SOLMENITY VAN ST. PETER EN PAULUS
DAAR is een verborgen kant aan dit apostolaat dat van tijd tot tijd zijn weg vindt naar deze column - het schrijven van brieven die heen en weer gaat tussen mijzelf en atheïsten, ongelovigen, twijfelaars, sceptici en natuurlijk de gelovigen. De afgelopen twee jaar heb ik een dialoog gevoerd met een Zevende-dags Adventist. De uitwisseling is vreedzaam en respectvol verlopen, ook al blijft de kloof tussen sommige van onze overtuigingen bestaan. Het volgende is een reactie die ik vorig jaar aan hem schreef met betrekking tot waarom de sabbat niet langer op zaterdag wordt beoefend in de katholieke kerk en in het algemeen in het hele christendom. Zijn punt? Dat de katholieke kerk het vierde gebod heeft overtreden [1]de traditionele catechetische formule noemt dit gebod als derde door de dag waarop de Israëlieten de sabbat “heiligden” te veranderen. Als dit het geval is, dan zijn er redenen om aan te nemen dat dit bij de Katholieke Kerk het geval is niet de ware Kerk, zoals ze beweert, en dat de volheid van de waarheid elders woont.
We beginnen hier onze dialoog over de vraag of de christelijke traditie al dan niet uitsluitend op de Schrift is gebaseerd, zonder de onfeilbare interpretatie van de kerk ...
SUBJECTIEVE INTERPRETATIE VAN SCHRIFT
In uw vorige brief citeerde u 2 Tim. 3: 10-15 over de winstgevendheid van de Schrift. Maar de apostelen zelf namen de Schrift nooit alleen als hun enige autoriteit. Om te beginnen liepen St. Paul of Peter niet rond met een King James in hun hand. We weten allebei dat het vier eeuwen duurde voordat er een canon van geschriften was opgesteld toen de katholieke bisschoppen in concilie bijeenkwamen om de 
canon, laat staan dat de bijbel eeuwen later vrij beschikbaar zou komen voor het publiek. Zo zegt St. Paulus in 2 Timoteüs: “Neem als norm de gezonde woorden die je van mij hebt gehoord. ' [2]2 uur 1: 13 Hij waarschuwt voor degenen die “zullen de gezonde leer niet tolereren, maar zullen, door hun eigen verlangens en onverzadigbare nieuwsgierigheid te volgen, leraren verzamelen en zullen stoppen met luisteren naar de waarheid…’ [3]2 Tim 4: 3 Daarom waarschuwde hij Timotheüs in zijn eerste brief om “bewaak wat u is toevertrouwd.” [4]1Tim 20 De heilige Paulus vertrouwde hem geen bijbel toe, maar zijn persoonlijke brieven en alles wat hij hem beide leerde geschreven en mondeling. [5]2 Thess 2: 15 Dus voor Timoteüs zorgt St. Paul ervoor dat hij begrijpt dat de “pijler en fundament van de waarheid” is geen subjectieve interpretatie van de Schrift, maar “het huisgezin van God, dat is de kerk van de levende God. ' [6]1 uur 3: 15 Welke kerk is dat? Degene waar Peter nog steeds de “sleutels van het koninkrijk” [7]Matt 16: 18 Anders, als er geen rots is, is de kerk al afgebrokkeld.
Dat is een samenvatting van onze eerdere discussies. Maar het is cruciaal om te begrijpen dat de vroege kerk vanaf het allereerste begin opereerde onder de principes van autoriteit, zoals door Christus Zelf aangewezen. Vanaf het allereerste begin moesten de voorschriften van de wet die moesten worden nageleefd en de voorschriften die niet langer bindend waren, in hun raden worden uitgevaardigd (bijv. Handelingen 10, 11, 15) volgens de nieuwe wet van Christus onder het Nieuwe Verbond. Dit werd vaak vastgesteld, niet door een letterlijke lezing van de Schrift, maar door openbaringen die zowel aan Petrus als aan Paulus werden gegeven in visioenen en andere tekenen. Op dit punt valt het argument dat de Schrift de enige gids voor de apostel was in duigen. Integendeel, het was de beloofde Heilige Geest die “zouleid hen in alle waarheid" [8]John 16: 13 dat was nu de kerk aan het leiden. Daarom heeft de katholieke kerk nooit alleen naar de Schrift verwezen. In feite lezen we zowel veel vroege kerkvaders als de heilige Paulus die degenen die het apostolische gezag hadden verlaten, kastijdde.
Maar dit gaf de apostelen niet het recht om alles uit te kiezen; zij moesten juist de bewakers zijn van wat de Heer hen vóór hun dood leerde en openbaarde.
