DIT gisteren kwam het woord in gebed tot mij ...
Nog een poosje langer, Mijn volk, nog een poosje langer.
Ik heb dingen in gang gezet die niet ongedaan kunnen worden gemaakt. Nog even, Mijn volk. Wees niet ontmoedigd. Want ik zal komen als bliksemflitsen van oost naar west. Ik zal mijn volk rechtvaardigen.
Rust nu in mij ... wacht, nog een tijdje.
U zult begrijpen wanneer de gebeurtenissen die ik vanaf het begin der tijden heb verordineerd, zich ontvouwen. Die van mijn kinderen die ik van tevoren heb voorbereid, bevinden zich onder mijn mantel van wijsheid. U zult zien, terwijl anderen dat niet zullen zien. U zult horen, terwijl de oren van de hard van hart gesloten blijven.
Mijn hart is opengebroken, mijn geliefden. Ik kan de vloed van tranen niet langer bedwingen - tranen van gerechtigheid. De dam breekt, en ik zal tevoorschijn komen in een grote stortvloed die de aarde zal reinigen. Wees niet bang! Je zult zien en dansen met plezier! … Maar eerst zal de duisternis donkerder worden, en verdriet zal zich op verdriet stapelen.
Maar ik zal bij je zijn. Nog even, Mijn volk.
Hoelang nog, HEER? Ik roep om hulp, maar je luistert niet! Ik roep naar je: "Geweld!" maar je grijpt niet in. Waarom laat je me ruïne zien; waarom moet ik naar ellende kijken? Vernietiging en geweld staan voor mij; er is strijd en luidruchtige onenigheid. Dit is de reden waarom de wet wordt verdoofd, en het oordeel wordt nooit uitgesproken: Omdat de goddelozen de rechtvaardigen omzeilen; daarom komt het oordeel verdraaid naar voren.
Kijk over de naties en zie, en sta versteld! Want er wordt in uw dagen een werk gedaan dat u niet zou hebben geloofd, ware het verteld. (Habakuk 1: 2-5)
