De gastvrije kerk

Paus Franciscus opent "deuren van barmhartigheid", 8 december 2015, St. Peter's, Rome
Foto: Maurizio Brambatti / Europees Bureau voor persfoto's

 

NU Vanaf het allereerste begin van zijn pontificaat, toen hij de praal weigerde die vaak het pauselijke ambt vergezelt, heeft Franciscus niet nagelaten controverses te veroorzaken. Weloverwogen heeft de Heilige Vader doelbewust geprobeerd een ander soort priesterschap te modelleren voor zowel de kerk als de wereld: een priesterschap dat pastoraaler, meer medelevend en niet bang is om langs de rand van de samenleving te lopen om de verloren schapen te vinden. Daarbij heeft hij niet geaarzeld om zijn medebroeders scherp te bestraffen en de comfortzones van 'conservatieve' katholieken te bedreigen. En dit tot vreugde van de modernistische geestelijken en de liberale media die aantoonden dat paus Franciscus de Kerk "veranderde" om homo's en lesbiennes, gescheiden vrouwen, protestanten, enz. Meer "welkom te heten" voor homo's en lesbiennes, enz. ^[1]bv. Vanity Fair, April 8, 2016 De berispingen van de paus aan de rechterkant, in combinatie met de veronderstellingen van links, hebben geleid tot een waterval van regelrechte woede en beschuldigingen jegens de Plaatsvervanger van Christus dat hij probeert 2000 jaar heilige traditie te veranderen. Orthodoxe media, zoals LifeSiteNews en EWTN, hebben in bepaalde uitspraken openlijk het oordeel en de grondgedachte van de Heilige Vader in twijfel getrokken. En er zijn veel brieven die ik heb ontvangen van zowel leken als geestelijken die geïrriteerd zijn over de zachte benadering van de paus in de cultuuroorlog.

Dus de vraag die we moeten stellen en zorgvuldig moeten beantwoorden nu dit Jaar van Barmhartigheid ten einde loopt, is: wat betekent het om een ​​meer "verwelkomende" Kerk te worden, en is Franciscus van plan de leer van de Kerk te veranderen?

Voordat ik enig commentaar toevoeg, wil ik beginnen met in zijn eigen woorden te zeggen wat het visioen van de paus op dit uur is ...

 

DE PAPALE VISIE

De tactische aanpak van paus Franciscus is eigenlijk geen verrassing. In een preek voor zijn mede-prelaten kort voor zijn verkiezing, gaf kardinaal Jorge Bergoglio precies het soort pontificaat aan dat hij op dat moment nodig achtte:

Evangeliseren houdt een verlangen in de kerk in om uit zichzelf te komen. De Kerk is geroepen om uit zichzelf te komen en naar de periferieën te gaan, niet alleen in geografische zin, maar ook in de existentiële periferieën: die van het mysterie van de zonde, van pijn, van onrechtvaardigheid, van onwetendheid, van doen zonder religie, van denken. en van alle ellende. Wanneer de kerk niet uit zichzelf komt om te evangeliseren, wordt ze zichzelf referent en dan wordt ze ziek ... De naar zichzelf gerichte kerk houdt Jezus Christus in zichzelf en laat hem niet naar buiten komen ... Denkend aan de volgende paus, moet hij zijn een man die vanuit de contemplatie en aanbidding van Jezus Christus de Kerk helpt om naar de existentiële periferieën te komen, die haar helpt de vruchtbare moeder te zijn die leeft van de zoete en troostende vreugde van evangelisatie. -Zout en licht tijdschrift, p. 8, nummer 4, speciale editie, 2013

Blijkbaar waren zijn mede-kardinalen het daarmee eens en kozen de man als de 266e paus. De opvolger van Petrus liet geen tijd verloren gaan om een ​​beeld te schetsen van wat hij voelde als de missie van de kerk op dit uur:

Ik zie duidelijk dat wat de kerk tegenwoordig het meest nodig heeft, het vermogen is om wonden te genezen en het hart van de gelovigen te verwarmen; het heeft nabijheid nodig, nabijheid. Ik zie de kerk na een veldslag als een veldhospitaal. Het heeft geen zin om een ​​ernstig gewonde te vragen of hij een hoog cholesterolgehalte heeft en naar het niveau van zijn bloedsuikers! Je moet zijn wonden helen. Dan kunnen we over al het andere praten. Genees de wonden, genees de wonden…. En je moet vanaf de grond beginnen. —POPE FRANCIS, interview met AmericaMagazine.com, 30 september 2013

