Practisch gesproken

 

IN reactie op mijn artikel Over kritiek op de geestelijkheid, een lezer vroeg:

Moeten we zwijgen als er onrecht is? Als goede religieuze mannen en vrouwen en leken zwijgen, geloof ik dat het zondiger is dan wat er gebeurt. Achter valsreligieuze vroomheid verschuilen zich een gladde helling. Ik vind dat te veel mensen in de kerk naar heiligheid streven door te zwijgen, uit angst voor wat en hoe ze het gaan zeggen. Ik ben liever vocaal en mis het doel, wetende dat er een grotere kans op verandering is. Mijn angst voor wat je hebt geschreven, niet dat je voor stilte pleit, maar voor degene die misschien al dan niet welsprekend was, zal zwijgen uit angst het doel of de zonde te missen. Ik zeg: stap uit en trek je terug in berouw als je moet ... Ik weet dat je wilt dat iedereen met elkaar opschiet en aardig is, maar ...

 

IN HET SEIZOEN EN UIT ... 

Er zijn hierboven verschillende goede punten ... maar andere zijn drogredenen. 

Het lijdt geen twijfel dat het schadelijk is als christenen, vooral de geestelijken die belast zijn met het onderwijzen van het geloof, hun mond houden uit lafheid of uit angst om te beledigen. Zoals ik onlangs zei in Loop met de kerk mee, het gebrek aan catechese, morele vorming, kritisch denken en fundamentele deugden in de westerse katholieke cultuur steken hun disfunctionele kop op. Zoals aartsbisschop Charles Chaput van Philadelphia zelf zei:

… Er is geen gemakkelijke manier om het te zeggen. De kerk in de Verenigde Staten heeft meer dan 40 jaar slecht werk verricht door het geloof en het geweten van katholieken te vormen. En nu oogsten we de resultaten - op het openbare plein, in onze gezinnen en in de verwarring van ons persoonlijke leven. —Aartsbisschop Charles J. Chaput, OFM Cap., Teruggeven aan Caesar: de katholieke politieke roeping, 23 februari 2009, Toronto, Canada

In dezelfde toespraak voegt hij eraan toe:

Ik denk dat het moderne leven, inclusief het leven in de kerk, lijdt aan een valse onwil om te beledigen die zich voordoet als voorzichtigheid en goede manieren, maar al te vaak lafheid blijkt te zijn. Mensen zijn elkaar respect en gepaste hoffelijkheid verschuldigd. Maar we zijn elkaar ook de waarheid verschuldigd - wat oprechtheid betekent. —Aartsbisschop Charles J. Chaput, OFM Cap., "Rendering Unto Caesar: The Catholic Political Vocation", 23 februari 2009, Toronto, Canada

Met andere woorden, wij christenen Dan moet je verdedig de waarheid en verkondig het evangelie:

… Predik het woord, wees dringend in het seizoen en buiten het seizoen, overtuig, bestraf en verman, wees onfeilbaar in geduld en in onderwijs. (2 Timoteüs 4: 2)

Let op het woord 'geduld'. Inderdaad, in dezelfde brief aan Timoteüs zegt St. Paulus dat ...

... de dienstknecht van de Heer moet niet twistziek zijn, maar vriendelijk voor iedereen, een bekwame leraar, verdraagzaam, zijn tegenstanders met zachtheid corrigerende. (2 Tim.2: 24-25)

Ik denk dat wat hier wordt gezegd, heel vanzelfsprekend is. Paul pleit niet voor stilte of dat "iedereen met elkaar opschiet en aardig is." Wat hij bepleit is dat het evangelie - en de correctie van degenen die het niet volgen - altijd wordt gedaan in navolging van Christus. Deze "zachte" benadering omvat ook onze houding ten opzichte van onze leiders, of ze nu geestelijken of burgerlijke autoriteiten zijn. 

Herinner hen eraan onderdanig te zijn aan heersers en autoriteiten, gehoorzaam te zijn, klaar te zijn voor elk eerlijk werk, over niemand kwaad te spreken, ruzie te vermijden, zachtaardig te zijn en volmaakte beleefdheid te tonen jegens alle mensen. (Titus 3: 2)

 

PRACTISCH GESPROKEN

De vraag was: moeten we zwijgen als we geconfronteerd worden met onrecht? Mijn directe vraag is: wat bedoelt u? Als u met 'uw mond open doen' bedoelt, bijvoorbeeld naar sociale media gaan en bewustwording creëren, kan dat heel toepasselijk zijn. Als het betekent dat je iemand moet verdedigen die onze verdediging nodig heeft, dan is dat waarschijnlijk wel zo. Als het betekent dat we onze stem moeten toevoegen aan anderen om een ​​onrechtvaardigheid te weerstaan, dan is dat waarschijnlijk wel zo. Als het betekent dat anderen het niet willen (maar zouden moeten), dan is dat waarschijnlijk wel zo. Zolang alles wordt gedaan volgens lief te hebben, want als christenen, dat is wie we zijn!

