Vrede is niet alleen de afwezigheid van oorlog ...
Vrede is "de rust van orde".
-Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2304
ZELFS nu, zelfs nu de tijd steeds sneller draait en het tempo van het leven meer vraagt; zelfs nu de spanningen tussen echtgenoten en gezinnen toenemen; zelfs nu de hartelijke dialoog tussen individuen uiteenvalt en naties de oorlog tegemoet gaan… zelfs nu we kunnen echte vrede vinden.
Maar we moeten eerst begrijpen wat "ware vrede" is. Franse theoloog, Fr. Léonce de Grandmaison (overleden 1927), zei het heel mooi:
De vrede die de wereld ons biedt, bestaat uit de afwezigheid van lichamelijk lijden en uit allerlei soorten plezier. De vrede die Jezus zijn vrienden belooft en geeft, is van een ander stempel. Het bestaat niet uit de afwezigheid van lijden en bezorgdheid, maar uit de afwezigheid van innerlijke verdeeldheid, de eenheid van onze geest in relatie tot God, onszelf en anderen. -Wij en de Heilige Geest: praat met leken, The Spiritual Writings of Léonce de Grandmaison (Fides Uitgevers); vgl. magnificat, Januari 2018, p. 293
Het is interieur wanorde dat berooft de ziel van ware vrede. En deze wanorde is de vrucht van een ongecontroleerde wil en ongecontroleerd eetlust Dit is de reden waarom de rijkste naties op aarde de meest ongelukkige en rusteloze inwoners hebben: velen hebben alles, maar hebben toch niets. Ware vrede wordt niet gemeten in wat je bezit, maar in wat je bezit.
Het is ook geen kwestie van eenvoudig niet met dingen. Want zoals de heilige Johannes van het Kruis uitlegt, "zal dit gebrek de ziel niet onthechten als ze [nog steeds] hunkert naar al deze objecten." Het is eerder een kwestie van het ontkennen of wegnemen van de verlangens van de ziel en die bevredigingen die haar onverzadigd en zelfs nog rustelozer maken.
Aangezien de dingen van de wereld de ziel niet kunnen binnendringen, zijn ze op zichzelf geen last of schade voor haar; het zijn eerder de wil en de eetlust die binnenin wonen die de schade veroorzaken wanneer ze aan deze dingen worden blootgesteld. -De beklimming van de berg Karmel, Book One, hoofdstuk 4, n. 4; De verzamelde werken van Sint-Jan van het Kruis, p. 123; Vertaald door Kieran Kavanaugh en Otilio Redriguez
Maar als iemand deze dingen heeft, wat dan? De vraag is veeleer: waarom heb je ze überhaupt? Drink je elke dag meerdere kopjes koffie om wakker te worden of om jezelf te troosten? Eet je om te leven, of leef je om te eten? Bedrijft u de liefde met uw partner op een manier die de gemeenschap bevordert of alleen maar bevrediging vereist? God vervloekt niet wat Hij heeft geschapen, noch veroordeelt Hij genot. Wat God in de vorm van een gebod heeft verboden, is genot of schepselen in een god te veranderen, in een kleine afgod.
U zult naast mij geen andere goden hebben. U zult voor uzelf geen afgodsbeeld of gelijkenis maken van iets in de hemel boven of op de aarde beneden of in de wateren onder de aarde; u zult niet voor hen neerbuigen of hen dienen. (Exodus 20: 3-4)
De Heer die ons uit liefde heeft geschapen, weet dat Hij alleen de vervulling is van alle verlangens. Alles wat Hij heeft gemaakt is op zijn best slechts een weerspiegeling van Zijn goedheid die terugverwijst naar de Bron. Dus naar een voorwerp of een ander wezen hunkeren, is het doel missen en een slaaf van hen worden.
Voor vrijheid heeft Christus ons vrijgemaakt; Sta dus vast en onderwerp u niet opnieuw aan het juk van de slavernij. (Gal 5: 1)
Het zijn onze eetlust en de rusteloosheid die ze veroorzaken, die de ware vrede wegnemen.
