AT czas, kiedy „religijni” na świecie zakładają bomby na swoje ciała i wysadzają w powietrze; kiedy pociski są wystrzeliwane w imię biblijnych praw do ziemi; kiedy cytaty z pism świętych są wyrwane z kontekstu, aby wspierać egoistyczne prawa - papieża Benedykta encyklika nt miłość stoi jak niezwykle jasna latarnia morska w zaciemnionym porcie ziemi.
This is how all will know that you are my disciples, if you have love for one another.
(John 13: 35)
AS Szedłem dziś rano do ołtarza do Komunii, czułem się tak, jakby krzyż, który niosłem, był zrobiony z betonu.
Gdy szedłem z powrotem do ławki, mój wzrok przyciągnęła ikona przedstawiająca sparaliżowanego mężczyznę opuszczanego na noszach do Jezusa. Natychmiast to poczułem Byłem sparaliżowanym człowiekiem.
Mężczyźni, którzy opuścili paralityka przez sufit do obecności Chrystusa, czynili to ciężką pracą, wiarą i wytrwałością. Ale tylko paralitykowi - który tylko patrzył na Jezusa z bezradnością i nadzieją - Chrystus powiedział:
„Twoje grzechy są odpuszczone…. wstań, podnieś swoją matę i idź do domu ”.
CHRZEŚCIJAŃSTWO nie jest ideologią; to jest twarz.
A twarz jest Miłość.
BYŁEM przechodząc obok telewizora, gdy moje dzieci oglądały „Powrót króla” - część III Władca Pierścieni- gdy nagle słowa Gandolfa przeskoczyły prosto z ekranu do mojego serca:
Toczą się rzeczy, których nie można cofnąć.
Zatrzymałem się w swoich utworach, aby słuchać, mój duch płonął we mnie:
… To głęboki oddech przed skokiem…… To będzie koniec Gondaru, jaki znamy…… W końcu dochodzimy do tego, wielkiej bitwy naszych czasów…
Następnie hobbit wspiął się na wieżę strażniczą, aby rozpalić ostrzegawczy ogień - sygnał, by ostrzec ludy Śródziemia, by przygotowały się do bitwy.
Bóg posłał nam także „hobbitów” - małe dzieci, którym ukazała się Jego Matka i polecił im rozpalić ogień prawdy, aby światło świeciło w ciemności… Lourdes, Fatima, a ostatnio Medjugorje przychodzą na myśl ( ostatnia czeka na oficjalną aprobatę Kościoła).
Ale jeden „hobbit” był dzieckiem tylko w duchu, a jego życie i słowa rzuciły wielkie światło na całą ziemię, nawet w mroczne cienie:
Stoimy teraz w obliczu największej historycznej konfrontacji, przez jaką przeszła ludzkość. Nie sądzę, aby szerokie kręgi społeczeństwa amerykańskiego czy szerokie kręgi wspólnoty chrześcijańskiej w pełni to zdawały sobie sprawę. Stoimy teraz w obliczu ostatecznej konfrontacji pomiędzy Kościołem a anty-Kościołem, Ewangelii i anty-Ewangelii. Ta konfrontacja jest objęta planami Boskiej opatrzności. Jest to próba całego Kościoła. . . musi zająć. - kard. Karol Wotyla, który dwa lata później został papieżem Janem Pawłem II; przedrukowany 9 listopada 1978, wydanie The Wall Street Journal
WSPANIAŁY w dzisiejszym świecie następuje podział. Ludzie muszą wybierać strony. Jest to przede wszystkim podział morał i społeczny wartości ewangelia zasady kontra nowoczesny domniemania.
I to jest dokładnie to, co Chrystus powiedział, że stanie się z rodzinami i narodami w konfrontacji z Jego obecnością:
Czy myślisz, że przyszedłem, aby zaprowadzić pokój na ziemi? Nie, mówię, ale raczej podział. Odtąd pięcioosobowe gospodarstwo domowe zostanie podzielone, trzech na dwóch i dwóch na trzech… (Luke 12: 51-52)
I czuje się tak, jakby każda godzina się teraz liczyła. Że jestem wezwany do radykalnego nawrócenia. To tajemnicza rzecz, a jednocześnie niesamowicie radosna. Chrystus przygotowuje nas do czegoś… czegoś nadzwyczajny.
Yes, repentance is more than penitence. It is not remorse. It is not just admitting our mistakes. It is not self-condemnation: "What a fool I've been!" Who of us has not recited such a dismal litany? No, repentance is a moral and spiritual revolution. To repent is one of the hardest things in the world, yet it is basic to all spiritual progress. It demands the breaking down of pride, self-assurance, and the innermost citadel of self-will.(Katarzyna de Hueck Doherty, Pocałunek Chrystusa)
PO Dzisiejsza spowiedź, przyszedł mi do głowy obraz pola bitwy.
Wróg strzela w nas pociskami i kulami, bombardując nas oszustwami, pokusami i oskarżeniami. Często znajdujemy się ranni, krwawiący i niepełnosprawni, kulimy się w okopach.
Ale Chrystus wciąga nas do Bunkra Spowiedzi, a potem… pozwala, by bomba Jego łaski eksplodowała w królestwie duchowym, niszcząc zdobycze wroga, odzyskując nasze przerażenie i ponownie wyposażając nas w tę duchową zbroję, która pozwala nam ponownie walczyć te „księstwa i moce” przez wiarę i Ducha Świętego.
Jesteśmy na wojnie. To jest mądrość, a nie tchórzostwo, by chodzić do bunkra.
