Evangeliseren, niet bekrachtigen

HET bovenstaande afbeelding geeft vrij goed weer hoe ongelovigen tegenwoordig de centrale boodschap van het evangelie in onze hedendaagse cultuur benaderen. Van talkshows in de late avond tot Saturday Night live tot The Simpsons, het christendom wordt routinematig bespot, de Schrift wordt gekleineerd en de centrale boodschap van het evangelie, dat 'Jezus redt' of 'zo lief heeft God de wereld ...' is teruggebracht tot louter scheldwoorden op bumperstickers en backstops van honkbal. Voeg daarbij het feit dat het katholicisme is ontsierd door schandaal na schandaal in de priesterschap; Het protestantisme is vol met eindeloze kerksplitsing en moreel relativisme; en het evangelische christendom is soms een op televisie uitgezonden circusachtige vertoning van emotie met twijfelachtige inhoud.

Inderdaad, het internet, de radio en de 24-uurs kabelkanalen creëren een stroom van heilige woorden die al snel opgaan in de kakofonie van lawaai die kenmerkend is voor ons technologische tijdperk. Het meest verontrustende van alles is dat er een echte geloofscrisis is in de wereld waar veel mensen "in God geloven" - maar je zou nooit weten welke god, door hoe ze leven.

Als gevolg hiervan wordt het geloof als zodanig ongelooflijk en kan de kerk zichzelf niet langer geloofwaardig presenteren als de heraut van de Heer. —PAUS BENEDICTUS XVI, Licht van de wereld, de paus, de kerk en de tekenen des tijds: een gesprek met Peter Seewald, p. 23-25

Het is in deze context dat zowel paus Benedictus XVI als Franciscus opruiende, zo niet controversiële pastorale richtlijnen hebben opgesteld met betrekking tot de evangelisatie van een cultuur die afgestompt is geworden door het Woord van God.

ATTRACTIE, GEEN VERDRAG

Paus Franciscus verstoorde de veren van niet een paar katholieken toen hij naar verluidt in een interview met de atheïst Dr. Eugenio Scalfari zei:

Proselytisme is plechtige onzin, het slaat nergens op. We moeten elkaar leren kennen, naar elkaar luisteren en onze kennis van de wereld om ons heen verbeteren.—Interview, 1 oktober 2013; republiek.het

Ik zeg naar verluidt omdat Scalfari achteraf heeft toegegeven dat het interview niet is opgenomen en ook geen aantekeningen heeft gemaakt. "Ik probeer de persoon die ik interview te begrijpen", zei hij, "en daarna schrijf ik zijn antwoorden met mijn eigen woorden." ^[1]Nationaal Katholiek Register, 12 november 2013 Als voormalig nieuwsverslaggever was ik een beetje verbluft door die onthulling. Het interview was inderdaad zo onnauwkeurig dat het Vaticaan, dat het interview aanvankelijk op zijn website plaatste, er later aan trok. ^[2]Ibid.

Desalniettemin liet de paus er later geen twijfel over bestaan hoe hij over "proselitisme" dacht toen hij op het Sint-Pietersplein zei:

De Heer bekeert niet; Hij geeft liefde. En deze liefde zoekt jou en wacht op jou, jij die op dit moment niet gelooft of ver weg bent. En dit is de liefde van God. —POPE FRANCIS, Angelus, Sint-Pietersplein, 6 januari 2014; Onafhankelijk katholiek nieuws

Voor sommigen zijn deze woorden het 'rokende pistool' dat bewijzen Franciscus is een modernist, zo niet een vrijmetselaar die probeert een generieke religie te creëren, een verenigde mengelmoes van vriendelijkheid zonder de vorm van waarheid. Natuurlijk zei hij niets dat zijn voorganger nog niet heeft gezegd:

De kerk houdt zich niet bezig met proselitisme. In plaats daarvan groeit ze door "attractie": zoals Christus 'alles tot zich trekt' door de kracht van zijn liefde, culminerend in het kruisoffer, zo vervult de Kerk haar missie in de mate dat ze, in eendracht met Christus, al haar werken volbrengt op spiritueel gebied. en praktische navolging van de liefde van haar Heer. —BENEDICT XVI, Homilie voor de opening van de vijfde algemene conferentie van de Latijns-Amerikaanse en Caribische bisschoppen, 13 mei 2007; vaticaan.va

Toen ik dit in mijn laatste schrijven opmerkte, ^[3]Wie zei dat? het antwoord van sommigen was dat ik alleen maar bewees dat Benedictus XVI, Johannes Paulus II, enz. ook modernisten waren. Hoe bizar en bijna lasterlijk dat ook klinkt, ik vraag me af of deze katholieken gewoon een andere definitie van proselitisme hebben dan wat wordt gepresenteerd? Toch weet ik het niet zeker. Ik zie een kloof tussen hoe sommigen denken dat we moeten evangeliseren en wat de pausen leren, en die kloof is naar mijn mening gevaarlijk. Omdat christelijk fundamentalisme net zo schadelijk kan zijn als de waarheid verduisterd houden.

