Kryqi është Dashuri

 

Kurdoherë ne shohim dikë që vuan, ne shpesh themi "Oh, kryqi i atij personi është i rëndë". Ose mund të mendoj se rrethanat e mia, qofshin ato hidhërime të papritura, përmbysje, sprova, prishje, çështje shëndetësore, etj janë "kryqi im për të kryer". Për më tepër, ne mund të kërkojmë falimentime, agjërime dhe kremtime të caktuara për t'i shtuar "kryqit" tonë. Ndërsa është e vërtetë që vuajtja është pjesë e kryqit të dikujt, ta reduktosh atë në këtë do të thotë të humbasësh atë që Kryqi vërtet nënkupton: dashuri. 

 

DASHURI SI TRETINI

Nëse do të kishte një mënyrë tjetër për të shëruar dhe dashuruar njerëzimin, Jezui do ta kishte ndjekur atë kurs. Kjo është arsyeja pse në Kopshtin e Gjetsemanit ai iu lut Atit në termat më të qëndrueshëm, duke e quajtur Atë "baba", që nëse një rrugë tjetër do të ishte e mundur, për ta bërë këtë të lutem. “Abba, Atë, të gjitha gjërat janë të mundshme për ty. Ma hiq këtë kupë, por jo atë që dua unë, por atë që do ti ”. Por për shkak të natyrë e mëkatit, kryqëzimi ishte e vetmja mënyrë në të cilën drejtësia mund të kënaqej dhe njeriu të pajtohej me Atin.

Sepse paga e mëkatit është vdekja, por dhurata falas e Perëndisë është jeta e përjetshme në Krishtin Jezus, Zotin tonë. (Romakëve 6:23)

Pra, Krishti mori pagat tona - dhe ne morëm përsëri mundësinë e jetës së përjetshme.

Por Jezusi nuk vendosi të vuante, në vetvete, por të na duash. Por, duke na dashur, kërkonte që Ai të duhej të vuante. Me një fjalë, vuajtja ndonjëherë është pasojë e dashurisë. Këtu nuk po flas për dashurinë në aspektin romantik ose erotik, por në atë që është me të vërtetë: dhurimi total i vetes ndaj tjetrit. Në një botë të përsosur (dmth. Qiell), kjo lloj dashurie nuk prodhon vuajtje, sepse bindja, prirja për mëkat (për egoizëm, për të kapur, për grumbullime, për lakmi, për epsh, etj.) Do të ishin zhdukur. Dashuria do të jepej dhe do të merrej lirshëm. Trinia e Shenjtë është modeli ynë. Para krijimit, Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë e donin njëri-tjetrin në një tërësi të tillë, në dhënien dhe marrjen aq të plotë të Tjetrit, saqë nuk prodhoi asgjë tjetër përveç gëzimit dhe kënaqësisë së patreguar. Nuk kishte vuajtje në këtë dhurim total të Vetes, në këtë akt të plotë dashurie.

Jezusi pastaj zbriti në tokë dhe na mësoi se rruga Ai e donte Atin, dhe Ati e donte Atë, dhe Shpirti rrodhi si vetë Dashuria midis tyre, është mënyra se si duhej ta donim njëri-tjetrin.

Ashtu si Ati më ka dashur mua, ashtu edhe unë ju kam dashur juve; qëndroj në dashurinë time (Gjoni 15: 9)

Ai nuk u tha këtë zogjve ose peshqve, luanëve ose bletëve. Përkundrazi, Ai ia mësoi këtë njeri grua sepse ne jemi bërë në shëmbëlltyrën e Tij, dhe kështu, të aftë për të dashur dhe për t'u dashur ashtu si Trinia. 

Ky është urdhërimi im: duajeni njëri-tjetrin ashtu si unë ju dua. Askush nuk ka dashuri më të madhe se kjo, për të dhënë jetën për miqtë e tij. (Gjoni 15: 12-13)

 

E VUAJTJES

Jezusi tha:

Kush nuk mban kryqin e vet dhe nuk vjen pas meje, nuk mund të jetë dishepulli im. (Luka 14:27)

Kur i dëgjojmë këto fjalë, a nuk mendojmë menjëherë për të gjitha dhimbjet tona? Kjo apo ajo çështje shëndetësore, papunësia, borxhi, një plagë babai, një plagë nënë, një tradhti, etj. Por edhe jobesimtarët i vuajnë këto gjëra. Kryqi nuk është shuma e vuajtjeve tona, përkundrazi, kryqi është dashuria që ne duhet t'u japim deri në fund atyre që janë në rrugën tonë. Nëse mendojmë për “kryqin” thjesht si dhimbjen tonë, atëherë na mungon ajo që Jezusi po mësonte, na mungon ajo që Ati zbuloi në Kryq:

Sepse Zoti e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëm, në mënyrë që kushdo që beson në të të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme. (Gjoni 3:16)