… Vrijheid kan niet blijven in een hart dat gedomineerd wordt door verlangens, in het hart van een slaaf. Het verblijft in een bevrijd hart, in het hart van een kind. —St. John of the Cross, Ibid. n. 6, p. 126
Als je dat echt wilt (en wie niet?) "Vrede die alle begrip te boven gaat", het is nodig om deze afgoden te vernietigen, om ze ondergeschikt te maken aan uw wil - niet andersom. Dit is wat Jezus bedoelt als Hij zegt:
… Een ieder van jullie die niet afstand doet van alles wat hij heeft, kan niet mijn discipel zijn. (Lukas 14:33)
Jezus is veeleisend, omdat Hij ons oprecht geluk wenst. —POPE JOHN PAUL II, World Youth Day Message for 2005, Vaticaanstad, 27 augustus 2004, Zenit.org
Het binnengaan van deze zelfverloochening is als een 'donkere nacht', zegt Johannes van het Kruis, omdat men de zintuigen het 'licht' van aanraking, smaak, zien, enz. Berooft. 'Eigenzinnigheid', schreef Dienaar van God Catherine Doherty, "is het obstakel dat eeuwig tussen mij en God staat." [1]Poustinië, p. 142 Dus jezelf verloochenen is als het binnengaan van een nacht waarin het niet langer de zintuigen zijn die je bij de neus leiden, maar nu je geloof in Gods Woord. In deze "nacht van geloof" moet de ziel een kinderlijk vertrouwen aannemen dat God haar ware tevredenheid zal zijn - zelfs als het vlees het anders uitroept. Maar in ruil voor het waarneembare licht van schepselen, bereidt men het hart voor op het ongevoelige licht van Christus, die onze ware rust en vrede is.
Kom naar mij toe, allen die werken en last hebben, en ik zal u rust geven. Neem mijn juk op u en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en je zult rust vinden voor jezelf. Want mijn juk is licht en mijn last is licht. (Matt 11: 28-30)
In eerste instantie lijkt dit echt onmogelijk. “Ik hou van mijn wijn! Ik hou van mijn eten! Ik hou van mijn sigaretten! Ik hou van mijn seks! Ik hou van mijn films!…. " We protesteren omdat we bang zijn - zoals de rijke man die verdrietig bij Jezus wegging omdat hij bang was zijn bezittingen te verliezen. Maar Catherine schrijft dat precies het tegenovergestelde geldt voor degene die de zijne verloochent ongeordend eetlust:
Waar kenosis [zelfontlediging] is, is geen angst. - Dienaar van God Catherine de Hueck Doherty, Poustinië, p. 143
Er is geen angst omdat de ziel zich niet langer door haar lusten tot een ellendige slaaf laat reduceren. Plots voelt het een waardigheid die het nooit eerder heeft gehad, omdat de ziel het valse zelf en alle leugens die het incarneerde van zich af werpt. In plaats van angst is in plaats daarvan liefde - al was het maar de eerste zaden van authentieke liefde. Want in werkelijkheid is het niet het constante verlangen naar plezier, zo niet niet te beheersen verlangen, de echte bron van ons ongeluk?
Waar komen de oorlogen vandaan en waar komen de conflicten onder jullie vandaan? Komt het niet door uw passies die oorlog voeren binnen uw leden? (Jakobus 4: 1)
We worden nooit bevredigd door onze verlangens, juist omdat dat wat materieel is, nooit het spirituele kan bevredigen. Liever, "Mijn eten," Jezus zei: "Is de wil doen van degene die mij heeft gestuurd." [2]John 4: 34 Een “slaaf” van Christus worden, het juk van gehoorzaamheid aan Zijn Woord op zich nemen, is het pad van ware vrijheid bewandelen.
Elke andere last onderdrukt en verplettert je, maar die van Christus neemt je echt af. Elke andere last weegt zwaar, maar Christus heeft u vleugels gegeven. Als je de vleugels van een vogel wegneemt, lijkt het alsof je er gewicht van afneemt, maar hoe meer gewicht je eraf haalt, hoe meer je hem aan de aarde vastbindt. Daar ligt het op de grond, en je wilde het van een gewicht afnemen; geef hem het gewicht van zijn vleugels terug en je zult zien hoe hij vliegt. —St. Augustinus, Preken, n. 126
Als Jezus je vraagt “je kruis op te nemen”, “elkaar lief te hebben”, “alles te verzaken”, lijkt het erop dat Hij je een last oplegt die je van plezier zou beroven. Maar juist in gehoorzaamheid aan hem "Je zult voor jezelf rust vinden."
Dat zul je vinden ware vrede.
Allen die gekweld, gekweld en gebukt gaan onder uw zorgen en begeerten, wijk daarvan af, kom naar mij en ik zal u verkwikken; en je zult de rust voor je ziel vinden die de verlangens van je wegnemen. —St. John of the Cross, Ibid. Ch. 7, nr. 4, p. 134
Mocht u dit willen ondersteunen
fulltime bediening,
klik op de onderstaande knop.
Zegen u en dank u!
Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
