVANGELISATIE MOET WEER ONZE MISSIE WORDEN

De kenmerkende encycliek van Paulus VI Humanae Vitae, waarin de controversiële kwestie van geboortebeperking werd aangepakt, is het kenmerk van zijn pontificaat geworden. Maar het was het niet visie. Dat werd enkele jaren later toegelicht in de Apostolische Exhortatie Evangelii nuntiandi ("Het evangelie verkondigen"). Alsof hij lagen roet en stof ophief van een oud icoon, overstijgt de paus eeuwen van dogma's, politiek, canons en concilies om de Kerk terug te brengen tot haar essentie en bestaansreden: om het Evangelie en Jezus Christus te verkondigen als Heer en Redder van elk schepsel. 

Evangeliseren is in feite de genade en roeping die eigen zijn aan de Kerk, haar diepste identiteit. Ze bestaat om te evangeliseren, dat wil zeggen om te prediken en te onderwijzen, om het kanaal te zijn van de gave van genade, om zondaars met God te verzoenen en om het offer van Christus te bestendigen in de Mis, die de herdenking is van Zijn dood en glorieuze opstanding. —POPE ST. PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 14; vaticaan.va

Bovendien was de crisis een zaak van ons hart: de Kerk handelde niet langer als een gelovige Kerk. Ze had verloor haar eerste liefde, zo wonderbaarlijk geleefd en verkondigd door de heiligen, en dat was ook zo persoonlijk en zonder voorbehoud geef zichzelf aan Jezus - als echtgenoten aan elkaar. Dit zou het "programma" worden van seminaries, scholen,
en religieuze instellingen: voor elke katholiek om echt het evangelie te incarneren, om Jezus geliefd en gekend te maken, eerst van binnen en daarna van buiten in een wereld die "dorstte naar authenticiteit".^[1]Evangelii Nuntiandi, zn. 76; vaticaan.va

De wereld vraagt ​​en verwacht van ons eenvoud van leven, de geest van gebed, naastenliefde jegens allen, vooral jegens de nederigen en armen, gehoorzaamheid en nederigheid, onthechting en zelfopoffering. Zonder dit kenmerk van heiligheid zal ons woord het moeilijk hebben om het hart van de moderne mens te raken. Het dreigt ijdel en onvruchtbaar te zijn. —POPE ST. PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 76; vaticaan.va

In feite is door sommige theologen gesuggereerd dat paus Johannes Paulus II er een "spookschrijver" achter stond Evangelii Nuntiandi. Inderdaad, tijdens zijn eigen pontificaat benadrukte de heilige voortdurend de noodzaak van een "nieuwe evangelisatie", in het bijzonder van culturen die ooit werden geëvangeliseerd. Het visioen dat hij naar voren bracht, had ook niet duidelijker kunnen zijn:

Ik voel dat het moment is gekomen om te binden allen van de energie van de Kerk voor een nieuwe evangelisatie en voor de missie aan naties [aan de naties]. —POPE ST. JOHANNES PAULUS II, Redemptoris Missio, zn. 3; vaticaan.va

De jongeren zien als verlaten en vergaan bij gebrek aan een visie, opende hij Wereldjongerendagen en riep ze op om een ​​leger van evangelisten te worden:

Wees niet bang om de straat op te gaan en naar openbare plaatsen, zoals de eerste apostelen die Christus en het goede nieuws van redding predikten op de pleinen van steden, dorpen en steden. Dit is geen tijd om je voor het Evangelie te schamen. Het is de tijd om het vanaf de daken te prediken. Wees niet bang om uit comfortabele en routinematige levenswijzen te breken om de uitdaging aan te gaan om Christus bekend te maken in de moderne "metropool". Jij bent het die 'de zijwegen in moet gaan' en iedereen die je ontmoet moet uitnodigen voor het banket dat God voor zijn volk heeft bereid. Het evangelie mag niet verborgen worden gehouden uit angst of onverschilligheid. Het was nooit bedoeld om privé te worden verborgen. Het moet op een standaard worden gezet zodat mensen het licht ervan kunnen zien en onze hemelse Vader kunnen prijzen. —Homily, Cherry Creek State Park Homily, Denver, Colorado, 15 augustus 1993; vaticaan.va

