Pastaj pashë një engjëll që zbriste nga qielli,
duke mbajtur në dorë çelësin e humnerës dhe një zinxhir të rëndë.
Ai kapi dragoin, gjarprin e lashtë, që është Djalli ose Satani,
dhe e lidhi për një mijë vjet dhe e hodhi në humnerë,
të cilën e mbylli mbi të dhe e vulosi, që të mos mundej më
çoi në rrugë të gabuar kombet deri sa të mbushen një mijë vjet.
Pas kësaj, ai do të lëshohet për një kohë të shkurtër.

Pastaj pashë frone; atyre që uleshin mbi to iu besua gjykimi.
Pashë edhe shpirtrat e atyre që u ishin prerë koka
për dëshminë e tyre për Jezusin dhe për fjalën e Perëndisë,
dhe që nuk e kishin adhuruar bishën ose figurën e saj
as nuk e kishte pranuar gjurmën e saj në ballin apo duart e tyre.
Ata erdhën në jetë dhe mbretëruan me Krishtin për një mijë vjet.
(Zbulesa 20:1-4, Leximi i parë meshë i së premtes)

 

KETU mbase asnjë Shkrim i Shenjtë nuk është më gjerësisht i interpretuar, më i kontestuar dhe madje më përçarës sesa ky pasazh nga Libri i Zbulesës. Në kishën e hershme, të konvertuarit hebrenj besonin se "mijë vjetët" i referoheshin Jezusit që po vinte përsëri fjalë për fjalë të mbretërojë në tokë dhe të krijojë një mbretëri politike mes banketeve dhe festave trupore.^[1]“…të cilët pastaj do të ringjallen do të shijojnë kohën e lirë të banketeve të pakuptimta trupore, të pajisura me një sasi mishi dhe pijesh që jo vetëm të tronditin ndjenjën e njerëzve të butë, por edhe të tejkalojnë vetë masën e besueshmërisë.” (Shën Agustini, Qyteti i Zotit, Bk. XX, Ch. 7) Megjithatë, Etërit e Kishës e hodhën poshtë shpejt atë pritje, duke e shpallur atë një herezi - atë që ne e quajmë sot Millenarianizmit ^[2]Shiko Millenarianism - Çfarë është dhe nuk është Si epoka ishte e humbur.Vazhdo te lexosh →