FJALA TANI N RE LEXIMET MASIVE
për 11 janar 2014
Tekste liturgjike këtu
MOST të kohës, kur dëshmojmë për Krishtin, do të përballemi me detyrimin dua të padashurën. Me këtë dua të them që ne të gjithë kemi "momentet" tona, raste kur nuk jemi aspak të dashur. Kjo është bota në të cilën hyri Zoti ynë dhe ajo në të cilën Jezusi tani na dërgon.
Në leximin e parë të sotëm, Shën Gjoni na thotë se si të përgjigjemi kur shohim një vëlla të kryejë një mëkat, se “nëse mëkati nuk është vdekjeprurës"...
…ai duhet t'i lutet Zotit dhe ai do t'i japë jetë.
Të lutem për një person me të cilin jam i acaruar është një hap i bukur përpara në dashuri dhe një akt ungjillizimi. —POPA FRANCIS, Evangelii Gaudium, n 101
Nuk është detyrë e të krishterëve që të bëhen gjykatës dhe juri për çdo faj dhe gabim të fqinjit tonë. Përkundrazi, thotë Shën Pali, "mbani barrët e njëri-tjetrit". [1]Gal 6: 2 Barra kryesore që duhet të mbajmë është dobësia e vëllait tonë.
E shoh tani se bamirësia e vërtetë konsiston në përballimin e të metave të atyre rreth nesh, duke mos u habitur kurrë për dobësitë e tyre, por duke u ngritur në shenjën më të vogël të virtytit. — St. Thérèse de Liseux, Autobiografia e një Shenjtori, Ch. 9; cituar në Bibla Navarre, “Ungjujt dhe Veprat”, f.79
Si mund të mos u habitni kur shoh vëllanë apo motrën time kaq befasuese dhe egoiste? Kundërhelmi kujton vazhdimisht gabimet e mia dhe prirjen për të dështuar të dua Zotin dhe të afërmin në baza ditore. Gjithmonë kam një trung në syrin tim. Por më duhet gjithashtu të kujtoj se sa i mëshirshëm ka qenë Jezusi me mua, në mënyrë që të mund të reflektoj mëshirën e Tij ndaj të tjerëve.
Megjithatë, të mbash barrët e tjetrit nuk është njësoj si thjesht t'i durosh ato. Përgjigja e sotme e Psalmit thotë:
Zoti kënaqet me popullin e tij.
Mirë dashuri përtej sipërfaqes sepse Ai sheh mirësinë, të imazh në të cilën jemi bërë. Për të dashur të padashurin, ne duhet të shkojmë përtej të qenit ofenduar, përtej plagëve të individëve dhe t'i duam ata ashtu siç i do Zoti. Është të mësosh "artin e shoqërimit" që na mëson të heqim sandalet përpara tokës së shenjtë të tjetrit." [2]Evangelii Gaudium, n 169 Kur fillojmë t'i shohim të tjerët si "tokë të shenjtë", ne jemi shumë më pak të gatshëm për të gjykuar. Në fakt, ne do të fillojmë të kënaqemi me to.
Misioni është njëkohësisht një pasion për Jezusin dhe një pasion për njerëzit e tij. OPPOPE FRANCIS, Evangelii Gaudium, n 268
Shpesh do të përpiqem të imagjinoj një person kur ishte foshnjë, sa ishte i pafajshëm, i padëmshëm dhe i çmuar. Kjo është në të vërtetë "bërthama" që sheh Perëndia dhe që Jezusi vdiq për ta rivendosur. Gjithçka pas kësaj është natyrë e rënë.
Kur shihni një zog me krah të thyer duke kërcyer në tokë, nuk mendoni kurrë me vete: "Pse ai zog përpiqet të jetë një ketër?" Në vend të kësaj, ju shihni se ajo është e plagosur dhe vepron "nga" plagët e saj. Gjithashtu, njerëzit janë shpesh produkte të plagosjes së tyre, që duan të fluturojnë “mbi krahët e shqiponjës”, por të thyer nga e kaluara, mëkatet, dështimet dhe lëndimet e të tjerëve. Kjo është arsyeja pse Jezusi thotë mos gjyko, por ji i mëshirshëm. Ne duhet t'i shoqërojmë ata, duke i ndihmuar të shërohen, të rriten dhe të fluturojnë përsëri duke parë potencialin e tyre shpirtëror dhe duke u kënaqur me "shenjen më të vogël të virtytit".
Jezusi na tregon se si ta duam të padashurin kur Ai e lë që Toma dyshues të prekë plagët e Tij. Duhet të prekim jo vetëm plagët e tjetrit, por le të prekin tonat. Lërini të tjerët të shohin dobësinë tuaj; le ta dinë se edhe ju po luftoni; le të vendosin gishtat në anën tuaj, në atë vend ku Jezusi të ka shëruar shpirtin. Më kujtohet një miku im i shenjtë që më tha një herë se nuk ha ëmbëlsirë. “Pse?”, e pyeta. "Sepse sapo të filloj të ha një copë byrek, duhet ta ha të gjithë!" U habita me ndershmërinë e tij. Ndërsa disa të krishterë duan të bëjnë përshtypje duke lustruar aureolët e tyre para të tjerëve, ajo që i hap vërtet shpirtrat ndaj Zotit është kur ata shohin transparencë dhe prekin përulësinë autentike.
