Sa gjatë?

 

NGA një letër që kam marrë kohët e fundit:

Unë kam lexuar shkrimet tuaja për 2 vjet dhe mendoj se janë kaq në rrugën e duhur. Gruaja ime merr lokucione dhe aq shumë nga ato që shkruan janë paralele me tuajat.

Por më duhet të ndaj me ju se si gruaja ime dhe unë kemi qenë kaq të dëshpëruar gjatë muajve të fundit. Ndihemi sikur po e humbasim betejën dhe luftën. Shikoni përreth dhe shikoni të gjithë të keqen. Duket sikur Satani po fiton në të gjitha fushat. Ndihemi kaq joefektivë dhe kaq të plotë të dëshpërimit. Ne kemi dëshirë të heqim dorë, në një kohë kur Zoti dhe Nëna e Bekuar kanë më shumë nevojë për ne dhe lutjet tona !! Ndihemi sikur po bëhemi "një dezertor", siç thuhej në një nga shkrimet tuaja. Unë kam agjëruar çdo javë për gati 9 vjet, por në 3 muajt e fundit kam qenë në gjendje ta bëj atë vetëm dy herë.

Ju flisni për shpresën dhe fitoren që po vjen në betejën Mark. A keni ndonjë fjalë inkurajuese? Sa gjatë a do të duhet të durojmë dhe të vuajmë në këtë botë ku jetojmë? 

I dashur mik, disa vjet më parë u ula në piano dhe shkrova një këngë e cila në shumë mënyra shpreh lodhjen dhe pikëllimin që dëgjoj në letrën tuaj. Dua ta ndaj atë këngë me ju tani para se të lexoni pjesën tjetër të kësaj letre. Quhet Sa gjatë? Mund ta shikoni videon më poshtë, ose klikoni në titull për të dëgjuar këngën me cilësi të lartë. 

Kënga: Sa kohë?

(Klikoni në titull për të dëgjuar këngën. Duhet të fillojë të luhet menjëherë. Nëse klikoni me mausin tuaj Ctrl, mund ta shkarkoni skedarin për falas, i cili është në formatin Mp3. Video më poshtë.)
 

 

ZOTI ISSHT P PILOTI JON

Në fluturimin tim të fundit për në Shtetet e Bashkuara, po vështroja nga dritarja retë, duke u rrezitur në diell duke më rrezitur në fytyrë ndërsa zbritnim në Çikago. Pastaj papritmas, u zhytëm në re të errëta dhe të dendura që vërtiteshin nga era dhe shiu. Aeroplani dridhej ndërsa pilotët lundronin në turbulencë. Kam pasur një rritje të papritur të adrenalinës pasi toka u zhduk dhe ndjesia e rënies i kaploi shqisat e mia.

Dhe mendova me vete, "Hmm ... gjithmonë shkëlqen atje ku është Zoti". Në të vërtetë, moti është gjithmonë me diell mbi re. Zoti është dritë. Ai jeton në dritë. Në Të nuk ka errësirë. Kur qëndroj në Zot, kjo është mbeten në vullnetin e Tij, Unë jetoj në atë dritë, pa marrë parasysh se çfarë lloj errësire më rrethon.

Trueshtë e vërtetë, i dashur lexues, që shkalla e gjakmarrjes dhe çoroditjes që ka lënë në hije këtë brez është thellësisht shqetësuese. Braktisja në Kishë dhe ndjenja e pa udhëheqjes në nivelin lokal është një provë zjarri për besimtarët. Ndarja në familje dhe rritja e krimit të dhunshëm ka tronditur sigurinë e shumë njerëzve, ndërsa humbja e përgjithshme e ndjenjës së mëkatit në shoqërinë në përgjithësi e ka lënë këtë brez të kequshqyer shpirtërisht dhe të dobësuar emocionalisht.

Këto janë Retë e Mëdha të cilat kanë prodhuar një trazirë kaq zhgënjyese në kohën tonë. Por Zoti është akoma piloti ynë. Dhe Mary është ulur në vendin e bashkë-pilotit. Ky nuk është një aeroplan që do të rrëzohet, por një i cili është e sigurt që do të zbarkojë. Ti pyete, "Sa kohë do të duhet të durojmë dhe të vuajmë në këtë botë në të cilën jetojmë?" Përgjigja është:

Ne kemi të drejtë në orar.

Mjerisht, shumë shpirtra do të hidhen nga ky zanat para se të zbarkojë; të tjerët do të kapin panik dhe do të copëtojnë njëri-tjetrin; do të ketë një grup të vogël i cili do të përpiqet të futet në kabinë dhe të luftojë kontrollin e plotë larg Zotit, ndërsa të tjerët do të ulen në heshtje dhe do të luten ose t'u sjellin ngushëllim atyre përreth me anë të fjalëve dhe veprimeve të tyre.

Kjo Stuhi është vërtet e tmerrshme. Por mesazhi nga Parajsa sot është:

Përgatit për ulje.

