Në Shpresë

 

Të jesh i krishterë nuk është rezultat i një zgjedhje etike ose një ideje të lartë,
por takimi me një ngjarje, një person,
e cila i jep jetës një horizont të ri dhe një drejtim vendimtar. 
—POPA BENEDIKT XVI; Letër Enciklike: Deus Caritas Est, "Zoti është dashuri"; 1

 

UNË JAM një djep katolik. Ka pasur shumë momente kyçe që kanë thelluar besimin tim gjatë pesë dekadave të fundit. Por ato që prodhuan shpresoj ishin kur personalisht ndesha praninë dhe fuqinë e Jezusit. Kjo, nga ana tjetër, më bëri që ta dua Atë dhe të tjerët më shumë. Më shpesh, ato takime ndodhnin kur unë iu afrova Zotit si një shpirt i thyer, sepse siç thotë Psalmisti:

Sakrifica e pranueshme nga Zoti është një frymë e thyer; një zemër e thyer dhe e përulur, o Zot, nuk do të përbuzësh. (Psalmet 51:17)

Zoti e dëgjon britmën e të varfërve, po… por Ai u zbulon Vetveten atyre kur thirrja e tyre vjen nga përulësia, domethënë nga besimi i sinqertë. 

Atë e gjejnë ata që nuk e sprovojnë dhe shfaqet tek ata që nuk e besojnë. (Dituria e Solomonit 1: 2)

Besimi nga natyra e tij specifike është një takim me Zotin e gjallë. —POPA BENEDIKT XVI; Letër Enciklike: Deus Caritas Est, "Zoti është dashuri"; 28

Thisshtë kjo shfaqje e dashurisë dhe fuqisë së Jezusit që "i jep jetës një horizont të ri", një horizont të shpresoj. 

 

SSHT PERSONALE

Shumë katolikë janë rritur duke shkuar në meshën e së dielës pa dëgjuar se kanë nevojë personalisht ia hapin zemrat Jezuit… Dhe kështu, ata përfundimisht u rritën pa Meshën fare. Kjo ndoshta sepse priftërinjve të tyre nuk u është mësuar kurrë kjo e vërtetë themelore as në seminar. 

Siç e dini mirë nuk është çështje thjesht e përçimit të një doktrine, por më tepër e një takimi personal dhe të thellë me Shpëtimtarin.   —POPA JOHN PAUL II, Familjet Komisionere, Mënyra Neo-Katekumenale. 1991

Unë them "thelbësore", sepse ajo is një mësim i Kishës Katolike:

"I madh është misteri i besimit!" Kisha e shpall këtë mister në Besimin e Apostujve dhe e kremton atë në liturgjinë sakramentale, në mënyrë që jeta e besimtarëve të shndërrohet në Krishtin në Shpirtin e Shenjtë për lavdinë e Perëndisë Atë. Ky mister, pra, kërkon që besimtarët të besojnë në të, që ta festojnë atë dhe që të jetojnë prej tij në një marrëdhënie jetësore dhe personale me Zotin e gjallë dhe të vërtetë. -Katekizmi i Kishës Katolike (KKK), 2558

 

GAHA E SHPRESS

Në kapitullin hapës të Lukës, rrezet e para të agimit thyen horizontin e zymtë të njerëzimit kur Engjëlli Gabriel tha:

… Ju do ta quani Jezus, sepse ai do ta shpëtojë popullin e tij nga mëkatet e tyre… ata do ta vendosin atë Emmanuel, që do të thotë "Zoti është me ne". (Mat 1: 21-23)

Zoti nuk është shumë larg. Ai eshte me ne. Dhe arsyeja për ardhjen e Tij nuk është të ndëshkojë, por të na çlirojë nga mëkati ynë. 

'Zoti është afër'. Kjo është arsyeja për gëzimin tonë. —POPA BENEDIKTI XVI, 14 dhjetor 2008, Qyteti i Vatikanit

Por ju nuk do ta përjetoni këtë gëzim, këtë shpresë për çlirim nga skllavëria e mëkatit, nëse nuk e zhbllokoni atë me çelësin e besimit. Kështu që këtu është një e vërtetë tjetër themelore që duhet të formojë themelin e besimit tuaj; është shkëmbi mbi të cilin duhet të ndërtohet e gjithë jeta juaj shpirtërore: Zoti eshte dashuri. 

Unë nuk thashë "Zoti është i dashur". Jo, Ai është dashuri. Vetë thelbi i tij është dashuria. Si i tillë - tani e kuptoni këtë, i dashur lexues - sjellja juaj nuk ndikon në dashurinë e Tij për ju. Në fakt, nuk ka mëkat në botë, sado i madh të jetë, që mund t'ju ndajë nga dashuria e Zotit. Kjo është ajo që shpalli Shën Pali!