Por ju mund të pyesni: "A nuk luan vuajtja një rol në kryqin tonë ashtu si në Jezusin?" Po, po - por jo sepse është kështu ka te Etërit e Kishës panë në “pemën e jetës ”brenda Kopshtit të Edenit një parafytyrim i Kryqit. Ajo vetëm u bë një pemë e vdekja, si të thuash, kur Adami dhe Eva mëkatuan. Po kështu, dashuria që i dhurojmë njëri-tjetrit bëhet një kryq vuajtjesh kur mëkati, ai i të tjerëve dhe i yni, hyn në figurë. Dhe këtu është arsyeja pse:

Dashuria është e durueshme dhe e mirë; dashuria nuk është xheloze apo mburrje; nuk është arrogant apo i pasjellshëm. Dashuria nuk insiston në mënyrën e vet; nuk është nervoz ose i inatosur; nuk gëzohet për të gabuarën, por gëzohet për të drejtën. Dashuria i mban të gjitha gjërat, i beson të gjitha, i shpreson të gjitha, i duron të gjitha. (1 Kor 13: 4-7)

Kështu që ju e shihni pse të duash Zotin dhe ta duash njëri-tjetrin mund të bëhet një kryq shumë i rëndë. Të jemi të durueshëm dhe të mirë me ata që na irritojnë, të mos e kemi zili ose të pohojmë veten në një situatë, të mos ndërpresim një tjetër në bisedë, të mos këmbëngulim në mënyrën tonë të të bërit të gjërave, të mos jemi mërzitur ose të urrejmë të tjerët, jeta e të cilave është e bekuar , të mos jemi të gëzuar kur dikush që nuk na pëlqen pengohet, të mbajmë gabimet e të tjerëve, të mos humbasim shpresën në situata në dukje të pashpresa, të durojmë me durim të gjitha këto gjëra ... kjo është ajo që i jep peshë tek Kryqi i Dashurisë. Kjo është arsyeja pse Kryqi, ndërsa jemi në tokë, do të jetë gjithmonë një "pemë e vdekjes" mbi të cilën duhet të varet derisa të kryqëzohet e gjithë dashuria për veten dhe të rindërtohemi përsëri në imazhin e Dashurisë. Në të vërtetë, derisa të ketë një qiej dhe tokë të re.

 

KRYQI ISSHT DASHURI

La vertikal rrezja e Kryqit është dashuria për Zotin; rrezja horizontale është dashuria jonë për të afërmin. Prandaj, të jesh dishepull i Tij nuk është një ushtrim thjesht i "ofrimit të vuajtjeve të mia". Toshtë të duash ashtu siç na deshi Ai. Shtë të veshim lakuriq, t'u japim bukë të uriturve, të lutemi për armiqtë tanë, të falim ata që na lëndojnë, të bëjnë pjatat, të fshijnë dyshemenë dhe t'u shërbejnë të gjithë atyre që na rrethojnë sikur të ishin vetë Krishti. Kështu që kur zgjoheni çdo ditë për të "mbartur kryqin tuaj", përqendrimi nuk duhet të jetë te vuajtjet tuaja, por te të tjerët. Mendoni për veten tuaj se si mund ta doni dhe të shërbeni atë ditë - edhe nëse është vetëm bashkëshorti juaj ose fëmijët tuaj, madje vetëm nga lutja juaj ndërsa shtriheni të sëmurë në shtrat. Ky është kryqi, sepse Kryqi është Dashuri.  

Nëse më doni, do të mbani urdhërimet e mia… Ky është urdhërimi im, që ta doni njëri-tjetrin ashtu si unë ju kam dashur juve. (Gjoni 14:15, 15:12)

Sepse i gjithë ligji është përmbushur me një fjalë: "Do ta duash të afërmin tënd si veten tënde". (Gal 5:14)

dashuri është Kryqi të cilin duhet ta mbajmë dhe në masën që mëkati i të tjerëve dhe mëkatësia jonë të përhapet, ai do të sjellë peshën, vrazhdësinë, gjembat dhe thonjtë e dhimbjes, vuajtjeve, poshtërimit, vetmisë, keqkuptimit, talljes dhe persekutimit. 

Por në jetën tjetër, ai Kryq i Dashurisë do të bëhet për ju Pema e Jetës nga e cila do të korrni frytin e gëzimit dhe paqes për gjithë përjetësinë. Dhe vetë Jezusi do të fshijë lotët tuaj. 

Prandaj, fëmijët e mi, jetoni gëzim, shkëlqim, unitet dhe dashuri të ndërsjellë. Kjo është ajo që ju nevojitet në botën e sotme. Në këtë mënyrë ju do të jeni apostuj të dashurisë sime. Në këtë mënyrë ju do të dëshmoni Birin tim në mënyrën e duhur. —Zoja e Medjugorjes thuhet se në Mirjana, 2 Prill 2019. Vatikani tani po lejon pelegrinazhet zyrtare dioscesane që të bëhen në këtë faltore Mariane. Shiko Nëna Thërret.

 

Vepra arti nga miku im, Michael D. O'Brien. 

 

Mbështetja dhe lutjet tuaja financiare janë arsyeja
ju po e lexoni këtë sot.
 Ju bekoj dhe faleminderit. 

Për të udhëtuar me Mark in La Tani Word,
klikoni në banderolën më poshtë për të pajtohem.
Emaili juaj nuk do të ndahet me askënd.