VRIJHEID, GEEN KRACHT

In de Leerstellige opmerking over enkele apsecten van evangelisatie, verduidelijkte de Congregatie van de Geloofsleer de context van de term 'bekeren', die niet langer simpelweg verwijst naar 'zendingsactiviteit'.

Meer recent… heeft de term een negatieve connotatie gekregen, waarmee het de bevordering van een religie betekent door middel van middelen en motieven die in strijd zijn met de geest van het evangelie; dat wil zeggen, die de vrijheid en waardigheid van de menselijke persoon niet waarborgen. —Cf. voetnoot n. 49

Dit is wat er dan wordt bedoeld als Franciscus zegt: "evangelisatie is geen bekering": ^[4]Homilie, 8 mei 2013; Radio Vaticana dat we bruggen moeten bouwen, geen muren. Deze bruggen worden dan het middel waarover de volheid van waarheid gaat.

Toch horen sommige katholieken dit als "compromis, niet als evangeliseer". Maar dat is duidelijk woorden in de mond van de paus leggen die niet bestaan. Want hij was volkomen duidelijk over de bedoeling van onze christelijke missie toen hij zei:

...de overdracht van het christelijk geloof is het doel van de nieuwe evangelisatie en van de hele evangelisatiemissie van de Kerk die juist om deze reden bestaat. Bovendien werpt de uitdrukking "nieuwe evangelisatie" licht op het steeds duidelijker wordende besef dat landen met een oude christelijke traditie ook een hernieuwde proclamatie van het evangelie om hen terug te leiden naar een ontmoeting met Christus die het leven echt verandert en is niet superficial, gekenmerkt door routine. —POPE FRANCIS, toespraak tot de 13e gewone raad van de secretaris-generaal van de bisschoppensynode, 13 juni 2013; vaticaan.va (mijn nadruk)

Riep de zalige Johannes Paulus II de Kerk niet ook tot "nieuwe middelen en nieuwe methoden" en uitingen van het Evangelie? Ja, want als je op iemand afloopt die in doodzonde verkeert en die is opgevoed in onwetendheid over het geloof en de moraal van de kerk, en hem vertelt dat ze naar de hel zullen gaan, zal dat hem waarschijnlijk heel lang van de kerkdeuren houden. Zie je, onze cultuur wordt vandaag gekenmerkt door een enorme onwetendheid waarin de scheidslijnen tussen goed en kwaad zijn gewist, wat resulteert in "het verlies van het gevoel van zonde". We moeten opnieuw beginnen bij het begin, een beroep doen op de spirituele aard van anderen door hen in een ontmoeting met Jezus te brengen. Noord-Amerika is opnieuw missionair gebied.

Begrijp me niet verkeerd (en op de een of andere manier zal iemand): de hel bestaat; zonde is echt; berouw is inherent aan redding. Maar we leven in een samenleving waarvan Paulus VI zei dat ze niet dorst naar woorden - we worden overspoeld met woorden - maar naar 'authenticiteit'. Een authentiek christen zijn betekent in één woord zijn liefde zelf. Dit wordt het 'eerste' woord dat dan geloofwaardigheid geeft aan onze verbale woorden, die ook essentieel zijn, maar gedragen worden door het voertuig van oprechte liefde.

Hoe kunnen ze in hem geloven van wie ze niet hebben gehoord? En hoe kunnen ze horen zonder dat iemand predikt? (Rom 10:14)

LIEFDE BOUWT BRUGGEN ...

Sinds wanneer loopt een jonge man naar een mooie jonge vrouw toe, presenteert een ring en vraagt deze volslagen vreemdeling met hem te trouwen? Het evangelie gaat ook niet over het presenteren van een lijst met waarheden met een stippellijn onderaan die men moet ondertekenen, maar over het introduceren van anderen in een verwantschap. In feite nodigt u echt iemand uit om de bruid van Christus te worden. Echte evangelisatie vindt plaats wanneer ze de Bruidegom in jou zien.

Jezus bracht drie jaar bij de apostelen door. Technisch gezien had hij drie dagen kunnen doorbrengen, want Christus kwam niet om tot de hele wereld te prediken vóór Zijn Passie (dat had Hij de Kerk opgedragen om te doen). Jezus bouwde relaties op waar Hij ook ging. Hij aarzelde nooit om de waarheid te spreken, zelfs de harde waarheid. Maar het was altijd in een context waarin de ander wist dat ze geliefd en geaccepteerd waren, niet veroordeeld. ^[5]cf. Johannes 3:17 Dat is wat Zijn woorden zoveel kracht gaf: "Ga en zondig niet meer ”: de zondaar werd zo aangetrokken door Zijn liefde, dat ze Hem wilde volgen. De Kerk, zei Benedictus, is geroepen tot deze "praktische navolging van de liefde van haar Heer" die de waarheid haar echte voorsprong geeft.