Dus in zijn eerste apostolische exhortatie begon paus Franciscus praktisch te ontrafelen hoe zo'n "veldhospitaal" gerund zou moeten worden. De genezing van wonden, zei hij, begint bij de kerk, niet noodzakelijkerwijs de zondaar, die de 'eerste stap' zet:

De Kerk die “uitgaat” is een gemeenschap van missionaire discipelen die de eerste stap zetten, die betrokken en ondersteunend zijn, die vrucht dragen en zich verheugen. Een evangelisatiegemeenschap weet dat de Heer het initiatief heeft genomen, hij heeft ons eerst liefgehad (vgl. 1 Joh.4, 19)en daarom kunnen we voorwaarts gaan, moedig het initiatief nemen, naar anderen uitgaan, degenen zoeken die zijn afgevallen, op het kruispunt staan ​​en de verschoppeling verwelkomen. Zo'n gemeenschap heeft een eindeloos verlangen om barmhartigheid te tonen, de vrucht van haar eigen ervaring van de kracht van de oneindige barmhartigheid van de Vader. -Evangelii Gaudium, n. 24

Laat me kortheidshalve nog een inzicht toevoegen uit de postsynodale apostolische exhortatie van de Heilige Vader: de vreugde, die een kerk zoekt met ...

… Een positieve en gastvrije pastorale benadering die koppels kan helpen groeien in waardering voor de eisen van het evangelie. Toch zijn we vaak in de verdediging gegaan en hebben we pastorale energie verspild aan het aan de kaak stellen van een decadente wereld zonder proactief te zijn in het voorstellen van manieren om echt geluk te vinden. Veel mensen zijn van mening dat de boodschap van de kerk over het huwelijk en het gezin niet duidelijk de prediking en houding van Jezus weerspiegelt, die een veeleisend ideaal naar voren bracht, maar toch altijd mededogen en nabijheid toonde voor de zwakheid van individuen zoals de Samaritaanse vrouw of de gevangengenomen vrouw. in overspel. -de vreugde, N. 38

 

DE VISIE VAN CHRISTUS

We hebben dus een visie gekregen voor wat de huidige houder van de Keys of the Kingdom gelooft dat op dit moment van het grootste belang is. De sleutel tot het interpreteren van dit visioen zijn echter geen pauselijke interviews tijdens de vlucht, kant-en-klare opmerkingen, vermeende telefoontjes, niet-opgenomen tijdschriftartikelen of zelfs spontane opmerkingen tijdens een preek. Zoals kardinaal Burke terecht zei:

De enige sleutel tot de juiste interpretatie van de vreugde [en andere pauselijke uitspraken] is de constante leer van de kerk en haar discipline die deze leer beschermt en bevordert. —Kardinaal Raymond Burke, Nationaal Katholiek Register, 12 april 2016; ncregister.com

En hier is de reden waarom, duidelijk uitgesproken 2000 jaar geleden door St. Paul:

Als iemand u een ander evangelie predikt dan het evangelie dat u ontving, laat dat dan vervloekt zijn! (Gal 1: 9)

Het doel van deze meditatie is dus om de lezer absoluut duidelijk te maken wat de Slechts mogelijke betekenis van wat het betekent om een ​​meer ‘verwelkomende’ kerk te worden.

Wanneer paus Franciscus spreekt over het bereiken van de 'periferieën' van de mensheid, 'die van het mysterie van de zonde, van pijn, van onrecht, van onwetendheid, van doen zonder religie, van denken en van alle ellende', dan spreekt hij hier: in sommige opzichten van ons allemaal. Want wie van ons wordt niet beïnvloed door hun eigen zonde, pijn, onwetendheid en ellende? Maar hij identificeert ook met precisie de "toestand" van de wereldziel op dit uur: een die gevoelloos is voor het concept van zonde, en dus ondergedompeld in de diepten van de zonde. Het is een wereld die praktisch alle terughoudendheid heeft afgeworpen en daarom de ellende van de doodzonde oogst, die dood van de geest die de grootste wond van de moderne mens is.

