Czy papież Franciszek promował jedną światową religię?

 

FUNDAMENTALISTA strony internetowe szybko zadeklarowały:

„PAPIEŻ FRANCISZ WYZWALA WIDEO NA MODLITWĘ JEDNEJ RELIGII ŚWIATOWEJ WYMAWIAJĄC WSZYSTKIE WIERZE TEN SAM”

Witryna z wiadomościami o „czasach końca” twierdzi:

„PAPIEŻ FRANCISZ GŁOSI W SPRAWIE JEDNEJ RELIGII ŚWIATOWEJ”

A ultra-konserwatywne katolickie strony internetowe ogłosiły, że papież Franciszek głosi „TU!”

Odpowiadają na niedawną inicjatywę wideo globalnej sieci modlitewnej prowadzonej przez jezuitów, Apostleship of Prayer, we współpracy z Watykańskim Centrum Telewizyjnym (CTV). Półtorej minuty wideo można obejrzeć poniżej.

Czy zatem Papież powiedział, że „wszystkie wyznania są takie same”? Nie, powiedział, że „większość mieszkańców planety uważa się za wierzących” w Boga. Czy Papież sugerował, że wszystkie religie są równe? Nie, w rzeczywistości powiedział, że jedyną pewnością między nami jest to, że „wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi”. Czy Papież nawoływał do „jednej światowej religii”? Nie, prosił, aby „szczery dialog między mężczyznami i kobietami różnych wyznań mógł przynieść owoce pokoju sprawiedliwości”. Nie prosił katolików o otwarcie naszych ołtarzy dla innych religii, ale prosił o nasze „modlitwy” w intencji „pokoju i sprawiedliwości”.

Teraz prosta odpowiedź na pytanie, o czym jest ten film, to dwa słowa: dialog międzyreligijny. Jednak ci, którzy mylą to z synkretyzmem - połączeniem lub próbą połączenia religii - czytaj dalej.

 

HEREZJA CZY NADZIEJA?

Spójrzmy na trzy powyższe punkty w świetle Pisma Świętego i Świętej Tradycji, aby określić, czy papież Franciszek jest fałszywym prorokiem… czy wiernym.

 

I. Większość to wierzący?

Czy większość ludzi wierzy w Boga? Większość ludzi do wierzą w boską istotę, chociaż mogą jeszcze nie znać Jedynego prawdziwego Boga - Ojca, Syna i Ducha Świętego. Powód jest taki, że:

Człowiek z natury i powołania jest istotą religijną. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 44

W związku z tym dramat historii ludzkości przeplata się z ciągłym poczuciem Jedynego, świadomości, która ustąpiła miejsca różnym błędnym i błędnym wyrażeniom religijnym na przestrzeni wieków.

Na wiele sposobów, w całej historii aż do dnia dzisiejszego, ludzie wyrażali swoje poszukiwanie Boga w swoich wierzeniach i zachowaniach religijnych: w modlitwach, ofiarach, rytuałach, medytacjach i tak dalej. Te formy religijnej ekspresji, pomimo dwuznaczności, które często ze sobą niosą, są tak uniwersalne, że można nazwać człowieka istota religijna. -Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), n. 28

Nawet chrześcijanie często mają zniekształcony pogląd na Boga: postrzegają Go albo jako odległą, gniewną istotę ... albo wszechmiłosiernego, życzliwego pluszowego misia ... lub inny obraz, na który tworzą swoje własne uprzedzenia oparte na naszych ludzkich doświadczeniach, zwłaszcza tych zaczerpnięte od naszych rodziców. Niemniej jednak to, czy czyjś pogląd na Boga jest nieco zniekształcony, czy rażący, nie pomija faktu, że każdy człowiek jest stworzony dla Boga, a zatem z natury pragnie Go poznać.

 

II. Czy wszyscy jesteśmy dziećmi Boga?

Chrześcijanin mógłby dojść do wniosku, że tylko ci, którzy są ochrzczeni, są „synami i córkami Boga”. Jak bowiem napisał św. Jan w swojej Ewangelii:

… Tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby stali się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w Jego imię. (Ewangelia Jana 1:12)

To tylko jeden sposób, w jaki Pismo Święte opisuje nasz związek z Trójcą Świętą poprzez chrzest. Pismo mówi również o nas jako o „gałęziach” winorośli; „oblubienica” Oblubieńca; oraz „księża”, „sędziowie” i „współspadkobiercy”. To wszystko są sposoby opisania nowej duchowej więzi wierzących w Jezusa Chrystusa.

