AS divisie en toxiciteit toename in onze tijd, het drijft mensen in bochten. Populistische bewegingen zijn in opkomst. Uiterst linkse en extreemrechtse groepen nemen hun standpunt in. Politici evolueren naar ofwel volledig kapitalisme ofwel een nieuw communisme Degenen in de bredere cultuur die morele absolute waarden omarmen, worden als onverdraagzaam bestempeld, terwijl degenen die omhelzen iets worden beschouwd als helden. Zelfs in de kerk krijgen uitersten vorm. Ontevreden katholieken springen óf van de bark van Petrus in het ultra-traditionalisme óf verlaten eenvoudigweg het geloof. En onder degenen die achterblijven, is er een oorlog over het pausdom. Er zijn mensen die suggereren dat, tenzij je de paus publiekelijk bekritiseert, je een uitverkoop bent (en God verhoede het als je hem durft te citeren!) elke kritiek op de paus is reden voor excommunicatie (beide standpunten zijn trouwens fout).
Dat zijn de tijden. Dat zijn de beproevingen waarvoor de Heilige Moeder al eeuwenlang waarschuwt. En nu zijn ze hier. Volgens de Schrift ontvouwen de "eindtijden" zich terwijl de mensheid zich tegen zichzelf keert.
Er kwam weer een paard tevoorschijn, een rode. Zijn berijder kreeg de macht om de vrede van de aarde weg te nemen, zodat mensen elkaar zouden afslachten. En hij kreeg een enorm zwaard. (Openbaring 6: 4)
De verleiding is om in deze uitersten te worden gezogen. Dat is precies wat Satan wil. Divisie bedenkt oorlog, en oorlog leidt tot vernietiging. Satan weet het 
hij kan de oorlog niet winnen, maar hij kan ons zeker verleiden elkaar uit elkaar te scheuren, families en huwelijken, gemeenschappen en relaties te vernietigen en zelfs naties in de strijd te brengen - als we meewerken aan zijn leugens. Na duizenden jaren van menselijk bestaan en de kans om te leren van de barbarij uit het verleden, herhalen we hier de geschiedenis opnieuw. Er is geen vooruitgang in de menselijke conditie zonder berouw. Christus openbaart Zichzelf opnieuw (dit keer door ons zelfgemaakte verdriet) dat Hij het centrum is en zal zijn van het universum en elke authentieke menselijke vooruitgang. Maar er kan een antichrist voor nodig zijn voordat deze koppige generatie die waarheid accepteert.
Satan kan de meer alarmerende wapens van bedrog overnemen - hij kan zichzelf verbergen - hij kan proberen ons in kleine dingen te verleiden, en zo de kerk niet allemaal tegelijk, maar geleidelijk aan van haar ware positie af te halen. Ik geloof echt dat hij op deze manier veel heeft gedaan in de loop van de laatste paar eeuwen… Het is zijn beleid om ons op te splitsen en te verdelen, om ons geleidelijk van onze rots van kracht te verjagen. En als er vervolging komt, dan zal dat misschien gebeuren; dan misschien, wanneer we allemaal in alle delen van de christenheid zo verdeeld en zo verkleind, zo vol schisma's, zo dicht bij ketterij zijn. Wanneer we onszelf op de wereld hebben geworpen en voor bescherming ervan afhankelijk zijn, en onze onafhankelijkheid en onze kracht hebben opgegeven, dan zal [de antichrist] in woede op ons uitbarsten voor zover God hem dat toestaat. Dan kan het Romeinse rijk plotseling uiteenvallen en de antichrist verschijnen als vervolger, en de barbaarse naties rondom breken in. —Gezegende John Henry Newman, Preek IV: de vervolging van de antichrist
CHRISTELIJKE EXTREMES
Je mag paus Franciscus wel of niet aardig vinden, maar één ding is zeker: zijn pontificaat heeft de uitwerking gehad van de Kerk schuddenen daarmee testen of ons geloof in Christus is, in een instelling, of wat dat betreft, gewoon in onszelf.
Jezus beschreef zichzelf als volgt:
Ik ben de weg en waarheid en leven Niemand komt tot de Vader behalve door mij. (Johannes 14: 6)
De uitersten in de kerk zijn terug te vinden in deze drie titels. Eerst een kort overzicht:
De manier
Jezus sprak niet alleen de waarheid, maar liet ons zien hoe we ernaar moesten leven - niet louter als een uiterlijke handeling, maar als een beweging van het hart, van opofferende (agape) liefde. Jezus hield van, dat wil zeggen, geserveerd tot zijn laatste adem. Hij liet ons een manier zien die we ook in onze relatie tot elkaar moeten nemen.
De waarheid
Jezus hield niet alleen van, maar Hij leerde ook wat de rechts manier om te leven en niet om te leven. Dat wil zeggen, we moeten liefde in waarheid, anders kan wat als "liefde" verschijnt, vernietigen in plaats van leven te brengen.