... sta vast en houd vast aan de tradities die u werd onderwezen, hetzij door een mondelinge verklaring, hetzij door een brief van ons. (2 Thess 2:15)
Bovendien zouden die tradities, net als de knoppen van een bloem, hun diepere waarheden en betekenissen blijven openen naarmate de kerk groeide:
Ik heb je nog veel meer te vertellen, maar je kunt het nu niet verdragen. Maar als Hij komt, zal de Geest van de waarheid je naar alle waarheid leiden.” (Johannes 16:2)
Dus, zoals de Heer had beloofd, leerde Hij hun veel meer door middel van visioenen, profetische uitspraken en openbaringen. Het hele boek Openbaring is bijvoorbeeld een visioen. De theologie van St. Paul was ook een goddelijke openbaring. Dus in de Kerk zeggen we dat het depot van het geloof in zijn volheid werd gegeven met de dood van de laatste apostel. Daarna werd het apostolisch gezag overgedragen door handoplegging. [9]1 uur 5: 22 Het is dan voor de christen onmogelijk om te beweren dat de Bijbel alles expliciet bevat. Dat gezegd hebbende, er is niets in de mondelinge traditie dat het geschreven Woord tegenspreekt De misverstanden van het katholieke geloof zijn te wijten aan subjectieve en onjuiste interpretaties van de Schrift of eenvoudige onwetendheid over de leerstellige ontwikkeling van de traditie. De mondelinge traditie maakt deel uit van de hele Heilige Traditie die aan de Kerk is toevertrouwd, zoals overgedragen door Christus en de Heilige Geest. God spreekt zichzelf niet tegen.
VAN DE SABBAT
De bespreking van Traditie helpt ons om beter te begrijpen hoe de Kerk de sabbat gebruikt, waar het vandaan komt en waarom. Is de vervulling van het sabbatsvoorschrift door de katholieke kerk een menselijke constructie, of een onderdeel van de openbaring van Jezus en de Heilige Geest?
We zien dat de praktijk van de sabbat op zondag zelfs in het Nieuwe Testament zijn oorsprong vond. De suggestie van veranderingen in de wet, 
inclusief de sabbat, staat in de brief aan de Kolossenzen:
Laat dan niemand over u oordelen over eten en drinken of met betrekking tot een feest, nieuwe maan of sabbat. Dit zijn schaduwen van de dingen die komen gaan; de werkelijkheid behoort Christus toe. (2:16)
Het lijkt erop dat de Kerk bekritiseerd werd vanwege enige verandering in de sabbat. Andere Schriftgedeelten onthullen dat de zondag, de “eerste dag van de week”, belangrijk werd voor de christenen. De reden is dat dit de dag is waarop de Heer uit de dood opstond. Daarom begonnen de vroege christenen het “de dag des Heren” te noemen:
Ik werd in een geest opgenomen op de dag des Heren ... (Openbaring 1:10)
De betekenis van deze dag als de nieuwe sabbat wordt ook gezien in Handelingen 20: 7 en 1 Korintiërs 16: 2.
In het Oude Testament schept God de aarde in zes dagen en rust op de zevende. De zaterdag, volgens de Hebreeuwse kalender, werd toen de sabbat. Maar in Christus werd de schepping vernieuwd volgens een nieuwe volgorde:
Daarom als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping; oude dingen zijn voorbijgegaan; zie, alle dingen zijn nieuw geworden. (2 Kor 5:17)
Bedenk dat de wetten van het Oude Testament een &q
uot; schaduw van de dingen die komen; de werkelijkheid behoort Christus toe.En de realiteit is dat de apostelen het passend vonden om de sabbat op zondag te eren. Ze rustten, maar op de “dag des Heren”, volgens het patroon van de opstanding van Christus en de “nieuwe dag” begon die. Overtraden zij het Vierde Gebod door de sabbat op zondag te eren, of beter gezegd, door een nieuwe en grotere realiteit te vieren die door Christus was ingewijd? Waren zij op flagrante wijze ongehoorzaam aan God, of oefenden zij de macht van de Kerk uit om de Mozaïsche wetten die óf een nieuwe betekenis kregen óf achterhaald raakten onder het nieuwe Gebod, ‘te binden en te ontbinden? [10]Matt 22: 37-39
We kijken opnieuw naar de vroege kerkvaders, aangezien zij cruciaal waren bij het doorgeven en verder ontwikkelen van het geloof dat rechtstreeks van de apostelen afkomstig was. St. Justinus de Martelaar, die deze nieuwe schepping in Christus toespreekt, schrijft:
Zondag is de dag waarop we allemaal onze gemeenschappelijke vergadering houden, omdat het de eerste dag is waarop God, die een verandering in de duisternis en de materie heeft bewerkstelligd, de wereld heeft gemaakt; en Jezus Christus, onze Verlosser, stond op dezelfde dag op uit de dood. -Eerste verontschuldiging 67; [AD 155]
De heilige Athanasius bevestigt dit:
De sabbat was het einde van de eerste schepping, de dag des Heren was het begin van de tweede, waarin hij het oude vernieuwde en herstelde op dezelfde manier als hij had voorgeschreven dat ze vroeger de sabbat moesten houden als een herinnering aan het einde van de dag. Ten eerste, dus eren we de dag des Heren als de herdenking van de nieuwe schepping. -Op sabbat en besnijdenis 3; [AD 345]
Daarom is het niet mogelijk dat de [dag van] rust na de sabbat zou zijn ontstaan vanaf de zevende [dag] van onze God. Integendeel, het is onze Heiland die, naar het patroon van zijn eigen rust, ervoor zorgde dat wij werden gemaakt naar de gelijkenis van zijn dood, en dus ook van zijn opstanding. —Origenes [229 n.Chr.], Commentaar op Johannes 2:28
St. Justinus legt uit waarom de sabbat in zijn oude vorm niet bindend is voor christenen:
... ook wij zouden de vleselijke besnijdenis, en de sabbatten en in het kort alle feesten in acht nemen, als we niet wisten om welke reden ze u opgelegd waren - namelijk vanwege uw overtredingen en de hardheid van uw hart ... . hoe komt het, Trypho, dat we die riten die ons geen kwaad doen niet zouden naleven - ik spreek over vleselijke besnijdenis en sabbatten en feesten? ... God beval je de sabbat te houden en legde je andere voorschriften op als teken, zoals Ik heb al gezegd, vanwege uw ongerechtigheid en die van uw vaderen ... Dialoog met Trypho de Jood 18, 21
En dit brengt hier een heel cruciaal punt naar voren. Als we strikt gebonden zijn aan het Oude Testament, zoals u in deze kwestie beweert, dan moeten we elk “eeuwigdurend” gebod opvolgen:
God zei ook tegen Abraham: ‘Van jouw kant moeten jij en je nakomelingen na jou mijn verbond door de eeuwen heen nakomen.