 

SIPER REVE

Ndërsa aeroplani ynë ngecte në zbritjen e tij për në aeroport, kuptova se sapo shikoja brenda, drejt përpara, ndjenja e rënies u zhduk. Por sa herë që shikoja nga retë e dendura, mendimet e frikshme për të rënë në tokë ose për t'u përplasur me një ndërtesë ose një avion tjetër kërcenin nëpër imagjinatën time si një rrufe e bardhë.

Në këtë Stuhi të tanishme, ne nuk mund të ndihmojmë por ndihem turbullira. Vetëm më budallenjtë po pretendojnë se nuk ka asnjë lidhje me përmbysjet e jashtëzakonshme shoqërore dhe mjedisore të kohërave tona me krizën e dhimbshme morale. Por ekziston një tundim i madh për të pasur frikë dhe dëshpërim. Ashtë çështje e ku rregullojmë sytë. Më besoni, kjo është diçka me të cilën duhet të luftoj çdo orë në këtë apostull misterioz! Por zgjidhja është kjo: hiq sytë nga Thunderheads kur ata fillojnë të vjedhin paqen tuaj, dhe shiko thellë në zemrën tënde tek Ai që banon brenda dhe drejto sytë me vëmendje te Ai:

Meqenëse jemi të rrethuar nga një re dëshmitarësh kaq e madhe, le të heqim qafe veten nga çdo barrë dhe mëkat që na kapet dhe të ngulmojmë në drejtimin e garës që qëndron para nesh, ndërsa mbajmë sytë drejt Jezusit, udhëheqësit dhe perfeksionuesit të besimit. (Heb 11: 1-2)

Për të fiksuar sytë te Jezusi duhet pak punë! Po, do të thotë të marrësh kryqin tënd, të mohosh vetveten kënaqësitë e mishit dhe të ndjekësh hapat e përgjakshëm të Masterit. A duket edhe kjo e zymtë? Vetëm për atë pa besim! Sepse ne e dimë që të ngulmojmë në vrapimin e kësaj gare na fiton jo vetëm kurora e jetës së përjetshme, por edhe paraardhësit e mbretërisë së Qiellit këtu në tokë.

Kur më në fund zbrita në Dallas, unë u bashkova me rreth pesëdhjetë besimtarë të Kishës atje dhe ne adhuruam Zotin në Sakramentin e Bekuar. Kishte një derdhje kaq të hirit, një bekim kaq të paqes dhe gëzimit në kaq shumë zemra ne vërtet e hasëm Jezusin. Disa njerëz madje përjetuan shërim fizik. Po, Mbretëria e Qiellit u përket atyre që i afrohen fronit si fëmijë të vegjël.

Unë me të vërtetë dua të bërtas: Jezusi premton se ata që vijnë tek Atë për të ngopur etjen e tyre - duke iu bindur
duke i dhënë urdhërimet e Tij, duke e kërkuar Atë në Sakramente, duke medituar mbi Fjalën e Zotit

… Kush pi ujin që do t'i jap nuk do të ketë më kurrë etje; uji që unë do të jap do të bëhet në të një burim uji që buron për në jetën e përjetshme. (Gjoni 4:14)

Pranvera është gëzim. Uji është Paqe. Pusi është Dashuri e pakushtëzuar. Për Pranverën e gjallë është Shpirti i Shenjtë, dhe këto janë frytet që Ai prodhon me bollëk në zemrën me të cilën është pjellore besim- pavarësisht nëse jeni të rrethuar nga një ushtri e madhe në luftë, ose jetoni në një vetmi të qetë. Jezusi do ta japë këtë ujë me bollëk. Por kova që e ulni në Pus nuk duhet të mbushet me dyshim ose mëkat, ose nuk do të mbajë asgjë. Zemra jote është ajo kovë. Duhet të ketë zbrazëtinë, ose më saktë zbrazja e vetvetes ky është besimi dhe besimi, pendimi dhe dorëzimi. (Mos u mashtroni! Ju nuk mund të jeni Nusja e Krishtit nëse qëndroni në shtrat me mëkat.)

Le të bërtasë shpirti yt, "O Zot, unë ndiej sikur kjo botë po bie me kokë fillimisht në tokë, se errësira po më zien, se mezi arrij të marr frymë ndërsa koha garon me. Por kam besim te Ti plotësisht sepse thatë që edhe flokët e kokës sime ishin të numëruara. Nëse kujdeseni për harabelat, aq më tepër kam besim se ju, që derdhi gjakun tënd për mua, do të më bartë tani ".

