Toen zag ik een engel uit de hemel neerdalen,
met in zijn hand de sleutel tot de afgrond en een zware ketting.
Hij greep de draak, de oude slang, dat is de duivel of satan,
en bond het voor duizend jaar vast en wierp het in de afgrond,
die hij erover sloot en verzegelde, zodat het niet meer kon
leid de naties op een dwaalspoor totdat de duizend jaar zijn voltooid.
Hierna moet het voor een korte tijd worden vrijgegeven.

Toen zag ik tronen; degenen die erop zaten, waren belast met het oordeel.
Ik zag ook de zielen van degenen die onthoofd waren
voor hun getuigenis van Jezus en voor het woord van God,
en die het beest of zijn beeld niet had aanbeden
noch hadden ze het merkteken op hun voorhoofd of handen geaccepteerd.
Ze kwamen tot leven en ze regeerden duizend jaar met Christus.
(Openb. 20:1-4, De eerste mislezing van vrijdag)

DAAR is misschien geen Schriftplaats die breder wordt geïnterpreteerd, meer wordt bestreden en zelfs meer verdeeldheid zaait dan deze passage uit het boek Openbaring. In de vroege kerk geloofden joodse bekeerlingen dat de "duizend jaar" verwees naar de wederkomst van Jezus letterlijk regeren op aarde en een politiek koninkrijk vestigen te midden van vleselijke banketten en festiviteiten.^[1]"... wie dan weer opstaat, zal genieten van de vrije tijd van buitensporige vleselijke banketten, voorzien van een hoeveelheid vlees en drank die niet alleen het gevoel van de gematigde choqueert, maar zelfs de mate van goedgelovigheid zelf overtreft." (St. Augustine, Stad van God, Bk. XX, Ch. 7) De kerkvaders verwierpen die verwachting echter snel en verklaarden het een ketterij - wat we tegenwoordig noemen millenarisme ^[2]zien Millenarisme - Wat het is en niet en Hoe het tijdperk verloren ging.Lees verder →