Zestien jaar waren verstreken toen zijn opvolger, paus Benedictus, nu eveneens de nadruk legde op de uiterste urgentie van de missie van de kerk:

In onze dagen, wanneer in grote delen van de wereld het geloof dreigt uit te sterven als een vlam die geen brandstof meer heeft, is de allerhoogste prioriteit om God aanwezig te maken in deze wereld en mannen en vrouwen de weg naar God te wijzen. Niet zomaar een god, maar de God die op de Sinaï sprak; aan die God wiens gezicht we herkennen in een liefde die 'tot het einde' dringt (Cf. Jn 13: 1) - in Jezus Christus, gekruisigd en verrezen. —PAUS BENEDICTUS XVI, Brief van Zijne Heiligheid Paus Benedictus XVI aan alle bisschoppen van de wereld, 12 maart 2009; vaticaan.va

 

DE HUIDIGE OPROEP

De brief van Benedictus XVI, gericht aan "Alle bisschoppen van de wereld", fungeerde als een gewetensonderzoek van hoe goed de kerk reageerde aan de richtlijnen van zijn voorgangers. Als het geloof van de kudde dreigde uit te sterven, wie was dan de schuldige anders dan haar leraren?

De moderne mens luistert gewilliger naar getuigen dan naar leraren, en als hij naar leraren luistert, is dat omdat zij getuigen zijn. -Evangelii Nuntiandi, zn. 41; vaticaan.va

Als de wereld in de duisternis neerdaalde, was dat dan niet omdat het licht van de wereld, dat de Kerk is (Matt. 5:14), zelf aan het vervagen was?

Hier komen we bij de crisis binnen de crisis. De oproep om te evangeliseren door de pausen werd gedaan aan mannen en vrouwen die misschien zelf niet waren geëvangeliseerd. Na Vaticanum II werden religieuze instellingen broeinesten van liberale theologie en ketterse leerstellingen. Katholieke retraites en kloosters werden centra voor radicaal feminisme en de 'nieuwe tijd'. Verschillende priesters vertelden me hoe homoseksualiteit hoogtij viert in hun seminaries en hoe degenen die orthodoxe geloofsovertuigingen hadden, soms voor "psychologische evaluatie" werden gestuurd.^[2]cf. Alsem Maar misschien wel het meest verontrustende is dat het gebed en de rijke spiritualiteit van de heiligen zelden of nooit werd onderwezen. In plaats daarvan domineerde het intellectualisme omdat Jezus een louter historische figuur werd in plaats van de herrezen Heer, en de evangeliën werden behandeld als laboratoriumratten die moesten worden ontleed in plaats van als het levende Woord van God. Rationalisme werd de dood van mysterie. Zo zei Johannes Paulus II:

Soms hebben zelfs katholieken verloren of hebben ze nooit de kans gehad om Christus persoonlijk te ervaren: niet Christus als een louter 'paradigma' of 'waarde', maar als de levende Heer, 'de weg en de waarheid en het leven'​ —POPE JOHANNES PAULUS II, L'Osservatore Romano (Engelse editie van de Vaticaanse krant), 24 maart 1993, p.3.

Dit is wat paus Franciscus heeft geprobeerd te doen herleven in de Kerk op dit late uur, in deze "tijd van barmhartigheid", waarvan hij denkt dat het "opraakt".^[3]toespraak in Santa Cruz, Bolivia; nieuwsmax. com, Juli 10th, 2015 Door zijn voorgangers zwaar te betrekken bij het thema evangelisatie, heeft Franciscus het priesterschap en de getrouwen in soms de meest openhartige bewoordingen uitgedaagd om te worden authentiek. Het is niet genoeg om apologetiek te kennen en uit te braken of om onze rituelen en tradities te handhaven, heeft hij erop aangedrongen. We moeten allemaal tastbare, tegenwoordige en transparante aankondigers worden van een evangelie van vreugde - de titel van zijn apostolische exhortatie. 