… VREUGDE NODIGT ANDEREN UIT OM TE KRUISEN

Als het accepteren van anderen waar ze zijn en op dat moment van hen houden in al hun zwakheden en fouten om een relatie, een brug te vestigen, essentieel is - dan is het vreugde die hen uitnodigt om de brug van verlossing over te steken.

Dr. Mulholland, een assistent-professor aan het Benedictine College in Kansas, formuleerde het kort en bondig:

Wat ik idealiter doe als ik mijn geloof deel, is niet ruzie maken over goed of fout. Wat ik doe, is getuigen van vervulling, van het feit dat het leven in Christus vreugde en vervulling in mijn leven brengt. En tegen dergelijke feiten zijn er geen argumenten. 'De kerk heeft gelijk wat betreft anticonceptie en je zondigt dodelijk door ertegen in te gaan' is minder dwingend dan 'Het volgen van de leer van de kerk over anticonceptie heeft een enorme vreugde en vervulling in mijn huwelijk gebracht.' - “Getuigenis tegen Arguing ”, 29 januari 2014, gregoriaans.org

De apostolische exhortatie van paus Franciscus begint met een mooie en gezalfde oproep aan christenen om terug te keren naar de vreugde van onze redding. Maar dit gaat niet over het vormen van kleine groepen en het veinzen van opgewektheid. Nee! Vreugde is een vrucht van de Heilige Geest! Vreugde heeft dan de kracht om het hart van een ander te doordringen die, wanneer hij van die bovennatuurlijke vrucht proeft, meer wil van wat je hebt.

… Een evangelieprediker mag er nooit uitzien als iemand die net terug is van een begrafenis! Laten we ons enthousiasme herstellen en verdiepen, die “heerlijke en troostende vreugde van het evangeliseren, zelfs als we in tranen moeten zaaien ... om het goede nieuws niet te ontvangen van evangeliepredikers die neerslachtig, ontmoedigd, ongeduldig of bezorgd zijn, maar van predikanten van het Evangelie wier leven gloeit van vurigheid, die eerst de vreugde van Christus hebben ontvangen ”. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, n. 10

Sommige christenen beweren dat wat mensen nodig hebben waarheid is, want de waarheid maakt ons vrij. Absoluut. Christus is de waarheid. Maar de vraag is hoe we presenteren de waarheid - met een knuppel of als een uitnodiging naar de weg en het leven?

EEN PICTOGRAM VAN EVANGELISATIE

Mediteer over hoe Jezus Zaccaheus benaderde, en daar zul je het verschil vinden tussen bekeren en evangeliseren. Jezus niet kijk hem gewoon aan en zeg: 'Je bent op de goede weg naar de hel. Volg mij." Hij zei eerder: "vandaag moet ik bij jou thuis blijven. ' Het was precies dit investering van tijd dat ontroerde Zaccaheus zo, hij die dacht dat hij waardeloos en onbeminnelijk was. Hoevelen van ons voelen zich ook zo! En het wordt alleen maar versterkt door het feit dat al deze christenen die naast me staan tijdens de mis absoluut geen interesse hebben om me te leren kennen, van me te houden, om tijd met me door te brengen - of vice versa Ziet u, het was het feit dat Jezus gewoon gewillig was be met Zaccaheus die zijn hart opende voor het Evangelie.

Hoeveel tijd is er nodig? Soms zijn het maar een paar minuten die de deur naar het Evangelie openen. Soms zijn het jaren. Om welke reden dan ook, sommige christenen houden altijd vast aan het voorbeeld van Jezus die de Farizeeën met de harde waarheid bestookt; dat dit op de een of andere manier hun strijdlustige benadering van evangelisatie rechtvaardigt. Maar ze vergeten dat Jezus geld heeft uitgegeven drie jaar met hen in dialoog te gaan voordat Hij hen bestrafte vanwege hun huichelarij en hardvochtigheid een paar dagen voordat Hij Zijn Passie inging (om Zijn dood te laten zeggen wat Zijn woorden niet deden).

"Tijd is Gods boodschapper", zei de zalige Peter Faber.

We moeten de kunst van het luisteren beoefenen, wat meer is dan alleen horen. Luisteren, in communicatie, is een openheid van hart die het mogelijk maakt dat nabijheid zonder welke echte spirituele ontmoeting niet kan plaatsvinden. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, n. 171

Wat denk je dat Jezus deed toen Hij in het huis van Zaccaheus was? U kunt er zeker van zijn dat Onze Lieve Heer deed wat Hij altijd deed toen Hij dat deed bouwde een brug: luister naar de ander, en spreek dan de waarheid.

Dit is Precies wat de pausen bedoelen met evangeliseren, niet met bekeren.

Je moet zijn wonden helen. Dan kunnen we over al het andere praten. Genees de wonden, genees de wonden ... En je moet vanaf de grond beginnen -PAUS FRANCISCUS, amerikamagazine.org, 30 september 2013

GERELATEERDE LEZING