VOOR twee weken na het aftreden van paus Benedictus XVI kwam er voortdurend een waarschuwing in mijn hart dat de kerk nu "Gevaarlijke dagen" en een tijd van "Grote verwarring." [1]Cf. Hoe verberg je een boom? Die woorden hadden een grote invloed op hoe ik dit schrijfapostolaat zou benaderen, wetende dat het nodig zou zijn om jullie, mijn lezers, voor te bereiden op de stormwinden die eraan kwamen.
En wat gaat er komen? De passie van de kerk wanneer ze moet slagen ...
… Door een laatste beproeving die het geloof van veel gelovigen zal schudden… De Kerk zal de heerlijkheid van het koninkrijk alleen binnengaan door dit laatste Pascha, wanneer ze haar Heer zal volgen in zijn dood en opstanding. -Catechismus van de katholieke kerk, 675, 677
Tegenwoordig doordringt dezelfde verwarring en pijn die in de Bovenkamer hing tijdens het Laatste Avondmaal, ook de Kerk op dit uur. De apostelen waren geschud door de woorden dat Jezus moet lijden en sterven; geschud dat Zijn binnenkomst in Jeruzalem niet de triomf was die ze verwachtten; geschud om te ontdekken dat een van hen hun Meester zou verraden.
Toen zei Jezus tegen hen: "Deze nacht zult u allen uw geloof in Mij wankelen, want er staat geschreven: 'Ik zal de herder slaan, en de schapen van de kudde zullen verstrooid worden' ... (Mattheüs 26:31)
On deze avond van de Passie van de Kerk, zo worden we ook geschokt en op vrijwel dezelfde manier: door het slaan van de herder, dat wil zeggen, de hiërarchie.
DE KONT
De seksuele schandalen die aan de oppervlakte blijven komen, hebben het priesterschap zo diep getroffen dat de kerk op veel plaatsen haar geloofwaardigheid helemaal heeft verloren. Het is alsof ook zij nu een "ezel van vernedering" Jeruzalem binnenrijdt.
Als gevolg hiervan wordt het geloof als zodanig ongelooflijk en kan de kerk zichzelf niet langer geloofwaardig presenteren als de heraut van de Heer. —PAUS BENEDICTUS XVI, Licht van de wereld, de paus, de kerk en de tekenen des tijds: een gesprek met Peter Seewald, P. 25
Tegelijkertijd heeft paus Franciscus, in vaak zeer sterke taal, het priesterschap uitgedaagd om een levensstaat te omarmen die de nederigheid van onze Heer nauwer navolgt: tot grotere eenvoud, transparantie en beschikbaarheid.
Zie, uw koning komt naar u toe, zachtmoedig en rijdend op een ezel ... (Matt 20: 5)
Het mijden van alles, van het standaard pauselijke hoofdkwartier tot limousines en zelfs pauselijke kleding, heeft de aandacht van de wereld getrokken. Ook zij hebben een soort 'Hosanna' geroepen als ze zien dat er iets bewonderenswaardigs verschijnt.
…wanneer hij kwam Jeruzalem binnen, de hele stad was geschokt ...
Maar net zoals de perceptie van de mensen van Jezus verkeerd was - Hem nog steeds zien als een loutere profeet van hun valse messiaanse hoop - zo werd ook de boodschap van barmhartigheid van paus Franciscus door velen verkeerd begrepen als op de een of andere manier toestemming om in zonde te blijven.
"Wie is dit?" En de menigte antwoordde: "Dit is Jezus de profeet, uit Nazareth in Galilea."
DE VERRADEN
Het schudden eindigde niet met de komst van Christus, maar bleef weerklinken in de Bovenkamer toen Hij aankondigde dat een van hen Hem zou verraden.
Hierover diep bedroefd, begonnen ze de een na de ander tegen hem te zeggen: "Ik ben het toch niet, Heer?" (Mattheüs 26:22)
Eén ding is zeker van het pontificaat van Franciscus: het leidt tot een grote zeven op dit uur, een uur waarin het "geloof" van ieder van ons tot op zekere hoogte op de proef wordt gesteld.
… Zoals Christus tegen Petrus zei: “Simon, Simon, zie, Satan eiste jou te hebben, opdat hij je zou ziften als tarwe,” vandaag “zijn we ons er opnieuw pijnlijk van bewust dat het Satan is toegestaan om de discipelen voor de hele wereld te ziften. " —POPE BENEDICT XVI, Mis van het avondmaal, 21 april 2011
De spontane stijl en onbekende ambiguïteit van deze paus heeft niet alleen geleid tot scherpe verschillen in de interpretatie van pauselijke documenten, maar ook tot verschillende kampen die beweren dat ze zijn degenen die het meest trouw zijn aan de evangeliën.