Kjo është lutja e dikujt që i drejton sytë nga Jezusi. Para se të lexoni mendimet e mia të fundit, unë dua të ndaj një këngë tjetër që kam shkruar. U bëftë një lutje mbi buzët e tua dhe një këngë në zemrën tënde:

Kënga: Fix My Eyes

 

YJET E SHENJTRIS

E keqja nuk është e vetmja re që na rrethon. Ekziston edhe ajo "re e dëshmitarëve" për të cilën Shën Pali foli. Këta janë shpirtrat që shkuan para nesh, të cilët tani, përmes dëshmisë së jetës së tyre, mund të na tregojnë rrugën për të shkuar. Si mund ta harrojmë guximin e Shën Ignati të Antiokisë që u lut të martirizohej? Apo Shën Perpetua që drejtoi dorën e dridhur të gladiatorit në fyt? Apo Shën Maksimilian Kolbe që shkëmbeu jetën e tij me një të burgosur tjetër në një kamp vdekjeje? Ne shohim në kohën tonë jetët e fuqishme të Nënë Terezës ose Papës Gjon Pali II, të cilat megjithëse nuk ishin pa vuajtje, u bënë flakë të gjalla dashurie nëse po nxirrte trupa nga ulluqet e Kalkutës apo po shpallte të vërtetën përballë Komunizmit dhe forma të tjera të materializmit.

Nga buron ky lloj gëzimi, guximi dhe zelli në mes të stuhive të tilla të tmerrshme? Vjen nga përsiatja e Jezusit brenda shpirtrave të tyre ... dhe më pas duke imituar atë që ata shohin.

Disa kohë më parë, fjalët më erdhën:

Ndërsa errësira errësohet, Yjet bëhen më të ndritshëm.

Kohët në të cilat mund të jetojmë mund t'i shohim si dëshpëruese - ose si një mundësi për të dëshmuar. Kur bota është plot ushqim junk, a nuk do të fillojnë shpirtrat të kërkojnë vaktin e vërtetë? Kur të kenë shpenzuar veten e tyre për dëshirat iluzive të materializmit dhe hedonizmit të pafre, a nuk do të kërkojnë ata, si djali plangprishës, shtëpinë e Atit? Unë besoj se ata do të jenë dhe janë ... dhe ti dhe unë duhet të jemi pranë tyre si duart, këmbët dhe goja e Jezusit. Ndërsa errësira errësohet, shenjtëria e jetës suaj duhet të bëhet gjithnjë e më e dukshme. 

Bëhuni të patëmetë dhe të pafajshëm, bij të Zotit pa të meta, në mes të një brezi të shtrembër dhe të çoroditur, midis të cilëve shkëlqeni si drita në botë, ndërsa i përmbaheni fjalës së jetës Phil (Phil 2: 15-16)

Guxoj të them se kjo është ora e ungjillizimit më të madh që do të fshijë tokën. Shtë ora e lavdisë së Kishës kur ajo menjëherë do të tërheqë në gjirin e saj shumë hajdutë që bërtasin: "Më kujto kur të vish në mbretërinë tënde ...", ndërsa në të njëjtën kohë ishte tallen dhe persekutohen, madje edhe nga radhët e veta. Shtë ora që Shpirti i Shenjtë të derdhet mbi njerëzimin në mënyrë që bijtë dhe bijat tona të profetizojnë, të rinjtë tanë të shohin vegime dhe pleqtë ëndërrojnë ëndrra për një të ardhme plot shpresë.

Këto janë ditët e përgatitjes për ulje, zbritja në një epokë të paqes kur e gjithë krijimi do të shkëlqejë përsëri si Kopshti i Edenit ndërsa mbretërimi i Jezusit shtrihet në skajet e tokës. Nuk është dita e dëshpërimit por agimi i Shpresës; nuk është ora për gjumë, por përgatitja për betejë.

Dhe ata që vështrojnë Jezusin, ata që kanë uri dhe etje për drejtësi, duke bërtitur, "Sa kohë, Zot, sa kohë?"... ata, me të vërtetë, do të jenë të kënaqur.

Ujërat janë ngritur dhe stuhitë e mëdha janë mbi ne, por ne nuk kemi frikë nga mbytja, sepse qëndrojmë të vendosur mbi një shkëmb. Le të tërbohet deti, nuk mund të thyejë shkëmbin. Lërini valët të ngrihen, ata nuk mund të fundosin barkën e Jezusit. Nga çfarë duhet të kemi frikë? Vdekja? Jeta për mua do të thotë Krisht, dhe vdekja është fitim. Mërgim? Toka dhe plotësia e saj i përkasin Zotit. Konfiskimi i mallit tonë? Ne nuk sollëm asgjë në këtë botë dhe me siguri nuk do të marrim asgjë nga ajo… Prandaj përqendrohem në situatën aktuale dhe ju bëj thirrje, miqtë e mi, të keni besim. - Shën. John Chrysostom, Liturgjia e Orëve, Vëllimi IV, P. 1377

 
Për të dëgjuar shembuj të të gjithë muzikës së Markut, shkoni te:
www.markmallett.com

LEXIMI MË TEJ:

Podcast: Luaj në dritare të re | Shkarko