Het leven
Door de weg te volgen tussen de vangrails van de waarheid, wordt men naar de bovennatuurlijk leven van Christus. Door God als zijn doel te zoeken door Zijn geboden te gehoorzamen, namelijk in waarheid liefhebben, bevredigt Hij het verlangen van het hart door Zichzelf te geven, die het Allerhoogste Leven is.
Jezus is dit alle drie. De extremen komen dan wanneer we een of twee van de andere negeren.
Tegenwoordig zijn er zeker mensen die "de weg" promoten, maar met uitsluiting van de "waarheid". Maar de Kerk bestaat niet alleen om de armen te voeden en te kleden, maar bovenal om hen verlossing te brengen. Er is een verschil tussen de apostel en een maatschappelijk werker: dat verschil is dat "De waarheid die ons vrijmaakt." Zo zijn er mensen die de woorden van Onze Lieve Heer die zei, misbruiken "Oordeel niet" alsof Hij suggereerde dat we nooit zonde zouden moeten identificeren en een ander tot berouw zouden moeten roepen. Maar gelukkig hekelde paus Franciscus deze valse spiritualiteit tijdens zijn eerste synode:
De verleiding tot een vernietigende neiging tot goedheid, die in naam van een bedrieglijke genade de wonden bindt zonder ze eerst te genezen en te behandelen; dat de symptomen behandelt en niet de oorzaken en de wortels. Het is de verleiding van de "weldoeners", van de angstigen, en ook van de zogenaamde "progressieven en liberalen". -Catholic News Agency, 18 oktober 2014
Aan de andere kant kunnen we de waarheid gebruiken als een knuppel en een muur om ons af te scheiden van en te bufferen van de wereld, van de eisen van "de weg", en zo effectieve evangeliepredikers te zijn. Het volstaat te zeggen dat er in de Schrift geen enkel voorbeeld is van Christus of de apostelen die het evangelie naar boven bazuinen 
op een klif. In plaats daarvan gingen ze de dorpen binnen, gingen hun huizen binnen, betraden de openbare pleinen en spraken de waarheid in liefde. Er is dus ook een uiterste binnen de kerk dat misbruik maakt van de Schrift waar Jezus de tempel reinigde of de Farizeeën uitschold - alsof dit de standaardmodus van evangelisatie is. Het is een…
… Vijandige onbuigzaamheid, dat wil zeggen, zich willen sluiten binnen het geschreven woord… binnen de wet, binnen de zekerheid van wat we weten en niet van wat we nog moeten leren en bereiken. Vanaf de tijd van Christus is het de verleiding van de ijverigen, de gewetensvolle, de bezorgde en de zogenaamde - vandaag - "traditionalisten" en ook van de intellectuelen. Catholic News Agency, 18 oktober 2014
Voorzichtigheid en zorgvuldig onderscheidingsvermogen zijn nodig als het gaat om het aanpakken van de zonde van anderen. Er is een even groot verschil tussen Christus en ons als tussen een rechter en een jurylid. Het jurylid neemt deel aan de toepassing van de wet, maar het is de rechter die uiteindelijk het vonnis uitspreekt.
Broeders, zelfs als iemand op een of andere overtreding wordt betrapt, moet u die geestelijk bent, die corrigeren met een zachte geest, naar uzelf kijkend, zodat u ook niet in de verleiding komt ... maar doe het met zachtheid en eerbied, en houd uw geweten zuiver. zodat, wanneer u wordt belasterd, degenen die uw goede gedrag in Christus te schande maken, zelf beschaamd kunnen worden. (Galaten 6: 1, 1 Petrus 3:16)
Waarheid moet worden gezocht, gevonden en uitgedrukt in de "economie" van naastenliefde, maar naastenliefde moet op haar beurt worden begrepen, bevestigd en beoefend in het licht van de waarheid. Op deze manier bewijzen we niet alleen een dienst aan naastenliefde die verlicht is door de waarheid, maar we helpen ook om de waarheid geloofwaardig te maken ... Daden zonder kennis zijn blind, en kennis zonder liefde is onvruchtbaar. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate, zn. 2, 30
Ten slotte zien we extremen van degenen die niets anders willen dan het "leven" of de hoogtepunten van religieuze ervaring. De "weg" krijgt soms aandacht, maar de "waarheid" zit meestal in de weg.