Dit is mijn verbond met u en uw nakomelingen na u dat u moet nakomen: elke man onder u zal worden besneden. Besnijd het vlees van uw voorhuid, en dat zal het merkteken zijn van het verbond tussen u en mij. Door de eeuwen heen zal iedere man onder u, wanneer hij acht dagen oud is, besneden worden, inclusief huisgeboren slaven en slaven die met geld zijn verkregen van een buitenlander die niet van uw bloed is. Ja, zowel de in huis geboren slaven als degenen die met geld zijn verworven, moeten besneden worden. Aldus zal mijn verbond in uw vlees zijn als een eeuwig pact. (Gen 17: 9-13)
Toch paste de Kerk de wet van de besnijdenis niet toe, ook al vermeldde Jezus nergens de afschaffing van de besnijdenis en werd Hij zelf besneden. In plaats daarvan spreekt Sint-Paulus over de Kerk die het eeuwige gebod en het eeuwige verbond op een nieuwe manier naleeft, niet langer in de schaduw, maar in de ‘realiteit die Christus toebehoort’.
… De besnijdenis is van het hart, van de geest, niet van de letter. (Rom 2:29)
Dat wil zeggen, het oudtestamentische voorschrift wijst naar een nieuwe en diepere betekenis wanneer het uit de schaduwen naar het licht van Christus komt. Waarom beoefenen Zevende-dags Adventisten de besnijdenis niet? Omdat ze in dit opzicht historisch gezien de leer van de katholieke kerk hebben overgenomen.
Want als iemand zegt dat dit over de sabbat gehouden moet worden, moet hij zeggen dat er vleselijke offers gebracht moeten worden. Hij moet ook zeggen dat het gebod over de besnijdenis van het lichaam nog moet worden gehandhaafd. Maar laat hij de apostel Paulus tegen hem horen zeggen: 'Als u zich laat besnijden, zal Christus u niets baten' —POPE GREGORIE I [AD 597], Gal. 5: 2, (Letters 13: 1)
Bedenk wat onze Heer zelf zei,
De sabbat is gemaakt voor de mens, niet de mens voor de sabbat. (Markus 2:27)
Zelfs onze Heer toonde aan dat de beoefening van de sabbat niet zo streng was als de Joden dachten door op die dag tarwe te plukken of wonderen te verrichten.
VANAF HET BEGIN ...
Ten slotte zien we deze praktijk van rusten op zondag, “de dag des Heren”, eveneens goed onderbouwd in de eerste eeuw, zowel volgens de Schrift als de Traditie:
We vieren met vreugde de achtste dag [zondag], de dag waarop ook Jezus uit de dood opstond. -Brief van Barnabas [AD 74], 15: 6-8
Maar elke dag des Heren… vergadert u en breekt het brood, en dankt u na uw overtredingen beleden te hebben, opdat uw offer zuiver zal zijn. Maar laat niemand die in strijd is met zijn medemens met u samenkomen, totdat zij verzoend zijn, opdat uw offer niet ontheiligd wordt. —Didache 14, [AD 70]
... degenen die zijn opgevoed in de oude orde van dingen [dwz Joden] zijn in het bezit gekomen van een nieuwe hoop, niet langer de sabbat in acht nemen, maar leven in de viering van de dag des Heren, waarop ook ons leven is ontstaan opnieuw door hem en door zijn dood. -Brief aan de Magnesianen, St. Ignatius van Antiochië [AD 110], 8
GERELATEERDE LEZING:
- Over Schrift en traditie: De zich ontvouwende pracht van waarheid
- Over het interpreteren van de Schrift: Het fundamentele probleem
- Is Jezus op woensdag gestorven? Een artikel van Jimmy Akin: Kruisiging woensdag?
Klik hieronder om deze pagina in een andere taal te vertalen:
