Mama!

Francisco de Zurbaran (1598-1664)

HER prania ishte e prekshme, zëri i saj ishte i qartë ndërsa fliste në zemrën time pasi unë mora Sakramentin e Bekuar në Meshë. Ishte të nesërmen pas konferencës Flaka e Dashurisë në Filadelfia, ku unë fola në një dhomë të mbushur për nevojën për t'i besuar vetes plotësisht Maria Por ndërsa u gjunjëzova pas Kungimit, duke soditur Kryqëzimin e varur mbi shenjtëroren, u mendova për domethënien e "kushtrimit" të vetes për Marinë. “Çfarë do të thotë t’i jap vetes plotësisht Marisë? Si i shenjtëron të gjitha të mirat, të kaluara dhe të tashmet, tek Nëna? Çfarë do të thotë në të vërtetë? Cilat janë fjalët e duhura kur ndihem kaq e pafuqishme? ”

Ishte në atë moment që ndjeva një zë të padëgjueshëm që fliste në zemrën time.

Kur një foshnjë e vogël bërtet për nënën e saj, ajo nuk artikulon fjalë të qarta dhe as nuk shprehet në mënyrë të përsosur. Por mjafton që fëmija të qajë, dhe nëna vjen shpejt, e merr dhe e fikson në gjoksin e saj. Edhe fëmija im, mjafton që thjesht të bërtasësh "Mama" dhe unë do të vij te ti, duke të fiksuar në Gjoksin e Hirit dhe të të jap hiret që të duhen. Kjo, në formën e saj më të thjeshtë, është Shenjtërimi për mua.

Që atëherë, këto fjalë e kanë transformuar marrëdhënien time me Marinë. Meqenëse shpesh e kam gjetur veten në situata ku nuk mund të lutem, nuk mund të gjej forcën për të bashkuar fjalët e duhura, dhe kështu them thjesht: "Mama!" Dhe ajo vjen. E di që ajo vjen, sepse është një Nënë e mirë që vrapon te fëmijët e saj sa herë që ata telefonojnë. Unë them "vrapon", por ajo nuk është kurrë larg për të filluar.

Ndërsa meditoja për këtë imazh të thellë të nënës, i cili depërtoi në thellësitë e qenies sime, ndjeva që Zoti ynë i shtoi këto fjalë:

Kushtojini vëmendje, pra, gjithçkaje që ajo ju tregon.

Kjo është, Nëna jonë nuk është pasive. Ajo nuk e përkëdhel kotësinë tonë dhe as nuk na e prek egon. Përkundrazi, ajo na mbledh në krahë për të na afruar Jezus, për të na forcuar që të bëhemi apostuj më të mirë, për të na ushqyer që të bëhemi më të shenjtë. Dhe kështu, pasi të bërtasim Mamën, duke "bashkuar" veten e saj me atë që është "plot hir", atëherë duhet të dëgjojmë mençurinë, mësimet dhe udhëzimet e saj. Si Epo, kjo është arsyeja pse dje thashë që duhet lutuni, lutuni, lutuni. Sepse është në lutje që ne të mësojmë të dëgjojmë zërin e Bariut të Mirë, qoftë Ai duke u folur drejtpërdrejt me zemrat tona, përmes nënës së Tij, ose përmes një shpirti ose rrethane tjetër. Kështu, ne duhet të regjistrohemi në shkolla e lutjes kështu që ne mund të mësojmë të jemi të bindur dhe pranues të hirit. Në këtë mënyrë, Zoja nuk mund të na ushqejë vetëm, por edhe të na rritë në shtatin e plotë të Krishtit, në pjekurinë e plotë si të krishterë. ^[1]shih Ef 4:13

Për analogji, kujtoj përsëri këtu kur, disa vjet më parë, bëra shenjtërimin tim të parë për Zojën pas një përgatitje tridhjetë e tre ditore. Ishte në një famulli të vogël Kanadeze ku gruaja ime dhe unë u martuam disa vjet më parë. Doja të bëja një shenjë të vogël të dashurisë sime ndaj Nënës sonë, dhe kështu u futa në farmacinë lokale. E tëra çfarë kishin ishin këto karafila mjaft patetike. "Më fal, Mama, por kjo është më e mira që duhet të të jap". I çova në kishë, i vendosa në këmbët e statujës së saj dhe bëra shenjtërimin tim.

Atë mbrëmje, morëm pjesë në vigjiljen e së shtunës. Kur mbërritëm në kishë, unë hodha një vështrim te statuja për të parë nëse lulet e mia ishin akoma atje. Ata nuk ishin E kuptova që rojtari mbase u hodhi një vështrim dhe i hodhi larg! Por kur shikova në anën tjetër të shenjtërores ku ishte statuja e Jezusit, aty ishin karafilat e mi të rregulluar në mënyrë të përsosur në një vazo! Në fakt, ata ishin zbukuruar me "Fryma e Foshnjës", e cila nuk ishte në lulet që bleva. Menjëherë, kuptova në shpirtin tim: kur ne i japim vetes Marisë ashtu si Jezusi i besoi gjithë jetën e Tij asaj, ajo na merr ashtu siç jemi - të vegjël dhe të pafuqishëm, mëkatarë dhe të thyer - dhe, në shkollën e dashurisë së saj, na bën kopje të vetvetes. Disa vjet më vonë, lexova këto fjalë që Zoja i foli Znj Lucia nga Fatima:

Ai dëshiron të vendosë në botë përkushtimin për Zemrën time të Papërlyer. Unë premtoj shpëtim për ata që e përqafojnë atë dhe ata shpirtra do të dashurohen nga Zoti si lulet e vendosura nga unë për të zbukuruar fronin e Tij. - Nëna e Bekuar për Lr. Lucia-n e Fatimës. Kjo linjë e fundit përsërit: "lulet" shfaqen në tregimet e mëparshme të shfaqjeve të Lucia-s; Fatima në fjalët e veta të Lucia-s: Kujtimet e motrës Lucia, Louis Kondor, SVD, f, 187, Shënimi 14.

Maria është një nënë dhe ne jemi fëmijët e saj — dhënë njëri-tjetrit nën Kryq. Jezusi ju thotë juve dhe unë sot:

Ja, nëna jote. (Gjoni 19:27)

Ndonjëherë, gjithçka që mund të bëjmë në ato momente - veçanërisht kur qëndrojmë para kryqeve tona - është të themi "Mama", dhe ta marrim atë në zemrat tona… ndërsa ajo na merr në krahët e saj.

Që nga ajo orë dishepulli e çoi në shtëpinë e tij. (Gjoni 19:29)

Unë nuk e marr veten me gjëra shumë të mëdha dhe shumë të mrekullueshme për mua. Por unë e kam qetësuar dhe qetësuar shpirtin tim, si një fëmijë i qetë në gjoksin e nënës së tij; si një fëmijë që është i qetë është shpirti im. (Psalmi 131: 1-2)

 PLEASE NOTE: Shumë lexues po çabonohen nga kjo listë postare pa dashur të jenë. Ju lutemi shkruani ofruesin tuaj të shërbimit të internetit dhe pyetni ata që të "listën e bardhë" të gjitha email nga markmallett.com. Për të qenë të sigurt që keni qasje në çdo shkrim, ju gjithashtu thjesht mund të shënoni dhe vizitoni këtë faqe në internet çdo ditë. Bookmark Daily Journal këtu:
https://www.markmallett.com/blog/category/daily-journal/

Faleminderit për të dhjetat dhe lutjet tuaja—
të dy shumë të nevojshme. 

Për të udhëtuar me Markun në La Tani Word,
klikoni në banderolën më poshtë për të pajtohem.
Emaili juaj nuk do të ndahet me askënd.