 … Een evangelieprediker mag er nooit uitzien als iemand die net terug is van een begrafenis! Laten we ons enthousiasme herstellen en verdiepen, die “heerlijke en troostende vreugde van het evangeliseren, zelfs als we in tranen moeten zaaien ... om het goede nieuws niet te ontvangen van evangeliepredikers die neerslachtig, ontmoedigd, ongeduldig of bezorgd zijn, maar van predikanten van het Evangelie wier leven gloeit van vurigheid, die eerst de vreugde van Christus hebben ontvangen ”. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, zn. 10; vaticaan.va

Die woorden werden overigens voor het eerst geschreven door St. Paul VI.^[4]Evangelii nuntiandi (8 december 1975), 80: AAS 68 (1976), 75. De huidige oproep kan dus niet duidelijker zijn als een oproep van Christus zelf die tegen de discipelen zei: "Wie naar je luistert, luistert naar mij." ^[5]Luke 10: 16 Dus waar gaan we heen?

De eerste stap is voor ieder van ons, individueel, om 'Open ons hart wijd voor Jezus Christus.”Om ergens alleen in de natuur te gaan, je slaapkamer, of de stilte van een lege kerk… en met Jezus te spreken zoals Hij is: een levend Persoon die meer van je houdt dan wie dan ook doet of kan. Nodig Hem uit in je leven, vraag Hem om je te veranderen, je te vervullen met Zijn Geest en je hart en leven te vernieuwen. Dit is de plek om vanavond te beginnen. En dan zal hij zeggen: "Kom Volg me." ^[6]Mark 10: 21 Hij begon toen de wereld te veranderen met slechts twaalf mannen; het lijkt mij dat het weer een overblijfsel zal zijn, opgeroepen hetzelfde te doen ...

Ik nodig alle christenen, overal, op dit moment, uit voor een hernieuwde persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus, of op zijn minst een openheid om hem hen te laten ontmoeten; Ik vraag jullie dit allemaal te doen onfeilbaar elke dag. Niemand mag denken dat deze uitnodiging niet voor hem of haar bedoeld is, want "niemand is uitgesloten van de vreugde die de Heer brengt". De Heer stelt degenen die niet teleurstellen niet teleur neem dit risico; telkens als we een stap in de richting van Jezus zetten, beseffen we dat hij er al is en met open armen op ons wacht. Nu is het tijd om tegen Jezus te zeggen: “Heer, ik heb me laten misleiden; op duizend manieren heb ik uw liefde gemeden, maar hier ben ik weer, om mijn verbond met u te hernieuwen. Ik heb je nodig. Red mij nogmaals, Heer, neem mij nog een keer mee in uw verlossende omhelzing ”. Wat voelt het goed om bij hem terug te komen als we verdwaald zijn! Laat me dit nog een keer zeggen: God wordt nooit moe ons te vergeven; wij zijn degenen die het beu zijn genade te zoeken. Christus, die ons zei elkaar "zeventig maal zeven" te vergeven (Mt 18:22) heeft ons zijn voorbeeld gegeven: hij heeft ons zeventig maal zeven vergeven. Keer op keer draagt ​​hij ons op zijn schouders. Niemand kan ons de waardigheid ontnemen die ons door deze grenzeloze en onfeilbare liefde is geschonken. Met een tederheid die nooit teleurstelt, maar altijd in staat is onze vreugde te herstellen, stelt hij ons in staat het hoofd op te heffen en opnieuw te beginnen. Laten we niet vluchten voor de opstanding van Jezus, laten we nooit opgeven, kom wat wil. Moge niets meer inspireren dan zijn leven, dat ons voortstuwt! -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, zn. 3; vaticaan.va

 

Dank aan iedereen die deze week met uw gebeden en financiële steun aan deze bediening heeft bijgedragen. Dank u en moge God u rijkelijk zegenen! 

 

Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.