Gjon Pagëzori thotë në Ungjill:
Ai duhet të rritet, unë duhet të ulem.
Sa herë që ne pakësohemi, duke u hapur plagët tona të tjerëve, duke i lënë ata të shohin jo vetëm se si Krishti na ka shëruar, por edhe si është Ai akoma duke na shëruar, ata janë në gjendje prek shpresën brenda nesh. Kjo, nga ana tjetër, hap zemrat e tyre të plagosura, kështu që ne mund të aplikojmë balsamin shërues të dashurisë së mëshirshme të Krishtit nëpërmjet një fjale, Shkrimi, etj. Natyrisht, kjo nënkupton që ne jemi të gatshëm të dëgjojmë, të ndjejmë empati dhe të udhëtojmë me shpirtrat.
Një komunitet ungjillëzues përfshihet me fjalë dhe me veprime në jetën e përditshme të njerëzve; kalon distanca, është i gatshëm të zvogëlojë vetveten nëse është e nevojshme dhe përqafon jetën njerëzore, duke prekur mishin e vuajtur të Krishtit tek të tjerët. Ungjillëzuesit marrin kështu «erën e deleve» dhe delet janë të gatshme të dëgjojnë zërin e tyre. OPPOPE FRANCIS, Evangelii Gaudium, n 24
Shpesh, të padashurit ndihen kështu për shkak të vetmia -i harruar, i injoruar, i lënë pas dore në një botë me ritme të shpejta, jopersonale. Maria Magdalena erdhi te varri, me mall për Atë që i dha qëllimin, kuptimin dhe dashurinë. Kur ajo pa Jezusin, Ai e thirri pranë emër. Ishte në Që në moment, ajo e njohu Atë. Ne duhet të ndalojmë së trajtuari njerëzit si një tjetër kalimtar anonim. Ne duhet të pranojmë këdo që vjen në praninë tonë me buzëqeshjen dhe disponueshmërinë tonë, me mikpritjen e shenjtë.
Ne duhet të praktikojmë artin e të dëgjuarit, i cili është më shumë se thjesht të dëgjuarit. Dëgjimi, në komunikim, është një hapje zemre që bën të mundur atë afërsi pa të cilën nuk mund të ndodhë takimi i vërtetë shpirtëror. Dëgjimi na ndihmon të gjejmë gjestin dhe fjalën e duhur që tregon se ne jemi më shumë se thjesht kalimtarë. —POPA FRANCIS, Evangelii Gaudium, n 171
Catherine Doherty dikur tha se ne mund të "dëgjojmë një shpirt në ekzistencë". Dhe shpirtrat kanë një emër, të gdhendur në pëllëmbën e dorës së Zotit. Kur dëgjojmë një tjetër, kur e ulim zërin, ata mund të dëgjojnë gjithnjë e më shumë zërin e Atit që i thërret me emër duke thënë:Ju jeni të dashur".
Çdo shpirt është i ndryshëm, çdo situatë kërkon dallim dhe ndjeshmëri të re. Ndonjëherë shpirtrat kanë nevojë për "dashuri të ashpër", si farisenjtë. Por më shpesh, njerëzit thjesht kanë nevojë i mëshirshëm dashuri. Nëse duam të duam të padashurit, duhet të gjejmë kohë për të qenë të pranishëm me ta, duke i lënë ata të thithin aromën e Krishtit që vjen nga marrëdhënia jonë me Jezusin, në të cilën Ai ka mbartur tonë ngarkesa, të prekura tonë plagët dhe dëgjoi tonë shpirtrat në ekzistencë.
Mbi të gjitha, mbani mend se gjithçka është hiri. Ne duam vetëm me dashurinë me të cilën na është dhënë lirisht. Dhe është Fryma e Shenjtë që bind, vetëm Fryma e Shenjtë që mund të hapë zemrën e tjetrit dhe t'i sjellë në kthim. Megjithatë, ne jemi ena e zgjedhur e Perëndisë për hirin e Tij dhe fitorja që pushton të padashurin është e jona besim
Dhe rezultatet ia lëmë Zotit.
Kjo i jep fund muajit të parë të Fjalës Tani. Komenti juaj i mirëpritur!
[yop_poll id = "11 ″]
[yop_poll id = "12 ″]
Për të marrë La Tani Word,
klikoni në banderolën më poshtë për të pajtohem.
Emaili juaj nuk do të ndahet me askënd.
Ushqimi Shpirtëror për Mendimin është një apostol me kohë të plotë.
Faleminderit per mbeshtetjen!
Bashkohu me Mark në Facebook dhe Twitter!
