Sint-Jan van Lateranen Basiliek van Rome
DAG TWEE
NA Toen ik je gisteravond schreef, heb ik maar drie uur rust gelukt. Zelfs de donkere Romeinse nacht kon mijn lichaam niet voor de gek houden. Jetlag wint opnieuw.
••••••
Het eerste stukje nieuws dat ik vanmorgen las, liet mijn kaak op de grond liggen vanwege de timing. Vorige week schreef ik over Communisme versus kapitalisme,[1]cf. Het nieuwe beest dat opkomt en hoe de sociale leer van de Kerk is de beantwoorden naar een juiste economische visie voor de naties die mensen boven winst stelt. Dus ik was behoorlijk opgewonden om te horen dat, toen ik gisteren in Rome aankwam, de paus over dit onderwerp predikte en de sociale leer van de Kerk in de meest toegankelijke termen verwoordde. Hier is maar een versnapering (het hele adres kan worden gelezen hier en hier):
Als er op aarde honger is, is dat niet omdat er een gebrek aan voedsel is! In plaats daarvan wordt het vanwege de eisen van de markt soms vernietigd; het wordt weggegooid. Wat ontbreekt is een vrij en vooruitziend ondernemerschap, dat zorgt voor voldoende productie, en een solide planning, die zorgt voor een rechtvaardige verdeling. De Catechismus zegt opnieuw: "Bij zijn gebruik van dingen moet de mens de uiterlijke goederen die hij rechtmatig bezit niet alleen als exclusief voor zichzelf beschouwen, maar ook als gemeenschappelijk voor anderen, in die zin dat ze zowel anderen als zichzelf ten goede kunnen komen" (nr. 2404) . Om goed te zijn, moet alle rijkdom een sociale dimensie hebben… de ware betekenis en het doel van alle rijkdom: het staat in dienst van liefde, vrijheid en menselijke waardigheid. - Algemene audiëntie, 7 november, Zenit.org
••••••
Na het ontbijt liep ik naar het Sint-Pietersplein in de hoop de mis bij te wonen en een bekentenis af te leggen. De rijen bij de basiliek waren echter enorm - krioelden. Ik moest de stekker eruit trekken, want we hadden een rondleiding door St. Jan van Lateranen (de "pauskerk") die over een paar uur begon, en dat zou ik niet redden als ik bleef.
Dus ik maakte een wandeling langs het winkelgebied bij het Vaticaan. Duizenden toeristen dwaalden langs designerwinkels terwijl het toeterende verkeer op drukke straten voorbij suisde. Wie zegt dat het Romeinse rijk dood is? Het heeft alleen een opknapbeurt gehad. In plaats van legers zijn we veroverd door consumentisme.
De eerste mislezing van vandaag: "Ik beschouw alles zelfs als een verlies vanwege het allerhoogste goed om Christus Jezus, mijn Heer, te kennen." Hoe de Kerk deze woorden van St. Paul moet naleven.
••••••
Een kleine groep van ons die dit weekend de oecumenische conferentie bijwoonde, stapte in taxi's en vertrok naar St.
Jan van Lateranen. Vanavond is de wake van het feest van de inwijding van die basiliek. Slechts een paar honderd meter verderop is de oude muur en de belangrijkste bogen waar St. Paul 2000 jaar geleden te voet doorheen ging. Ik hou van Paul, mijn favoriete bijbelschrijver. Op de grond staan waarop hij liep, is moeilijk te verwerken.
Binnen in de kerk kwamen we langs de reliekschrijnen van Sint-Pieter en Paulus waar fragmenten van hun schedels bewaard zijn gebleven voor
verering. En toen kwamen we bij de "stoel van Petrus", de zetel van het gezag van de bisschop van Rome die ook de opperherder is van de Universele Kerk, de paus. Hier word ik er nogmaals aan herinnerd Het pausdom is niet één paus. Het ambt van Petrus, gecreëerd door Christus, blijft de rots van de Kerk. Het zal zo zijn tot het einde der tijden.
••••••
De rest van de avond doorgebracht met de katholieke apologeet, Tim Staples. De laatste keer dat we elkaar zagen, was ons haar nog bruin. We hadden het over ouder worden en hoe we altijd voorbereid moeten zijn om de Heer te ontmoeten, vooral nu we in de vijftig zijn. Hoe de woorden van St.Peter klinken, krijgt de oudere:
Alle vlees is als gras en al zijn heerlijkheid als de bloem van gras. Het gras verdort en de bloem valt, maar het woord van de Heer blijft in eeuwigheid. (1 Petr 1: 24-25)
••••••
We gingen de Basilica di Santa Croce in Gerusalemme binnen. Hier is waar keizer Constantijn I's moeder, St. Helena, 
bracht de relikwieën van de Passie van Heer uit het Heilige Land. Twee doornen van de kroon van Christus, een spijker die hem doorboorde, het hout van het kruis en zelfs het bordje dat Pilatus eraan hing, zijn hier bewaard gebleven. Toen we de relikwieën naderden, kreeg we een gevoel van overweldigende dankbaarheid. 'Vanwege onze zonden,' fluisterde Tim. "Jezus heb genade," Ik antwoordde. De behoefte om te knielen overviel ons. Een paar meter achter me huilde een oudere vrouw zachtjes.
Vanmorgen voelde ik me geleid om de brief van St. John te lezen:
Hierin is liefde, niet dat we God liefhadden, maar dat hij ons liefhad en zijn Zoon zond als boetedoening voor onze zonden. (1 Johannes 4:10)
Dank u Jezus dat u altijd van ons houdt.
••••••
Tijdens het avondeten praatten Tim en ik veel over paus Franciscus. We deelden de littekens die we allebei hebben doordat we het pausdom hebben verdedigd tegen de zeer openbare en vaak ongepaste aanvallen op de Plaatsvervanger van Christus, en dus op de eenheid van de Kerk zelf. Het is niet zo dat de paus geen fouten heeft gemaakt - het is zijn ambt dat goddelijk is, niet de man zelf. Maar juist daarom zijn vaak onbezonnen en ongegronde oordelen tegen Franciscus misplaatst, net zoals het uitkleden van de eigen vader op het openbare plein ook zou zijn. Tim verwees naar paus Bonifatius VIII, die in de veertiende eeuw schreef:
Daarom, als de aardse macht een fout maakt, zal deze worden beoordeeld op basis van de spirituele kracht; maar als een kleine spirituele kracht een fout maakt, zal die worden beoordeeld door een hogere spirituele kracht; maar als de hoogste macht van alle dwaalt, kan deze alleen door God worden beoordeeld, en niet door de mens ... Daarom verzet iedereen die zich verzet tegen deze macht die aldus door God is ingesteld, verzet zich tegen de verordening van God [Rom. 13: 2]. -Een, heilige, papalencyclicals.net
••••••
Vanavond terug in mijn hotel las ik de preek van vandaag in Santa Casta Marta. De paus moet mijn gesprek met Tim hebben geanticipeerd:
Getuigenis afleggen is in de geschiedenis nooit comfortabel geweest ... voor getuigen - ze betalen vaak met martelaarschap ... Getuigenis is het doorbreken van een gewoonte, een manier van zijn ... breken, veranderen ... wat aantrekt is het getuigenis, niet alleen de woorden ...
Francis voegt toe:
In plaats van 'proberen een conflictsituatie op te lossen, mompelen we in het geheim, altijd met zachte stem, omdat we niet de moed hebben om duidelijk te spreken ...' Dit gemompel is een 'maas in de wet om niet naar de werkelijkheid te kijken'. —Algemeen publiek, 8 november 2018, Zenit.org
Op de dag des oordeels zal Christus mij niet vragen of de paus trouw was - maar of ik dat wel was.
Het Nu-woord is dat een volletijdbediening
gaat door met uw steun.
Zegen u, en bedankt.
Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
voetnoten
| ↑1 | cf. Het nieuwe beest dat opkomt |
|---|