Çfarë do të na ndajë nga dashuria për Krishtin ... Unë jam i bindur që as vdekja, as jeta, as engjëjt, as principatat, as gjërat e tashme, as gjërat e ardhshme, as fuqitë, as lartësia, as thellësia, as ndonjë krijesë tjetër nuk do të jenë në gjendje për të na ndarë nga dashuria e Zotit në Krishtin Jezus, Zotin tonë. (krh. Rom 8: 35-39)

Pra, a mund të vazhdoni të mëkatoni? Sigurisht që jo, sepse mëkat i rëndë mund të ndajë nga e Tija prani, dhe përjetësisht në atë. Por jo dashuria e Tij. Besoj se ishte Shën Katerina e Sienës që dikur tha se dashuria për Zotin arrin deri në dyert e Ferrit, por atje, ajo refuzohet. Ajo që po them është se pëshpërima në veshin tënd që të thotë se nuk je i dashur nga Zoti është një gënjeshtër e rrafshët. Në fakt, ishte pikërisht kur bota u mbush me epsh, vrasje, urrejtje, lakmi dhe çdo farë shkatërrimi që Jezusi erdhi tek ne. 

Zoti e dëshmon dashurinë e tij për ne në atë që, ndërsa ishim ende mëkatarë, Krishti vdiq për ne. (Rom 5: 8)

Kjo është agimi i shpresës në zemrën e atij që mund ta pranojë atë. Dhe sot, në këtë "kohë mëshire" që po mbaron në botën tonë, Ai po lutet që ne ta besojmë atë:

Shkruajeni këtë për të mirën e shpirtrave të pikëlluar: kur një shpirt sheh dhe kupton gravitetin e mëkateve të tij, kur shfaqet e gjithë humnera e mjerimit në të cilën është zhytur para syve të tij, le të mos dëshpërohet, por me besim le ta hedhë vetë në krahët e mëshirës Sime, si fëmijë në krahët e nënës së saj të dashur. Këta shpirtra kanë të drejtë përparësie ndaj Zemrës Sime të dhembshur, ata së pari kanë qasje në mëshirën Time. Tregojuni atyre se asnjë shpirt që ka thirrur mëshirën Time nuk është zhgënjyer ose turpëruar. Unë kënaqem veçanërisht në një shpirt i cili ka besuar te mirësia ime Mos lejo asnjë shpirt të më afrohet mua, edhe pse mëkatet e tij janë të kuqe të kuqe let -Jezusi tek Shën Faustina, Mëshira Hyjnore në Shpirtin Tim, Ditari, n 541, 699

Ka edhe gjëra të tjera që mund të kisha shkruar për shpresën sot, por nëse nuk e bëni vërtet besojeni këtë të vërtetë themelore - që Zoti Atë t'ju do tani, në gjendjen e prishur që mund të jeni dhe që Ai dëshiron lumturinë tënde - atëherë do të jesh si një varkë e hedhur nga era e çdo tundimi dhe sprove. Për këtë shpresë në dashurinë e Zotit është spiranca jonë. Një besim i përulur dhe i vërtetë thotë: “Jezus, unë të dorëzohem te ti. Ju kujdeseni për gjithçka! ” Dhe kur ta lutim këtë nga zemra, nga zorrët tona, si të thuash, atëherë Jezusi do të hyjë në jetën tonë dhe me të vërtetë do të bëjë mrekulli të mëshirës. Nga ana tjetër, ato mrekulli do të mbjellin farën e shpresës atje ku dikur trishtimi rritej. 

"Shpresa," thotë Katekizmi, "është spiranca e sigurt dhe e palëkundur e shpirtit ... që hyn ... atje ku Jezusi ka shkuar si pararendës për ne." ^[1]shih Katekizmi i Kishës Katolike, n 1820; krh. Hej 6: 19-20

Ka ardhur ora kur mesazhi i Mëshirës Hyjnore është në gjendje të mbushë zemrat me shpresë dhe të bëhet shkëndija e një civilizimi të ri: civilizimi i dashurisë. —POPA JOHN PAUL II, Homily, Krakow, Poloni, 18 gusht 2002; vatikan.va

Zoti i do të gjithë burrat dhe gratë në tokë dhe u jep atyre shpresën për një epokë të re, një epokë paqeje. Dashuria e tij, e zbuluar plotësisht në Birin e Mishëruar, është themeli i paqes universale. —POPE JOHN PAUL II, Mesazhi i Papës Gjon Pali II për Festimin e Ditës Botërore të Paqes, 1 Janar 2000

 

Tani Fjala është një shërbesë me kohë të plotë që
vazhdon me mbështetjen tuaj.
Ju bekoj, dhe faleminderit. 

 

Për të udhëtuar me Mark in La Tani Word,
klikoni në banderolën më poshtë për të pajtohem.
Emaili juaj nuk do të ndahet me askënd.