Petrus antwoordde hem: 'Hoewel hun geloof in u allemaal geschokt mag zijn, zal het mijne dat nooit zijn.' (Mattheüs 26:33)
Uiteindelijk was het niet alleen Judas, maar ook Petrus die Christus verraadde. Judas, omdat hij de waarheid verwierp; Peter, omdat hij zich ervoor schaamde.
JUDAS ONDER ONS
Waar we vandaag getuige van zijn, lijkt op het Laatste Avondmaal, waar nu Judassen verschijnen. Bisschoppen en priesters die enigszins in de schaduw zaten, voelen zich nu, net als Judas, aangemoedigd door het programma van paus Franciscus en spelen in op de dubbelzinnigheden die zijn leiderschapsstijl teweeg heeft gebracht. In plaats van deze dubbelzinnigheden te interpreteren zoals ze zouden moeten - door de lens van de Heilige Traditie - zijn ze verrezen van de Tafel van Christus en hebben ze de Waarheid verkocht voor "dertig zilverstukken" (dat wil zeggen, holle en lege hoop). Waarom zou dit ons verbazen? Als het in de context van de Heilige Mis was dat Judas zou opstaan om de Heer te verraden, dan zullen ook degenen die het Goddelijke Banket met ons delen, opstaan om de Heer te verraden. in het uur van onze passie.
En hoe verraden ze het lichaam van Christus?
Er kwam een menigte en de man die Judas heette, een van de twaalf, leidde hen. Hij kwam naar Jezus toe om hem te kussen; maar Jezus zei tegen hem: "Judas, zou je de Mensenzoon willen verraden met een kus?" (Lukas 22: 47-48)
Ja, deze mannen zijn opgestaan om het Lichaam van Christus te “kussen” met een valse en Anti-barmhartigheid, de casuïstiek van woorden die verschijnen als "liefde", "barmhartigheid" en "licht" maar in werkelijkheid duisternis zijn. Ze leiden niet tot die waarheid die alleen ons vrijmaakt - naar Authentieke barmhartigheid Of het nu gaat om hele bisschopsconferenties die de Traditie verdraaien, katholieke universiteiten die platforms geven aan ketters, katholieke politici die verkopen, of katholieke scholen die expliciete seksuele voorlichting geven… we zien een diep verraad van Hij die de Waarheid is op bijna elk niveau van de samenleving.
In feite voelen veel katholieken zich in de steek gelaten, vooral door paus Franciscus schijnbaar negerend de schijnbare crisis. Er blijven voor sommigen vragen over waarom hij veel van deze "liberale" mannen om zich heen heeft verzameld; waarom hij deze judases vrij laat opereren; of waarom hij niet expliciet antwoordt op de "dubia" van de kardinalen - hun verzoek om opheldering over kwesties van huwelijk en objectieve zonde. Ik denk dat een antwoord dat is deze dingen moeten gebeuren nu het uur van het lijden van de Kerk is aangebroken Het is uiteindelijk Christus die dit toestaat, aangezien Hij het is - niet de paus - die Zijn Kerk "bouwt". [2]vgl. Matth. 16:18
Ondertussen, terwijl Judas Hem verraadde en de apostelen zwaarden trokken om alle onzin te stoppen, was Jezus bezig met het betonen van genade tot het allerlaatste moment - zelfs voor degenen die Hem zouden arresteren:
Jezus zei: "Dit niet meer!" En hij raakte zijn oor aan en genas hem. (Lucas 22:51)
PETERS WEIGERING
Helaas - misschien zelfs nog droeviger dan het onvermijdelijke verraad van Judas - zijn de Peters onder ons. Ik ben de afgelopen week diep getroffen door de woorden van St. Paul:
Daarom moet iedereen die denkt dat hij veilig staat, oppassen dat hij niet valt. (1 Korintiërs 10:12)
Het zijn niet de ketterse priesters of progressieve bisschoppen die in de nacht opstaan die mij hebben verrast; het zijn zij die zich tegen de kerk hebben gekeerd met dezelfde woede en ontkenning die Petrus op die treurige nacht ontketende. Bedenk toen Petrus voor het eerst bezwaar maakte tegen het idee dat Jezus zou "lijden en sterven":
Toen nam Petrus hem apart en begon hem te bestraffen: 'God verhoede het, Heer! Zoiets zal je nooit overkomen. " Hij draaide zich om en zei tegen Peter: 'Ga achter me, Satan! Je bent een obstakel voor mij. Je denkt niet zoals God doet, maar zoals mensen doen. " (Matt 16: 22-23)
Dit is symbolisch voor degenen die geen kerk kunnen accepteren die niet naar hun eigen beeld is gemaakt. Ze zijn ontevreden over de verwarring van dit huidige pontificaat, de verarmde liturgie van na Vaticanum II en het algemene gebrek aan eerbied (wat allemaal waar is). Maar in plaats van bij Christus te blijven in dit Getsemane, vluchten ze de kerk uit. Ze denken niet zoals God doet, maar zoals mensen doen. Want ze beseffen niet dat de Kerk ook haar eigen Passie moet ondergaan. Ze kunnen niet zien dat dit huidige leed eigenlijk een test is om te zien of hun geloof in Jezus Christus is… of in de vergane glorie van een instelling. Ze schamen zich, net als Petrus voor Jezus, om het Lichaam van Christus in zo'n armoedige staat te zien.