Laat me vragen: als je een zonde hebt begaan, waar verlang je dan naar op dat moment dat je jezelf in elkaar slaat, jezelf beschuldigt, uitscheld en veroordeelt? Is het een hard woord ... of een woord van genade? Wat geneest u het meest in de biechtstoel? Om door de priester uitgescholden te worden - of om te horen dat Jezus Christus van je houdt, zelfs dan nog?

Dit is wat paus Franciscus bedoelt als hij zegt dat we de wonden moeten helen eerste: het betekent de gapende wond van schuld en veroordeling genezen.

… De man en zijn vrouw verborgen zich voor de Here God tussen de bomen van de tuin… [Adam] antwoordde: 'Ik hoorde je in de tuin; maar ik was bang, omdat ik naakt was, dus ik verstopte me. " (Gen 3: 8, 10)

Hoe genas de Vader deze wond? angst in het menselijk ras? Hij stuurde zijn Zoon Jezus Christus om onze naaktheid met de zijne te bedekken genade:

Want God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om de wereld te veroordelen, maar om de wereld door hem te redden ... Zij die gezond zijn, hebben geen dokter nodig, maar de zieken wel. Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars…. Welke man onder u die honderd schapen heeft en er een verliest, zou de negenennegentig niet in de woestijn achterlaten en achter de verloren gaan aan gaan totdat hij het vindt? (Johannes 3:17, 2:17 maart, Lucas 15: 4)

En zo heeft de pastorale benadering al ingesteld. Jezus heeft ons het allerbelangrijkste model van evangelisatie gegeven, van hoe de Kerk er altijd en overal zou moeten uitzien:

Wie beweert in hem te blijven, moet leven zoals hij leefde. (1 Johannes 2: 6)

Franciscus roept elke katholiek op om een ​​andere Christus te worden op het werk, op de markt, in onze scholen en thuis. Hij roept ons op om de barmhartigheid en liefde van Christus te tonen aan degenen die de barmhartigheid en liefde van Christus het meest nodig hebben. Het voorbeeld dat de paus zelf noemt, is de Samaritaanse vrouw bij de bron.

 

REIS MET DE ZONDAAR

Ze was een vrouw die in een overspelige situatie leefde. Toen Christus haar bij de bron ontmoette, gebeurden er twee belangrijke dingen voordat het onderwerp van haar staat van zonde op de voorgrond kwam. De eerste is dat Jezus vraagt ​​haar om hem water te geven. Dit is een diepgaande les voor die christenen die zondaars “vermijden” Precies omdat ze zondaars zijn. Hoe vaak worden onze gebedsgroepen, bijbelclubs, parochieverenigingen en parochies zelf een plaats die alleen voor de vromen warm is? Hoe vaak worden we aangetrokken tot andere christenen terwijl we de ruwere karakters vermijden? Hoe vaak lopen we rond de ontaarde, de armen en de onrustigen om onszelf niet lastig te vallen? Voor Jezus is deze houding onzinnig en in tegenspraak met Zijn missie, die nu de onze is: Zij die gezond zijn, hebben geen veldhospitaal nodig - de zieken wel! Waarom laat u dan langs de weg die arme zielen achter, geslagen en beroofd door Satan, de vernietiger van zielen? De vraag is aan ons die Christus kennen, die beweren Zijn volgelingen te zijn. En dus heeft paus Franciscus de kerk in veel kringen geschokt, door degenen die zich verschuilen achter het vijgenblad van hun comfortzone bloot te leggen. Waarom? Hij antwoordde waarom toen hij de deuren van de Sint-Pietersbasiliek opengooide en daarbij een "Jaar van Barmhartigheid" afkondigde terwijl hij St. Faustina aanhaalde. Omdat Franciscus goed weet, zoals Onze Lieve Heer aan Faustina heeft geopenbaard, dat we in een "tijd van barmhartigheid" leven die ten einde zal komen. ^[2]cf. De deuren van barmhartigheid wijd openen

Het tweede belangrijke dat bij de bron gebeurt, is dat Jezus de Samaritaanse vrouw verder verleidt om verder te kijken dan het tijdelijke, verder te gaan dan haar verlangens naar plezier en te dorsten naar iets groters: “het levende water”, dat is leven in de wereld. Geest.