THE słowa Św. Elżbiety Anny Seton nadal dzwoni mi w głowie:
Be above the vain fears of nature and efforts of your enemy. You are children of eternity. Your immortal crown awaits you, and the best of Fathers waits there to reward your duty and love. You may indeed sow here in tears, but you may be sure there to reap in joy.(Od konferencji do jej duchowych córek)
ZUŻYCIE…
Nasze życie jest jak spadająca gwiazda. Pytanie - duchowe - brzmi: na jaką orbitę wejdzie ta gwiazda.
Jeśli jesteśmy pochłonięci rzeczami tej ziemi: pieniędzmi, bezpieczeństwem, władzą, dobytkiem, jedzeniem, seksem, pornografią… wtedy jesteśmy jak meteor, który spala się w ziemskiej atmosferze. Jeśli pochłonie nas Bóg, to jesteśmy jak meteor skierowany w stronę słońca.
I tu jest różnica.
Pierwszy meteor, strawiony przez pokusy świata, ostatecznie rozpada się w nicość. Drugi meteor, gdy zostaje pochłonięty przez Jezusa syn, nie rozpada się. Raczej zapala się, rozpuszczając i stając się jednym z Synem.
Ten pierwszy umiera, stając się zimny, ciemny i pozbawiony życia. Ten ostatni żyje, stając się ciepłem, światłem i ogniem. To pierwsze wydaje się olśniewać na oczach świata (przez chwilę)… aż zamieni się w proch, znikający w ciemności. Ta ostatnia jest ukryta i niezauważona, aż dociera do pochłaniających promieni Syna, pochwycona na zawsze w Jego płonącym świetle i miłości.
Tak więc w życiu jest tylko jedno pytanie, które ma znaczenie: Co mnie trawi?
What profit would there be for one to gain the whole world and forfeit his life?(Mt 16:26)
TONIGHTznowu czuję potrzebę wykorzenienia wszelkich rozpraszaczy i wad, których wciąż się trzymam. Są tam obfite łaski, aby to zrobić… łaski, jak sądzę, dla każdego, kto szczerze o to prosi.
Nie ma czasu do stracenia. Musimy zacząć już dziś przygotować się na to, co ma nadejść „jak złodziej w nocy”. A co ma nadejść?
Niech ten, kto ma oczy, widzieć; kto ma uszy, słuchać.
THE Pan widzi pragnienia naszego serca. Widzi nasze pragnienie bycia dobrymi.
I tak pomimo naszych niepowodzeń, a nawet grzechu, biegnie, by nas objąć… tak jak Ojciec biegł, by objąć syna marnotrawnego, okrytego wstydem swego buntu.
Dlatego Gabriel oznajmił Marii: „Nie bój się!”; chwalebny tłum oznajmił pasterzom: „Nie bójcie się!”; dwaj aniołowie zachęcali kobiety przy grobie: „Nie bójcie się!”; a swoim uczniom po zmartwychwstaniu Jezus powtórzył:Nie bój się."
W TRAKCIE modlitwa w zeszłym tygodniu, byłem tak rozproszony myślami, że ledwo mogę odmówić zdanie bez oddalania się.
Tego wieczoru, medytując przed sceną pustego żłóbka w kościele, wołałam do Pana o pomoc i miłosierdzie. Tak szybko, jak spadająca gwiazda, dotarły do mnie słowa:
„Błogosławieni ubodzy w duchu”.
RESPECT dla różnorodności i narodów, tego uczy wiara chrześcijańska, Nie, wymagania. Nie oznacza to jednak „tolerancji” grzechu ”.
[…] [Naszym] powołaniem jest ocalenie całego świata od zła i przemienienie go w Bogu: modlitwą, pokutą, miłością, a przede wszystkim miłosierdziem. - Thomas Merton, Żaden człowiek nie jest wyspą
Miłosierdziem jest nie tylko ubieranie nagich, pocieszanie chorych i odwiedzanie więźnia, ale także pomaganie swemu bratu nie na początku stać się nagim, chorym lub uwięzionym. Dlatego misją Kościoła jest także zdefiniowanie tego, co jest złe, aby można było wybrać dobro.
Wolność nie polega na robieniu tego, co nam się podoba, ale na posiadaniu prawa do robienia tego, co powinniśmy. —POPIEŁ JAN PAWEŁ II
KIEDY Przez jakiś czas byłem wolny od prób i pokus, przyznaję, myślałem, że to znak wzrastania w świętości… w końcu chodzenie śladami Chrystusa!
… Aż Ojciec delikatnie opuścił moje stopy na ziemię męka. I znowu zdałem sobie sprawę, że sam stawiam tylko małe kroki, potykając się i tracąc równowagę.
Bóg mnie nie poniża, bo już mnie nie kocha ani nie opuszcza. Raczej uznaję, że największe postępy w życiu duchowym są czynione, nie skaczą do przodu, ale w góręz powrotem w Jego ramiona.
PEACE jest darem Ducha Świętego,
zależne ani od przyjemności, ani od cierpienia ciała. To jest owoc,
narodził się w głębi ducha, tak jak rodzi się diament
in
dotychczasowy
głębokości
of
dotychczasowy
Ziemia…
znacznie poniżej słońca lub deszczu.
THE nietolerancja „tolerancji!”
Ciekawe, jak ci, którzy oskarżają chrześcijan o
nienawiść i nietolerancja
są często najbardziej jadowite
ton i zamiar.
Jest to najbardziej oczywiste - i łatwo przeoczyć
hipokryzja naszych czasów.