Liefde is geduldig en vriendelijk ... het is niet arrogant of grof ... het is niet prikkelbaar of wrokkig; het verheugt zich niet over het verkeerde, maar verheugt zich over het goede. (1 Kor 13: 4-6)

Als het echter betekent dat je naar sociale media of andere forums moet gaan en een andere persoon moet aanvallen op een manier die zijn waardigheid schendt, respectloos is, enz., Dan is nee. Men kan het christendom niet verdedigen terwijl men zich op een onchristelijke manier gedraagt. Het is een tegenstrijdigheid. De Schrift is duidelijk dat men niet simpelweg "eruit kan stappen en [zondigt en dan] zich terugtrekt in berouw als het moet", zoals mijn lezer het uitdrukt. Men kan het ene onrecht niet met het andere oplossen.

Verder naar wat de Catechismus zegt over het vermijden van laster, laster en overhaaste oordelen tegen anderen, ^[1]zien Over kritiek op de geestelijkheid haar onderwijs over het gebruik van sociale communicatie is duidelijk:

De juiste uitoefening van dit recht [op communicatie, in het bijzonder door de media] vereist dat de inhoud van de communicatie waar is en - binnen de grenzen gesteld door rechtvaardigheid en naastenliefde - volledig. Verder moet het eerlijk en correct worden gecommuniceerd ... de morele wet en de legitieme rechten en waardigheid van de mens moeten worden gehandhaafd. Het is nodig dat alle leden van de samenleving voldoen aan de eisen van gerechtigheid en naastenliefde op dit gebied. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2494-2495

Er is ook het belang van het 'interne' versus 'externe forum'. Als er zich onrecht voordoet, moet dit, waar mogelijk, op het privé- of "interne" forum worden afgehandeld. Als iemand je bijvoorbeeld verwondt, zou het verkeerd zijn om naar Facebook (het "externe forum") te gaan en die persoon aan te vallen. Het zou eerder privé moeten worden afgehandeld (het "interne forum"). Hetzelfde geldt wanneer er problemen optreden in onze parochiefamilie of bisdom. Men moet eerst met zijn priester of bisschop praten voordat hij kwesties aan het externe forum voorlegt (als de gerechtigheid dat vereist). En zelfs dan kan men dat alleen doen zolang "de morele wet en legitieme rechten en waardigheid" van de ander worden gerespecteerd.

 

NIET DE MOB 

Er is een groeiende mentaliteit van de menigte in het licht van de schandalen over seksueel misbruik of de pauselijke controverses in de kerk die maar al te vaak fundamentele rechtvaardigheid en naastenliefde schenden; dat voorbijgaat aan het interne forum of afziet van barmhartigheid en iemand verwijdert die ver verwijderd is van de navolging van Christus die altijd de redding van zelfs de grootste zondaars zocht. Laat u niet meeslepen in een draaikolk van vijandigheid, schelden of wraak zoeken. Anderzijds, nooit bang zijn om brutaal te zijn, anderen liefdadig uit te dagen of in een vacuüm van stilte te stappen met de stem van de waarheid, altijd "Perfecte beleefdheid jegens alle mannen."

Want wie zijn leven wil redden, zal het verliezen; en wie zijn leven verliest omwille van mij en het evangelie zal het redden ... wie zich schaamt voor mij en voor mijn woorden in dit overspelige en zondige geslacht, van hem zal ook de Zoon des mensen beschaamd worden, wanneer hij komt in de glorie van zijn Vader met de heilige engelen. (Marcus 8:35, 38)

Toegegeven, het is soms een dunne lijn wanneer we wel en niet moeten praten. Daarom hebben we in onze tijd de zeven gaven van de Heilige Geest meer dan ooit nodig, in het bijzonder wijsheid, begrip, voorzichtigheid en vrees voor de Heer. 

Ik, een gevangene van de Heer, spoor u aan om te leven op een manier die de roeping die u hebt ontvangen waardig is, met alle nederigheid en zachtheid, met geduld, met elkaar in liefde, en ernaar streven de eenheid van de Geest te bewaren door middel van de band van vrede: één lichaam en één Geest, zoals u ook werd geroepen tot de enige hoop van uw roeping. (Ef 4: 1-5)

 

Mark is deze week in Ontario!
Bekijk hier voor meer informatie.

Mark speelt het prachtige geluid
McGillivray handgemaakte akoestische gitaar.

Bekijk
mcgillivrayguitars.com