HET GOEDE EXTREME
Er is echter één uiterste waartoe we zeker geroepen zijn. Het is de totale en volledige overgave van onszelf aan God. Het is de totale en volledige bekering van ons hart, waardoor een leven van zonde achter ons wordt gelaten. Met andere woorden, heiligheid De eerste mislezing van vandaag breidt dat woord uit:
Nu zijn de werken van het vlees duidelijk: immoraliteit, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, tovenarij, haat, rivaliteit, jaloezie, uitbarstingen van woede, daden van egoïsme, onenigheden, facties, gelegenheden van afgunst, drinkpartijen, orgieën en dergelijke. Ik waarschuw je, zoals ik je eerder heb gewaarschuwd, dat degenen die zulke dingen doen, het Koninkrijk van God niet zullen beërven. De vrucht van de Geest daarentegen is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, vrijgevigheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. Daartegen is geen wet. Nu hebben zij die Christus Jezus toebehoren, hun vlees met zijn hartstochten en verlangens gekruisigd. (Gal 5: 18-25)
Er zijn tegenwoordig veel christenen die in de verleiding komen tot toorn als ze de toestand van de kerk en de wereld overzien. Je ziet ze overal in de blogosfeer en op sociale media de bisschoppen uitkleden en met hun vinger naar de paus zwaaien. Ze hebben besloten dat het tijd is om de zweep op te pakken en de tempel zelf te reinigen. Ze moeten hun geweten volgen.
Maar ik moet de mijne volgen. Ik ben ervan overtuigd dat wat op dit uur nodig is, geen toorn is, maar heiligheid. Hiermee bedoel ik niet de slappe vroomheid die overblijft 
stil in het aangezicht van de zonde. Mannen en vrouwen die toegewijd zijn aan de Waarheid, die de Weg leven en zo het Leven verspreiden dat, in één woord, de liefde van God. Dit is het resultaat van het betreden van de enge weg van bekering, nederigheid, dienstbetoon en standvastig gebed. Het is de smalle weg van zelfverloochening om vervuld te worden met Christus, zodat Jezus weer onder ons wandelt… door ons heen. In andere woorden:
… Wat de Kerk nodig heeft, zijn geen critici, maar kunstenaars… Wanneer poëzie in volle crisis verkeert, is het belangrijk om niet met de vinger naar slechte dichters te wijzen, maar om zelf mooie gedichten te schrijven, waardoor de heilige bronnen worden opgeheven. —Georges Bernanos (overleden 1948), Franse schrijver, Bernanos: een kerkelijk bestaan, Ignatius Press; geciteerd in Magnificat, Oktober 2018, blz.70-71
Ik krijg regelmatig brieven waarin ik wordt gevraagd commentaar te geven op wat de paus zei, deed of doet. Ik weet niet zeker waarom mijn mening er echt toe doet. Maar ik zei dit veel tegen een vraagsteller: WWe zien dat onze bisschoppen en onze pausen persoonlijk net zo feilbaar zijn als de rest van ons. Maar omdat ze de leiding hebben, hebben ze onze gebeden meer nodig dan wij die van hen! Ja, om eerlijk te zijn, ik maak me meer zorgen over mijn gebrek aan heiligheid dan die van de geestelijkheid. Wat mij betreft, ik streef ernaar om Christus boven hun persoonlijke zwakheden te horen spreken, juist vanwege de reden dat Jezus hun verklaarde:
Wie naar je luistert, luistert naar mij. Wie jou afwijst, wijst mij af. En wie mij afwijst, verwerpt degene die mij heeft gestuurd. (Lukas 10:16)
Gods antwoord op cultureel verval is altijd heiligen: mannen en vrouwen die het evangelie hebben geïncarneerd-heiligheid-dat is het tegengif voor de morele ineenstorting om ons heen. Tegen of boven de stem van anderen schreeuwen kan een argument winnen, maar het wint zelden een ziel. In feite, toen Jezus de tempel met een zweep reinigde en de Farizeeën uitschold, was er in de evangeliën geen verslag dat iemand op dat moment berouw had. Maar we hebben genoeg verwijzingen naar toen Jezus geduldig en liefdevol die waarheid aan verharde zondaars openbaarde dat hun hart smolt. Inderdaad, velen werden zelf heiligen.
Liefde faalt nooit. (1 Kor 13: 8)
Morele corruptie in de Kerk is zeker niet alleen in onze tijd geboren, maar komt van ver, en heeft zijn wortels in het gebrek aan heiligheid ... In werkelijkheid wordt de ondergang (van de Kerk) geboren elke keer dat heiligheid niet in de eerste wordt gelegd. plaats. En dit geldt voor alle tijden. Evenmin kan worden volgehouden dat het voldoende is om de juiste leer te beschermen om een goede kerk te hebben ... Alleen heiligheid is subversief ten opzichte van deze helse orde waarin we zijn ondergedompeld. —Italiaanse katholieke geleerde en schrijver Alessandro Gnocchi, in een interview met de Italiaanse katholieke auteur Aldo Maria Valli; gepubliceerd in Brief # 66, Dr.Robert Moynihan, In het Vaticaan
Het Nu-woord is dat een volletijdbediening
gaat door met uw steun.
Zegen u, en bedankt.
Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