Daarop begon hij te vloeken en te zweren: "Ik ken de man niet." En meteen kraaide er een haan. (Mattheüs 26:74)
Ook wij vinden het moeilijk te aanvaarden dat hij zich aan de beperkingen van zijn kerk en haar dienaren heeft gebonden. Ook wij willen niet accepteren dat hij machteloos is in deze wereld. Ook wij vinden excuses als het zijn van zijn discipelen te duur en te gevaarlijk begint te worden. We hebben allemaal de bekering nodig die ons in staat stelt Jezus in zijn werkelijkheid als God en mens te aanvaarden. We hebben de nederigheid nodig van de discipel die de wil van zijn Meester volgt. —POPE BENEDICT XVI, Mis van het avondmaal, 21 april 2011
Ja, ik hou net zo veel van gezangen, kaarsen, soutines, iconen, wierook, hoogaltaren, beelden en glas-in-loodramen als elke sedevacantist. Maar ik geloof ook dat Jezus ons hiervan volledig zal ontdoen om ons weer terug te brengen naar het centrum van ons geloof, dat het kruis is (en onze plicht om het met ons leven te verkondigen). Feit is echter dat velen de mis liever in het Latijn vieren dan dat ze de eenheid van het Lichaam van Christus bewaren.
En Zijn lichaam wordt weer helemaal opnieuw gebroken.
JOHN'S FIAT
Voor ons zijn de lege plaatsen aan de tafel van het bruiloftsfeest van de Heer ... geweigerde uitnodigingen, gebrek aan interesse in hem en zijn nabijheid ... of ze nu verschoonbaar zijn of niet, niet langer een gelijkenis maar een realiteit, in die landen waaraan hij had geopenbaard zijn nabijheid op een bijzondere manier. —POPE BENEDICT XVI, Mis van het avondmaal, 21 april 2011
Broeders en zusters, ik zeg deze dingen op deze sombere avond, niet om ons te beschuldigen, maar om ons wakker te schudden voor het uur waarin we leven. Want, net als de apostelen in Gethsemane, zijn er velen in slaap gevallen ...
Het is onze slaperigheid voor de aanwezigheid van God die ons ongevoelig maakt voor het kwaad: we horen God niet omdat we niet gestoord willen worden, en dus blijven we onverschillig voor het kwaad ... de slaperigheid 'is van ons, van degenen onder ons die niet de volle kracht van het kwaad willen zien en zijn Passie niet willen binnengaan. —POPE BENEDICT XVI, Katholiek persbureau, Vaticaanstad, 20 april 2011, algemene audiëntie
"Ik ben het toch zeker niet, Heer?"…. "Wie denkt dat hij veilig staat, moet oppassen dat hij niet valt."
Volgens de evangeliën vluchtten alle apostelen de tuin toen de tijd van het zeven kwam. En dus zouden we in de verleiding kunnen komen tot wanhoop door te zeggen: 'Zal ik u ook verraden, Heer? Het moet onvermijdelijk zijn! "
Toch was er één discipel die Jezus uiteindelijk niet in de steek liet: St. John. En hier is waarom. Bij het laatste avondmaal lezen we:
Een van zijn discipelen, van wie Jezus hield, lag dicht bij de borst van Jezus. (Johannes 13:23)
Hoewel John de tuin ontvluchtte, keerde hij terug naar de voet van het kruis. Waarom? Omdat hij had dicht bij de borst van Jezus gelegen. Johannes luisterde naar de hartslagen van God, de stem van de Herder die keer op keer herhaalde: "Ik ben genade. Ik ben genade. Ik ben genade ... vertrouw op mij. " John zou later schrijven, "Volmaakte liefdes verdrijven angst ..." [3]1 John 4: 18 Het was de echo van die hartslagen die Johannes naar het kruis leidde. Het liefdeslied uit het Heilig Hart van de Heiland overstemde de stem van angst.