Als we zonder angst in de harten van anderen gaan en aan hen de vreugde en vrede onthullen die alle begrip te boven gaat door simpelweg ons eenvoudige geluk te weerspiegelen, zullen er twee dingen gebeuren: anderen zullen dorsten naar wat we hebben, of ze zullen ons afwijzen. Ik denk dat de reden dat sommige christenen boos zijn over de oproep van paus Franciscus om met homo's en lesbiennes, gescheiden vrouwen en dergelijke te reizen, is dat hij hen heeft overtuigd dat ze noch de vreugde noch de vrede van de Heer hebben! En dus is het voor sommigen veel gemakkelijker om zich simpelweg te verschuilen achter doctrine, achter een muur van apologetiek, in plaats van een levend getuigenis van het evangelie te geven dat hun reputatie zou kunnen kosten, zo niet hun leven.

De zachtheid van Jezus erkende allereerst de waardigheid van de Samaritaanse vrouw. Hij beschouwde haar niet als een zondige worm, maar als een vrouw die naar Zijn beeld geschapen was met het vermogen om lief te hebben met Zijn liefde. Deze hoop, dit goddelijk optimisme die Hem naar het Kruis dreef omwille van haar (en die van ons), is wat het hart van deze vrouw bewoog om het eeuwige te zoeken. Zijn liefde en genade jegens haar opende haar hart en genas de oorspronkelijke wond van afwijzing die ze in haar droeg ... en toen ... toen was ze klaar om het medicijn van de waarheid te ontvangen dat haar zou bevrijden. Zoals hij tegen haar zei:

God is Geest, en degenen die hem aanbidden, moeten aanbidden in Geest en waarheid. (Johannes 4:24)

 

DE BEVRIJDING VAN DE WAARHEID

Paus Franciscus heeft, net als Christus, gekozen niet om zonde te benadrukken, ervoor gekozen om, in zijn woorden, niet 'defensief te zijn, pastorale energie te verspillen aan het aan de kaak stellen van een decadente wereld zonder proactief te zijn in het voorstellen van manieren om echt geluk te vinden'. Is dit de juiste benadering in deze tijd, waarin de culturele oorlog steeds vijandiger wordt tegenover het christendom? Zoals paus Benedictus opmerkte, stort de "morele consensus" die naties burgerlijk en geordend heeft gehouden overal om ons heen ineen. Het is geen kleinigheid:

Om deze verduistering van de rede te weerstaan ​​en haar vermogen te behouden om het essentiële te zien, om God en de mens te zien, om te zien wat goed en wat waar is, is het gemeenschappelijk belang dat alle mensen van goede wil moet verenigen. De toekomst van de wereld staat op het spel. —POPE BENEDICT XVI, toespraak tot de Romeinse curie, 20 december 2010; cf. Op de avond

Toen Jezus mens werd en onder ons wandelde, zegt Mattheüs dat de Heer kwam "Een volk dat in duisternis zit." ^[3]Matt 4: 16 Waren de harten van mensen dat veel anders? Christus kwam als een licht naar de wereld. Dat licht was samengesteld uit zowel zijn voorbeeld als zijn onderwijs. Nu wendt hij zich tot ons en zegt: "Jij bent het licht van de wereld"^[4]Matt 5: 14- door uw voorbeeld en onderwijs. 

Het verwelkomen van zondaars in de boezem van de Kerk is dus niet het minimaliseren van de zonde. De reden dat ze ziek zijn, is precies vanwege de zonde! Maar Jezus laat ons zien dat de weg naar het hart van de zondaar, om zo te zeggen, het gezicht van liefde voor hen is - niet het masker van veroordeling. En zo spoort paus Franciscus de gelovigen aan om eerst die wond van afwijzing te genezen:

Je moet zijn wonden helen. Dan kunnen we over al het andere praten ... De Kerk heeft zichzelf soms opgesloten in kleine dingen, in kleinzielige regels. Het belangrijkste is de eerste proclamatie: Jezus Christus heeft u gered. —POPE FRANCIS, interview met AmericaMagazine.com, 30 september 2013

Dan kunnen we over al het andere praten. Dat wil zeggen, dan kunnen we de reddende waarheden van ons geloof leren over de sacramenten, het huwelijk en de moraal. En dit was de drievoudige benadering van Jezus bij de bron: aanwezig zijn bij de ander, wees een licht voor hen, En vervolgens hen leren als ze dorstig zijn naar de waarheid. Jezus zei heel duidelijk: de waarheid zal je bevrijden. Het doel van de kerk is dus niet alleen om mensen zich welkom te laten voelen, alsof samenkomen in een geest van kameraadschap ons uiteindelijke doel is. Nee, Jezus stelde het doel:

... maak discipelen van alle natiën, hen dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest, en leer hen onderhouden alles wat Ik u geboden heb. (Matt 18: 19-20)

De doop is letterlijk en geestelijk het wassen weg van de zonde. De kern van de missie van de Kerk is dus het leiden van de zondaar uit het leven van de zonde naar de leringen van Jezus, die alleen hen tot Zijn discipelen zullen maken. Zo verklaarde paus Franciscus duidelijk:

… Een positieve en gastvrije pastorale benadering [is] in staat stellen te helpen groeien in waardering voor de eisen van het evangelie. -de vreugde, N. 38

De eisen van het evangelie zijn berouw van zonde en conformiteit met Gods wil, wat de bron is van vreugde, vrede en evenwicht, voor zover de aarde vruchtbaar en levengevend blijft door de wetten van de zwaartekracht te 'gehoorzamen' die haar in een perfecte baan om de zon.

 

DE VERWELKOMENDE, VERLOSSENDE KERK

Concluderend, anderen “welkom heten” in de kerk is hen bekend maken door uw vriendelijkheid, respect voor de waardigheid van de ander en bereidheid om aanwezig te zijn, de kracht en aanwezigheid van Jezus. Op deze manier kunnen onze parochies een "gemeenschap van gemeenschappen" worden. ^[5]Evangelii Gaudium, n. 28 Dit kan alleen als we zelf zijn om te weten wat Jezus en zijn aangeraakt door Zijn genade - een vrucht van gebed en het bezoeken van de Sacramenten​ Zoals Franciscus zei, is het 'vanuit de contemplatie en aanbidding van Jezus Christus [dat] de Kerk helpt om naar de existentiële periferieën te komen.' ^[6]Zout en licht tijdschrift, p. 8, nummer 4, speciale editie, 2013

En toch, zelfs als we warm en gastvrij zijn, zullen er altijd mensen zijn die de eisen van het evangelie afwijzen. Dat wil zeggen, ons "welkom" heeft zijn grenzen bepaald door de vrije wil van de ander.

Hoewel het vanzelfsprekend klinkt, moet spirituele begeleiding anderen steeds dichter bij God brengen, in wie we ware vrijheid bereiken. Sommige mensen denken dat ze vrij zijn als ze God kunnen vermijden; ze zien niet in dat ze existentieel wees, hulpeloos en dakloos blijven. Ze houden op pelgrims te zijn en worden zwervers, die rond zichzelf fladderen en nergens komen. Hen begeleiden zou contraproductief zijn als het een soort therapie zou worden die hun zelfingenomenheid ondersteunt en niet langer een pelgrimstocht met Christus naar de Vader is. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, n. 170

Jezus was hier heel duidelijk over. De Kerk, die het koninkrijk van God op aarde is, is de toevlucht van zondaars - maar alleen die zondaars die hun vertrouwen stellen in de barmhartigheid van God, verzoenend met de Vader door de Zoon, waardoor Hij hen met een nieuw kleed kan kleden, nieuwe sandalen en de ring van zoonschap zodat ze aan de tafel van het Lam kunnen zitten. ^[7]cf. Lukas 15:22 Want de Kerk is door Christus opgericht, niet alleen om zondaars te verwelkomen, maar ook om hen te verlossen.

Toen de koning binnenkwam om de gasten te ontmoeten, zag hij daar een man die niet gekleed was in een bruiloftskleed. Hij zei tegen hem: 'Mijn vriend, hoe komt het dat je hier binnenkwam zonder bruiloftskleed?' Maar hij werd tot zwijgen gebracht. Toen zei de koning tegen zijn dienaren: 'Bind zijn handen en voeten vast en werp hem buiten in de duisternis, waar gejammer en tandenknarsen zullen zijn.' Velen zijn uitgenodigd, maar weinigen zijn gekozen. (Matt 22: 11-14)

 

  

GERELATEERDE LEZING

De dunne lijn tussen barmhartigheid en ketterij - delen I, II, III

Die paus Franciscus! Deel I en Part II

 

 

Bedankt voor uw steun!

 

Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.