Ale przypowieść o synu marnotrawnym dostarcza również innej analogii. Że cała ludzkość jest jak marnotrawny; wszyscy byliśmy przez grzech pierworodny oddzielone od Ojca. Ale Nadal jest naszym Ojcem. Wszyscy jesteśmy zrodzeni z „myśli” Boga. Wszyscy mamy tych samych przodków.

Od jednego przodka [Bóg] sprawił, że wszystkie narody zamieszkiwały całą ziemię, a czas ich istnienia i granice miejsc, w których mieli mieszkać, wyznaczył, aby szukali Boga, a może po omacku ​​Go znaleźli - chociaż rzeczywiście nie jest daleko od każdego z nas. Bo „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”. -CCC, 28

A więc przez Naturajesteśmy Jego dziećmi; przez duchjednak my nie. Dlatego proces prowadzenia „marnotrawnego” z powrotem do Siebie, abyśmy byli prawdziwie synami i córkami w pełnej komunii, rozpoczął się od „ludu wybranego”.

Lud pochodzący od Abrahama miał być powiernikiem obietnicy złożonej patriarchom, ludowi wybranemu, powołanemu do przygotowania się na ten dzień, w którym Bóg zgromadzi wszystkie swoje dzieci w jedności Kościoła. Będą korzeniem, do którego zostaną wszczepieni poganie, gdy tylko uwierzą. -CCC60

 

III. Czy dialog z innymi religiami to to samo, co tworzenie „jednej światowej religii”?

Papież Franciszek stwierdza, że ​​celem tego dialogu nie jest stworzenie jednej światowej religii, ale „wydawanie owoców pokoju sprawiedliwości”. Tłem tych słów jest zarówno wybuch dzisiejszej przemocy „w imię Boga”, jak i współczesny dialog międzyreligijny, który odbył się w styczniu 2015 roku na Sri Lance. Tam papież Franciszek stwierdził, że Kościół katolicki „nie odrzuca niczego z tego, co jest prawdziwe i święte w tych religiach” ^[1]Katolicki herold, 13 stycznia 2015; por. Nostra aetate, 2 i że „W tym duchu szacunku Kościół katolicki pragnie współpracować z wami i ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, szukając dobra wszystkich…. ” Można powiedzieć, że intencją Franciszka w dialogu międzyreligijnym jest w tym czasie pomoc w zapewnieniu dobrobytu narodów zgodnie z Mt 25:

„Zaprawdę, powiadam wam, cokolwiek zrobiliście dla jednego z tych moich najmniejszych braci, zrobiliście dla mnie”. (Mt 25:40)

W rzeczywistości św. Paweł był jednym z pierwszych, którzy podjęli „dialog międzyreligijny” w celu szerzenia drugiego, podstawowego aspektu Ewangelii: nawrócenia dusz. Chociaż właściwym terminem na to jest po prostu „ewangelizacja”, jest jasne, że św. Paweł używa tych samych narzędzi, które my dzisiaj używamy, aby początkowo zaangażować słuchacza religii nie judeochrześcijańskich. W Dziejach Apostolskich Paweł wkracza na Areopag, kulturalne centrum Aten.

… Debatował w synagodze z Żydami i wiernymi, a codziennie na placu publicznym z każdym, kto się tam znalazł. Nawet niektórzy filozofowie epikurejscy i stoiccy zaangażowali go w dyskusję. (Dzieje 17: 17-18)

Epikurejczycy zajmowali się dążeniem do szczęścia poprzez trzeźwe rozumowanie, podczas gdy stoicy byli bardziej podobni do dzisiejszych panteistów, którzy czczą naturę. W rzeczywistości, tak jak papież Franciszek stwierdził, że Kościół uznaje to, co jest „prawdziwe” w innych religiach, tak też św. Paweł uznaje prawdy ich greckich filozofów i poetów:

Z jednego uczynił całą ludzkość, aby zamieszkała na całej powierzchni ziemi, i ustalił uporządkowane pory roku i granice ich regionów, aby ludzie mogli szukać Boga, a nawet być może po omacku ​​go i go znaleźć, chociaż rzeczywiście on nie jest daleko od nikogo z nas. Albowiem „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”, jak powiedzieli nawet niektórzy z waszych poetów: „Bo i my jesteśmy jego potomstwem”. (Dzieje 17: 26-28)

 

WSPÓLNY ZIEMI… EWANGELICZNE PRZYGOTOWANIE

Właśnie w tym uznaniu prawdy, dobra w innym, „tego, co nas łączy”, papież Franciszek znajduje nadzieję, że „otworzą się nowe drogi wzajemnego szacunku, współpracy, a nawet przyjaźni”. ^[2]Dialog międzyreligijny na Sri Lance, Katolicki herold, 13 stycznia 2015 r Krótko mówiąc, „relacja” stanowi ostatecznie najlepszą podstawę i szansę dla Ewangelii.

… Sobór [Watykański II] mówił o „przygotowaniach ewangelicznych” w odniesieniu do „czegoś dobrego i autentycznego”, co można znaleźć w osobach, a czasami w inicjatywach religijnych. Na żadnej stronie nie ma wyraźnej wzmianki o religiach jako drogach zbawienia. - Ilaria Morali, teolog; „Nieporozumienia dotyczące dialogu międzyreligijnego”; ewtn.com

Jest tylko jeden pośrednik dla Ojca, a jest nim Jezus Chrystus. Nie wszystkie religie są równe ani nie wszystkie prowadzą do Jedynego prawdziwego Boga. Jak Katechizm stwierdza:

… Sobór naucza, że ​​Kościół, pielgrzym teraz na ziemi, jest potrzebny do zbawienia: jeden Chrystus jest pośrednikiem i drogą zbawienia; jest nam obecny w swoim ciele, którym jest Kościół. On sam wyraźnie potwierdził konieczność wiary i chrztu, a tym samym potwierdził jednocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie wchodzą przez chrzest jak przez drzwi. Dlatego nie mogli zostać zbawieni, którzy wiedząc, że Kościół katolicki został założony przez Boga jako konieczne przez Chrystusa, odmówiliby wejścia do niego lub pozostania w nim. -CCC, n. 848

Ale to, jak łaska działa w duszach, to inna sprawa. Święty Paweł mówi:

Ci, których prowadzi Duch Boży, są dziećmi Bożymi. (Rz 8)

Kościół naucza, że ​​tak jest możliwy że niektórzy podążają za Prawdą, nie znając Go po imieniu:

Ci, którzy nie z własnej winy nie znają Ewangelii Chrystusa ani Jego Kościoła, ale którzy jednak szczerze szukają Boga i, poruszeni łaską, starają się w swoich działaniach czynić Jego wolę tak, jak ją znają dyktanda własnego sumienia - oni też mogą osiągnąć wieczne zbawienie… Kościół ma nadal obowiązek, a także święte prawo ewangelizowania wszystkich ludzi. -CCC, rz. 847-848

Nie możemy poprzestać tylko na „przyjaźni” z innymi. Jako chrześcijanie jesteśmy zobowiązani do głoszenia Ewangelii, nawet kosztem naszego życia. Kiedy więc papież Franciszek spotkał się zeszłego lata z przywódcami buddyjskimi, jasno określił właściwy kontekst spotkania - nie próbę połączenia katolicyzmu z buddyzmem - ale własnymi słowami:

To wizyta braterstwa, dialogu i przyjaźni. I to jest dobre. To jest zdrowe. I w tych chwilach, zranionych wojną i nienawiścią, te małe gesty są ziarnem pokoju i braterstwa. -PAPIEŻ FRANCISZEK, Raporty Rzymskie, 26 czerwca 2015; romereports.com

W adhortacji apostolskiej Evangelii Gaudium, Papież Franciszek mówi o „sztuce towarzyszenia”^[3]por Evangelii Gaudium, n. 169 z innymi, która rozciąga się na niechrześcijan i faktycznie przygotowuje drogę do ewangelizacji. Ci, którzy są podejrzliwi wobec papieża Franciszka, muszą ponownie przeczytać jego własne słowa:

Dialog międzyreligijny jest niezbędnym warunkiem pokoju na świecie, a więc jest obowiązkiem chrześcijan i innych wspólnot religijnych. Ten dialog jest przede wszystkim rozmową o ludzkiej egzystencji lub po prostu jak biskupi Indii określili to jako kwestię „otwarcia się na nich, dzielenia ich radości i smutków”. W ten sposób uczymy się akceptować innych i ich różne sposoby życia, myślenia i mówienia… Prawdziwa otwartość polega na zachowaniu niezłomności w swoich najgłębszych przekonaniach, jasności i radości we własnej tożsamości, a jednocześnie „otwartości na zrozumienie przekonań druga strona ”i„ wiedząc, że dialog może wzbogacić każdą stronę ”. Nie pomaga dyplomatyczna otwartość, która mówi „tak” na wszystko, aby uniknąć problemów, gdyż byłby to sposób oszukiwania innych i odmawiania im dobra, którym mamy się hojnie dzielić z innymi. Ewangelizacja i dialog międzyreligijny, dalekie od sprzeciwu, wzajemnie się wspierają i karmią. -Evangelii Gaudium, n. 251, watykan.va

 

ZATRZYMAJ PRZED STRZELANIEM

W dzisiejszym Kościele są tacy, którzy są bardzo wrażliwi na „znaki czasu”… ale nie są tak wyczuleni na właściwą hermeneutykę i teologię. Dzisiaj, podobnie jak większość samej kultury, istnieje tendencja do szybkiego wyciągania pochopnych wniosków, przyjmowania płytkich założeń dotyczących prawdy i sensacyjnych twierdzeń jako ewangelii. Przejawia się to szczególnie w subtelnym ataku na Ojca Świętego - zakorzenionym osądzie opartym na tandetnym dziennikarstwie, błędnych twierdzeniach ewangelicznych i fałszywym katolickim proroctwie, że Papież jest „fałszywym prorokiem” w kahucu z Antychrystem. To, że istnieje zepsucie, odstępstwo i „dym szatana” unoszący się przez niektóre korytarze Watykanu, jest oczywiste. To, że ważnie wybrany Wikariusz Chrystusa zniszczy Kościół, jest niczym innym jak herezją. To bowiem Chrystus - nie ja - oświadczył, że urząd Piotra jest „skałą” i że „bramy piekielne nie przemogą”. Nie oznacza to, że papież nie może wyrządzić jakiejś szkody przez nieśmiałość, światowość lub skandaliczne zachowanie. Ale to jest wezwanie do modlitwy za niego i wszystkich naszych pasterzy - a nie pozwolenie na fałszywe oskarżenia i oszczercze stwierdzenia.

Nadal otrzymuję listy, które mówią mi, że jestem „ślepy”, „oszukany” i „oszukany”, ponieważ najwyraźniej jestem „emocjonalnie przywiązany” do papieża Franciszka (myślę, że to nie tylko Franciszek pod gniewem sądu). W tym samym czasie ja do pewnego stopnia sympatyzuję z tymi, którzy biorą wyjątek od tego filmu (i nie możemy zakładać, że papież Franciszek go zatwierdził, nie mówiąc już o tym, jak został on wspólnie zredagowany). Sposób, w jaki prezentowane są obrazy, nosi w sobie nutę synkretyzmu, nawet chociaż przesłanie Papieża jest zgodne z wytycznymi Kościoła dotyczącymi dialogu międzyreligijnego.

Kluczem tutaj jest rozeznanie tego, co mówi Papież w świetle Świętej Tradycji i Pisma Świętego - i jest to z pewnością nie co doszło do wniosku garstki niechlujnych dziennikarzy i blogerów. Na przykład żaden z nich nie powiedział, co Papież miał do powiedzenia podczas modlitwy Anioł Pański dzień po opublikowaniu wideo: 

… Kościół „tego pragnie wszystkie ludy ziemi będą mogły spotkać Jezusa, doświadczyć Jego miłosiernej miłości… [Kościół] pragnie z szacunkiem wskazać każdemu mężczyźnie i kobiecie na tym świecie Dziecię, które narodziło się dla zbawienia wszystkich. —Angelus, 6 stycznia 2016 r .; Zenit.org