Wat ik zeg is dat het tegengif voor afvalligheid in deze tijd niet louter een strikte naleving van de Heilige Traditie is. Inderdaad, het waren de wettischen die Jezus arresteerden en de Farizeeën die Zijn kruisiging eisten. Het is eerder degene die tot Hem komt als een klein kind, niet alleen gehoorzaam aan alles wat Hij heeft geopenbaard, maar bovenal hun hoofd op Zijn borst leggen in een voortdurende gemeenschap van gebed. Hiermee bedoel ik niet gewoon woorden uit het hoofd, maar gebed vanuit het hart. Het is niet alleen om tot God te bidden, maar om een verwantschap met Hem ... een nauwe uitwisseling tussen "vrienden". Dit alles vindt plaats, niet alleen in het hoofd, maar vooral in het hart.
Het hart is de woonplaats waar ik ben, waar ik leef ... het hart is de plaats "waarnaar ik me terugtrek" ... Het is de plaats van de waarheid, waar we leven of dood kiezen. Het is de plaats van ontmoeting, want als beeld van God leven we in relatie: het is de plaats van het verbond…. Christelijk gebed is een verbondsrelatie tussen God en de mens in Christus. Het is de handeling van God en van de mens, voortkomend uit zowel de Heilige Geest als onszelf, geheel gericht op de Vader, in eendracht met de menselijke wil van de Zoon van God, de mens gemaakt ... gebed is de levende relatie van de kinderen van God met hun Vader die mateloos goed is, met zijn Zoon Jezus Christus en met de Heilige Geest. De genade van het Koninkrijk is "de vereniging van de hele heilige en koninklijke Drie-eenheid ... met de hele menselijke geest." Het gebedsleven is dus de gewoonte om in de aanwezigheid van de driemaal heilige God en in gemeenschap met hem te zijn. -Catechismus van de katholieke kerk, zn. 2563-2565
Nu we het Paastriduum binnengaan, laat ik u achter met de vermeende woorden van onze Heer over de "passie, dood en opstanding" van de kerk, gegeven op Pinkstermaandag van mei 1975 op het Sint-Pietersplein in aanwezigheid van paus Paulus VI:
Omdat ik van je hou, wil ik je laten zien wat ik vandaag in de wereld doe. Ik wil je voorbereiden op wat komen gaat. Dagen van duisternis komen op de wereld, dagen van verdrukking ... Gebouwen die nu staan, zullen niet staan. Steunen die er nu voor mijn volk zijn, zullen er niet zijn. Ik wil dat je voorbereid bent, mijn volk, dat je alleen mij kent en je aan me kleeft en me op een diepere manier dan ooit tevoren hebt. Ik zal je de woestijn in leiden ... Ik zal je alles ontnemen waar je nu van afhankelijk bent, dus je bent alleen van mij afhankelijk. Er komt een tijd van duisternis op de wereld, maar er komt een tijd van glorie voor mijn kerk, een tijd van glorie komt voor mijn volk. Ik zal alle gaven van mijn Geest op je uitstorten. Ik zal je voorbereiden op spirituele gevechten; Ik zal je voorbereiden op een tijd van evangelisatie die de wereld nog nooit heeft gezien…. En als je niets anders hebt dan ik, heb je alles: land, velden, huizen en broers en zussen en liefde en vreugde en vrede meer dan ooit tevoren. Wees voorbereid, mijn mensen, ik wil je voorbereiden ... - gegeven aan Ralph Martin tijdens een bijeenkomst met de paus en de charismatische vernieuwingsbeweging
GERELATEERDE LEZING
Franciscus en de komende passie van de kerk
Wanneer het onkruid begint te groeien
Zegen u en dank u
voor uw aalmoezen geven deze vasten!
Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
voetnoten
| ↑1 | Cf. Hoe verberg je een boom? |
|---|---|
| ↑2 | vgl. Matth. 16:18 |
| ↑3 | 1 John 4: 18 |